Frjáls verslun - 01.05.1987, Qupperneq 22

olvur
Afgreiðslukerfi verslana:
Ónotuð tækif æri
til tölvuvæðingar
Greinahöfundur,
Leó M. Jónsson
tæknifrœðingur, er
ritstjóri Viðskipta-og
tölvublaðsins.
Margir telja sig hafa komist
að þeirri niðurstöðu að hérlend-
is séu alltof margar tölvur; full-
yrða að hér hafi geisað allsherj-
ar „tölvufyllirí“ undanfarin ár
og eiga þá yfirleitt við PC-tölv-
ur. Sem betur fer hefur fólk
skoðanir á hlutunum og er ekki
alltaf sammála. Margir, sem
taldir eru hafa sérþekkingu á
tölvusviðinu (eða telja sig hafa
hana), hafa sjálfsagt skoðun á
því hvort of mikið, nóg eða of
lítið sé um tölvur í landinu þótt
þeir kjósi að hafa hana útaf
fyrir sig. A.m.k. einn sérfræð-
ingur hefur fjallað um þetta mál
opinberlega, gefið sér forsend-
ur og dregið af þeim þá ályktun
að tölvur séu nánast út um allt
meira og minna ónotaðar. Auð-
vitað hefur hver og einn rétt til
að halda fram sínum skoðunum
í þessu efni sem öðru og ef til
vill hefur sérfræðingurinn rétt
fyrir sér, ef til vill ekki. Það sem
verra er: Sérfræðingurinn dreg-
ur ályktun sína af rökum sem
mörgum mun þykja hæpin —
vægast sagt. Meðal þeirra raka
eru þau að varla sé svo komið
inn í fyrirtæki eða stofnun í
Reykjavík að þar megi ekki sjá
tölvur, eina eða fleiri sem ekki
er verið að nota þá stundina.
Hver sem er getur hvenær sem er
gengið inn á skrifstofu fyrirtækis og
séð þar ritvél, reiknivél, jafnvel síma
sem ekki er verið að nota þá stund-
ina. Ákveðin ritvél er ef til vill ekki
notuð nema annan hvem dag og
dettur þó engum í hug að tvær eða
fleiri ritvélar á þeim vinnustað sé
ljóst dæmi þess að ritvélar séu meira
og minna ónotaðar (gagnslausar) á
Islandi. Þótt sjúkra og slökkviliðs-
bílar standi löngum stundum
óhreyfðir dettur engum í hug að
draga af því þá ályktun að þeir séu
gagnslausir þótt einhverjum dytti í
hug hvort ekki mætti nýta þá jafn-
framt til einhverra verka á milli út-
kalla.
Þrátt fyrir alla tölvuvæðinguna tel
ég næsta víst að geta gengið inn á
skrifstofu einhvers fyrirtækis, jafn-
vel hér í Reykjavík, og bent á störf
sem tvímælalaust borgaði sig að
tölvuvæða án tafar. Hins vegar dett-
ur mér ekki í hug að líta á útkomu úr
slíkri „skyndikönnun“ sem forsendu
til þess að draga af þá ályktun að of
fáar tölvur séu í notkun. Tala tölva
og tölvutækja skiptir ekki höfuðmáli,
reyndar má segja að hún sé nánast
aukaatriði. Mér er nær að halda að
það sé almennt tæknistig atvinnulífs-
ins sem ráði því að hve miklu leyti
framleiðni verður aukin með tölvum
og tölvutækni. Og enginn þarf að
fara grafgötur um að aukinn tími
sem fólk hefur nú til alls konar tóm-
stunda svo sem hestamennsku, sigl-
inga, garðræktar og útivistar er
ánægjulegur vottur þess að fram-
leiðnin hefur aukist. Þar á tölvu-
tæknin áreiðanlega stóran hlut að
máli, ekki síst einmenningstölvur og
hentugur íslenskur hugbúnaður í
smærri fyrirtækjum.
Pólitík með í spilinu?
Sé mikið af einkatölvum, kann það
að vera vegna pólitískra mistaka.
Hefur engum dottið í hug að ráð-
herra með vonda ráðgjafa gæti átt
hlut að máli?
Á prenti hefur m.a. mátt lesa að
pólitík sé samkeppni um heimsku.
22