Frjáls verslun - 01.08.1995, Blaðsíða 22

FJARMAL
EINN AF SEX VALDAMESTU
Eftir níu ára starfer Þorsteinn orðinn einn afsex valdamestu starfsmönnum
bankans og stýrir fjármáladeildinni. í þessum sex manna hópi í framkvæmdastjórn
bankans fer auðvitað fremstur í flokki Jón Sigurðsson aðaibankastjóri NIB.
Þorsteinn er haldinn golfbakteríunni. Hann segir vinnutímann í Finnlandi
styttri og reglulegri en á íslandi og því gefist góður tími til að sinna áhuga-
málunum og það séu nokkrir góðir golfvellir í nágrenni Helsinki. „Ég lék
fótbolta í gamla daga í Skagafirðinum en ég er orðinn alltof gamall fyrir slíkt
sprikl þannig að ég varð að finna mér eitthvað annað og golfið varð fyrir
valinu.“
inn lánaði ríkissjóði til dæmis, að
hluta, fyrir framkvæmdum við Höfða-
bakkabrú og Vestfjarðagöng.
10-15 ÁRÍAÐÍSLAND
TAKIUPPAÐRA MYNT
Þegar minnst er á íslensk efna-
hagsmál er Þorsteinn á því að krónan
tóri ekki mikið lengur. Hann telur að
innan 10 til 15 ára verði íslendingar
búnir að fínna aðra lausn, og aðra
mynt, til dæmis að tengjast Mynt-
bandalagi Evrópu, eða finna annað
fyrirkomulag sem hnýti krónuna fast-
ar við stór myntbandalög. Ólíklegt sé
að k'tið myntsvæði eins og hér á landi
geti lifað af þegar komin verða stór
myntbandalög eins og allt stefni í.
„Ég held að þróunin hljóti að verða
þessi með auknu frjálsræði í peninga-
málum. Þegar erlendir fjárfestar
skoða ísland k'ta þeir náttúrulega á
stöðu krónunnar og þeir koma til með
að setja fram hærri ávöxtunarkröfu
vegna gengisáhættu. Og íslenskir
fjárfestar koma til með að hugsa
þannig kka, aðeins með öfugum for-
merkjum. Þetta þýðir að þegar til
lengdar lætur verður vaxtastigið á ís-
landi yfirleitt hærra en í samkeppnis-
löndum okkar. Þá er það spuming,
þegar til lengri tíma er litið, hvort það
sé ásættanlegt, eða mögulegt, að ís-
lenskur iðnaður geti alltaf gefið af sér
meiri arð svo hægt sé að borga hærri
vexti en gengur og gerist í samkeppn-
islöndunum. Þess vegna tel ég að það
hljóti að fara á þann veg að ísland
muni í framtíðinni leita eftir öðrum
lausnum í myntmálum og verði hugs-
anlega þátttakandi í myntbandalagi
Evrópu.“
LÍKAR LÍFIÐ í FINNLANDI
Þorsteinn hefur nú búið í rúm 9 ár í
Finnlandi, ásamt fjölskyldu sinni, og
líkað mjög vel. Hann er kvæntur Þór-
dísi Viktorsdóttur. Þau búa á góðum
stað í miðbæ Helsinki, í göngufæri frá
vinnustaðnum. Hann segist þó ekki
hafa lært finnskuna enda ekki þörf á
því í bankanum, því þar tak menn
dönsku, norsku og sænsku en ekki
finnsku, þrátt fyrir að bankinn sé í
Finnlandi. Þorsteinn segir að þetta
verði auðvitað til þess að hann verði
alltaf útlendingur í landinu. Hann hef-
ur þó kynnst mörgum sænskumæl-
andi Finnum og segist líka mjög vel
við þá. Hann segir að þjóðin sé að ná
sér upp úr þeirri efnahagslægð sem
hófst þegar viðskiptin við Sovétríkin
hrundu. Útflutningsgreinamar hafi
náð sér vel á strik og séu orðnar sam-
keppnisfærar á nýjan leik. Það hafi
tekist að halda niðri verðbólgunni,
þrátt fyrir að gengið hafi verið fekt um
30%, og samningar á vinnumarkaði
hafi verið hófsamir. Það markist af því
að atvinnuleysi sé mjög mikið ennþá,
eða um 16%, og það sé í raun helsta
vandamákð í finnsku þjóðUfi nú. Fyrir-
tækin hafi ekki bætt við sig fólki, þótt
hagur þeirra hafi batnað. Hins vegar
hafi framleiðnin aukist og hagvöxtur
sé góður.
22