Alþýðublaðið - 20.09.1969, Blaðsíða 8

8 Alþýðublaðið 20. september 1969
störf. Þá fór hann til London
og hafnaði í leiklistardeild
BBC, fékk að horfa á heims-
fræga leikara og leikstjóra hjá
London Films og var næstum
búinn að krækja í hluíverk
sjálfur í mynd um Artie Shaw,
en þá stóð á leyfinu frá yfir-
völdunum, vegna þess að hann
var útlendingur og Bretar
töldu sig hafa yfrið nóg af inn-
lendum skemmtikröftum, þó að
Jónas bættist ekki þar ofan á.
Svo kom hann heim aftur
og kenndi í 2 ár hjá ieiklist-
arskóla Ævars Kvaran ásamt
-öðrum störfum. Áður hafði
- sep Jénas Jónasson
r
Utvarpið var hans leikvöllur, faðir hans var fyrsfi úfvarpssfjórinn, og hann ólst
tipp í nánu sambýli við sfofnunina. Hann var sendisveinn þar, aðsfoðarfrélfarif-
arf, þuíur, effekfameisfari, leiksfjóri, sfjórnandi þáfla... hann hefur lesið fréffir
við kerfaljós og spilað músík á handsnúlnn grammófón. Líf hans er náfengl úf-
varpinu, og úfvarpið er allfaf ofarfega í huga hans.
Maðurinn er alltof fjölhæf-
ur. Hann syngur og spilar,
semur lög, málar myndir, skrif-
ar sögur og leikrit, leikur og
leikstýrir, o. s. frv. o. s. frv.
Kannski dansar hann ekki ball-
ett. En hver veit nema hann
gæti það ef í hart færi?
„Það hlýtur að verða meðal-
mennskan einber sem út úr
öllu þessu kemur“, segir hann
með heimspekilegri höfuðhrist-
ingu.
Það er Jónas Jónasson . . .
ja, útvarpsmaður ætti að vera.
óhætt að segja. Flest störf hans
eiga það sameiginlegt, að ár-
angur þeirra heyrist fyrr eða
síðar í útvarpinu.
★ PATREKUR OG
DÆTUR HANS.
Eitt af viðfangsefnum hans
um þessar mundir er að skrifa
nýtt framhaldsleikrit sem ber
hið forvitnilega nafn, „Patrek-
ur og dætur hans“.
„Nei nei, hann er ekki írsk-
ur — hann getur ekki að því
gert, þó að hann hafi verið
skírður þessu nafni, enda byrj-
ar hann á að biðjast afsökun-
ar að heita þetta.“
Patrekur er ekkjumaður með
tvær dætur sem hafa valdið
honum miklum áhyggjum um
dagana, en rétt þegar -þeim er
að létta, eru þær farnar að
hafa áhyggjur af honum, —
„og er það hálfu verra“, segir
höfundur.
Margir útvarpshlustendur
muna áreiðanlega eftir öðru
framhaldsleikriti frá Jónasi
sém flutt var sumrin 1962 og
1963 í fimmtán köflum og
nefndjst „Fjölskylda Orra“. Og
yngri hlustendurnir kannast
ef til vill við „Álfhvamm"
sem tvívegis hefur heyrzt í
barnatímanum og fjallar um
ungan dreng og hundinn hans,
huldutelpu og huldukonuna í
hólnum.
„Ég er enginn rithöfundur,
þó að ég sé að setja þetta sam-
an“, segir Jónas lítillátur. „En
ég hef gaman af að skrifa, og
það sækir á mig stundum".
En hann vill ekki tala of
mikið um Patrek og dætur
hans að svo. stöddu. „Ég’veit
ekki einú sinni hvort það kerh-
ur í útvarpinu, hvað þá hve-
nær. Tveir þættir eru þegar
tilbúnir frá minni hendi, og ég
hef verið hvattur til að skrifa
a. m. k. fjóra í viðbót. En ég
veit ekkert hver endirinn verð-
ur á“.
★ ÚTVARPIÐ
HREMMDI HANN.
Listhneigðin hefur alltaf ráð-
ið lögum og lofum í lífi Jón-
asar og jafnvel gert honum
erfitt fyrir oft og tíðum. Hann
lét 'sér ekki nægja venjulegt
skólanám, heldur sótti líka
tíma í leiklistarskóla, fyrst. hjá
Lárusi Pálssyni og síðan Ævari
R. Kvaran, og jafnframt var
hann í Tónlistarskólanum.
Þess utan fékkst hann við
skriftir og þóttist hafa himin
hönddm tekið þegar Heimil-
isritið birti fyrstu smásöguna
hans og greiddi honum meira
að segja 200 krónur í höf-
undarlaun. Ekki gat hann ein-
skorðað áhuga sinn við þessar
þfjár listgreinar, því að rtæst
fékk hann kvikmyndagerð á
heilann og ennfremur útvarps-