Alþýðublaðið - 13.05.1970, Blaðsíða 7

Miðvifoufdlagur 13. máí 1970 7
■ ...M ■' ■ i ■ i»
Ami Gunnarsson, annar maður A-iislans í Reykjavík:
IVIAÐURINN OG
MALBIKIÐ
iliTiu. -Einmana gömlurn manni
GóSir gesiir!
□ Eiit af slagorðum Alþýðu-
flokfesins í þessúm kosningum
er: „Gerum góða borg betri“.
Við viðurkennum, að við búum
í góðri borg. — annað væri fá-
sinna. Húsin eru snoíur, g&tum-
ar malbikaðar, þrifnaður sæmi-
legur, lofiið gott og vatnið
hreint. En við megum ekki
gley-ma fólkinu, sem borgina
byggir. Á fímum miikilla tækni-
framfara viil maðurinn gfeym-
ast. Við gleymum þörfum háhs,
til finriinjgum og nauðsyninni á
■eðlilEgum mannlégum 'viðskipt
um. Við erum farin að hugsa
vélrsent um' alla .hlúíi, og láfcúm
útreiknihgá rafeindávéla ráða af
sí'öðu ok’kar iil málá, sém snert
geta tilfinninear húndruða eða
þúsunda maima og kvenna. Hér
Sýnir á
□ Tvær konur, Guðrún Guð-
jónsdóitir og Rut Guðmundsdótt
ir, sýna n:i á Mokkakaf.fi vefn-
að og pasielmyndir. Guðrún sýn
ir úr íslenzku loðbandi og
kambgarni, liiað með jurt.alit-
um, sem hún hefur að mestu
leyti unnið sjálf. Guðrún hef-
ur fengizt við vefnað í 3 ár og
Sýnt einu sinni á samsýningu
hjá Menningar og friðarsamlök-
um ísl. kvenna, að HaHveigar-
s'öðu-m. 5 tegundir vefnaðar
eru á verkum Guðrúnar, rósa-
bandsvefn.aður, rósaflos, skraut-
vpfnofíur og (mjfn^veínnStti’.
Mestu af juriunum í litina Kof-
ur hún safnað sjálf, nolar hún
í bá rabarbarablöð. njóia, fofla-
b’öð, birkiblöð, birkibörk, víði-
In.uf og sóleyiar. Þá roiar hún
f-’nn.ig.' ind.ígóhláan lit og korsi-
nollurauðan, en sá litur er ynn-
inn úr kakludús frá Mekfkó:
riostjia.'ii.'í
höfum við á sumum sviðum
gengið of langif í trausti o.kikar
á sálarlausum tækjum. — Eða
hvað hjálpar okkur að eiga fal-
lsg hús, ef inni í þeim sitja
gamlir menn og konur, sem rofn
að hafa úr tengslum við -samtíð
sína. Hvað hjálpar það ungum
rnanni að .siija inn í snoturri
íbúð, ef heimurinn er að hrynja
yfir hann í mynd óyfirstígan-
legra fjárhagserfiðleiika: Qg
hvað gagnar það að eiga hreinar
malbi'kaðar göíur, ef þeir sem
um þær ganga eru áívimrulaus-
ir. Og hvað hjólpar það ungni
kbnu, sem vinna vill úti til að
aðstoða mann sinn að hcrfr) á
snótrán leikskóla' eða' dagheim-
ili, þegar hún veit að hún getur
ekki unnið úti, af því að það
er ekki rúm fyrir b.arn hennar
í leikskólanum eða á dagheim-
Mokka
Guðrún sýnir sassuborð, púða-
borð, borðrefla, veggteppi og
töskur. Aðeins nokkrir borð-
refiar og púðaborð eru til sölu.
Rut Guðmundsdóttir hefur
fengizt við að mála a 15 ár sér
til g.amans en aldrei sýnt áður.
Hún hefur sótt nokkur nám-
■skeið í mólun en annars látið
lært. Lhið vildi Rut gs.fa út á
það hvers vegna henn.i d.att f
h”T "ð ''a nð "'''o.i núna, helzt
var á henni að skiij.a að mynd-
irn.ar hefðu verið farnar að s.a,fn
as'- upp hjá henni og hún hefði
o>-ðið að gryn.na eitthvað á
þeim. Mvndir Rutar eru ýmist
málaðar með japönskum pnstei-
litum eða vatnslitum. og eru
þær fleslar leikur að li um. e>i
þó s'ogð'SÍ hún haf.o g.eri eid-
hvað að 'bví að mála landslags-.
mvndir. Myndirnar eru all.gr. lil
sölu. og sýningin verður á
og peningalausri gamalli konu
nægir ekki að anda að sér
hrein.a loftinu eða drekka vatn-
ið úr krönunum. Það er heldur
ekki nóg fyrir .verkamanninn
að búa' í góðri borg, þegar tekj—
ur hans hrökkva ekki fyrir mat.
Það er ekki nóg að státa af'
góðri borg, þegar íbúar hennar
•eiga við svo mikil félagsleg-
vandamál að stríða að sálin blð
ur tjón af. — En af hverju er
ég að nefna þessi dæmi. — Svar
ið er einfalt. Stefna jafnaðar-
manna byggist á hinum einf.alda
sannleika, að sam'hjá'lþin sé leið
til hamingjurí.kara lífs, og sjálf
ur er ég jafnaðarmaður vegna'
þess að jafnaðarstefnan kemur
heim og sarnan við hugmyndir
mínar um mannúð. Þessi mann
úð kernur fyrst og fremst fram
í grundvallarhugmyndum jafn-
aðarmennskunnar um að þjóðfé
laginu beri skyida til að sjá
fyrir félagslegum þörfum borg-
aranna. Ég hefi œði oft á ferð-
um m'num erjendis verið harka
lega miný.tur á nauðsyn þess-
arar .steXnju, þar sem að ég hefi
séð sj.ú'ka eða slasaða menn
ligoja umhirðulausa á göíum og
gangsiét.jm. Samborgarihn
gengur fram hjá og skiptir sér
ekki af. — En þetta er orðinn
langur formáli að því, sem ég
vildi gera að kjarna máis míns.
—• Alþýðufi'vkkurinn viH gera
þjóðfélagið að miklu leyti á-
byrgt fyrir aíkomu hve'-s bo-'í-
ara. í o.t? u fco •'TaT-stjó'-oa'-kr' n
ingum kj(> am við ekiki aðeins
um snotra borg, hedur það hvort
stefno. Alþýðuflokksins í félags
málum nær fram að ganga. —
Ég nefndi áðan aldraða fó'kjð.
Við munum berjast fyrir því
með öllum tilíækum ráðum að
öldruðum sé gent fært að dvelja
í heimahúsm svo lengi sem unnt
er. Þetta er ríkjandi stefna í
okkar nágrannalöndum. og fram
kvæmd hennar er ekki dýrari
en vislun í stofnunum, þar sem
hinn aldraði er oft á tíðum slit-
inn úr tengslum við umhverfið.
Þá þarf að bæta mjög alla heim
ilishjálp. Það verður að ívilna
öldruðum við álagningu úísvara,
eða felia það algjörlega niður
af brýnusju nauðþurf/artekjum.
— Það verður að h-aða smíði
hjúkrunarheim'lis fyrir aldraða
og langlþgudeild Borgar.sjúkra-
hússins. Það er ekki afsakan-
iegt, að láta einkaframtalkið eitt
sjá v.m hjúikrunariheirnilin. Við
höfum reynslu af því hvemig
það getur hlaupizt undan merkj
um ef eii.hvað bíáiar á. Þ.í þarf
að k ma á f.* fastri nefnd hjá
b0 .gir.o.i, er hafi með horidum
að. " ’ka si o"'"'mi fyrir aldr-
aða. Þe ’ia Qg.fleirá eru tillög-
Ámi Gunnarsson. (
mannsins og aðstoða verulega
gömlu konuna peningajlausu. Við
vitum, sem er, að það er ekki
nóg að búa í góðri borg, ef
maibikið er t’ekið fram yfir
manninn. — Við höfum heldur
ekki gleymt unga manninum,
sem af dugnaði en fjárihagslegu
getuteysi, hefur reist sér þak
yfir höfuðið. Við þekkjum alltof
mörg dæmi þess, að ung hjón
hafa hreioiega gla að b-eztu ár-
um ævi sinnar í slriti fyrir íbúð.
Við verðum að .sngja saman
það i'mabil, sem ungu hjónin
eru aðeins ung og eignalaus, og
þar til að þau verða aflögufær,
svo þ"u ge-ti með góðu móti eign
azt íbúð. A þessu tímalbili verða
þau að eiga þess kost að taka
á leigu ódýrar íbúðir, sem þorg-
in reisir, eða að borgin veiti
þeim góð lánakjör. Þetta á einn
ig við um marga aðra aldurs-
hópa. Það er auðveit fyrir Sjálf
stæðismenn að segja, 'að iwer
maður eigi að eignast sína íbúð.
En siíkt geiur ekki komið úr
múnni annarra en þeirra er nóg
fjárráð hafa; Þeim áætiunum,
sem ég hefi nefnt, ög fleiri,
miin.u fulltrúar Alþýðuflokksins
í borgarstjórn berjast fyrir. Við
viljum að maðurinn, einsiaikiing
urinn, skipti höfuðmáli þegar
f"lað er um góða borg. Við
hefðum kanno'ki ótt að snúa slag
orðinu við. og segja, ..Gerum
góða borg hamingjusamari“. A
öld tækn'framfar.a me.gum við
ekki eingöneu horfa út í geim-
inn. Við verðum að líta okkur
n.ær. Hugsa um þá sem sjukir
eru, andlega og líkamiega, og
alla þá se-m rnega sín miður í
síharðnandi lífsbarátíu. Við
verðum að vera okkur meðvit-
andi um. skyldur okkar gagn-
vart þeim, sem eru að hefja
virinúdag, og þeim sem lokið
hafa. Til þess að slíkt megi
verðá, er eldcent ráð betra en að
hefja til vegs • jafnaðarstefnuna.
j :, '! !i
Þess vegna verðum við nú og
framvegis að berjast með oddi
og egg fyrir brautargen.gi Al-
þýðoflokksins í þeirri von aHf
hann verði trúr þeirri steCnu,
er hann byggir á. Sú stefna leið-
ir til farsældar. Við megum
hvergi láta heyrast að barátbuj
kjarkurinn sé ekki stæltur. Viff
berjumst gegn öllum þeim
í'halds- og' afturhaldsöflum, sem
verða á vegi okkar. Við beit-
um heiðanlegum baráttuaðferð-
um, og við skulum sigra.
Nýír menn með nýjar hug-
mvndir segjum við. Og það er
erigtn goðgá. í stefnuyfirlýsingu
Aiþýðuflokksins fyrir 'þessaip
■kosningar eru margar góðar
hugmyndir, sem við ætlum að
berjast fyrir. Þær verða að nó
fram að ganga, ef flokkurinn á
að geta gegnt skyidu sinni við
borgarana. Það er eklki nemi
gott eitt um það að segja, að
margir íslenzku stjórn-málafiokk
anna hafa sett á oddinn þær
kröfur, ssm Aiiþýðuflo'kkuvinri
hefur barizt fyrir frá upphafb
En heldur verða þær kröPui1
hljómlausar, þegar við gerurri
okkur grein fyrir, að þær h.afá
ekki til orðið í þeim jarðve«'!
sem nauðsynlegur er til að
fósíra þær. Við sku'lum látri1
þeim fiokki, sem mótaði þessá
stefnu eftir að framkvæmá
hana. Við skulum veiia honuni
aðhald og trausl til að gera það>.
— Við hittum oft fólk, sem' seá
ir, að við eigum að gera þelta o.g
h’tt, og að síefn.a flokk-sins sé
s’æm. Það er auðvelt að grign-
rvna og það er auðvelt að gefá
góð ráð. En það er eitt að taia
og annað að framkvæma. í-lend
ingar taia mikið um stjórnmáþ
en þeir h'liðra sér gjarnan hjá
að vinna að framgangi þeiirra
mála, er þeir hafa áihugariál
Þess vegna segi ég við vkkur,
Framhald á bls. 11:. j
ur A’þýðufic-.cksins til að létta
Mojdca næstu þrjár.vikur. —- - þungan einmanaieika ■ gamla