Alþýðublaðið - 21.05.1970, Page 5
Fiimmtudagur 21. maí 1970 5
anna og afskekktra staða, þaa?
sem ýmsar minnilhl.þjóði'r búa.
Þessar þjóðir hafa aldrei viður-
kennt neinar reglur um seim
hjónabönd. Og margir ungir
Kínverjar nota tækifærið, þeg-
ar þeir koma þangaS til að
ganJga í hjónaband.
Krafan um að giftast seini
stóð að no’kkru leyti í sam-
bandi við það, að ekki van
talið rétt að ungmenni þyrftu
að sjá fyrir bairni meðan þau
væru enn við nám. En þegar
farið var að senda æskulýðiirni
til landbúnaðarstarfa féll þessi
ástæða burt. Ungu menmmir
urðu heimavanir í sveitunum,
þeiir ledtuðu félagsska'pai' hiíns
kynisins þegar þeir voru búnir
a@ vinma, og hjónaband varS
eðlileg afleiðing af þessu. Land
búnaðarvinna æsikulýSsiiis vaa'S
einndg á annan hátt til þess aS
fjölga unigum hjónaböndum. —-
Piltur og stúlka, sem unnust,
gættu þess iað ganga í hjóna-
band, áður en vinnus'kyldan
hófst, því að þá gátu þau kiraf-
izt þess að vera bæði send til
sama stiaðar. Og þetta er út af
fyrir sdlg sönnun þess, að Kín-
verjaæ skilja ekki hjón að. -—•
Hjónaböndum af þessum ástæð-
um fjöl'gaði svo mjög, að yfir-
völdin urðu að breyta reglun-
um. Nýlega var það áfevæði
tekið upp, að þáð nægði að
hjónaleysd óskuðu eftir því 'að
fara á sama stað, þá var orðið'
við óskinni, án þess að þau
þyrftu að gangia í hjónah'and
til þess.
Mörg af eldri ákvæðunuTn,
sem vestuirlandabúar undruðust
stöfuðu áreiðanlega freijnur af
skriiffinnskukerfinu en kín-
verska kommúnismanum sent
slíkum. Menninigarbyltiíngm
réððt ge'gn sferiffinnskukerfinu.
Aðgerðir rauðu varðli’ðatnna
Framlli. á bls. 11.
Alþýd
u
Útgefandi: Nýja útgáfufélagið
Framkvæmdastjóri: Þórir Sæmundsson
Kitstjórar: Kristján Bersi Ólafsson
Sighvatur Björgvinsson (áb.)
Rrtstjórnarfulltrúi: Sigurjón Jóhannsson
Fréttastjórl: Vilhelm G. Kristinsson
Auglýsingastjóri: Sigurjón Ari Sigurjónsson
Prcntsmiðja Alh.vðublaðsins
Afvinnumálin vanrækt I
7 Alþýðuflokíkiirinin hefur með réttu gaignrýnt meiri- I
hluta borgarstjórniar í Rey’kjavfik fyrir aðgerðaieysi ■
í atvinnuimálum. Það er stefna Sjiállfstæðismanna í I
borgarstjórn Reykjavíkur, að borigin eilgi að láta 1
einkaatvinnurekendurna sjá s’em míeislt um sig og
ekki umdir n'okkrum kringumstæðum iað taka frum- I
fevæði í atvkmumál'um. í sínar henidur.
Strax við uppbaf erfiðleikáárann'a fór veruiegs at- .
vinnuleysis 'að gæta víðs vegar úti á lamdi. í sjávar- I
'þorpum og kaupStöðuim á vils's'um svæðum má segja I'
að grumdvöllur atvinnu'lífsins hafi að mestu hrunið |
á fáum vikum og mikið atvinnuleysi sigidi í kjölfar-1
ið. Urðu miklu meiri atvinnuerfiðliekar á þessum"
sltöðum en í Reykjavík og mum fl’eiri atvinnuleysingj- 8
ar tiltölulega. 8
En áðeins fáum misserulm síðar höfðu sveitarfé- _
lögin úti á landi að mleistu umnið bug á erfiðleikum 8
og atvinnulleysið orðið lang mles't í Reykj'avik. Er því |
furða þótt spurt sé, hverni'g toá svo vera? Bj
Svarið er í rauninmi ákaflega einfalt. Það felst í 8
því, að laðrar sveitaristjómir skildu það sem meiri- *•
ihluti Sjó'Ifstæðismamma í Rleykjavík Skildi ekki, að 8
sVeiterffélagið á fyrst oig fremst skylldum að gegma við 1
íbúana. Ef atvimmiuJerfiiðleikiar láta til sím taka skipt-
ir það ekki toestu máli hvort mleirihluti siveitastjóma 8
er fyligjamdi ernkarekstri, opinberuto rekstri eða sam- §
vinn uf élagsskap. Það sóm málinu skiþtir er að sveit- g
arstjórnimar gleri ált, sem í þeirra valdi stendur til 1
þess að sjá íbúumum fyrir átvinmu, — tryggja áfram- i
íhaldamdi starfræksilu átvinmufyrirtækjianna.
Sveitairisltjórnirniár úti á 'lándi sklldu þennan ein- 8
ffálda sannlteik olg hö'guðu sér samkivæmt því. ÞærB
tóku frumkvæðið í atvinnumálum í sín'ar hendur, — 8
ekki með því einu að auka ei'gin framfcvæmdir held- gj
ur j'afnframt me'ð því að hv'etja o'g styrkja með ráð- »
Úm og dáð þá einstaklinga og féillög, seim atvinnu- 1
rekstur hcfðu ,stundað í byglgðarlla'ginu. Þarnnig vfeittu 1
sveitarstjórnirnar atvinmureikendúm nýian kjark og Jg
aukin þrótt til þesS að takast á við erfiðleikana og 1
Slíkt frumkvæði svteitarstjórniannia bar áramgur.
Em hvað gerði meirMutinn ,í Reykjávík? Hamn 8
Ibeið. Trúr þeirri isteflnu Sinni að láta einka'atvinmu- i
rekenduma afskiptalausa með öllú.
Því fengu atvinnufyrirfækim í Reykjaví’k enga 1
hvatningu hjá borgaryfirvöldum. Þeim var ekki boð- ||
iln nein fyrirgrieiðsla af hálfu borlgarinnar að fyrra«
fora'gði og látin alVeg eilga m;eð ,sig sjálf. Það er því g
ekki að ástæðúlausu, sem flest lánin og fyrirgreiðsl-
urnár úr sjóðum Atvinnumálaniefndar ríkisins
runnu til atvininuaulknimgar úti á lamdi fyrir milli-
igöngu sveitástjórnanna þar... Það er þvi ekki að
ástæðulausu að efftir lanlgt títoabil átvinnuleysis skuli
tenn vera óráðisitafað að mestu fleiri milljónum af
atvinnuiaukninigarfé, sem R'eykjavikurborg fékk út-
hlutað hjá ríkinu til eflimgar úúperðar í borgimni á
samá tíma og hver báturinn á fætur öðrum htefur
Verið steldur út á larnd. Það er því ekki að ástæðu-
láusu, að svo fór sefm fór uto atvimnumálin í Reykja-
vík á s.l. vetri.
ERLEND MÁLEFNI
Fjolskylau
líf í Kína
Kínverskir kommúnistar eru
oft sakaðir um að hafa sundrað
fjölskyldunni, aðskilið menn
frá eiginkonum sínum og att
börnunum gegn foreldrum sín-
um. En er þetta rétt? Tvennt
hefur um langan tíma haft
mikla þýðingu fyrir kínverska
kommúnista, annars vegar að
losa konuna frá algjörri undir-
gefni við manninn og hins veg-
ar að losa börnin frá algjörri
undirgefni við foreldrana. —
Þarna er nm það að ræða að
rífa burt tvær eldgamlar kín-
verskar erfðavenjnr, sem hafa
ekki verið að öllu til fyrir-
myndar.
Þegar kommúnistair náðu
völdum 1949 fenigu feonur full
póillitísk rátttedi. pær ifengu
■ekki aðeins rétt til að standa
uppi í hárinu á eigilnimönnum
sínum, heldur voru beiinlíniia
hva'ttar til þess. Og þær tfenigu
aranan rétt sem var enn þýð-
ingarmeiri; þeir fengu sjáiffiar
að taka við launum fyrir vinnu
sína. 'Þær voru efcki lengur
háðar eiginmanniinu'm efnahaigs
lega.
Erfiðara var að auka frjáls-
ræði baimanna. Fyrst á tímum
men'ninlgarbyltiin'garinnar á-
ræddu börnin að far'a sinu ffaim
og segja foreldrunum álit sitt.
Það liiggur í augum uppi, að til-
gangurinn með því að auka
frjálsræði bamianna er sá, að
tengja þau betur við pólitíska
kerfið í landinu. Foreildrarnir,
gamla kynslóðin, eru o>ft bund-
in gömlurn erfðavenjum. Þegar
börnin rísa gegn þeim, er það
af því að þau verja maóismaninj
og það nýja, sem hefur orðið
í samfélaginu. Keppikeflið er
það, að bömin verði kenniarar
foreldra sinná.
Hve mikil brögð eru að því
að eiginkonur séu skildar frá
mönnum sínum og þau serad sitt
í hvom liandshluta? Þetta kom
tvímæliateust fyrir á sjötta ára-
tugnum, þegar skrifstofubákn-
ið fór hvað eftir annað í bak-
lás. En það gerðist þó tiltöiu-
lega sjialdan, og nú kemur það
næstum aldrei fyrir,. Viðleitnám
til að fá fólk til að giftast
seinn'a (sem er óbein aðferð við
takmörkun barneigna) gefur
athyglisverða inmsýn í það,
hvernig málum 'er núna háttað
í Kíma.
Rétt'aist er talið að ungir menm
gangi ekki í hjónahand fyrr en
þeir era orðniir 28 ára 'gamlir
og stúlkurnar ekki fyrr en þær
eru 25 ára. Það er ekki b'anniað
að giftast fyr-r, en lágt er fast
að ynigra fólki að biða með
hjónabandið. S'amt eru það
margir s'em ganga í hjón'aibiand
fyrr, og þeiim héfur raunar far-
ið fjölgandi síðasta árið. Þátt
í því á sú staðreynd að fjöldi
ungra manna er sen'dur út í
sveitirn'ar til lan'dbúniaðarstarfá;
aðallega til landamærahérað-