Alþýðublaðið - 20.10.1974, Blaðsíða 4

DJOFLASÆRINGAMENN
Stormurinn næðir um
þök Mount Hainier, út-
borg bandarísku
höf uðborgarinnar.
Eldingar blika á nætur-
himninum.
Klukkan er tíu að
kveldi. Barnaherbergi í
fyrstu hæð einbýlishúss
er uppljómað af veikri
skímu kerta-
Ijóss.Reykelsisilmur
mengar loftið.
14 ára unglingur situr á
rúmi sínu — við skulum
kalla hann John Miller.
Andlit hans er afskræmt
og hann rekur sífellt
svarbláa tunguna út úr
munninum. Hvisshljóð
slöngu heyrist.
Prestur krýpur við
rúmið og biðst fyrir.
Fjórir kórbræður halda
höndum og fótum ung-
lingsins, svo að hann get-
ur ekki bært á sér.
Þrumugnýrinn.
Regndropar, sem dynja á
rúðunni. Tilbreytingalaus
rödd prestsins: „Al-
máttugur guð, f aðir vor...
viltu reka frá þessari
mannveru, sem er sköpuð
i þinni mynd...."
Hvæsið hækkar.
„ ... þann djöful, sem
veldur henni kvölum og
þjáningum."
Hvæsið verður að stunu
og stunan að öskri. Slefa
rennur niður kinnar
barnsins.
„Guð og herra
sköpunarinnar, " segir
Jesúítinn í miðaldra-
særingu, „þú hefur þann
mátt að reka Satan á
brott eins og eldinguna af
himninum.. varpa þeim á
brott, sem hef ur sest að í
þínum víngarði."
Veinin þögnuðu og á
bringu unglingsins birtust
rauðar rákir sem gerðar
af andahöndum, rákirnar
urðu að stöfum og
stafirnir að orðum. Blóð
flæddi um rákirnar.
Orðið var: Víti.
Presturinn gerði
krossmark. Unglingurinn
veinaði hátt. Þá upphóf
presturinn djöflaút-
rekstur samkvæmt
„Rituale Romanum" frá
árinu 1614.
„Lát þína voldugu
hendi reka út þennan
grimma djöful... reka á
brott þennan ofsækjanda
hins saklausa... Kristur
skipar þér að hverfa,
Satan!"
Korr. Úr vitum Johns
Miller streymir grænleitt
slím. Brennisteinsfýlu
leggur um herbergið.
„Hverf á brott í
skelfingu, Satan, sem
spillir sakleysingjum!
Faðir dauðans! Svikari
þjóðanna! Ræningi lífs-
ins! Fursti morðingj-
anna! Vík á brott,
skrímsli — sjálfur guð
skipar þér það!"
Ofsafengnar bölbænir,
skammaryrði, hroðaleg
skammarorð streyma af
vörum unglingsins, sem
talar með óeðlilega djúpri
bassarödd.
„Satan!" hrópar
presturinn. „ Ég skipa þér
og öðrum illum öndum að
yfirgefa þennan líkama
— strax! Strax, strax!"
John Miller lyftist upp.
Kórbræðurnir f jórir eiga
erfitt með að halda hon-
um niðri í rúminu. örfá-
um sekúndum síðar fellur
John máttvana niður í
rúmið. Orðin á bringu
hans eru horfin. Það
blæðir úr engu sári og að-
eins blóðblettirnir á nátt-
fötum hans og í rúm-
fötunum sýna, hvað
komið hef ur fyrir. Það er
ró i svip unga mannsins.
„Hann er útrekinn..."
John heyrir hvíslið.
Bros leikur um varir
hans. Hann lokar augun-
um, andar rólega, sef ur...
Þegar John Miller
vaknar næsta morgun er
hann eins og hver annar
unglingur. Hann man
ekkert eftir því óskýran-
lega, sem gerst hefur í
lífi hans undanfarnar
vikur — um það, þegar
hann var „haldinn illum
anda".
18. apríl 1949:
Jesúítapresturinn
William Bodern hefur
með leyf i erkibiskupsins í
Saint Louis rekið út illan
anda af drengnum John
Miller eftir ævafornum
kenningum „Rituale
Romanum" frá árinu
1614, sem Páll páfi
f immti samdi og er í f ullu
gildi enn innan kaþólsku
kirkjunnar.
Jesúítapresturinn
Eugene B. Gallagher,
dósent við guðfræðideild
háskólans í Georgetown,
Washington, D.C., hefur
bókað og skrásett allt um
John Miller — pilt, sem
haldinn var illum anda á
tuttugustu öldinni.
Djöfullinn gekk laus í
Bandaríkjunum og braust
bókstaflega út úr víti og
það er mikilvægt að
þekkja hann í upphafi.
15. janúar 1949 eru John
Miller, móðir hans og
amma ein heima. Klukk-
an er sjö að kvöldi og þau
heyra öll þrjú klórhljóð.
Það heldur áfram til
miðnættis.
„Rottur," segir
móðirin.
„Öhugsandi," segir
amman.
Næsta dag kemur
meindýraeyðirinn, en
hann finnur engar rottur,
engar mýs, ekkert.
Næsta kvöld endur-
tekur sagan sig. í þetta
skipti heyrist f ótatak eins
og hjá heilli hersveit.
Konurnar verða báðar
hræddar. Þær fara inn í
barnaherbergið, sem
John sefur í. Þar inni er
klórið og það fer hrol'ur
um þær, þegar þær koma
inn í herbergið. Samt er
skrúfað frá hitanum og
allir gluggar lokaðir.
Kynlegt...
Næsta dag gerast
undarlegir atburðir.
Illur andi rekinn út á Norður-ltaliu. Don Alessi
barðist við djöfulinn með vigðu vatn og náðar-
meðölum, en djöfullinn hafði tekið sér bólfestu i lik-
ama unglingsins Leonardo. Siðan særði hann hann
samkvæmt orðum i „Rituale Romanum”. Þannig
læknaði hann Leonardo af illum anda.
Illur andi hverfur oftast út
um munn fórnarlambsins.
Þegar hann yfirgaf
Leonardo veinaði maðurinn
af kvölum.
Fjölskyldan fer í heim-
sókn til ættingja í ná-
grannaborg. Á leiðinni
lyftist teppi í baksætinu
eins og af andahöndum.
Þegar þau koma á
áf angastað ætlar faðirinn
aðtaka kveikjulykilinn úr
bílnum, en kemst að því,
að hann er undir sætinu.
Samt var bíllinn í gangi...
Átta dögum síðar kem-
ur móðirinað rúmi sofandi
barnsins og sér f urðusýn.
Fótagaflinn lyftist
hægt... 10,20, 30 senti-
metra.... í bága við
þyngdarlögmálið svífur
rúmið um herbergið.
Þegar móðirin snertir
það sígur það hægt niður
á gólfið.
Viku seinna myndast
úbrot á húð barnsins, á
kviði,bringu, baki og enni.
Þessi útbrot verða að
stöfum, sem mynda orð.
Einu sinni sést greinilegt
djöfulsmerki á mjöðm-
inni, en á meðan engist
John af kvölum stynj-
andi í rúmi sínu....
Kápa flýgur úr fata-
skápnum...... biblía á
náttborði unglingsins er
tætt sundur af ósýnileg-
um höndum... mjólkur-
flaska dettur að ástæðu-
lausu af borðinu....
Foreldrarnir leita ráða
hjá heimilislækninum.
Hann skoðar John og
finnur engin merki um
veikindi. Það er leitað til
geðlæknis. Hann lætur
taka heilalínurit, en
heilastarfsemi unglings-
ins reynist eðlileg. For-
eldrarnir leita til anda-
trúarmanna, en fá heldur
enga skýringu þar.
9. mars, 1949: Foreldr-
arnir fara eftir ráðlegg-
ingu kunningja síns og þó
að þeir séu mótmælenda-
trúar leita þeir til jesúíta-
prestsins William Bowd-
ern, dósetns við háskól-
ann í Saint Louis.
Presturinn talaði við
unglinginn í viðurvist
nokkra nemenda sinna og
þá kemur það furðulega
fyrir, að John fer að tala
tungum og hann talar
mál, sem hann kann ekk-
ert í: grísku, herbresku
og latínu. Hann svarar
spurningum, sem faðir-
inn leggur fyrir hann á
þessum málum.
Þegar presturinn kem-
ur með vígða vatnið hefst
rúmið aftur á loft og John
byrjar að bölsótast.
Fjórir kórbræður beita
öllum kröftum sínum til
að halda honum kyrrum f
rúminu. Loks tekst hon-
um að slíta sig lausan og
með of urmannlegum
kröftum brýtur hann nef-
ið á einum stúdentinum..
Presturinn er í engum
vafa lengur. John er
haldinn af illum anda
eins og því er lýst í hinu
forna „Rituale Roman-
um" frá 17. öld.
Bowdern prestur talar
við biskupinn og hann
veitir honum heimild til
að reka andann út af
0
Sunnudagur. 20. október. 1974