Alþýðublaðið - 20.10.1974, Blaðsíða 5

DJÖFLASÆRINGAMENN
Með biskupsleyfi
stríddi séra Rodewyk
við sjö djöfla í líkama
Mögdu hjúkrunarkonu.
Læknar töldu
konuna móðursjúka.
drengnum — leyfi til að
reka út djöfulinn.
Þessi miðaldaraðferð
hrífur. Illi andinn víkur
úr lífi drengsins eftir
nokkrar vikur og hverf ur
að eilífu.
í dag býr John Miller í
nágrenni við Washington.
Hann er kvæntur maður,
á þrjú hraust börn, er
orðinn 39 ára og man ekk-
ert um erfiðasta skeið
ævi sinnar — um þá tíð,
þegar hann var haldinn
illum anda....
John Miller hefur ekki
hugmynd um það, að með
þeim illa anda, sem hann
var haldinn hófst mikil
vakning djöf ladýrkunar
um Bandaríkin og
Evrópu. Djöfull miðald-
anna reis upp á ný— í nú-
tíma búningi. Hann fékk
hjálp frá metsölubókum
og hryllingsmyndum.
Og þannig varð það,
sem Jesúítapresturinn
Eugene B. Gallagher
kynntist sögunni um John
Miller og þann illa anda,
sem var rekinn frá hon-
um. Gallagher er dósent
við guðfræðideild háskól-
ans í Georgetown og hann
hélt fyrirlestur um sær-
ingar gegn illum anda og
tók þar fyrir dæmið um
John Millertil að sýna, að
menn geta verið haldnir
djöflinum á tuttugustu
öldinni.
Meðal áheyrenda var
stúdent, sem heitir Willi-
am Blatty. Hann fylgdist
með af athygli og gerði
umf angsmiklar rann-
sóknir á þessu sviði síðar.
Leið Williams Blattys
lá til Kaliforníu. Hann
settist að í Beverly Hills
sem er útborg Los
Angeles, en þar búa kvik-
myndaleikarar og auð-
kýfingar. Hann skrifaði
kvikmyndahandrit og
bækur. Dag nokkurn —
tuttugu árum eftir, að
djöfullinn var útrekinn
frá John Miller — skrif-
aði hann sögu, sem varð
metsölubók „Djöflasær-
ingarmaðurinn".
Rúmlega níu milljónir
eintaka seldust á næstu
tveim árum og bókin hef-
ur verið þýdd á 18 tungu-
mál.
William Blatty breytti
sögunni um John Miller
óverulega. Úr f jórtán ára
freng gerði hann tólf ára
itúlku, sem hann kallaði
Regan MacNeil og móð-
jrina gerði hann að
aekktri kvikmynda-
jtjcrnu. Vettvangurinn er
linn sami: einbýlishús í
lA/ashington nálægt
náskólanum í George-
lown.
Atburðarásin er sam-
Kvæmt bestu Hollywood-
uppskrift: Látnir menn
lifa. „Illi andinn", sem
Regan MacNeil er haldin
af hrindir leikstjóra niður
stigann og myrðir hann.
Prestur fær hjartaslag
meðan hann er að særa
andann á brott. Jesúíta-
prestur býður djöflinum
að taka sér aðsetur í
líkama hans með því
skilyrði, að hann yfirgefi
stúlkuna. Djöfullinn
gengur að skilmálanum.
Presturinn hendir sér út
um glugga. •
Sem betur fer er
prestur við hendina og
hinn deyjandi maður fær
aflausn og síðustu
náðarmeðölin: Satan fær
af lausn.
Stúlkan er laus við illan
anda — allt er gott þá
endirinn er góður.
Það var gerð kvikmynd
eftir bókinni og sú mynd
virðist ætla að verða
vinsæl. Fyrstu sex vik-
urnar, sem hún var sýnd,
komu 1350 milljónir í
kassann.
Menn standa f
biðröðum fyrir utan kvik-
myndahúsin í Bandaríkj-
unum tii að fá að sjá
þessa mynd. Á svo til
hverri sýningu gerist það
sama: Áhorfendur kasta
upp eða falla í yfirlið.
Karlmennirnir þola ekki
að sjá tólf ára stúlkubarn
fullnægja sjálfri sér með
krossi fyrir framan
móður sfna — og að
lokum snýr djöfullinn
líka stúlkunni í heilan
hring, svo að andlitið veit
að bakinu...
„Enginn getur séð
þessa mynd án þess að
bíða varanlegt tjón á sálu
sinni," segir hinn þekkti
geðlæknir dr. Lous
Schlan við River Edge
sjúkrahúsið í Forest Hill.
„Myndin er hættuleg
öllum þeim, sem hafa
litla sjálfsstjórn," segir
félagi hans dr. Wladimir
Piskacek.
Og taugalæknirinn dr.
Robert Vito segir: „Ég
trúi því ekki sjálfur, að
menn geti verið haldnir
illum anda, en ég get þó
ekki þrætt algjörlega
fyrir það."
Það hljómar ankannan-
lega, en er þó staðreynd,
að djöfull miðaldanna
sækir fram, meðan menn
sigra heiminn, stíga fæti
á tunglið og senda eld-
flaugar til Mars og
Júpiters. Djöfullinn, sem
var notaður til að hræða
börn og haf ður að háði og
spotti í gamanblöðum
lætur nú skína í ásjónu
sína. Og menn óttast
hann.
Mótmælendapresturinn
Willem Cornelis van
Dam, sem fæddist 1926 og
var í sjö ár sálusorgari
hoilenska flughersins
segir í bók sinni „Djöf lar
og hinir djöfulóðu", sem
gefin var út 1970: „Það
eru mikil mistök Vestur-
Evrópumanna að afneita
djöflinum og árum
hans."
„Því þannig sigrar
djöfullinn evrópskar
sálir," segir van Dam.
„Ef engir djöflar eru til
getur enginn verið djöf ul-
óður."
Núfima sálfræðingar
og geðlæknar reyna að
reka út illa anda með raf-
magnshöggum og
gúmmíklefum, en það
tókst mönnum 1614 með
særingum.
Van Dam ef ast ekki eitt
andartak um að skrattinn
sé til. Líka nú. Og bók
metsöluhöf undarins
Williams Blatty sýnir
okkur aðeins eina mynd
hans. Það eru mörg dæmi
um, að menn hafi verið
haldnir illum anda og
þýski jesúítapresturinn
Adolf Rodewyk, sem
fæddist 1894 i Köln, hefur
gefið út bók (1966) um
„Djöfulóða menn nú á
tímum".
I þessari bók lýsir
Rodewyk baráttu sinni
við sjö djöfla eða ára,
sem höfðu unga
hjúkrunarkonu á valdi
sinu.
1941 er þrítug kona
ráðin sem hjúkrunarkona
á sjúkrahús. Hún er brún-
eygð, brúnhærð, í meðal-
lagi hávaxin og skapgóð.
Hún á lítinn son og eigin-
maðurinn er hermaður.
Bæði læknar og
sjúklingar kunna mjög
vel við hana.
Um þetta leyti er séra
Rodewyk sjúkra-
húsprestur. Hann kynnist
konunni, sem við munum
nefna „Mögdu" og kann
mjög vel við hana.
Svo breytist hún. „Hún,
sem áður hafði verið svo
blíð og elskuleg er nú
orðin frek og dreissug og
talar með fyrirlitningu
um trúarbrögð."
Fyrst heldur hann, að
þetta sé leikaraskapur.
Svo taugaveiklun. Síðan
sálræn truflun. Og að
lokum „konan er haldin
illum anda."
Hann fer með djöfla-
særinguna í tilraunaskyni
og Magda bregst ofsalega
við.
Hún veinar, þegar hann
dreypir á hana vígðu vatni
og hún talar latínu við
prestinn í tíu mínútur.
„Ég talaði frönsku við
hana næstu tíu mín-
úturnar til að vera viss í
minni sök og áhrifin voru
hin sömu." Magda gat
talað bæði hebresku og
grísku.
Séra Rodewyk gerði
skyldu sína. Hann ræddi
við erkibiskupinn, Franz
Rudolf Bornewasser.
Biskupinn skipaði séra
Rodewyk að reka hinn illa
anda út. Þetta var gert
skriflega 10. desember
1941.
Samkvæmt fyrir-
mælum í „Rituale
Romanum' byrjaði
presturinn að berjast við
djöfulinn í líkama Mögdu
og af munni hennar komu
orð skrattans.
Fyrst kom ári, sem
kallaði sig Kain. Hann
hélt eftirfarandi fram:
„Konan er haldin djöfl-
inum vegna þess að
móðuramma hennar seldi
hana skrattanum, þegar
hún var lítil."
Milli prests og djöfuls
áttu eftirfarandi sam-
ræður sér stað:
Presturinn: „Hvenær
hverfur þú úr líkama
hennar?"
Djöfullinn: „Aldrei..
aldrei... aldrei!"
Presturinn: „Þú
verður. Ég hef vald til að
reka þig út."
Djöfullinn: „Þú getur
aldrei rekið mig út."
Presturinn: „Ekki sem
maður en í nafni Jesú
Krists og hinnar heilögu
kirkju."
Djöfullinn (ergilegur):
„Það veit ég vel! Vesölu
svín. Hver hef ur heimilað
ykkur það? En, ég hverf
ekki!"
Presturinn: „Þú veist
fullvel, að þú verður að
fara. Hvenær ferðu?"
Djöfullinn: „Það kem-
ur þér ekkert við".
Presturinn (ákafur):
„Þú verður að segja mér,
hvenær þú hverfur!"
(dreypir á hana vigðu
vatni).
Djöfullinn (grátandi):
„Burt með þitt vígða
vatn. Ég segi þér það
ekki".
Presturinn: „Hve-
nær?" Hann leggur náð-
armeðölin á líkama
Mögdu.
Djöfullinn: „Kemurðu
nú líka með þetta...!
Bannsettur sértu, ég skal
þá fara".
Presturinn: „Ég vil
vita hvenær!"
Djöfullinn: Eftir fjór-
tán daga".
Presturinn: Nákvæm-
lega!"
Djöfullinn: „Meira segi
ég ekki".
Og fleiri orðum var
ekki eytt að þessu, því að
árinn Kain hætti að tala.
Nokkrum dögum síðar lét
hann aftur heyra til sín.
Þá sagðist hann ekki vera
eini árinn, sem hefði
hlaupið í Mögdu
hjúkrunarkonu. Þrír aðr-
ir árar höf ðu tekið sér bú-
setu í líkama hennar.
Júdas, Heródes og Barra-
bas, en Júdas var erkiár-
inn. Hann tilkynnti, að
hann myndi yfirgefa lík-
Sunnudagur. 20. október. 1974
0