Alþýðublaðið - 19.11.1975, Blaðsíða 8

HORNIV - sími 81866 - eða sendið greinar á ritstjórn Alþýðublaðsins,Síðumúla 11, Reykjavík
Erfitt að komast á ball og
hættuástand við útidyrnar
Hringt var til Hornsins i gær-
morgun. Lesandi blaðsins (kona)
óskaði eftir þvi að sagt væri frá
hættulegum inngangi veitinga-
hússins Óðal við Austurvöll.
Hún sagði að um helgar væri oft
mikil stappa af fólki i þessum litlu
tröppum upp að innganginum
þegar fólk væri að reyna að komi-
ast inn, en dyraverðir hefðu það
gjarnan fyrir sið að láta fólk biða
langtimum saman úti fyrir, og
velja svo inn eftir þvi sem þeir
þekktu fólkið. Þarna væri þvi oft
á tiðum mikill ruðningur að dyr-
unum þvi allir vildu komast i
kallfæri við dyravörð þá sjaldan
einhver reyndi að troðast út úr
húsinu.
Hættan er, að hennar sögn,
helzt fólgin i þvi, að dyrnar opn-
ast út, og þá hefur það stundum
hent að dyraverðir ryðja upp úti-
dyrunum til að geta opnað þær
móti stöðugum þrýstingi þeirra
sem úti biða — fólk dettur aftur
fyrir sig niður tröppurnar.
Oft hefur legið við slysum af
þessum sökum og margir hafa
skemmt ballfötin sin i fallinu.
Sé þetta rétt er það að sjálf-
sögðu i verkahring öryggiseftir-
litsins og eldvarnareftirlitsins að
sjá til þess að gerðar séu þær
breytingar á inngangi veitinga-
hússins að þessi hætta sé ekki
fyrir hendi, og ennfremur að
gestum hússins sé tryggður ör-
uggur útgangur ef eitthvað hendir
innandyra.
Eldvarnareftirlitið hefur geng-
ið skörulega fram i þvi undanfar-
in ár að krefjst breytinga i þessa
átt á skemmtistöðum, ekki hvað
sizt eftir að Glaumbær brann
forðum daga.
Þá má i leiðinni benda á að slys
með þessum hætti hafa iðulega
hent við Þórskaffi, og væri rétt að
benda viðkomandi eftirliti á
þessa tvo staði.
1 framhaldi af þessari ábend-
ingu lesandans er það ihugunar-
efni hvort ekki mætti á laugar-
dagskvöldum, þegar flestir vilja
fara út að skemmta sér og allir
skemmtistaðir troðfyllast, létta
álaginu af þeim stöðum sem fyrir
eru og hafa til dæmis almennan
dansleik i iþróttahöllinni þessi
kvöld.
Það gæti verið góður aukaskild-
ingur til iþróttahreyfingarinnar
sem alltaf er i fjárþröng og gæti
kannske að einhverju leyti verið
unnið i sjálfboðastarfi. Ennfrem-
ur myndi það henta vel þvi fólki á
aldrinum 18 ára og eldri, sem erf-
iðast á með að komast inn á al-
menna veitingastaði á laugar-
dagskvöldum.
Þetta hafa stúdentar og
menntaskólanemar gert um hver
áramót og lukkazt sæmilega.
Lögreglan má
opna augun!
Hvernig væri að taka lögregl-
una i Reykjavik á námskeið i
þvi að hafa augun opin fyrir þvi
sem er að gerast i umferðinni?
spyr ökuþór sem hringdi i Horn-
ið.
,,Ég hef oft vcitt þvi athy gli að
þegar einhvers staðar hefur
myndast umferðarhnútur og
lögreglan á þar leið um, þá er
engu likara en hún hugsi heizt
um það að komast sjálf ieiðar
sinnar,” heldur hann áfram.
Þetta er einkum áberandi á
Laugaveginum um háannatim-
ann. Þá er það iika athyglisvert,
að þegar lögreglubilar koma á
slysstað eða eru að stöðva bil
fyrir eitt eða annað umferðar-
lagabrot, þá brjóta þeir sjálfir
iögin með þvi að skilja bila sina
eftir á akreinum eða á ská og
skjön fyrir framan eða aftan bil
fórnarlambsins.
Eftir höfðinu dansa limirnir,
og meðan lögreglan virðist ekki
hafa frumkvæði i sér á götum
úti til að leysa umferðarvanda-
mál á eigin spýtur, hvernig get-
ur hún ætiazttil þess að almenn-
ingur fari að lögum.
Það cr ekki nóg að óskar óla-
son komi út af sinni skrifstofu og
stjórni umferðinni af röggsemi
þegar mikið liggur við.Hans for-
dæmi er gott og það þyrftu fleiri
yfirmenn lögreglunnar að vera
á ferðinni og sjálfir að taka til
höndum eins og Óskar, þvi það
veitir lögregluinönnum aðhald
og glæðir kannski hjá þeim á-
hugann á að vera drifandi og
röggsamir.
Með kveðju, ökuþór.”
Ómaklega vegið
að Guðmundi
Óhress skrifar:
Vart get ég annað sagt en að
illilega finnst mér að Sighvatur
Björgvinsson og ymsir Morgun-
blaðsmenn hafa hlaupið á sig með
þvi að kasta skit að Guðmundi
Kjærnested, fyrrverandi for-
manni Farmanna- og fiski-
mannasambands íslands fyrir
ummæli hans á þinginu.
Guðmundur talaði þarna sem
forseti stéttarsamtaka sjómanna
og þeir gerðu orð hans að sinum.
Þótt svo hefði ekki verið, þá er
ekkert i islenzkum lögum, sem
bannar starfsmönnum gæzlunnar
að hafa sinar skoðanir á hlutum
frekar en öðrum opinberum
starfsmönnum, svo framarlega
sem þeir ekki brjóta lög um sinar
starfsskyldur, og það hefur eng-
inn haldið þvi fram að það hafi
Guðmundur Kjærnested fyrrver-
andi forseti gert.
Vona ég svo að ritstjóri Alþýðu-
blaðsins sem telur sig fulltrúa
vestfirzkra sjómanna og annarra
Vestfirðinga, sjái sóma sinn i þvi
að birta þessa athugasemd i blaði
sinu.
Forðist frekju í umferðinni
- það sparar margt tjónið
FRAMHALDSSAGAN m---------
Bridge
öryggiö fyrir öllu!
Alltaf er bezt að búast við hinu
versta er boðorð, sem margir
spilarar spila eftir. Hérna er
spil, sem sýnir, að þetta getur
verið full nauðsyn, jafnvel þó
menn séu ekki svartsýnismenn!
♦ AG9
A 10 4
♦ A D G 9
+ 964
+ K D 10 7 6 4
VK 9
♦ 10 5
+ K 7 2
Norður, sem var gjafarinn,
sagði 1 grand og Suður sagði 4
spaða, sem var lokasögnin.
Vestur spilaði út spaðaþristi,
sem tekinn var á ás i blindum,
og nú tók sagnhafi sér tima til
að athuga sinn gang. Ef Vestur
ætti tigulkóng og ekki að tala
um, ef Austur ætti laufaásinn,
væri yfirslagur á borðinu, en
væri þetta nú öfugt, vandaðist
málið. Það sakaði þó ekki að
reyna að krækja i yfirslag þrátt
fyrir það að laufaásinn lægi i
Vestri og tigulkóngur i Austri.
Sagnhafi spilaði nú út hjarta-
fjarka úr blindi, smátt frá
Austri, og sagnhafi sv.inaði
hjartaniu. Vestur fékk á gosann
og sló út gigli. Sagnhafi tók á ás
og spilaði sér inn á hjartakóng,
smátromp út, sem tekið var á
niuna og siðan hjartaás, sem
hann kastaði tigultiu i. Næsta
útspil var tiguldrottning og
kæmi kóngurinn ekki frá
Austri ætlaði hann að fleygja
laufi i. En Austur stakk upp
kóngnum, svo sagnhafi tromp-
aði hátt, spilaði smáspaða á
gosann i borði og lét svo smá-
lauf i báða fritigla blinds. Þann-
ig unnust 5 spaðar. Eins og sést,
er laufalegan veiki hlekkurinn i
spilinu. Það hefðum við fengið
að sjá, ef sagnhafi hefði reynt að
svina tiguldrottningu i útspili
Vesturs.
UH UU SKAHIGfllPIR
KGRNELÍUS
JONSSON
SKÚLAVOROUSTIG 8
BANKASTRÆ Tl 6
*»"»1H*>H8-186C.O
—Hræðið mig ekki, hvislaði hún. — Ég held, að það sé
óhugsandi. Hún hlýtur að vita, að það er skaðlegt fyrir
barnið.
—Þetta er aðeins grunur. Hve lengi hafið þið Sigrid verið
vinkonur?
—í tvö ár, viðurkenndi hún hikandi. — Viðerum eiginlega
ekki bara vinkonur, við erum skyldar, þó að við hefðum
ekki vitað það fyrr. Þér vitið vist, að Sigrid erfði frænku
sina?
—Ég hef heyrt það, sagði hann og leit spyrjandi á hana.
—Þessi frænka átti frænku...ömmu mina. Dálitið flókið,
þvi að eiginlega erum við ekkert skyldar, en við hittumst,
þegar erfðaskráin var lesin, þvi að ég erfði lika smávegis.
—Það virðist heldur litið eftir af arfinum þeim, hrökk út
úr honum.
Hann iðraðist strax orða sinna, en það var um seinan.
Hún hrukkaði ennið.
—Það er leitt að þurfa að segja þð, en Oluf hefur ekkert
vit á peningum. Samt er ekki hægt að ásaka hann fyrir
neitt, þvi að hann hefur komið öllu á réttan kjöl aftur. En
Sigrid varð hrædd. Þér hafið ekki talað við Sigrid eftir að
þér skoruðuð á hana að sækja um skilnað. Þetta er allt svo
flókið, dr. Jordan. Ég veit ekki fremur en þér, hvað heldur
Sigrid hjá Oluf. Þaö hefði verið mun betra fyrir hana
að skilja. En nú bendir allt til þess, að barnið tengi þau
saman.
Jan braut heilann um það, hvað mikið hann gæti leyft
sér að segja. Hvernig samband var milli Olufs og Ilonu
Reiff? Jan þekkti Oluf of vel til að vita ekki, hvernig
fagrar konur verkuðu á hann.
—Oluf vill skilnað, sagði hann.
Hún starði undrandi á hann.
—Hvernig vitið þér það? spurði hún spennt.
—Hann sagði mér það sjálfur. Ég verð að viðurkenna, að
þá kom mér á óvart.
Helvitis fiflið, hugsaði hún og átti við Oluf Brock. Hvers
vegna heldur hann ekki kjafti? Hann eyðileggur allt. Það
er ekki hægt að lita af honum.
—Ég er hrædd um að hvorugt þeirra viti, hvað þau vilja,
sagði hún. — En heilsa Sigrids er mikilvægust. Hún treysti
okkur báðum, dr. Jordan og við ættum þvi að starfa sam-
an. Þér elskuðuð Sigrid. Afsakið, að ég blanda mér i
einkamál yðar, en mér finnst, að við ættum að tala opin-
skátt. Hvaða máli skiptir Sigrid yður nú?
Hann hafði aldrei litið af henni. Hann áttaði sig ekki á
henni. Hún hafði slikt vald á sér og virtist svo velviljuuð,
að hann fór að efast um að fyrsta skoðun sin á henni hefði
verið rétt.
—Ég kenni i brjósti um Sigrid, ekkert annað. Hún er
ekkert lik stúlkunni, sem ég elskaði einu sinni. Það er
ekkert eftir af þvi, sem einu sinni var. En sem læknir vil
ég auðvitað lækna hana.
Það varð löng þögn meðan hún reyndi að jafna sig. Oluf
hafði skjátlazt rækilega. Þau gátu ekki reiknað með dr.
Jordan.
—Verður unnt að bjarga barninu? spurði hún rám.
Hann yppti öxlum. — Við gerum það,sem viðgetum.
—En ef hún eignast nú aftur aumingja?
Þessi harðneskjulegu orð sönnuðu honum, að álitið, sem
hann hafði fengið á þessari konu við fyrstu kynni, voru
rétt.
Hún gerði sér upp allar tilfinningarnar i garð Sigrids.
— Geðflækja á meðgöngutimanum getur haft áhrif á
barnið,sagðihann, — En það er ekkert að gera nema biða
og sjá til. Sem stendur skiptir meira máli að vita, hvort
Sigrid hefur tekið eiturlyf. Og þá er það spurningin um
það, hver hefur útvegað henni þau.
Það fór um Ilonu. Ef litla askjan fyndist nú hjá Sigrid og
innihaldið yrði efnagreint? Hvað ef Sigrid kjaftaði frá?
— Þetta er voðalegt, stundi hún loks upp. — Ég vona, að
yður skjátlist. Hvað ætlið þér að gera, Jan?
Hún leitbiðjandi á hann og augnaráðið lofaði svo miklu,
að honum varð heitt og kalt til skiptist, en honum tókst að
hugsa rökrétt.
— Auðvitað geri ég allt sem i minu valdi stendur til að
bjarga Sigrid, svaraði hann. — Það er skylda min.
— Ég skal hjálpa yður, sagði hún titrandi röddu og i
þetta skipti var hún ekki að leika.
Hún var skelfingu lostin. Hún var i mikilli hættu, nema
henni tækist að koma sökinni á Oluf.
— Þetta hefur fengið mikið á mig, hvislaði hún. — Þér
skiljið vonandi að ég verð að fá að vera ein núna. En eitt
verð ég að segja yður. Ég vonaði af öllu hjarta, að hún
hefði höndlað hamingjuna, þegar ég frétti, að þér ættuð að
annast hana. Nú veit ég ekki lengur hverju, ég á að trúa.
Hverju gat hann svarað? Aðvörunarröddin innra með
honum lét æ meira til sin heyra.
— Ég skal aka yður til hótelsins, sagði hann. — Við eig-
um vist eftir að hittast seinna.
Þetta var aðeins staðreynd, en ekki ósk um frekari
kynni.
Dr. Holl og kona hans gátu sjaldan farið út saman, en i
kvöld tókst það.
S)
JS
u
0)
>
<D CD
(/)
fO
*
co
fO
CQ
£ D
71 +-
'<D
v-
fO
c
LU uj
AÐSTOÐAR-
LÆKNIRINN
Alþýðublaðið
Miðvikudagur T9. nóvember 1975.