Vísir - 13.08.1970, Blaðsíða 13

13
V1S IR . Fimmtudagur 13. ágúst 1970.
Fjölskyldan og
„Berbrj ósta“-tí zk-
an í algleymingi
Þær, sem ekki vilja ganga berbrjósta eða brjóstahaldalausar
undir blússunni, ættu að verða hrifnar af bolunum, sem nú
ryðja sér mjög til rúms. Skálarnar eru óstoppaðar, en gefa
þó svolítinn stuðning.
Námskeið í lopapeysu-
prjóni að hefjast
JJeynsia síðustu ára hefir sýnt
fram á að mikil framtíð er
i sölu og útflutningi á fslenzk-
um lopapeysum. Langflestar
þær konur, sem prjóna slíkar
lopapeysur, eru rosknar og þvi
ákvað Kvenfélagasamband ís-
lands að efna til námskeiða í
lopapeysuprjóni konum að
kostnaðarlausu. Fyrsta nám-
skeiöið stendur nú yfir að
Hallveigarstöðum, dagana 10.—
14. águst og geta þær konur
sem áhuga hafa á þessu haft
samband við skrifstofu Kven-
félagasambandsins. Það er Ála-
foss h.f. sem greiðir laun benn-
arans og ferðir nemenda tdl og
frá Reykjavfk. Kennslutíminn er
frá 9.30 til 12.00 og frá 14.00 til
17.00 daglega. Prjónar og efni
verður selt á vinnustað á niöur-
settu verði. Áiafoss h.t býðst
til að kaupa aliar peysur sem
standast gæðamat.
sérstakir skuggar til að undirstrika form brjóstanna
Cumir vildu halda því fram,
þegar maxitízkan var aö
komast í hápunkt, að hún
myndi draga nokkuð úr kyn-
þokka kvenfólksins, sem henni
klæddist. En nú hafa tízkukóng-
amir sýnt fram á annað. Maxi-
kjólamir eiga nefnilega að vera
fráhnepptir niður undir mitti,
a.tn.k. meðan hlýtt er í veðri.
Og að sjálfsögöu er ekki gengið
í brjóstahöldum undir frekar en
verið hefur í vor. Hins vegar
fylgir dálítiH böggull skarnm-
rifi. Fæstar konur em fyllilega
ánægðar rneð brjóst sín. Erlend-
is er meira að segja fariö að
framieiða gervibrjó&t, setn eru
svo eðiileg, að hægt á að vera
að festa þau utan yfir sín eigin
og á þá ekki að sjást hvort þau
eru ekta eða ekki. Fyrir þær
sem finnst þær hafa of flatan
barm, en kjósa þó ekki að líma
yfir hann gervibrjóst, er til eitt
ráð. Það er að nota kinnaskugga
til að púðra á milli brjóstanna.
Þetta verður að sjálfsögðu að
vera mjög lítið, en brjóstin virð-
ast stærri og bringan fallegri,
af gripið er til þessa ráðs. Kjól-
amir eða blússumar eiga svo
að vera opin út á geirvörtur, en
heldur ekki lengra. Harriet
Hubbard Ayer snyrtivörufyrir-
tækið er meira að segja farið
að framleiða sérstaka skugga til
þess arna, en hann nefnist Ayers
Tint Compact nr. 2 og er rauð-
brúnn að Iit, mjög svipaður
kinnaskugga. í leiðbeiningum
segir, að skuggann eigi að nota
til að „teikna lauslega útlínu
brjóstanna“ og þannig undir-
strika form þeirra. Líklega verð-
ur þó þess nokkuð að bíða að
þessir skuggar komj hingað á
markaðinn, þvi að enn þá er
„berbrjósta“ tízkan lítið farin aö
iáta á sér kræla hér.
Eftirréttur
Það er ekki nauösynlegt að
flysja eplin, sem eru notuð í
þennan rétt, en betra er að taka
kjamann úr þeim. Síðan eru epl
in sneidd niöur í þunna báta og
raðað í velsmurt ofnfast fat eins
og tígulsteinum er komið fyrir
á þaki. Ofurlitlum sykri stráö
yfir og ofurlítið smjörlíki sett
þar ofan á, síðan er sett mikið
af flysjuðum og niðurskomum
möndlum, sem fást tilbúnar í
pokum í verzlunum, yfir. Rétt-
urinn er látinn vera í 10—15
rhinútur í 225 gráöu heitum
ofni, eftir því hversu þétt epla-
bátunum hefur verið raðaö
Möndlumar eiga að taka ofurlít-
inn lit. Meö réttinum á að hafa
fskaldan en ekki þeyttan rjóma
— fyrir þá sem vilja og eru ekki
hræddir við hitaeiningamar.
Hneppt frá að framan niður
undir mitti, en aðeins lítill
hluti brjóstanna sjáanlegur,
segja tízkukóngarnir.
„Matur er mannsins megin"
segir málshátturinn, og
um helgar gerum við okkur oft
glaðan dag með því að hafa
fínni mat en aðra daga vikunn-
ar' Oft samanstendur þessi ffni
matur af brösuðum steikum og
öðru þungmeltu fæði og þvf er
gott að hafa léttan eftirrétt. —
Ekki sakar að fljótlegt sé að búa
hann til.
Epli f fati er auðveldur eftir-
réttur, sem er dálítið öðruvfsi
en allir tilbúnu búðingamir, sem
er algengt að hafa hér um helg-
ar os bvf einnio tilbrevtne f.
„Það er erfitt fyrir konu. AHt |
annað fyrir yður. Vitiö þér hvað
ég er að fara, monsjör Elie? Ég
komst að þessu fyrir þrem dög-
, um, þegar ég var að taka til í her
berginu hans.“
/ „Monsjör Michel hefur kom-
izt í tæri við slæmt kvenfólk!"
.• sagði hún. „Þér getið sjálfur séð.“
Og án þess að biða eftir nokkr
um viðbrögðum af hans hálfu,
; snaraðist hún inn í herbergið og
kom út aftur með nokkrar ljós-
myndir. Þær vom ekki innramm
'• aðar. Þær höfðu verið teknar með
sömu vé-1 og myndirnar af hús-
kn.
„Aldrei hefði ég trúað því að
nokkur kvenmaður léti taka
myndir af sér þannig!" ,
Myndimar vora sex talsins, !
fjórar af annarri konunni, tvær I
myrtdir af hinni. Þær voru alls-
naktar, liggjandi f rekkju á sum
um myndunum, standandi úti við
glugga á öðrum.
Það mátti sjá að þær höfðu
verið teknar í tveim mismunandi
herbergjuni, bæði herbergin voru
' búin mjög hversdagslegum hús-
gögnum, eins og herbergi, sem
maður getur tekið á leigu stund
og stund. Birtan var léleg og
myndimar óskýrar.
Önnur konan, sú yngri og fall
egri, kunni þvf bersýnilega ekki
sem bezt að láta taka myndir af
sér nakinni en hin sem var með
viðlíka mikil brjóst og ungfrú
Lóla, setti sig í klúrar stellingar
fyrir framan ljósmyndavélina.
„Munduð þér hafa trúað slíku
á hann? Ég skil ekki hvemig
hann hefur getað komizt f kynni
við slfkt kvenfólk, nýkominn
hingað og kann ekki stakt orð í
frönskunni. Það sem ég hef þó
mestar áhyggjur af, er það að
hann verði sér úti um einhvem
hræðilegan sjúkdóm, ef þessu
heldur áfram.“
1 munni hennar vora þessi orð
einhvem veginn viðlfka gróf og
dökki þríhymingurinn á kooun-
um á myndunum.
„Kannski ætti ég að skrifa móð
ur hans. Hún sýnir mér svo mik-
ið traust, en ég óttast bara að
það mundi valda henni svo þung-
um áhyggjum."
„Það máttu alls ekki“, sagði
hann, og sá eftir því um leið og
orðin hratu af vöram hans.
„Haldið þér kannski að ég ætti
að tala við hann? Ég er viss um
að hann hefur ekki minnstu hug-
mynd um f hvíHka hættu hann
stofnar sér. Ég býst við að þér
viljið ekki taka það að yður, er
það?“
„Þetta er mál sem kemur mér
ekki við.“
„Hann er yngri en þér ....**
„Aöeins tveim áram.“
17
„Hann er mun yngri að þroska. |
Eins og þér sjáið, þá hefur hann
ekki snefil af lífsreyrtslu. Slíkar !
kvensniftir sækjast eingðngu eft- j
ir peningum. Þær eyðileggja |
heilsu hans gersamlega. Ég hafði I
strax áhyggjur af honum, þegar
hann sagðist hafa hitt nokkra
rúmenska kunningja sína héma,
þvf að ef það væra heiðarlegir,
ungir menn, væri ekki heldur
neitt því til fyrirstöðu að hann
byði þeim hingað heim.“
Áhyggjur hennar voru sannar
lega ekkj nein uppgerð.
„Hugleiðið þetta nú samt, mon- 1
sjör Elie. Gerið mér þennan J
greiða. Ég er ekki £ vafa um að j
hann mundi hlusta á yöur. Hann j
ber virðingu fyrir yður. Ég verð j
að fara upp á loft og ræsta her-
bergin. Þér gerið mér þann greiða
að taka á móti mjólkinni, eins og
þér eruð vanur, ekki satt?“
Hún skildi ljósmyndimar eftir
á borðinu, og þegar hún kom aft
ur eftir þeim til að setja þær á
sinn staö, tók Elie, sem hafði ver
iö að skoða þær, spor aftur á
bak í skyndi. Hafði hún veitt þvf
athygli? Þegar hann skoðaði þær
áður fann hann blóðið stíga sér
til höfuðs, og þegar húsmóðirin
minntist á hina hræðilegu sjúk-
dóma, hafði hann litið undan svo i
að hún tæki ekki eftir hvað hon- j
um varð undariega við.
Hann hafði sjálfur sýkzt af
sliíkri veiki eftir aö hann kom
hingað, það var fyrir tveim ár-
um, og hann hafði átt í vandræð.
um með að stunda sjálían sig án
þess að frú Lange fengi nokkurn.
grun. Og nú hafði hitzt svo á, aö-
stúlkan, sem hann hafði smitazt-
af, var svo merkilega Ifk þeirri
brjóstamiklu á myndunum, að.
honum datt f hug að það væri
ein og sama manneskjan. Það
var ekki heldur neitt sem mælti
f mót að svo gæti verið. Báðar
voru klunnalega klúrar og eggj-
andi.
1 hverfinu heima i Vilna, þar
sem piltar og stúlkur tóku til við
kynmök á unga aldri, hafðihann
aldrei haft nein afskipti af kven-
kyninu. Ekki heldur þegar hann
var í Bonn. Honum hafði aldrei
komið neitt þess háttar I hug þá.
Það var hér I Liége, sem það
átti sér stað — í fyrsta og eina
skiptið á ævi hans, enn sem kom
ið var. Það gerðist eitthvert
kvöldið að hann villtist í borg-
inni og kom i götu, þar sem
meira og minna fáklæddar konur
stóðu úti í hverjum húsgluggaog
gáfu vegfarendum merki. Suma-
stóðu I húsadyrum og gengu i
veg fyrir þá og ávörpuðu þá
klúram oröum.