Vísir - 04.05.1971, Blaðsíða 6

6
V í SIR. Þriðjudagur 4. mal 1971,
Árlega veita Samvinnutrygg-
ingar „silfurbíl“ sem viöurkenn-
ingu fyrir framlag til aukins
umferöaröryggis. og nú síöast
var þessi viöurkenning veitt
Baldvin; Þ. Kristjánssyni, fé-
lagsmálafulltrúa.
„Silfurbíl“ þennan, sem er
frumsmíð á hverju ári, hefur
Valur Fannar gullsmiður gert,
en fyrri handhafar bilsins eru
þeir Sigurjón Sigurösson, lög-
reglustjór; og Lýöur Jónsson,
fyrrv. yfirvegaverkstjóri, og var
haft samráö við þá um úthlut-
unina, svo sem ráð er fyrir gert
í reglugerð bílsins.
Færeyskir túristar
til íslands?
Nú er eftir að sjá, hver ár-
angur verður af íslandskynn-
ingu, sem Ferðaskrifstofa rfk-
isins og Flugfélag íslands efndu
til 1 Færeyjum fyrr i þessum
mánuði.
Kynning þessj fór fram í
Þórshöfn og K'akksvík og hlaut
góöar undirtektir meðal almenn-
ings og svo í blöðum. Flugfélag
íslands mun halda uppi tveimur
áætlunarferöum í viku milli
Færeyja og Islands í sumar, svo
að hægt veröur um vik fyrir þá,
sem fýsir að skreppa á miili.
Sprengimálið enn
í rannsókn
Rannsókn stendur enn yfir í
máli piltanna fjögurra, sem við-
riðnir voru þjófnað sprengiefn-
is úr áhaldahúsi Kópavogs. Beð-
ið er niðurstöðu geörannsóknar
eins piltanna, sem situr í gæzlu-
varðhaldi og ennfremur er ekki
að fullu lokið rannsókn ýmissa
afbrota, sem sami piltun er
grunaður um að hafa framið.
Ákvörðun um má'shöföun á
hendur piltunum verður ekki
tekin, fyrr en þessum þáttum
rannsóknarinnar er lokið.
Tveir góðir og merkir
hjá Norræna húsinu
Tveir góðir og merkir fyrir-
lesarár sækja Norræna húsið
heim þessa dagana Dr. Thor
Heyerdal, sem hefur hlotiö
heimsfrægö, m. a. fyrir ferðina
með Kon-Tiki og Ra og Ra II
heldur fyrirlestur í Háskólabíói
i dag. Verður þar eflaust þröng
á þingi, enda er Heyerdal nefnd-
ur samhliða mönnum eins og
Fridtjóf Nansen, Sverdrup. Ro-
ald Amundsen og Helge Ingstad.
Hinn gesturinn, Erlendur
Patursson, ritstjóri og lögþings-
maður frá Færeyjum, heldur hér
tvo fyrirlestra. Sá fyrri „Fær-
eyjar — hvert stefnir í efna-
hagsmálum?" verður haldinn 6.
mal, en hinn seinni, „Færeyj-
ar — hvert steíHÍr I stiórnruál-
um?“ 9. ma'x, báðir í Norræna
húsinu.
ÍNGJALDUR TÓMASSON:
SENDUM
BÍLINN
37346
jfjað er spor í rétta átt, þegar
nokkur hluti þjóðarinnar við
urkennir nauðsyn þess, að hefta
uppblástur landsins og breyta
auðnunum í gras og kjarrlendi.
En það er lífca alveg víst, að það
cluga ekki fögur orð og fundarsam-
þykktir. Hver einstaklingur og fé-
lög, sem sjá nauðsyn þessa máls,
verða að berjast fyrir því, og
..heimta starf án biðar“. Rannsókn
ír hafa sýnt og sannað svo ekki
verður um villzt, að það þarf 100—
200 milljónir króna til þess að
rækta beit handa 200—300 þús.
ærgildum sem nú eru látin darka
á uppblástursvæðunum á sumrin,
bæði sunnan- og noröanlands. —
Það er sannarlega þungbær sann-
leikur, að til skulj vera í landinu
bændur — jafnvel heil héruð, sem
að því er virðist án minnsta kinn-
roða, ofsetja á uppblásturssvæðin
mann fram af manni og ár eftir ár.
Hvernig stendur á þvf, að þessi
ómennska gegn gróðri landsins er
ekki látin varða við lög? Hér verð-
ur stjóm ríkisins að grípa í taum-
ana án tafar.
Nýlega voru samþykkt á alþingi
af öllum flokkum lög um fjáröfl-
unarhappdrætti til þess að leggja
veg yfir Skeiðarársand. Það er
gleöilegt þá sjaldan það gerist, að
allir flokkar koma sér saman um
að hrinda í framkvæmd stórum
nauðsynjamálum. Þó held ég að
engum heilvita manni ættj að dylj-
ast að stöðvun uppblásturs og upp
græðsla landsins hefði átt að ganga
fyrir fiestu öðru, þar má alls eng-
an tíma missa. Ég hefi oft skrifaö
greinar þar sem bent hefir veriö
á stofnun þjóðar- eða landgræðslu-
happdrættis til þess að stöðva
uppblásturinn og „græða sárin
foldar", sem okkur ber tvímæla-
laust skylda til. I þessum greinum
hefi ég bent á, að með þessari fjár-
öflunaraðferð gefst öllum lands-
mönnum kostur á að sýna í verki,
hver hugur fylgir máli gagnvart
Iandgræðslunni. En því miður hafa
þessar tillögur mínar verið þagöar
kirfilega í hel.
Ég býst yarla við að ríkissjóður
verði fær um að leggja fram á
næstu árum fjármagn sem nægir
til landgræöslunnar, með öllu því
fjárbruðlj til vafasamra huta sem
nú virðist vera í tfzku. Það væri
líka skemmtilegra að öll þjóðin
legð; þar hönd á plóg með ríkis-
sjóði með því að styðja happdrætt-
iö eftir getu og áhuga.
Ef til vill opnast bráðlega augu
áhugamanna um landgræöslu, og
ráðamanna þjóðarinnar fyrir land-
græðsluhappdrætti, sem því bezta
— ef ekki einasta ráði til að koma
landgræðslumálunum fljótt og far-
sællega í höfn. Það er þjóðar-
hneyksli að láta hinn hörkuduglega
og stórframsýna landgræðslumann
Pál Sveinsson og alla hans ágætu
samstarfsmenn stríða við fjár-
magnsskort.
Ég vil enn einu sinni skora á
þjóðina og forustumenn hennar að
láta slfkt ekki viðgangast lengur.
Fjáröflunaraöferð hefi ég marg
sinnis bent á, sem reynast mun
hagkvæm og fljótvirk.
■ Of mikil linkind
íbúi í Safamýri hringdi:
„Það er hrollvekjandi að lesa
f blöðunum fréttir um hina og
þessa einstaklinga, sem sýnt
hafa af sér í verkum alls konar
ónáttúru, eins og að leita á böm,
gægjast á glugga og elta ungl-
' ingsstúlkur, sem eru einar á
ferli á síðkvöldum. Oft og tíð-
um fremja þessir menn ýmis
voöaverk, knúðir áfram af ó-
náttúru sinni.
En þegar lögreglunni er bent
á þá og hún kemur höndum yfir
þá, lætur hún þá lausa jafn-
haröan. Flytur þá kannski til
■ „Ég mundi segja:
Bolfiskur!“
Ingjaldur Tómasson skrifan
„Það er furðulegt, að til skuli
vera vel menntað íslenzkt fólk
í hæstu stöðum þjóðfélagsins,
sem aö því er virðist án minnstu
blygðunar skirrist ekki viö að
óviröa okkar „ástkæra ylhýra
mál“ með þvi að nota — sér-
staklega í töluðu máli — slett
ur úr erlendum málum, og líka
yfirgengilega Ijót nýyrði.
Enska orðtakið, ég mundi
segja (I wou-ld say), er nú eitt-
hvert mesta uppáhaldssnobbyrði
hjá alitof mörgu íslenzku
menntafólki. Sorglegast er þó,
þegar æðstu yfirmenn mennta-
mála og þjóðarinnar skirrast
ekki við að saurga íslenzkuna
með þessari ensku slettu. Fjöl-
mörg íslenzk orð má nota þess
í stað. Svo sem: Ég segi, ég vil
segja, ég gæti sagt o.fl.
Svo er þaö bolfiskurinn. —
Það væri fróðlegt að fá upplýst
hvaða málfræöiiegir skemmdar-
verkamenn hafa klínt þessu
ljóta blúryrði á okkar ágæta
þorskfisk. Það iiggur við, að það
sé bæði hlægilegt og grátlegt í
senn. þegar fjölmiölar tilkynna
um magn boifisks, sem veiðzt
hefur. Það er auðheyrt, að þessir
blessaðir fréttamenn vita ekki,
að það er alls enginn bolfiskur
til í sjónum, þess vegna alls
ekki veiöaniegur.
Bolfiskur er nefnilega aöeins
hausaður og slægður þorskfisk-
ur!
Ég vil hér með skora á alla
fjölmiðla og þjóðina að senda
hið nauðaljóta og snarvitlausa
bolfisknafn út á sextugt dýpi,
en nota í staðinn hið eina rétta
orð, þorskur — eða þegar um
fleiri tegundir er að ræða, þorsk-
fiskar.“
:b
heimila sinna, og síöan nær
þetta ekki lengra.
Auðvitað er manni ljóst, að
þessar sálir eru á einhvem hátt
sjúkar og afbrigðilegar. Fáir eru
svo harðbrjósta, aö þeir viWu
ebki helzt, að þeim væri líkmtð
einhvem veginn.
Ein hitt finnst mér ískyggiiegt
kæruleysi, aö láta þessa menn
fara frjálsa ferða sinna og vera
eftirlitslausa, þegar ljóst er,
hver hætta getur stafað af sum-
um þeirra.
Skdeggari eru menn, þegar
um er að ræöa borgara, sem
sýkjast af berklum. Þá eru þeir
lokaðir inni á hælum hálfa ævi
sína eða aila. Og ef eittlhvert
sauðmeinlaust grey fær þá flugu
í höfuöið að hann sé jámbraut-
arlest, þá er hann líka settur
inn á hæli.
En við þessum viðsjárverðu
gripum er ekki hróflað. Ekki
fyrr en slys hefur hilotizt af
þeim“.
■ Gatnahreinsun og
garðhirða
Þ. S. skrifan
Fyrir nokkm fónnn við hjön-
in niður í bæinn í góða veðr-
inu, lögðum bflnum okkar í
gott stæði og gengum á milli
verzlunarglugganna í Austur-
stræti. Þá veittum við því at-
hygli, að á gangstéttunum gætti
mikils ryks og óbrifnaðar, sem
virðist hafa safnazt í rifur
og sprungur.
Skýtur þarna nokkuð skökku
vlð til dæmis umhverfið við
Tjömina, þar sem auösýnilega
hefur verið hreinsað og þrifið
vandlega til.
Mér finnst, að ekki megi draga
það neitt að þrffa þessi óhrein-
indi af gangstéttunum, spúla
þær og sópa líkt og gert er
annars staðar. Við megum senn
vænta þess að fólk leggi hingað
leið sína frá næstu nágranna-
löndum, þar sem víðast hvar
gætir meiri snyrtimennsku, held
ur en við höfum tamið okkur.
Það yrði ofckur til hnjóðs, að
láta þessi óþrif blasa við þeim.
I leiðinni get ég ekki setið á
mér að gagnrýna skrúðgaröa-
hald borgarinnar, því að mér
finnast þeir vera allt of seinir
til, þegar sumrar snemma eins
og núna. í fyrrasumar var ekki
byrjað að planta blómum fyrr
en um miðjan júnf, en sumarið
var þá Ifka óvenjuseint á ferð-
inni. Það breytir engu um það,
að það þarf ekki að vera algild
regla, að byrja ekki að planta
blómum fyrr en um miðjan júní.
Það mætti hafa tiltæka blóm-
lauka, sem planta mætti núna
á þessum tíma til að Iffga upp
á umhverfið f stað þess að hafa
garðana svona grámyglulega
langt fram á sumar".
HRINGIÐ í
SÍMA1-16-60
KL13-15
RÁNYRKJA LANDS