Vísir - 26.04.1973, Blaðsíða 2

2
Fimmtudagur 26. aprll. 1973.
risBsm--
Hvaö finnst yöur um nafna- og
myndabirtingar afbrotamanna?
Þórarinn Indriöason, jukebox-
maöur: Mér finnst alveg sjálfsagt
aö birt séu nöfn afbrotamanna i
fjölmiölum. Þaö sama segi ég um
birtingu á myndum af viðkom-
andi aðilum. Almenningur á að fá
tækifæri til þess að verja sig fyrir
slikum mönnum.
Einar lngvarsson, starfsmaöur
Landsbankans: Það fer allt eftir
eðli afbrotsins, hvort það er stórt
eða litið, hvort rétt er að birta
nöfn afbrotamanna. Það sama
gildir um myndir af þeim.
Sæmundur Þóröarson, verzlunar-
maöur: Það er nú dálitið erfitt að
svara þessari spurningu. Þó held
ég, að það sé sjálfsagt að birta
nöfn afbrotamanna. Um myndir
þori ég ekkert að segja.
Hrefna Sigurðardóttir, húsmóöir:
Mér finnst það fint. Ég tel það al-
veg rétt að birta nöfn og myndir
afbrotamanna, eins og þið gerðuð
til dæmis i -Visi nú fyrir
skemmstu.
Ilaraldur Guömundsson, verka-
maður:Mérfinnstalveg sjálfsagt
að birta nöfn afbrotamanna i fjöl-
miðlunum i öllum tilfellum.
Einnig tel ég rétt að myndir birt-
ist af þeim.
Þorvaldur Jónsson, verzlunar-
rnaður: Ég tel sjálfsagt að birta
nöfn sibrotamanna. Læt ég það nú
vera ef aðeins er um fyrsta afbrot
að ræða. En myndir af frægum
glæponum og mönnum, sem si og
æ brjóta lögin, tel ég rétt að birta.
Valdimar H.Jóhannesson:
LÍFEYRISSJÓÐSLÁN MEÐ
OKURVOXTUM
Verðbólgan gleypir
milljarða lífeyrissjóðanna
Eru lifeyrissjóðirnir
„aurar gamla fólksins”
þeir aurar, sem hús-
byggjendur og fleiri,
sem „græða” á verð-
bólgunni, endurgreiða i
gegnum lánastofnanir
með miklum afföllum?
— Þetta er spurningin,
sem félagar i hinum
60-70 lifeyrissjóðum
landsins hljóta að spyrja
á næstunni, þ. e.
næstum allir launþegar
landsins. Hvorki meira
né minna en 10% af
kaupi renna til lifeyris-
sjóðanna. Ekkert útlit er
fyrir það, að sjóðurinn,
sem verið er að safna i,
geti tryggt viðkomandi
sjóðfélögum áhyggju-
lausa elli. Þessir aurar
verða nefnilega löngu
brunnir upp á báli verð-
bólgunnar áður en hægt
verður að gripa til
þeirra.
Við skulum lita lauslega á eitt
dæmi um það, hvernig fara mun
um þá aura, sem launþegar
greiða nú i lifeyrissjððina. Þetta
dæmi er fullkomlega raunveru-
legt, þó að dæmið sé ekki til i raun
og veru, vegna þess, hve lifeyris-
sjóðirnir eru enn ungir.
9.000 kr. lifeyrir
Arið 1965 gat verzlunarmaður
vænzt þess að lifa mjögsæmilegu
lifi af 15 þúsund krónum, enda
var það hæsta kaup, sem
verzlunarmaður gat fengið þá
samkv. samningum V.R. Gamli
skrifstofustjórinn sem þaö ár fór
á eftirlaun fékk þvi um 10 þús.
krónur i eftirlaun, eða 70% af
hæsta kauptexta. Hann fær enn i
dag sömu eftirlaunin. En hann
lifir ekki marga daga i mánuði á
lifeyrinum sinum lengur. Hann
væri lika með 44 þús. kr. á
mánuði, ef hann hefði áfram
gegnt stöðu sinni. Lifeyririnn,
sem skrifstofustjórinn var búinn
2.000 milljónum „stolið”
frá lifeyrissjóðum i ár.
Þaö er hreint ekki af tómri
mannvonzku hinna sjóðs-
félaganna, sem lifeyrir gamla
skrifstofustjórans hraöminnkar
svona. Astæðan fyrir þessu er að
sjálfsögðu sú, aö sjálfur sam-
eiginlegi sjóöurinn er að dragast
saman, — sjóöurinn, sem hefur
tekið tiundu hverja krónur, sem
sá gamli hefur unniö sér inn alla
ævina.
1 árslok er reiknaö með þvi, að
um 9 milljarðar króna verði
samtals i öllum lifeyrissjóðum
landsins. Verðbólgan á þessu ári
mun raunverulega rýra þennan
sjóð um 2 milljarða króna,
2.000.000.000 kr. eða þar um bil.
Kannski svolftið meira kannski
svolitið minna.
Ef unnt væri að lita svo á,
að allir lifeyrissjóðsfélagar i
landinu eigi þennan sjóð sam-
eiginlega, má lita svo á að fjórum
krónum af hverjum fimm, sem
við sjóðsfélagarnir erum að
greiða i lifeyrissjóðina okkar á
þessu ári sé á glæ kastað. Gert er
ráð fyrir þvi eins og áður er sagt,
að lifeyrissjóðirnir séu orðnir 9
milljarðar króna i árslok og hafi
þá vaxið úr 6.4 milljörðum króna
eða um 2.600 milljónir króna. Ef
við drögum frá þeirri upphæð,
þessar 2.000 milljónir króna, sem
veröbólgan rýrir heildarsjóðinn
um, verða aðeins eftir 600
milljónir króna eða ein króna af
hverjum fimm, sem við greiddum
i sjóðinn. Skemmtilegt?
aðborga fyriralla sina starfsævi
og átti að tryggja honum 70% af
fullu kaupi allt hans lif er í raun
kominn niður I 23% eða tæpan
fjórðung. Og hann getur búizt við
þvi að enn muni lifeyririnn rýrna.
A þessu ári rýrnar hann um
20-30% ef svo fer sem horfir.
Gamli skrifstofustjórinn getur
vist reiknað meö þvi að lifa i 13.6
ár. Þaö er sá meðalárafjöldi,
sem menn bæta við sig.fyrst þeir
eru á annað borð búnir að ná 67
ára aldrinum. Hann má teljast
heppinn ef hann nær 10% af
mánaöarkaupi siðustu ævi-
mánuöina.
eyrissjóði meö þvi aö þeim gefst
kostur á hagstæðum lánum, þ.e.
lánum með aðeins 10% vöxtum,
sem eru gjöf meðan verðbólgan
er um 15% á ári.
Litum nú samt dálitið nánar á
málin. Eru þessi lán svona hag-
stæð i raun og veru? Verður ekki
Dýrustu lánin.
En af hverju risa ekki allir upp
og mótmæla? Jú, margir eru
þeirrar skoðunar að þeir fái það
margfaldlega borgaö að vera i lif-
Hún er ekki björt ellin framundan hjá sjóösfélögum I Isienzkum lif-
eyrissjóðum.
MEIRI NAFNBIRTINGAR
OG MYNDIR LÍKA
7INNBROT A
SAMA STAÐNUM
Aðalsteinn Jóhannsson hringdi:
,,Ég á verzlun i Brautarholti, og
sjö sinnum hefur verið brotizt inn
i hana á ekki löngum tima. 1 fimm
af þessum sjö skiptum var sami
pilturinn að verki i félagi með
öðrum.
Ég hef gripið til ýmissa ráða til
þess að verja þessum innbrots-
þjófum leiðina inn i verzlunina.
M.a. hef ég neglt tréplötur og
hlera fyrir á þeirri hliö hússins,
þar sem þeir fóru jafnan inn. —
En siðast þegar þessi piltur
brauzt inn, gerði hann sér litið
fyrir og fékk sér stóran stein til
þess að brjótast þá bara i gegnum
dyrnar.
Þegar lögreglan handsamaði
hann og ætlaði að aka honum á
brott i lögreglubil, vildi hann
(ekki óeðlilegt) vita, hvert þeir
ætluðu með hann. Lögreglu-
þjóninn sagði: Upptökuheimilið i
Kópavogi.
Þessi sveinn virtist ekki
kunnugri þvi en það, að hann beit
i sig, að átt væri við fávitahælið,
og mun hann hafa kvartaö undan
þvi við sálfræöinga heimilisins.
Þeir ávituðu lögregluna þung-
lega, fyrir að hafa ekki haft meiri
aðgát i nærveru svo „við-
kvæmrar” sálar.
Þessir sveinar brjótast inn i
hfbýli manna æ ofan i æ og eyöi-
leggja verðmæti fyrir tugi og
hundruð þúsunda, og svo er bara
sagt við þá: „Góurinn minn”.
Ég veit ekki, hver er til-
gangurinn með svona „opnu”
heimili, eins og þetta hefur verið
kallað, en þaö er ábyggilega kol-
röng aðferð við svona pilta. Þar
ber hinu opinbera hrein skylda til
þess að koma I veg fyrir að við-
komandi piltur gangi laus til þess
að spilla eigum borgaranna... og
hver veit — til þess að berja þá i
hausinn, ef einhver þeirra væri
svo óheppinn að koma að honum
við verkið.”
S.E. hringdi:
„Það var mikið, að þiö tókuð
loks til hendinni — og mætti
segja, að fyrir löngu hefði verið
kominn timi til.
Ég var að lesa Visi og frásögn
hans af óþokkaverki innbrots-
þjófanna tveggja vestur i frysti-
húsi tsbjarnarins. Meö voru birt-
ar myndir og nöfn mannanna
tveggja.
Mikið hefur verið róið i þvi, að
þetta yrði gert svo að venjulegir
borgarar geti þekkt þessa pilta til
að varast þá og gera sinar
öryggisráðstafanir, ef þá skyldi
bera að dyrum.
Þetta er brýn nauðsyn i þjóð-
félagi. sem gerir hreint ekki
nokkurn skapaðan hlut til þess að
verja borgarana fyrir sibrota-
mönnum.
Nú er bara aðlátaekki deigan
siga, heldur halda þessu áfram".