Lesbók Morgunblaðsins - 17.02.1952, Blaðsíða 16

76
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Iðm
Þorvaldur Stefánsson bóndi á Norð-
urreykjum í Hálsasveit um langt skeið,
var frábær að iðni, heimilisrækt og af-
köstum við öll störf. Hann var kom-
inn á fimmtugsaldur um síðustu alda-
mót. Lifði hann að mestu í anda 19.
aldar, þótt hann yrði líka í röð fremstu
umbótamanna þessa tíma. Eitt sinn að
haustlagi — um 1880 — fór ég með
fjárrekstur ofan Reykholtsdal. Kom
ég þá að Hægindi ,en Þorvaldur var
þar vinnumaður. Bauðst hann til þess
að fylgja mér að Kjalvararstöðum, en
á þeirri leið eru blautar og þýfðar
mýrar. Þorvaldur átti sokk á prjónum,
sem hann greip með sér. Lét hann nú
prjónana ganga ótt og títt alla leiðina
og stiklaði fimlega á þúfunum kring-
um reksturinn. Þetta verk var honum
í senn bæði nautn og íþrótt, enda hafði
hann æflfþað frá barndómi. Lagði hann
aldrei niður að ganga með prjóna sína
að og frá verki. Var iðni hans að sama
skapi á öðrum sviðum. (Kristl. Þor-
steinsson).
VESTMANNEYJAR — Mynd þessi er tekin á flugi yfir Helgafelii í Vest-
manneyum og sér niður í kaupstaðinn. t norðrinu er bakki, en þokuslæð-
ingur á eynni og þokukúfur á Helgafelli og Dalfjalli. Til Vestmanneya voru
ágætar flugsamgöngur árið sem leið, en nú að undanförnu hafa þær verið
stopular fyrst vegna þess að snjór og klaki hefir lagzt á flugvöllinn og nú er
kennt um þeim breytingum, sem nýlega voru gerðar á skipan flugferða um
landið. (Ljósm. Mbl.: Ól. K. M.)
Gaman að slarkL
Árni Jónsson á Ytra-Rauðamel (d.
1882, 92 ára) var talsvert ölkær og
þótti ekki spakur við vín. Lenti hann
þá stundum í illdeilum við menn. Mun
Árni hafa haft nokkurt gaman að þess
konar leikum, ef sú saga um hann er
sönn, að þegar hann eitt sinn var stadd-
ur í haustréttum, þá orðinn gamall og
blindur, þá heyrði hann álengdar að
menn voru orðnir háværir og áttust
við. Á Árni þá að hafa sagt: „Leiðið
mig þangað sem slarkið er“, og það
var gert. Sló hann þá til og varð mað-
ur fyrir. Einhver varð til að átelja til-
ræðið, sem var að ósekju, en Árni lét
það ekki á sig fá, heldur sagði: „Kom
blóð?“ Og er svarið var játandi, tautaði
karlinn: „Þá dey ég ánægður". (Bónd-
inn á heiðinni).
Þingstaðurinn hjá Kollabúðum.
Þar sjást enn nokkrar rústir af búð-
um frá þjóðveldistímanum. En svo er
þar ein rúst langsamlega gleggst og
hún er af fundarbúðinni, sem reist var
fyrir einni öld, þegar Kollabúðafund-
irnir hófust. Sumarið 1850 var annar
Kollabúðafundur haldinn, og „þann
15. júní kvaddi forseti menn til að
lýsa búðinni ,er fullbyggð var nú og
tjölduð". Sú lýsing er á þessa leið: Hún
var 14 al. á lengd og því nær 6% al.
á breidd, 5 al. há með rúmlega- 2 al.
háum veggjum og fullháu gaflaði aust-
anvert. Trjáviðaryfirbygging var biti
við veggi, syllur beggja vegna og mæni
ás yfir níu sperrum, er allar voru með
4 al. löngum skammbitum og mæni-
vöglum, er tekið verður sundur og
saman fyrirhafnarlítið. Dúkur var of-
inn og vandaður yfir allri búðinni og
fyrir vestra gafla hennar. Var hún að
öllu byggð af gjöfum fundarmanna og
annara í hinni fornu þinghá; kostaði
hún 162 rdl. að því er minnst mátti
verða.
Frá Sölva Helgasyni.
Þá er Sölvi landhornamaður var aft-
ur vestur sendur að norðan, að líða
þar refsingar að skipan Gríms amt-
manns, lét Árni Þorsteinsson sýslumað-
ur Jón Búðaböðul hýða Sölva all-
óþyrmilega. En þá Sölvi var enn ærið
hortugur eftir hýðinguna, segja menn
að Árni greiddi honum svipuhögg
mikið. Sagði Sölvi þá, að svo vel ætti
hann guð uppi yfir sér sem hann, þótt
hann kallaði sig að nokkru sekan, og
allar sæi hann ranglætingar mannanna.
Og enn hafði Sölvi heitingar við sýslu-
mann og illspár. Það er og sögn Jökla-
manna, að áður en Sölvi væri aftur
fluttur norður, vissi hann Jón böðul
eiga ferð yfir Búlandshöfða. Færi hann
þá til nótt eina og sæti fyrir Jóni á
götunni og ætlaði að hrinda honum
þar fram af, er hann bæri þar að. En
fyrir því að Jón var við varaður að
fara eigi veginn eftir höfðanum, þá
klungraðist hann undir honum, svo ei
bar fundum þeirra saman, en Sölvi beið
að vettugi á dag fram. — (Gísli Konr.)
Hnappadalssýsla
fylgdi áður Mýrasýslu, en 1871 var
hún skilin frá og lögð til Snæfellssýslu
og hefir það haldizt síðan.