Lesbók Morgunblaðsins - 31.12.1959, Blaðsíða 11

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
643
skyldu fylgjast að, og binda sig
svo saman þegar ofar drægi og
nauðsyn kræfi. Leiðtogi hverrar
sveitar skyldi verða fyrstur á kaðl-
inum og sá veikasti í miðið, eins og
venja er.
Glaða tunglskin var og svalt í
lofti þegar við komum út. og ekki
leið löng stund þar til allur hópur-
inn hélt af stað. Leiðin lá fyrst
skáhallt upp eftir jökulfönnum lítt
sprungnum. Hjarnið var svo stíf-
frosið, að ekki var viðht að fóta sig
án jöklabrodda. Okkur miðaði vel
áfram, en þó mun það hafa tekið
um tvo tíma að komast upp á há
Cowlitz ranann uppi undir Gíbralt
ar klettinum, sem skagar út úr hlíð
um fjallsins eins og heljarmikill
höfði, þverhníptur á þrjá vegu.
Þarna var áð um hríð.
Áður hafði verið fært eftir sillum
utan í Gíbraltarklettinum, þannig
að engin hæð tapaðist. Fyrir nokkr-
um árum hafði hins vegar hrunið
mikið úr klettunum svo að þessi
leið lokaðist, og vorum við einn
fyrsti hópurinn, sem fékk leyfi til
að klífa fjalhð þessa leið eftir hrun
ið. Nú var ekki um annað að ræða
en láta sig síga niður á stalla fyrir
neðan okkur. Kaðli hafði verið kom
ið fyrir á þessum stað okkur til ör-
yggis. Létum við okkur fyrst síga
niður eftir brattri skriðu og svo
fram af tveggja mannhæða háum
stalli. Þarna gátum við sleppt kaðl-
inum og fylgt sillu skáhallt upp
eftir. Neðan við okkur skiptust á
brattar skriður og klettabelti, og
þar fyrir neðan brattur og sprung-
inn skriðjökull, annar armur Nisqu
ally jökulsins. Á hægri hönd höfð-
um við vesturvegg Gíbraltarkletts-
ins.
Framundan á vinstri hönd voru
heljarmikhr íshamrar, og slitnar
jökulhnn þar alveg í sundur. Milh
þessara íshamra og klettsins mynd-
ast eins konar skarð, sem helzt
mætti líkja við tröppur. Þama
bundum við okkur saman og lögð-
um í ísþrepin, sem fyrst í stað voru
mjög brött. Við hækkuðum ört og
vorum brátt komnir jafnhátt brún
íshamranna. Yfirborð jökulsins var
afar ógreiðfært þarna á brúninni,
alsett ísgöddum með djúpum skor-
um á milli. Sum þessara öflugu
grýlukerta náðu meðalmanni í
mitti.
! ! !
Sóhn var komin upp fyrir
nokkru en við vorum ennþá í tungl
skini í skugganum af Gíbraltar-
klettinum. Litbrigðin voru hrífandi
er sóhn og tunghð kepptust um að
baða landslagið blæbrigðum sínum.
Klukkan var nálægt átta um
morguninn þegar við náðum jökul-
hálsinum, sem tengir Gíbraltar-
klettinn við háfjallið, og vorum við
í 12 þúsund feta hæð. Þarna var
hvílt um hríð og snætt, enda vor-
um við loks í sólskini.
Austan við Gíbraltarklettinn
fellur Ingraham jökullinn niður
brattur og sprunginn, og hálffylhr
skarðið á milli Gíbraltar og Little
Tahoma, sem er há klettastrýta í
austurhlíðum Rainiers. Áður hafði
Ingraham jökulhnn verið vinsæl
gönguleið á fjallið, en var nú tahnn
of sprunginn og erfiður uppgöngu.
Það mátti sjá að svo var.
Framundan okkur var nú aðeing