Lesbók Morgunblaðsins - 01.03.1970, Blaðsíða 14

VedTj
£(-£>•
SOVJt
l-fl
\Í6&1?
WM
UR.

SfKfl
MT
■M»/W
5Nf1-
FN
hUL-
J)Rfl

SKJ-
oÐfl
HúÐ
!M
I*
Éfne-
u’n t
n e . ,
úflC-B-
<=)!*
Kfli-b
ftf>l
H6R-
35 «(C
INi
FÆ©fi
íflHflq
hul-
-SJSL
KMIKH'
B F-
REK
HBPP
e«.»-
ir/eiM
RflUdfl T&“r
SLóm
KM-
Hfl
FH

eiMne-
E&iflM
KfiYR
(WflTfl
Hflíill-
fl©UR
HÉHfi-
iHfiflR-
ÖfilM
iTHF-,
CIR1MM1
MfWK
HKMfl
, v
6t>«RfT
TUQLÍ
M
Turt
FÆPfl
ÚRM-
EITTI
5UL-
UR
M ÍUH
UR
-V-
BLoM
4TR-
flUMHR
fV’

MTUf*
;hn
50 RP-
IÐ
fi/eTB
RO
OULfl
IHH'lfl.l
VoHfiR

wir- _
LqUtlfl
-V-
’OHiJlf
RR
MaL
E/JDlMH
Mf6-
KoM-
ntr
Söfiri
KlRíLl
ftM
(jflFJfi
kmtpt-
»R TIL
veR
UWfi
SKVLP
UR
RTUKí
/lEft
figntm
-VL.
ífiL-
GoPI
S/£-
8ÚI
MflKK
RÁFfl
6MD
/NA
MflPHIi
HREVF.
A S.T
S'liPr-
IR
dEÐ
'ftZlR
EIHS
SPlLlfi
EIN-
K-CMMI
Ijmc,-
LEfiuR
ELJKA
2E//JS
RÆU
D I
fiflÍHC-
ur JVk:
STflWR
ELÍ-
Kft
POR-
l--e.fi H
íkRHLl.
+ ÍTHFUH
srn F
Ufl
KéY«R
2glHÍ
;■
FRUM
ecMi
(iflRM-
ftR
glflictl/.
PiHl

mmmrn
Lausn 0 r síðustu krossgáh ur
- n r~ » -r- •ö ffl Z. 'P m S2 ■Z. 5 2 ? % ■i £S A§- ||| ctí BT
3>. -1 o. x t- > b ?I f - 0 JC\ 3> r h-" -v V, i 0 1 9 J r a> 2 ^x. 3>
1 0' Y\ > r 2>r \, 1 2) X 3>' r 0*1 T v\ u 70 JD 7> o' HÍ ICE
1 j) >. r* V V 0' I 1 7> 3 r 0* i U S'l x V X u 1| 1
*h * V O: 2 71 5 c- 7» 9 3 5*55 l s1* 1 f1* s V * 3 J> -0 r 4/
7J c X, - ih (P tjjrj ■C X C 7T 0* |\ 30 9 7» * 3 -v v> Ivf
-1 szg' r r 5 U n T ■n X 10 3 r 1 Jj -t * 7> -- “» 2* * S'?
r ■n >. .ir 4* ^ * Z ij|»| 3 1 a 7» 11 9 X £3-5 PJ » 9 T cT r ■ 3 P> •C c
JD ?> >, z s V 3) z C H O* < §||| 3 X 1 07 T - » r 7> 3 z m
T fli u Y -V'W g 3> X II T * <i» X) T * >, gp 0' 7* m C41 (þl-iO f>
% ?? u 2: 0 r 1 1 - z n -b u 3 -1 "5*15 11 - - ?ll
A c * —V-1 o' 70 1 a ÍN 70 c v, II fll r 1 1 7V 3 -i <- •E li<||
* 3 j*L < T 2 X> (/> <- — <— Z C- u íi <- Z. 3 3 JJ ■feJ
<4j 7> > ro, T T r 2§J u tb 33 3) -n x, - V a o C 7> mmmm -1 1 D [31
NÚ er hann þorri allur og þorra-
blótin haja vonandi lukkazt vel.
Flestum jellur vel að borða þorra-
mat úr trogum og það var merki-
legt hvað þessi gamli og þjóðlegi
siður fékk góðar undirtektir eins
og við eigum að vera ofurseld
amerískum áhrifum. En það lifir
lengi í kolunum og íslendingseðl-
inu er meira en lauslega tyllt. Ný-
lega frétti ég af roskinni konu, sem
fœddist af íslenzku foreldri í
Kanada. Hún giftist síðar Breta og
þau hjón fluttu til Suður-Afriku.
Nú er maðurinn látinn, en konan
býr með kýr nálægt Pretoríu
og það var tilviljun að ís-
lendingar, sem búsettir eru þar
suðurfrá, hittu hana á landbúnað-
arsýningu. En þá kom raunar í Ijós,
að sú gamla talaði fullkomlega
lýtalausa íslenzku og var á allan
hátt eins íslenzk og hugazt gat,
bœði í útliti og að hugsunarhætti.
Aftur á móti virðist íslendings-
eðlið fremur útvatnað í sumum hér
heima. En það mundi kannski
styrkjast við smá vistráðningu í
sœnsku velferðinnii eða við bú-
ferlaflutninga til Ástralíu.
Þorrinn er allur, en hann á að
vera þurr svo vel megi vora, en
þeysöm góa og votur einmánuður.
Nútíma veðurfrœðingar gera ekki
mikið úr þesskonar alþýðuspeki.
Og satt að segja virðast flestar
kenningar um veðurfar á voru landi
harla brigðular. Nœgir í því sam-
bandi að minna á höfuðdagsþurrk-
inn, sem sunnlenzkir bændur hafa
haft fyrir hálmstrá á votviðrasumr-
um.
Að undanförnu hefur sett niður
öllu meiri snjó um sunnanvert
landið en marga undanfarna vetur.
Fyrst setti niður 40 cm jafnfallinn
snjó hér á Reykjavíkursvœðinu og
það var fróðlegt að fylgjast
með viðbrögðunum. Að vísu var
illfœrt um margar götur og vegi á
keðjulausum smábílum og veður
Eftirhreytur
um Reynistafíarmál og skrif H.P.
Það er af og frá að ég fari að elta
ólar við síðasta langhund Hannesar Pét-
urssonar hér í Lesbókinni á sunnudag-
inn. Þó neyðist ég til að koma á fram-
færi tveim eða þrem stuttum aths.:
1) H.P. brigzlar mér uim að hiafa sikot-
ið undan, í grein minni um „líkaránin“
á Kili, „hvorki meira né minna en einu
aðalatriðinu", nfl. „hvarfi" þeirra hluta,
sem hann vill telja að stolið hafi verið
úr tjaldinu og sem „nefndir eru ífram-
burði Guðmundar Eiríkssonar", (segir
H.P.), „peoinigabudduir tvær“, „skúffa"
úr kistli eða skrínu, o.fl. Hér er því til
að svara, að í framburðinum er ekki
minnzt á þessa muni, einida feom hivotrkii
þá né síðar í réttarhöldunum neitt fram
um, að nokkru hafi verið stolið af lík-
unum. Hefði H.P. því getað sparað sér
brigzlyrði þeissi.
2) Það er rétt, að mér varð það á í
svargrein minni um daginn, að vitna í
skakkia bók í samfo. við Vísuma „Tvíl-
laust þetta tel ég stál“ o.s.frv. Ég tók
hana upp úr „Hrakn. og heiðarvegum"
en ekki útgáfu Fræðafél. Skagf. Hitt
stendiur þó óhaggað sem ég sagði, að
engir hinna skagfirzlku fræðknanna
höfðu séð ástæðu til aths. um „faðerni"
vísunnar, þar á meðal heldur ekki út-
gefanjdi bókarinnar sá ágæiti skagfirzki
fræðimaður, Pálmi Hannesson, föður-
bróðir H.P.
var í lakara lagi eina morgunstund,
en þó alveg gengið niður löngu
fyrir hádegi. Einhvern tíma hefði
þótt meira en broslegt að vara fólk \
við að fara út úr húsi í ekki meiri
harðindum. Til þess þótti samt
ástœða nú. í framhaldi af því komu
svo tilkynningar frá öllum skólum
um að kennsla félli niður. Meira að
segja eftir hádegi, þegar komið
var blíðskaparveður, þótti ekki
óhœtt að nemendur gagnfrœðaskól-
anna hœttu sér í tíma og fílhraust-
ir karlmenn eins og nemendur
stýrimanna- og vélstjóraskólans
eru flestir, voru beðnir að halda sig
heima. Mönnum varð almennt svo
mikið um þetta mjóaleggs snjóföl,
að öllum skemmtunum og mann-
fundum var þegar aflýst. Aðeins
kalráðstefnunni, sem átti að hefj-
ast þennan dag, var haldið til
streitu, og alltaf vorum við að bíða
eftir orðsendingu til bœnda frá kal-
ráðstefnunni, um að allar gegning-
ar féllu niður og mönnum vœri bent
á að hœtta sér ekki út í fjós.
Það er umhugsunarefni hvað hér
mundi gerast, ef eitthvað harðnaði
að ráði og við fengjum aftur vetur
eins og Lurk og Langjökul. Búskap-
ur okkar og lif í þessu landi er
greinilega ekki miðað við, að slíkar
hrollvekjur endurtaki sig.
Gísli Sigurðsson.
3) H.P. reymiir að snúa út úr því
orðalagi mínu, að ég hafi skrifað um
Reynistaðarmál sem „lesefni í sunnu-
dagsblað". Vitanlega fólst ekki í þessu
nein bending um að kasta mætti hönd-
um til verksins fyrir þá sök, eins og
H.P. gefur í skyn, enda þykist ég held-
ur ekki hafa gert það. Þvert á móti
færði ég ítarleg og veigamikil rök fyr-
ir máli mínu, bæði skýringum og niður-
stöðum, sem a.m.k. Hannesi Péturssyni
hefir eikiki tefcizit að hrefcjia. Himis vegar
fólst í þessu orðalagi, að ég vildi gera
mér far um að setja mál mitt fram í
ekki stirðara eða „fræðilegra“ formi en
svo, að hver „leikmaður“ og lesandi
gæti vegið og metið og myndað sér
skoðanir sjálfstætt, „í ró og næði hvíld
ardaganna", eins og H.P. kemst rétti-
lega að orði.
Um efni greinar H.P. mun ég að öðru
leyti ekki ræða frekar, né heldur hirði
ég alð srvara fúkyr'ðium 'hans oig brdigzl-
um. Ég vil í lokin mega vona að þeir
sem gera sér það ómak að hyggja að
þeim löngu liðnu atburðum, sem skrif
þessi hafia sirnúizt um, gieti hér eftir litið
þá í öðru og sannara ljósi, en hefð-
bundin skoðun og almenningsálit hefir
viljað vera láta, og að saklausir menn
þurfi ekki lengur að liggja óbættir hjá
garði. — En skáldinu Hannesi Péturs-
syni vil óg eimuingi's óska ’þess, að hioinium
megi talkast að vemija siig af Iþeiim hnoka-
fulla rithætti, siem alltof mjöig hiefir lýtt
þessi síðustu skrif hans.
Reykjavík 17. febrúar 1970. S. Ól.
14 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
1. marz 1970