Lesbók Morgunblaðsins - 10.02.1974, Qupperneq 11

1
töluvert frábrugðnar því, sem þið
hafi vanizt erlendis."
„Já, hér er margt öðruvísi en
gengur og gerist í öðrum löndum
Evrópu. Ef til vill er það vegna
fámennisins. En hér er áreiðan-
lega góður jarðvegur fyrir list-
sköpun — og nýjungar í listum. I
stórborgunum vill það við brenna
að allir hermi eftir öllum, ef svo
má segja. Hér háir þó peninga-
skortur nokkuð, en mér finnst
það ekki skipta aðalmáli — ég hef
lfka unnið við leikhús, þar sem
hafa verið of mikil peningaráð.
Ég varð ballettmeistari 1947 og
hef síðan unnið við sams konar
störf og ég vinn hér og alltaf
leitað eftir frelsi til að vinna og
skapa.
Þessi vinna min er fjölþætt og
er fyrst og fremst í því fólgin að
kenna nemendum listdans — i
öðru lagi að kenna þeim að vera
* listafólk — í þriðja lagi að leiða
þá, sem sérstökum hæfileikum
eru gæddir, áfram á listabraut-
inni — og loks að skapa verk, sem
veitir þroska.
Þetta er að vissu leyti ekki ó-
svipað starfi leikritahöfunda. Við
þurfum að vita mikið um marga
hluti — um búninga, tjöld, ljós,
danstækni og músik. Starfið er
vissulega margþætt, en þó er sá
þátturinn ótalinn, sem er einna'
erfiðastur viðfangs í listdansi, en
það er sá sálfræðilegi.
Ég er raunverulega alltaf að
biðja nemendurna að gera meir
en þeir geta. Ég fer ekki fram á að
þeir nái því bezta — en ég vil að
þeir reyni að ná þvf bezta. Sér-
staklega á þetta við um þá hlið,
sem að likamanum lýtur.
Þessi listgrein á 300 ára þróun-
arsögu að baki og einn þátturinn í
iðkun hennar hefur alltaf verið
sá, að fá fólk til að gera það sem
það getur ekki — en með tíman-