Alþýðublaðið - 13.12.1989, Blaðsíða 4

4
Miðvikudagur 13. des. 1989
UMRÆÐA
Sá sem ekkert getur kennir!
Er íslenska þjóðin virkilega svona fljót að gleyma? Þessi
spurning kemur alltaf í huga minn þegar ég sé niðurstöður
úr þessum blessuðu skoðanakönnunum. Og sama dag og
skoðanakannanir eru birtar, slær hægri pressan upp stríðs-
fyrirsögnum um komandi stórsigra íhaldsins ef kosið yrði
þann dag.

„Bjargaöi Sjálfstæðisflokkurinn husnæðismálum fólksins i landinu? Ég er nú hræddur um ekki. Lánveitingar úr
húsnæðiskerf inu voru snaraukin til fólks án tillits til heimilisaðstæðna og/eða hvort fólk var að kaupa í fyrsta sinn
eða minnka viö sig. Það fengu allir jafnmikið og þeir sem voru að fara úr stórri skuldlausri eign, þökkuðu pent
og fóru í heimsreisur og keyptu sér jeppa og fleira í þeim dúr," segir Ingi H. Guðjónsson m.a. í umræðugrein sinni.
Snúum okkur að spurningunni
hér í byrjun greinarinnar. Þú sem
lest þetta, staldraðu nú við og
hugsaðu málið. Hvernig var þetta
í ríkisstjórn Framsóknar- og Sjálf-
stæðisflokksins í einu mesta góð-
æri Islandssögunnar? Fengu allir
sinn skerf af þessu góðæri? Var t.d.
ríkissjóður rekinn hallalaus á
meðan sjálfstæðismenn voru meö
tékkheftið?
Fór verðbólgan niður fyrir 10%
eins og stefnt hefur verið að hjá
flestöllum ríkisstjórnum síðustu
ára? Var auðveldara að eignast
þak yfir höfuðið? Lítum nú aðeins
nánar á þetta. Meðan þessi ríkis-
stjórn sat að völdum var metár eft-
ir metár hvað varðar fiskveiðar.
Verð á afurðum var gott og þar
fram eftir götunum.
Hvert fóru þessi verðmæti?
Stjórnlaus fjórfesting
Stjórnlaust tóku menn að fjár-
festa og spreða peningum í hitt og
þetta og fólk flykktist til útlanda
og keypti nýja bíla, stundum einn
og stundum tvo og jafnvel þrjá.
Hömlulaus innflutningur á alls
konar drasli sem fyllti hillurnar í
búðunum og gerði ekkert annað
en auka á viðskiptahallann sem
var þó mikill fyrir. Nei, þessu mátti
víst ekki stjórna samkvæmt frjáls-
hyggjubókum Sjálfstæðisflokks-
ins.
Ekki kvörtuðu stóru fjármagns-
eigendurnir. Þeir fengu að braska
að vild með sínar vaxtatekjur og
okurlánastarfsemi blómstraði eins
og frægt er orðið.
Menn sátu í stjórnum bæði
banka og fyrirtækja og sömdu við
sjálfa sig um fyrirgreiðslur fyrir
fyrirtækið og urðu svo bara sárir
og svekktir þegar einhver spuröi
hvort þetta teldist nú eðlilegt. Rík-
issjóður var ætíð rekinn með halla
í þessu mikla góðæri, bæði í tíð
Alberts Guðmundssonar og Þor-
steins Pálssonar sem beið þó lengi
eftir að fá stólinn sinn en gaf fyrst
fyrrverandi formanni flokksins
vænt spark með þökk fyrir öll
liðnu árin.
Húsnæöismál
og Sjálfstæöisflokkurinn
Bjargaði Sjálfstæðisflokkurinn
húsnæðismálum fólksins í land-
inu?
Ég er nú hræddur um ekki. Lán-
veitingar úr húsnæðiskerfinu voru
snaraukin til fólks án tillits til
heimilisaðstæðna og/eða hvort
fólk var að kaupa í fyrsta sinn eða
minnka við sig. Pað fengu allir
jafnmikið og þeir sem voru að fara
úr stórri skuldlausri eign, þökk-
uðu pent og fóru í heimsreisur og
keyptu sér jeppa og fleira í þeim
dúr. Jóhanna Sigurðardóttir nú-
verandi félagsmálaráðherra lýsti
því strax yfir að þetta húsnæðis-
kerfi væri gagnslaust og myndi á
örfáum árum hrynja eins og spila-
borg. Og hvað kom á daginn, bið-
tími eftir lánum jókst og jókst á
meðan Sjálfstæöisflokkurinn sat
við völd og það var ekki fyrr en Al-
þýðuflokkurinn tók við þessum
málaflokki og setti reglurnar um
forgangsröð að um hægðist.
Hikandi íhald
Hvað með eitt brýnasta hags-
munamál neytenda og um leið
skattborgara hér á landi? Land-
búnaðarmálin. Hvað hefur Sjálf-
stæðisflokkurinn viljað gera í
þeim efnum? Ekki neitt. Því þar
eru hagsmunaaðilar sem ráöa
ferðinni og vilja halda óbreyttu
ástandi.
Ingi H. Gudjónsson
skrifar
Sjálfstæðisflokkurinn fór í aðra
stjórn eftir kosningarnar 1987.
Var hann eitthvað betri þar?
Nei. Þá kom ennfrekar í ljós aö
hann var líka gjörsamlega gagns-
laus í að takast á við efnahagsleg-
ar þrengingar sem og efnahags-
lega uppsveiflu. Því þá komu allir
þeir hagsmunaaðilar sem að Sjálf-
stæðisflokknum standa, fram og
neituðu að leggja sinn réttláta
skerf á vogarskálina til að rétta
efnahaginn við eftir gegndarlausa
eyðslu þessara sömu aðila nokkr-
um misserum áður.
Þegar taka þurfti erfiðar ákvarö-
anir og óvinsælar ákvarðanir þá
var Sjálfstæðisflokkurinn tvístíga
og hikandi og dró á eftir sér lapp-
irnar í bókstaflega öllu og því fór
sem fór, blessað íhaldið hrökklað-
ist frá með skömm og sagði eins
og litla gula hænan. Ekki ég, og lét
síðan sína fyrrverandi samstarfs-
flokka um að standa í eldlínunni
og stjórna landinu á erfiðum tím-
um, hlutur sem íhaldið treysti sér
ekki til, en kemur nú upp sem
frelsandi engill og hrópar skattpín-
ing, skattpíning en gerir sér enga
grein fyrir því að þjóðin er að súpa
seyðið af fjögurra ára frjálshyggju-
sukki sem Sjálfstæðisflokkurinn
stjórnaði á árunum 1983—1987.
Er íslenska þjóðin virkilega svona
fljót að gleyma?
Von að ég spyrji.
BÓKAFRÉTTIR
Út er komin hjá Bókaútgáfunni
Reykholti bókin Kristján Thorlac-
ÍU8: Þegar upp er staðið
Kristján er hreinskilinn og afar
opinskár í þessari bók. Margt af því
sem fram kemur um nærri 30 ára
starfsævi Kristjáns sem formaður
BSRB á því eftir að vekja athygli. Má
þar nefna misjöfn samskipti Krist-
jáns við yfirmenn og viðsemjendur.
Þar koma fram nöfn eins og Gunnar
Thoroddsen, Grundartanga-Jón Sig-
urðsson, Höskuldur Jónsson, Magn-
ús frá Mel o.fl. Kristján færir rök að
því að Ögmundur Jónasson hafi
lengi verið formannskandídat Al-
þýðubandalagsins og þegið BHMR-
laun hjá Sjónvarpinu þótt hann væri
í BSRB. Sama gildir reyndar um
Ragnar Stefánsson jarðskjálftafræð-
ing. Þá segir frá því að „verkalýðs-
flokkarnir" séu oft verri viðsemj-
endur en íhaldið og að stærstu
áfangarnir í kjarabaráttu BSRB hafi
náðst í samningum við hægri stjórn-
ir. Enn má nefna uppistandið þegar
Stefán Jónsson og Jón Múli Árnason
útvarpsmenn ruku á dyr á BSRB-
þingi, og minnisstætt er þegar sá
þriðji, Björgvin Guðmundsson,
bauð sig fram gegn Kristjáni með
stuðningi Bjarna Benediktssonar.
Eftirminnileg er frásögn Kristjáns af
því þegar forstjóri Skipaútgerðar
ríkisins háði stríðsleik gegn BSRB
með stuðningi ráðuneytisstjóra
samgönguráðuneytisins, Olafs
Steinars Valdimarssonar. Um lífeyr-
issjóðamál kemur fram það álit
Kristjáns að BHMR-menn séu fastir
í skotgröfunum og ASÍ-menn þjáðir
af öfund.
Hjá Almenna bókafélaginu er kom-
in út Skýrl og skorinort — Minn-
ingabrot Sverris Hermannsson-
ar. Eins og titillinn gefur til kynna er
hreinskilni eitt megineinkenni þess-
ara minningabrota sem Indriöi G.
Þorsteinsson hefur fært í letur af
sinni kunnu frásagnarsnilli.
í fyrri hluta bókarinnar segir frá
uppvaxtarárum Sverris vestur við
Djúp, menntaskólaárum á Akureyri
og háskólaárum í Reykjavík. Síðari
hluti fjallar um stjórnmálamennina,
kosningaferðalögin og framboðs-
fundina í Austurlandskjördæmi og
síðast en ekki síst innri málin í flokki
Sverris sjálfs, Sjálfstæðisflokknum.
Frásögninni lýkur þegar Sverrir
verður bankastjóri 1988.