Vísir - 11.11.1977, Blaðsíða 2

Ingimar Einarsson, deildar
stjóri: Ég sá ekki þáttinn á miö-
vikudagskvöldiö en ég get vel
hugsaft mér aft horfa á þættina.
yisiR
spyr
Ætlar þú að fylgjast með
framhaldsþáttunum um
Strindberg i sjónvarp-
inu?
Jón isaksson, sölumaftur: Nei,
hef ekki tima
Agnes Gestsdóttir, húsmóftir:
Mér finnst Strindberg alltaf sér-
lega góftur. Hann gefur manni
eitthvaft til aft hugsa um. Slika
þætti mætti sýna oftar.
Sigriftur Tómasdóttir, húsmóftir:
Ég veit ekki, mér likar betur vift
léttara efni.
Jósef Borgarsson, oddviti Hafna-
hrepps: Ég sá fyrsta þáttinn en
ég er ekkert spenntur fyrir þeim.
Þaft vantar fleiri Islenska þætti I
sjónvarpift.
Örlygur á rauðvíns-
reisu um Frakkland
„Rauftvin og reisan min”,
heitir ný bók eftir örlyg
Sigurftsson, sem komin er út á
vegum Geftbótar.
A bókarkápu er f jallaft nokkuö
um efni bókarinnar, og segir
þar:
„Hér stendur bunan eins og
vélbyssuspýja út úr þessum lit-
illáta listamanni, málara, rit-
höfundi, skáldi, andláts- og af-
mælisskribent, sönglara, munn-
hörpuleikara, bókaútgefanda og
stjórnarformanni Storksins meft
prókúruumbofti (verslun frúar-
innar). Útgáfan Geftbót væntir
þess, aft hin hrafta skothríft frá-
sagnar og stils meifti engan sem
og „djarfar” og frjálslegar frá-
sagnir, myndskreyttar sveiflu-
kenndum mandóllnskjálfta og
listrænum titringi rauftvlns-
svamls I linum. Höfundur er vist
nógu gamaldags I malerkúnst,
aldrei fengist vift poplist efta
aftrar nýstefnur. Þvi er timi til
kominn aö gerast nýtiskulegur
á bókmenntasviftinu meft mátu-
legu og hóflegu klámi I takt viö
bókmenntalegar hræringar nú-
timans. Hvernig gæti llka frá-
sögnin veriö „frönsk” og sönn
ööru visi? Þó telst ekki minnsta
ástæfta til aö banna börnum
lestur skruddunnar aft tarna,
sem er ólikt penni og varfærnis-
legri en margir kaflar Bibliunn-
ar.
Lesendum er boöiö á eldfjör-
uga rauftvinsreisu meö hæst-
virtum höfundi um hift frjáls-
lega og hispurslausa Frakk-
land. Þá verftur staldraö vift I
Kjöben og Carlsbergur kneyfaft-
ur. Sllkar sólarferftir lesandans
eru ódýrastar I dag, miöaft viö
skemmtun, hressingu og verft
rauftvins og reisunnar minnar.
Þetta er fimmta bók höfundar á
fimmtán árum... Skál!
Eins og hér kemur fram er
bókin feröasaga I máli og mynd-
um, samtals 144 blaftsiöur I
nokkuft stóru broti. Offsetprent-
un og bókband var unnift I
Leiftriv
Föstudagur 11. nóvember 1977 VISIR
Gils Guðmundsson og orlygur Hálfdánarson virða
fyrir sér IFkan af skútu.
Skútuöldin í
nýrri útgáfu
Skútuöldin eftir Gils
Guðmundsson er komin
út í aukinni og endur-
bættri útgáfu. útgefandi
er Örn og Örlygur. Ritið
kom upphaflega útítvsim
stórum bindum árin 1944
og 1946. Það seldist fljót-
lega upp og hefur verið
ófáanlegt um þrjátíu ára
skeið.
1 hinni nýju útgáfu er að finna
allmikift nýtt efni, m.a. útgerft-
arsögu þilskipa vift Faxaflóa, og
tvöföldun á myndakosti. Auk
þess hefur hún aft geyma allflest
efni gömlu útgáfunnar.
Rit þetta gerir' i upphafi
nokkra grein fyrir fiskveiftum
hér viö land fyrr á timum og
rekur siftan þaft sem vitaft er um
dreifftar tilraunir til þilskipaút-
gerðar á siftustu öldum. Þá er aft
finna i ritinu útgerðarsögu ein-
stakra verstöftva frá 1830-1930.
Einnig eru sérstakir kaflar um
þilskipin og veiðarnar, lifið um
borft og annáll er greinir frá
slysförum
Ritift er i fimm bindum, 1760
bls. aö stærð meft 615 myndum.
Aftast i fimmta bindi er itarleg
nafnaskrá.
RÁNSSKAPUR OPINBERRA STOFNANA
Landsmenn fengu sérkenni-
legar upplýsingar I vifttölum
sjónvarpsins vift formenn þing-
flokkaT. nóvembers.l.Þar kom
tii orftaskipta milli Lúftviks Jós-
epssonar og Þórarins Þórarins-
sonar, núverandi formanns út-
varpsráfts, út af hækkunum á
afnotaf jöldum rikisútvarpsins.
Skýrfti Þórarinn frá þvi aft meft
þessari hækkun tækist.efta hefði
þegar tekist,aö losa stofnunina
við þær lausaskuldir, sem hún
hafði efnt til á valdatima vinstri
stjórnar, eða á þeim tfma, þeg-
ar Njöröur P. Jarövik var for-
maður útvarpsráðs.
t sjónvarpsviötalinu var látiö
að þvl liggja við Lúðvik, að
rIkisútvarpinu hefði
verift haldið I svelti á tima
vinstri stjórnarinnar og þess
vegna hefði verið óhjákvæmi-
legt að stofna til lausaskulda.
Lúðvlk brást hart við og svaraöi
þvl til að tekjurnar hefðu hækk-
að I samræmi við almcnnar
hækkanir i landinu á stjórnar-
timanum, en það hefði sýnilega
ekki nægt útvarpinu. Ljóst er á
svari Lúðviks að væri eyösla út-
varpsins umfram tekjur marg-
földuð með tölu rlkisstofnana
kæmu út upphæðir sem oröið
gætu til nokkurrar skýringar á
sivaxandi og óhemjumiklum
fjármagnsþörfum hins opin-
bera, sem aö siðustu er velt yfir
á neytendur og skattgreiöendur.
Þaö er auðvitaö alveg rétt hjá
Lúðvik, að stofnanir sem starfa
samkvæmt fjárhagsáætlunum
og þurfa að sækja rekstrarfé sitt
I vasa almennings, hafa I raun-
inni ekkert leyfi til að safna
lausaskuldum, enda er heimild
þeirra til umsvifa bundin i áætl-
un um fjármagnsþörfina. 1 til-
fellinu með rikisútvarpiö tókst
þó þannig til á tfma vinstri
stjórnarinnar, að fjárhagsáætl
uninni var að engu sinnt, en eytt
og spennt eins og þurfa þótti,
enda mun enginn i þeirri stofn-
un hafa talið sig ábyrgan gagn-
vart f járhagsáætlun. Sami
hugsunarháttur hefur verift
rikjandi hjá öðrum rfkisstofn-
unum og ráðuneytum, enda var
svo komiö óhófseyðslunni um
tfma að fjármálaráöuneytiö
munhafa haft einhverja tilburði
I frammi að neita greiðslum,
þótt slfk neitun kæmi fyrst og
fremst niður á þeim, sem lokið
hafa verkum sinum i þágu til-
tekinnar stofnunar.
Fjárhagsáætlanir eru þýð-
ingarmiklar sem stjórntæki I
opinberum rekstri, þar sem
hvergi sér út yfir smákóngana,
ogerfitterum heildarstjórn frá
degi til dags. Forustumenn rlk-
isstofnana, sem gerast berir að
þvf að fara fram úr fjárhagsá-
ætlunum þeim, sem samþykkt-
ar hafa verið af þeim og fjár-
málaráðuneyti, ættu að vera
brottrækir fyrir að bregðast
trúnaði I opinberu starfi. Fyrr
verður ekki hægt aö koma við
neinni stjórnun á rfkisbákninu,
og skuldasöfnun einstakra rfkis-
stofnana er óþolandi það er svo
engin furða þótt „báknið” hafi
þanist út á undanförnum árum
þegar svo viröist sem hver smá-
kóngurinn eftir annan geti upp á
eindæmi hleypt stofnun sinni á
kaf I lausaskuldir.
Lausn rildsútvarpsins var að
fá stórfellda hækkun á afnota-
gjöldunum og auglýsingagjöld-
um. Lausn annarra rfkisstofn-
ana er eflaust sú að kref ja fjár-
máiaráöuneytiö um aukin
framlög, sem enda f hækkun
fjárlaga. Nú er hins vegar svo
komið að almenningur I landinu
hefur fengiö nóg af álögum hins
opinbera og hann á bæði heimt-
ingu og rétt á því að eyftsla
hinna einstöku rikisstofnana
umfram fjárhagsáætlanir sé
birt árlega, svo menn viti þó
hvaða einstaklingar það eru
sem telja sér heimilt að fara
meö opinbert fé að vild sinni.
Þaö er ekki nema réttmætt að
viðnöfn þeirra standi þeir tugir
eða hundruö milljóna sem
þeim hefur tekist að ræna án
heimildar i fjárlögum ár hvert.
Þá yrði kannski aöeins ljósara
en áður hverjir eru hinir raun-
verulegu vandræðamenn i opin-
berri þjónustu.
Svarthöfði