Vísir - 09.01.1980, Blaðsíða 13

Miövikudagurinn 9. janúar 1980.
12
Miövikudagurinn 9. janúar 1980.
HROLLUR
TEITUR
AGGI
'MIKKI
Sjóprófin í Týsmállnu á Akureyri:
„ÞU ERT
VARLA MAR-
UR TIL AÐ
VALDA ÞESSU
VOPHI"
- sagöi Jóhannes oisen háseti viö
Jón o. Guömunflsson vélstjóra
rétt áöur en Jón stakk hann
meö hnlfnum
Steinar Már Clausen, bátsmaöur á Tý, kemur út úr dómsalnum á Akureyri eftir aö
hafa lýst árásinni i eldhúsi varöskipsins.
Bjarni Helgason, skipherra á Tý, (t.h.) ber vitni viö sjóprófin i gær. Frá vinstri: Björn Baldvinsson, meödómandi, ritari dómsins, Asgeir Pétur
Asgeirsson, forseti dómsins og Bjarni Jóhannesson, meðdómandi. — Vísismynd: GVA
í vitnaleiðslum fyrir Sjó- og verslunardómi
Akureyrar i gær kom fram, að skipverjar á Tý
höfðu orðið varir við einkennilega hegðun Jóns D.
Guðmundssonar vélstjóra næstu daga á undan
hinum örlagarika mánudegi, þegar hann varð
tveimur skipsfélögum sinum að bana og hvarf
sjálfur fyrir borð. Á laugardagskvöldið lét Jón
svo ummælt við tvo skipsfélaga sina, að hann
teldi sig vera að verða ruglaðan.
Sjóréttur stóð frá klukkan
15.30 til klukkan 19.30 i gær og
verður honum framhaldið i dag
undir forsæti Asgeirs P. As-
geirssonar, aðalfulltrúa bæjar-
fógetans á Akureyri.
Skipverjarnir, sem komu
fyrir sjóréttinn i gær, voru
þessir: Bjarni Helgason, skip-
herra, Steinar Már Clausen,
bátsmaður, Ragnar H.
Ragnarsson, vikadrengur,
Þórir Bjartmar Harðarson,
vikadrengur, Ólafur Valur Sig-
urðsson, fyrsti stýrimaður,
Kristján Þorbergur Jónsson,
þriðji stýrimaður, Asgeir Þór
Daviðsson, matsveinn og Pétur
Pétursson, háseti. Komu þeir
fyrir i þessari röð og unnu allir
eið að framburði slnum.
Gunnar V.
Andrésson,
ljósmyndari
,,Þú stakkst mig”.
Aðeins eitt vitni var að þvi, er
Jóhannes ólsen varð fyrir hnifs-
stungu Jóns D. Guðmunds-
sonar, en það var Steinar Már
Clausen, bátsmaður. Ekkert
vitni var hins vegar að þvi, er
Einar Óli Guðfinnsson varð
fyrir hnifi Jóns.
Þegar Steinar Már kom fyrir
sjóréttinn var lesin upp skýrsla,
sú er hann gaf Ivari Hannes-
syni, lögreglufulltrúa hjá Rann-
sóknarlögreglu rikisins, af þess-
um atburöum. Þar kom meðal
annars fram eftirfarandi:
A mánudagsmorgun var
Steinar aö taka niöur jólaskraut
i matsal skipsins ásamt Jóhanni
Ólsen og öðrum skipverja til.
Einar óli Guðfinnsson vann þá
að tiltekt i klefum skipverja.
Um klukkan niu voru þeir
þremenningarnir búnir að taka
niður jólaskrautiö og langt
komnir með að ryksuga. Þá
kom Þórir Bjartmar Haröarson
vikadrengur að og tók við ryk-
sugunni, en þeir Steinar og Jó-
hannes ákváðu að fá sér kaffi i
eldhúsinu og fóru þangað
saman.
Enginn var i eldhúsinu, er
þeir komu þangað, en i sömu
svifum kom Jón D. Guðmunds-
son vélstjóri þangaö inn bak-
borösmegin. Steinar veitti
honum litla athygli fyrst, en sá
siðan, að Jón hélt á stórum
brauðhnifi i vinstri hendi og
fitlaði við eggina með þeirri
hægri. Heyrði Steinar, að Jó-
hannes sagði við Jón, að hann
væri nú varla maður til að valda
þessu vopni. Jón svaraði ekki en
færði hnifinn yfir i hægri hendi,
lyfti henni og keyrði hnifinn i
Jóhannes, sem sneri að honum
vinstri hlið. 1 þvi heyrir Steinar
að Jóhann segir: „Þú stakkst
mig”. Blóð vætlaði i gegnum
skyrtu Jóhannesar og Steinar
sér Jón standa meö reiddan
hnifinn og stara tryllingslegu
augnaráði fram fyrir sig.
Steinar hljóp strax út úr eld-
húsinu og fram hjá þeim Þóri
Bjartmari og Einari óla, sem
þá voru báðir i matsalnum, aö
þvi er honum sýndist. Steinar
hélt rakieiðis áfram upp á
stjórnpall og rétt á eftir honum
kom Jóhannes og sagði: „Hann
er brjálaður þessi maður, hann
stakk mig”. örskammri stundu
seinna var kallað, að Einar Óli
væri særður niðri.
Steinar kvaöst hafa oröið var
við einkennilega framkomu
Jóns kvöldið áður og virtist
hann þá mjög órólegur. Það
sama kom fram hjá fleiri vitn-
um.
Sá tvo menn á hlaup-
um.
A meöan þessir atburðir gerð-
usti'eldhúsinu, var Þórir Bjart-
mar áfram að ryksuga I matsal
og heyrði ekki hávaða frá eld-
húsinu. Sá, sem hafði verið með
þeim Steinari og Jóhannesi að
taka niður skrautið, hafði
brugðið sér afsiðis.
1 framburöi Þóris Bjartmars
kom fram, að Einar Óli kom til
hans i matsalinn og bað hann aö
flýtp sér, þvi að Einar kvaðst
þurfa að nota ryksuguna. Siðan
hvarfEinar frá.
Þórir heyröi siðan hávaða og
sá tvo menn hlaupa fram mat-
salsganginn og var sá siðari
Jón. 1 sama mund heyröi Þórir
sársaukastunu og var þá Einar
kominn inn I matsalinn. Hann
varblóðugurogsagöium leið og
hann settist á stól, að hann hefði
verið stunginn. Þórir spurði
hvar hann hefði verið stunginn
og Einar svaraði: „1 hjarta-
stað”.
Hann bað Þóri aö læsa dyrun-
um, sem hann og gerði, og
reyndi Einar að kalla i kallkerfi
skipsins en hneig niður. Þórir
reyndi lika að kalla, en fékk
ekkert svar.
Skynjaði hættuna.
Ragnar H. Ragnarsson vika-
drengur kom að eldhúsinu rétt i
þann mund, er Jóhannes hafði
oröið fyrir hnifsstungunni.
Ragnar var að koma ofan úr brú
og ætlaði inn i eldhúsiö, er hann
sá Jóhannes koma þaðan út og
gekk hann aftur á bak; áður
taldi Ragnar sig hafa heyrt
örvæntingaróp. Hann sá Jón
standa i eldhúsinu og hélt hann
hnifnum i mittishæö.
Ragnar sagðist i sinum fram-
burði hafa skynjað hættuna,
sem hann var i, hljóp fram
ganginn og inn i matsal yfir-
manna. Þaðan sá hann Jó-
hannes og Einar hlaupa fram
hjá dyrunum og var Jón á eftir.
Ragnar heyröi siðan einhvern
reka upp óp og hljóp hann þá
niður i vélarrúm eftir hjálp.
Hjúkrað eftir mætti.
1 upphafi sjóréttarins i gær, er
Bjarni Helgason skipherra kom
fyrir dóminn, var lesið upp úr
dagbók skipsins, þar sem greint
var frá atburðum, skráðum af
Ólafi Val Sigurðssyni, fyrsta
stýrimanni. Þar segir meðal
annars, að um klukkan 9.30
mánudaginn 8. janúar, hafi
SteinarMárClausen komiö þjót-
andi upp i brú og sagt að Jó-
hannes hafi verið stunginn.
Steinar var beöinn að kalla
menn til hjálpar, en i sömu svif-
um kom Jóhannes upp i brúna
með stórt stungusár á baki.
Hann var lagður á grúfu >og
þriðji stýrimaður kom von
bráðar meö sárabindi og lagði á
sárið. Rétt i þessu var kallaö aö
Einar óli hefði verið stunginn
meðan stýrimenn skipsins hlúöu
að hinum særðu, var skipherr-
ann i sambandi við lækni á
Siglufirði og stjórnstöö Land-
helgisgæslunnar, en i fyrstu var
haldið, að sár mannanna væru
ekki eins hættuleg og siöar kom
i ljós.
Sett var á fulla ferð til Grims-
eyjar og ráðstafanir gerðar til
að fá þangað lækna með flugvél
frá Akureyri, en þar sem aö
mennirnir létust löngu áöur en
komið var að eyjunni, varð
ekkert af þvi.
Bjarni sagði að hitastig
sjávár á þessum slóðurri hafi
verið um 0 gráður og menn lifa
ekki nema um 12 miniítur i svo
köldum sjó. Taldi hann þvi ein-
sýnt, að ekki þýddi að leita Jóns,
þar sem hann væri ekki lengur
lifs, en allt benti til að hann
hefði horfið fyrir borð.
Undarleg hegðun Jóns.
Eins og vikið var að i upphafi,
kom það fram i skýrslum skip-
verja, sem þekkt höföu Jón D.
Guðmundsson nokkuð lengi, að
hegöun hans hefði verið næsta
torkennileg frá þvi aö skipið
lagði úr höfn i Reykjavik föstu-
daginn 4. janúar. Var Jón þegj-
andalegur og eins og utan við
sig.
Viðvaningarnir tveir biða þess að bera vitni: Ragnar Hjálmar Ragn-
arsson, Hafnarfiröi, og Þórir Bjartmar Harðarson, Efri-Vik, Kirkju-
bæjarhreppi.
og væri i matsalnum. Ólafur
Valur fyrsti stýrimaður fór þá
þegar niöur og var Einar með
sár á brjósti. Báöir voru menn-
irnir með rænu.
Þeim var hjúkraö eftir mætti,
en Jóhannes lést um klukkan
10.30 og Einar um klukkan 11.
öll áhöfnin leitaði Jóns á meðan
hinum var hjúkraö, en án
árangurs. Hins vegar tóku
menn eftir þvi að hurð i dyr-
um út á þyrlupall stjórnborðs-
megin, slóst laus, en þær eru
alltaf lokaðar, þegar skipið er á
siglingu.
1 framburöi Bjarna Helga-
sonar skipherra, sem hann gaf i
skýrslu sinni fyrir rannsóknar-
lögreglu og lesin var upp i rétt-
inum, kom meöal annars fram,
að hann var i loftskeytaklefa,
þegar þessir atburðir geröust,
en sá Jóhannes hlaupa upp stig-
ann framhjá loftskeytaklefan-
um á leið sinni upp I brú. Rétt á
eftir kom fyrsti vélstjóri og
spurði, hvað um væri að vera og
sá Bjarni við nánari athugun aö
blóð var i stiganum. Hann hljóp
strax upp I brú, og þegar hann
hafði fengið vitneskju um það
sem gerst haföi, gaf hann skip-
un um aö áhöfnin skyldi leita
Jóns um allt skipiö. Siöan fór
Bjarni strax aftur i loftskeyta-
klefann til aö ná sambandi við
lækni. Á meöan hann beiö eftir
þvi samtali var tilkynnt, að
Einar væri særður lika. A
Kristján Þorbergur Jónsson,
þriðji stýrimaður, sagði fyrir
réttinum, að þeir Jón hefðu
veriðhvor á sinni vaktinni. Hins
vegar hefði verið greinilegt að
Jón gat litið sem ekkert sofið er
hann átti fri, en Kristján var á
vakt. Varð Kristján mjög oft
var við að Jón væri á ferli. Kom
hann til Kristjáns á sunnudags-
kvöldið og bað hann um
magnyltöflur vegna vanliö-
unar, en Kristján sér um lyfja-
birgðir skipsins. Sagði Kristján,
að Jóni hefði greinilega liðið
mjög illa, veriö fámáll en starað
út i myrkrið.
Asgeir 'Þ. Daviðsson, mat-
sveinn, sagði aö Jón heföi sagt
sér á laugardagskvöldið, að
hann teldi sig vera aö verða
ruglaðan, en Ásgeir og Jón hafa
lengi þekkst vel. Fleiri skip-
verjar lýstu þvi, hvernig Jón
hefði verið mjög fámáll og virst
úti á þekju og framkoma hans
öll mjög óvenjuleg.
Klukkan hálfniu á mánudags-
morgun var Pétur Pétursson
háseti á leið i klefa sinn og
mætir hann þá Jóni, sem var að
koma af vakt. Pétur yrti á hann,
en Jón svaraði ekki, heldur
starði þegjandi á hann. Jón mun
hafa verið á leið i klefa sinn og
hefur ekki komiö fram, aö
nokkur hafi orðiö var viö hann
siðarfyrr en hinir hroöalegu at-
burðir geröust.
SG, Akureyri / —P.M.