Morgunblaðið - 22.12.2001, Qupperneq 59

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 22. DESEMBER 2001 59
Ég ætla að fylgja þér
síðasta spölinn, Nonni
minn, ég sagði Dóru það
í vikunni. Ég mun ekki
skrifa um afrek þín á
veraldarvísu, sveitinni
þinni og héraðinu öllu til hagsbóta,
það verða aðrir til þess, heldur mun
ég minnast okkar samskipta sem
kannski voru ögn öðruvísi.
Eins og þú manst þá mættumst við
á krossgötum þar sem saman fór
áhugamál okkar beggja, að gera
heilsu þína betri. Upp úr þeim heim-
sóknum myndaðist djúp vinátta og
virðing sem bæði græddum á, ekki
síst ég. Sem betur fer þurftum við
ekki að finnast of oft, á þessum vett-
vangi, en þegar það bar til var margt
spjallað, hlegið og gantast og púkinn í
þér varð á stundum svo lifandi að
glettnin úr augunum skein langar
leiðir. Inn í samræðurnar blandaðist
svo það sem var efst á baugi í lífi þínu
í hvert sinn. Börnin þín og fjölskyldan
öll voru þér afskaplega hugleikin og
fékkstu seint þakkað þann auð er þú
áttir í þeim. Þegar þau komu til að
taka húsið allt í gegn, eða til þess að
halda upp á 80 ára afmæli Dóru þinn-
ar og „við megum bara ekkert gera“,
sagðir þú, „þau ætla að sjá um þetta
allt saman“. Og hvert með sínu móti
báru þau svip af þér, þessir gimstein-
ar þínir. Dolla með lögfræðingana
sína, sem heitir Kolbrún af því að hún
var svört á brún og brá og nafnið svo
fallegt. Dúdi var oddviti, Rúkki held-
ur á loft merki fræðarans og Valdi
kaus sér það starf sem þér fannst
kannski einna mest til koma, bónd-
ans. Allt eru þetta hlutverk sem þú
hafðir í lífinu og þau fengu öll ein-
hvern skerf af, hvert á sinn hátt. En
þrátt fyrir hversu hreykinn þú værir
af öllum þínum afkomendum þá
komst enginn þeirra með tærnar þar
sem hún Dóra þín hafði hælana, um
JÓN
ÞÓRISSON
✝ Jón Þórissonfæddist í Álfta-
gerði í Mývatnssveit
22. september 1920.
Hann lést á Sjúkra-
húsinu á Akranesi 5.
desember síðastlið-
inn og fór útför hans
fram frá Reykholts-
kirkju 15. desember.
það þurfti lítið að ræða,
það var einfaldlega bara
svona.
Í gegnum tíðina hef-
ur Reykholtsskóla og
málefni hans oft borið á
góma og einnig sú gíf-
urlega vinna sem þú
varst að inna af hendi
við að taka saman nem-
endatal og sögu skólans
frá upphafi. Enda skól-
inn starfsvettvangur
þinn alla tíð. Mér þótti
stundum nóg um. „Ég
er mikill grúskari,“
sagðir þú þá gjarnan
þegar ég vildi hafa líkamsstellinguna
eitthvað öðruvísi eða mér fannst
Reykholt hafa fengið nógan tíma í bili,
„ég gleymi mér bara alveg, það þarf
meira að segja stundum að kalla á
mig í matinn“. Og einmitt þannig var
það. Margt fleira léstu niður á blað og
enn meira lastu. Sem dæmi færðir þú
í letur ferðasögu þegar þú, ungur
maður, gekkst yfir Heljardalsheiði af
því standa á við gefin loforð. Sú ferð
gleymdist aldrei, hvað þá útsýnið
þegar komið var að brún og tekið að
halla niður hinum megin. Og auðvitað
var saga Reykholts farsællega kláruð
þótt það kostaði þig síðustu kraftana
að koma henni frá þér. En eins og ég
sagði þér, síðast þegar við hittumst,
þá fórstu á kostum að því er sagt var,
og mátt vera hreykinn af því.
Við ræddum stundum að líklega
værum við með sama sniði að því leyt-
inu að vera bæði gífurlega forvitin.
Við vildum vita sem mest og fræðast
um sem flest, en kjaftasögur voru
okkur ekki að skapi. Enda gátum við
alveg gleymt okkur í umræðum um
landið, söguslóðir og örnefni. Já, það
var eitt sem mikið var rætt, sérstak-
lega þegar þið í félagi aldraðra í Borg-
arfirði voruð að taka saman örnefnin.
Og ekkert mátti vera óvíst, frekar var
hringt og skrifað út um allt land, til að
sannreyna skrifin. Manstu í sumar
þegar þú varst að fara í „stóru“ ferð-
ina með afkomendum þínum, sem
„endilega vildu gera karlinn, hálfkar-
lægan að leiðsögumanni“? Hvað þú
hlakkaðir mikið til. Svo voru það
Vestfirðirnir og síðan brunað beint
heim í afmæli. Já, þótt árin væru orð-
in rúm áttatíu þá var það engin fyr-
irstaða. Ég varð nú hálfsúr út í þig að
þú skyldir ekki segja mér að þú værir
orðinn veikur, enda skammaði ég þig
fyrir það á okkar síðasta fundi. Mér
hefði nú þótt betra að vita um það, en
þér fannst óþarft að hrella mig með
því. Hafðir mun meiri áhyggjur af því
að þú skuldaðir mér örlitla peninga-
upphæð, eins og það skipti megin-
máli. En ég er afskaplega fegin að
mér skyldi auðnast að kíkja til þín, áð-
ur en þú kvaddir og hafði þá á orði við
þig að ég ætlaði ekki að stoppa lengi
svo þú fengir ekki leiða á mér. Og eins
er það nú. Ég ætla að hætta áður en
þú færð leiða á þessu rausi. Hafðu því
góða ferð, Nonni minn, og ljúfa heim-
komu. Þakka þér fyrir einstakan tíma
og vináttu. Við hittumst síðar.
Elstu Dóra mín og aðrir ástvinir.
Ég votta ykkur mína dýpstu samúð.
Stórbrotinn persónuleiki og frábær
karl hefur gengið sín hinstu spor með
reisn, eins og hans var von og vísa.
Birna.
✝ Elínbjörg Orms-dóttir fæddist 29.
maí 1929. Hún lést á
gjörgæsludeild
Borgarspítalans 11.
desember síðastlið-
inn. Foreldrar henn-
ar voru hjónin Orm-
ur Grímsson, f. 7.
maí 1892 d. 27. apríl
1979, og Kristín Jón-
asdóttir, f. 22. ágúst
1907, d. 18.mars
1970. Hún var elst
tíu alsystkina. Þau
eru: Hákon, f. 27. júlí
1930, Grímur, f. 25.
febrúar 1932, Eiríkur Sigurður, f.
17. maí 1933, Sigurbjörg, f. 3. sept-
ember 1934, Ingibjörg Hrefna, f.
30. nóvember 1935, Sigurgeir, f. 6.
febrúar 1938, Þorbergur, f. 20.
desember 1939, Ágúst Jakob, f. 30.
ágúst 1942, d. 10. október 1987, og
grét f. 5. apríl 1955, gift Grétari
Kristinssyni og eiga þau dæturnar
Árndísi, Lindu og Hörpu ásamt
barnabörnum og Halla, f. 28. des-
ember 1957, gift Friðþjófi Þor-
steinssyni og eiga þau Helgu og
Hafliða.
Á fyrstu árunum ólst Elín upp í
Dufansdal og á Auðkúlu við Arn-
arfjörð, en fluttist um tíu ára aldur
með foreldrum sínum að Svarfhóli
og síðar að Kletti í Geiradal, A-
Barðastrandarsýslu. Hún var í
Húsmæðraskólanum á Staðarfelli
veturinn 1947–1948. Elín var bú-
sett á Reykhólum í rúma tvo ára-
tugi en flutti til Reykjavíkur er
hún varð ekkja og dreif sig í
sjúkraliðanám, þá ríflega fertug.
Hún fluttist til Keflavíkur að því
loknu árið 1974 og bjó þar síðan.
Hún vann að félagsmálum, m.a.
fyrir Starfsmannafélag Keflavíkur
sem gjaldkeri í nokkur ár en starf-
aði aðallega á Sjúkrahúsi Suður-
nesja og í tengslum við það.
Elín verður jarðsungin í Kefla-
víkurkirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30. Jarðsett verður í
Hólmbergskirkjugarði.
Marta, f. 27. júlí 1949.
Árið 1951 giftist El-
ínbjörg fyrri manni
sínum, Jóni Zophon-
íasi Guðmundssyni, f.
10. janúar 1907, d. 8.
júlí 1973. Hann átti
fimm börn af fyrra
hjónabandi, þau Guð-
rúnu, Hauk, Soffíu,
Guðlaugu og Hafstein.
Með Jóni eignaðist El-
ínbjörg tvær dætur.
Stúlku, f. 27. júlí 1952,
d. 17. september 1952,
og Sabínu B., f. 7. júlí
1954. Hún er gift Sam-
úel Ingvasyni, f. 11. júlí 1951.
Þeirra sonur er Hlynur Ingvi, f. 4.
mars 1985. Elín giftist 30. ágúst
1974 eftirlifandi eiginmanni sín-
um, Hafliða Frímannssyni, f. 7.
júní 1927. Hann á tvær dætur frá
fyrra hjónabandi. Þær eru: Mar-
Elsku Elín. Mig langar að kveðja
þig með nokkrum orðum og þakka
þér fyrir þann góða tíma sem ég
fékk að vera með þér. Fyrst sá ég
þig þegar ég byrjaði að vinna á nýj-
um stað, nýflutt hingað til Keflavík-
ur fyrir tuttugu og tveim árum, þar
unnum við saman í tvo áratugi, eða
þar til þú hættir fyrir nokkrum ár-
um. Elskulegri og hjálpsamari
manneskju er leitun að, alltaf boðin
og búin að gera öðrum greiða, t.d.
var alltaf sjálfagt að skipta á vöktum
við okkur stelpurnar. Ekki var það
sjaldan sem ég fór með þér heim til
þín, eða þú með mér til að hjálpa
mér með peysurnar sem ég var að
prjóna, mér fannst ég ekki geta
lykkjað ermarnar eða sett líningarn-
ar eins fallega í peysuna og þú. Ég
hef heldur aldrei séð eins smekklega
gengið frá handavinnu og hjá þér,
sama má segja um allt sem þú tókst
þér fyrir hendur, allt jafn vel gert.
Margt fleira kemur upp í hugann
þegar ég minnist samverunnar með
þér elsku Elín mín.
Ég bið Guð að blessa Halla eig-
inmann þinn, dóttur þína, tengdason
og barnabörn.
Enn vér skulum skilja
skaparans að vilja,
hver fer heim til sín.
Lát oss aftur langa,
lífsins Herra’, að ganga
hingað heim til þín.
Og þótt vér ei hittumst hér,
gef oss fund á gleðistundu,
Guð, í ríki þínu.
(Vald. Briem.)
Eygló.
ELÍNBJÖRG
ORMSDÓTTIR
Sérfræðingar
í blómaskreytingum
við öll tækifæri
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 551 9090.
Minningarkort
Hjartaverndar
535 1825
Gíró- og greiðslukortaþjónusta

 


 
 

 



 



 




  



  !   ! "

 # $ %

!

  

   



  
  

 
 
 

 !   "#"
$

  % &

  

 '   ##"

 &'()*"+)

,**)*
$
-  !
$

.!"- 
)*"+)
- * ++""/*

 *$ *
)*""/*

0*1 *+)
/ $ *$ *'
(

 )

 * 
  )
  +   
, +  
%  


 %  , 
,2,&34&,(5
4
# 
!/

 /!

6/!"!! '
& *0"- *"/*
1"   1"  "+)

7  - *"/*
8/   )*(*+"+)

0*- *+)
("! / + !

- *8/ " *"+)

$ *$ */ $ *$ *$ *'
-
 * 


 
 

 




 



1
&44
 ,2.9


#! :!")

. * "*" ;<




 % 


 .
 /

 
 -
 

  




 1 0

2 
  
 % 3  
  

 '   "#"
45  

 



)


  )
  



 %
4

/

-

 5
)
8/ $ .!"& *0"+)

7!  & 1"*+""/*

& *8) **1"*+"+)

 
 1"*+""/*
7 +"8) "+)

$ *$ */ $ *$ *$ *'

 6
 
2,('.,


!==" >?<



  % .
 /

 .


 


     & :
($ / 6 #*. * "+@


 

 
 5
 5
 
0
5
  6


2,(4&4
 $ *!@*

( !

( $@

  % 
 
 .
 /

  75/
 


 

 "  $



+ 

@ 9 #""/*

- 
@ "+)

7 / 
@ ""/*

9 # 
@ ""/*

7
@ "+)

(*+ . * ""/*

9 #  "! #""/*

 (*+"+)

"" * /  "*+*+ '