Morgunblaðið - 04.12.2002, Blaðsíða 35

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 4. DESEMBER 2002 35
Vinátta okkar Sig-
ríðar Erlu varð inni-
legri með árunum. Við
hittumst alltaf þrjár
vinkonur og höfðum
ákveðið hver með sér að verða
gamlar saman. Þá ætluðum við að
hafa góðan tíma til að kryfja heims-
bókmenntirnar og ferðast til borga
sem gætu uppfyllt andlegar kröfur
okkar. Nú sitjum við Auður Stella
eftir, með sorgina og söknuðinn.
Kynni okkar þriggja hófust fyrir
alvöru í Kennaraháskólanum í
Kaupmannahöfn, þar sem við vorum
á námskeiði fyrir dönskukennara.
En okkar einkanámskeið inni á
heimavistinni fjallaði um líf og verk
Karenar Blixen, sem voru í brenni-
depli, og við deildum um skáldkon-
una dag og nótt. Þá hreifst ég af
skemmtilegum persónuleika Sigríð-
ar Erlu. Við héldum reglulega fundi,
í heimahúsum, leikhúsum, sundi, á
kaffihúsum, og tókum fyrir lands-
málin, síðustu bækur og leikhús-
verk. Við vorum svo glaðar ef á
fjörur okkar rak höfund sem við
gátum deilt um. Í sumar duttum við
niður á nýjan höfund sem hugsan-
lega gæti vakið upp deilur. Í löngum
símtölum í haust reyndum við að
halda ró okkar meðan við skiptumst
á skoðunum um verk hans, en í okk-
ur kraumaði ánægjan. Við sáum
fram á góðan vetur.
Sigríður Erla var heimskona og
húmoristi, hafði farið víða, var vel
lesin og menntuð og kunni að segja
frá. En það sem ég kunni best að
meta í fari hennar fyrir utan húm-
orinn og gjafmildina, var viðhorf
hennar til fólks. Hún talaði aldrei
illa um nokkurn mann.
Við létum einkalífið oftast liggja á
milli hluta, en henni fannst þó gam-
an að segja frá fjölskyldu sinni og
við fundum hversu stolt hún var af
börnum sínum og barnabörnum, og
hrifin af manni sínum. Síðustu vik-
urnar kallaði hún oft á okkur í mat
eda kaffi, því hún hafði ekkert ann-
að þarfara að gera í veikindafríinu
eins og hún sagði. Við ætluðum að
launa henni myndarskapinn með
glæsilegu jólahlaðborði á aðvent-
unni. Þótt við vissum hversu erfiður
sjúkdómur hennar var viðureignar,
flögraði ekki að okkur að hún væri
eins veik og raun bar vitni. Fram á
síðasta dag var hún eins og hún átti
að sér að vera, skemmtileg og laun-
fyndin.
Jólaboð okkar stendur enn, hvar
sem það verður haldið, en líklega
verður Sigríður Erla á undan eins
og vanalega, verður búin að taka frá
borð þegar við komum.
Ég þakka henni samfylgdina í
mörg og góð ár, og Vilhjálmi, börn-
um þeirra og fjölskyldu, sendi ég
mínar innilegustu samúðarkveðjur.
Kristín Marja Baldursdóttir.
Í vorsins yndi varstu rós,
í vetrarmyrkrum stjörnuljós.
(Jón Magnússon.)
Það er sárt að kveðja góðan vin
eftir áratuga vináttu sem aldrei bar
skugga á.
Ég var svo lánsöm að kynnast
Siggu á unglingsárum okkar, er við
störfuðum saman á Ritsímanum í
Reykjavík. Okkur varð vel til vina
strax og brölluðum við því margt
saman ásamt Hjöddu æskuvinkonu
hennar, það voru skemmtilegir
tímar.
Sigga var heilsteypt persóna sem
bar virðingu fyrir fólki og lífinu,
maður kom alltaf betri manneskja
af hennar fundi, á þeim stundum
SIGRÍÐUR ERLA SIG-
URBJÖRNSDÓTTIR
✝ Sigríður ErlaSigurbjörnsdótt-
ir fæddist í Reykja-
vík 22. febrúar 1941.
Hún lést á Landspít-
alanum við Hring-
braut 24. nóvember
síðastliðinn og var
útför hennar gerð
frá Hallgrímskirkju
3. desember.
gátum við vinkonurnar
þrjár talað okkur heit-
ar um menn og málefni
og skiljanlega voru oft
skiptar skoðanir, en
aldrei man ég eftir að
við hefðum rifist, þeg-
ar umræðurnar voru
orðnar snarpar og okk-
ur hitnaði í hamsi, þá
hafði hún vinkona okk-
ar þann góða eiginleika
að sjá spaugilegu hlið-
ina og var þá mikið
hlegið og lengi. Sigga
mín var glæsileg kona,
hafði fagran limaburð
og bar af sér góðan þokka svo eftir
var tekið.
Metnaður hennar í garð barna
sinna var mikill og þar uppskar hún
eins og hún sáði. Við töluðum oft um
auðinn sem við ættum í börnum
okkar og mökum, það er jú sá auður
sem skilur mest eftir sig.
Með þrjú lítil börn og í vakta-
vinnu sem hlaðfreyja í Keflavík, tók
hún upp á því að fara í menntaskóla,
taka stúdentspróf og þaðan í kenn-
araháskólann þar sem hún lauk
námi með sæmd. Starfaði síðan sem
farsæll kennari, það gaf henni mikla
lífsfyllingu.
Sigga mín hefði ekki getað afrek-
að þetta allt ein, hún varð þeirrar
gæfu aðnjótandi að eignast yndis-
legan eiginmann, hann Villa sinn,
sem studdi hana í einu og öllu og
börnin þeirra þrjú.
Ég vil þakka þér, mín elskulega
vinkona, samfylgdina og allt sem þú
varst mér.
Í kærleika og með virðingu kveð
ég þig, þín vinkona
Aldís (Alla).
Kveðja frá Bandalagi kvenna
í Reykjavík, Félagi íslenskra
háskólakvenna og
Kvenstúdentafélagi Íslands
Sigríður Erla Sigurbjörnsdóttir
er látin langt fyrir aldur fram. Við
sjáum á eftir mætum samstarfs-
manni til margra ára. Sigríður Erla
hóf afskipti af félagsmálum kven-
félaga á níunda áratugnum. Hún var
í stjórn Félags íslenskra háskóla-
kvenna og var fulltrúi Kvenstúd-
entafélagsins í nefndum Bandalags
kvenna í Reykjavík. Þar starfaði
hún fyrst í orlofsnefnd húsmæðra,
síðan í uppeldis- og skólamálanefnd
frá árunum 1996 til 2002 og á þessu
ári tók Sigríður Erla við for-
mennsku í fjáröflunarnefnd Starfs-
menntunarsjóðs ungra kvenna. Það
eru margar félagskonurnar sem
notið hafa starfskrafta Sigríðar
Erlu í orlofsferðum bæði innan
lands og utan.
Hún var orðlögð fyrir skipulagn-
ingu og útsjónarsemi og hafði frjótt
ímyndunarafl til að brydda upp á
nýjungum. Að starfa með Sigríði
Erlu var gefandi og hún átti svo
auðvelt með að fá okkur hinar með
sér, því útgeislun hennar og kraftur
var einstakur. Við kveðjum Sigríði
Erlu með trega, en geymum minn-
inguna um hana í hjarta okkar og
erum ríkari af. Við sendum fjöl-
skyldu hennar okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Fyrir hönd ofantaldra félaga,
Hildur G. Eyþórsdóttir,
Geirlaug Þorvaldsdóttir og
Þórey Guðmundsdóttir.
Það er svo skrýtið að hún Sigga
skuli hafa dáið, því hún var svo
sterk. Hún var svo hraust og falleg
og mikil íþróttakona. En hún fór
líka með stæl. Hratt og örugglega.
Hún var mér alltaf góð, talaði
mikið við okkur Auðnýju og eldaði
ofan í okkur hollan og traustvekj-
andi mat.
Kenndi okkur á lífið og lét aldrei
neitt á sig fá virtist vera. Ég sá
hana á hverjum degi í mörg mörg
ár, og alltaf var hún jafnglæsileg.
Hún var mjög ör persóna, en líka
hlý og gaf frá sér gleði, uppljómun
og glæsileik. Hún fór á sama degi
ársins og Krissi bróðir, skrýtið.
Ég hugsa til ykkar í gríð og erg
um þessar mundir. Get ekki einu
sinni ímyndað mér hvernig þér líð-
ur, Villi minn. Þetta gerðist svo
snöggt. En hún verður alltaf hjá
ykkur og hún hafði áhrif á okkur hin
líka. Lifi minningin um sterka konu.
Ragnheiður Guðrún
Guðmundsdóttir, London.
Kveðjustundin er sár og ótal
minningar hrannast upp. Minningar
um kæra vinkonu sem við kveðjum
með trega í hjarta.
Þær voru svo margar samveru-
stundirnar sem við áttum á Eiði og
aldrei gleymum við sumrinu 1975
þegar við vorum þar öll saman í
fjóra mánuði. Þú og Villi með
Möggu, Óla og Auðnýju og við með
Bimma og Ella og ekki má gleyma
Ara, sem þá var lítill hvolpur. Margt
var nú brallað, þið í dúninum og við
í rekanum, börnin gátu ekki fengið
betri stað til að eyða sumrinu á. Við
minnumst þín Sigríður í gönguferð-
um um nágrennið með börnin eða
þá inni í eldhúsi að elda framandi og
gómsæta rétti, en við það varst þú
einstaklega lagin. Alla tíð síðan höf-
um við hlakkað til að hitta ykkur á
Eiði og það gerðum við enda oft og
reglulega og það er fyrir þessar
mörgu góðu samverustundir sem
við erum svo þakklát.
Elsku Sigríður, við kveðjum þig
með miklum söknuði.
Hákon, Ermenga og börn.
Það er erfitt að kveðja hjartkæra
vinkonu eftir rúmlega hálfrar aldar
væntumþykju, félagsskap og sam-
eiginleg áhugamál.
Ein síðasta bókin sem Sigga
sendi mér var hin athyglisverða
Veröld sem var, eftir Stefan Zweig.
Það var sl. sumar. Við vissum ekki
þá hve stutt var í að veröld okkar
sem eftir erum breyttist svo átak-
anlega.
Elsku Sigga mín, þú varst:
Fósturlandsins Freyja,
fagra Vanadís,
móðir, kona, meyja,
meðtak lof og prís!
Blessað sé þitt blíða
bros og gullið tár.
Þú ert lands og lýða
ljós í þúsund ár.
(Matthías Jochumsson.)
Kæri Villi og Margrét, Óli Þór,
Auðný og fjölskyldur, við sam-
hryggjumst ykkur svo innilega.
Karítas, Orest, Alexander
og Kristján.
Í dag er kvödd hinstu kveðju, Sig-
ríður Erla Sigurbjörnsdóttir kenn-
ari og húsmóðir.
Sjúkdómurinn hinn harði og óbil-
gjarni lagði hana að velli fljótt og
allt of snemma. Hún hafði trú og of-
urþrótt í lengstu lög og ætlaði svo
sannarlega að ná heilsu á ný. En
hver spyr að því:
þegar að kallið kemur
kaupir sér enginn frí.
(H.P.)
Mjög samheldin fjölskylda Sigríð-
ar Erlu stóð sem klettur við hlið
hennar veitti styrk og von uns yfir
lauk. Slíkt er mikils virði á erfiðum
stundum. Ég og fjölskylda mín flytj-
um eiginmanni Sigríðar Erlu og af-
komendum dýpstu samúðarkveðjur.
Megi þau hljóta styrk um dapra
daga.
Ég man Sigríði Erlu sem stolta,
hraustlega konu, hreinskilna og
ákveðna í fasi. Góða og vandaða
manneskju. Ég er þakklát fyrir liðn-
ar samverustundir. Góðar minning-
ar eru dýrmætar.
Guð veri með kærri mágkonu.
Ingunn Þórðardóttir.
Elskuleg eiginkona mín, móðir, amma, dóttir
og systir okkar,
AUÐUR VILHJÁLMSDÓTTIR
innanhússarkitekt,
Kjartansgötu 2,
Reykjavík,
sem lést á heimili sínu fimmtudaginn 28. nóv-
ember, verður jarðsungin í Fossvogskirkju
föstudaginn 6. desember kl. 15.00.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á minningarsjóð hjúkrunar-
þjónustunnar Karítasar í síma 551 5606.
Sigurður Einarsson,
Margrét Dögg Sigurðardóttir, Darri Már Grímsson,
Margrét Sigurðardóttir,
Erla Vilhjálmsdóttir,
Pálmi Vilhjálmsson,
Sigríður Vilhjálmsdóttir.
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
GUÐRÚN PÉTURSDÓTTIR
frá Vík í Mýrdal,
lést á hjúkrunarheimilinu Droplaugarstöðum mánudaginn 2. desember.
Jarðarförin auglýst síðar.
Pétur Jón Geirsson,
Gylfi Geirsson, Steinunn Ingólfsdóttir,
Geir Gylfason, Jóhanna Gylfadóttir.
Elskuleg dóttir mín, systir okkar, mágkona og
frænka,
ÞÓRHILDUR MAGNÚSDÓTTIR,
Lyngmóum 1,
Garðabæ,
lést á Landspítalanum Fossvogi mánudaginn
2. desember.
Guðrún Sigurðardóttir,
Sjöfn Lárusdóttir,
Hólmfríður Magnúsdóttir, Sverrir Albertsson,
Þorlákur Magnússon, Þórhildur Pétursdóttir,
Guðrún Þóra Magnúsdóttir, Óskar Knudsen
og systkinabörn.
Elskuleg móðir mín,
SIGURJÓNA GOTTLIEBSDÓTTIR,
lést á dvalarheimilinu Hornbrekku, Ólafsfirði,
sunnudaginn 1. desember.
Útför hennar verður gerð frá Ólafsfjarðarkirkju
laugardaginn 7. desember kl. 14.00.
Jarðsett verður í Gufuneskirkjugarði.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á að
láta dvalarheimilið Hornbrekku njóta þess.
Fyrir hönd ættingja og vina,
Sævar Sverrisson.
Ástkær móðir okkar,
STEINUNN SVEINSDÓTTIR,
lést á hjartadeild Landspítalans þriðjudaginn
3. desember. Jarðarförin auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Steingerður, Sveindís Steinunn og Sveinn.
Okkar ástkæra
STEINUNN ARNÓRSDÓTTIR,
Hrísrima 25,
Reykjavík,
lést laugardaginn 30. nóvember.
Tómas Ríkarðsson,
Laufey Sturludóttir,
Oddur Sturluson,
Ríkarður Tómasson.