Morgunblaðið - 29.07.2003, Blaðsíða 30

MINNINGAR
30 ÞRIÐJUDAGUR 29. JÚLÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Ólafur Jensson,fyrrverandi
framkvæmdastjóri
Byggingaþjónust-
unnar, fæddist í
Reykjavík 8. septem-
ber 1934. Hann lést
20. júlí síðastliðinn.
Foreldrar Ólafs voru
Elín María Gunnars-
dóttir húsmóðir, f.
12.11. 1909, d. 30.6.
1981, og Jens Guð-
jónsson bifvéla-
virkjameistari, f.
19.7. 1903, d. 26.10.
1982. Systkini Ólafs
eru Magnús Guðjón bygginga-
meistari, f. 29.6. 1933, og Hjördís
innheimtustjóri, f. 7.2. 1940.
Ólafur kvæntist 17. júní 1955
Maríu Guðmundsdóttur, f. 23.1.
1934. Foreldrar hennar voru
Kristín Jónsdóttir húsmóðir, f. 7.6.
1903, d. 1.4. 1937, og Guðmundur
Kr. Guðjónsson húsasmiður, f.
17.6. 1891, d. 29.1. 1971. Ólafur og
María eignuðust fjögur börn: 1)
Elín María meinatæknir, f. 16.1.
1955. Eiginmaður hennar er Jó-
hannes Gíslason, f. 26.4. 1950, og
börn þeirra eru Hrafnhildur, f. 3.2.
irtæki, Evrópuviðskipti hf. Hann
var framkvæmdastjóri Bygginga-
þjónustunnar frá 1978 til 1991 og
forstöðumaður Geysishúss 1992 til
1994. Ólafur starfaði mikið að fé-
lagsmálum alla sína tíð. Hann var
m.a. í stjórn Heimdallar og í stjórn
Félags sjálfstæðismanna í Aust-
urbæ og Norðurmýri, þar af for-
maður í mörg ár. Hann var í stjórn
fulltrúaráðs Sjálfstæðisfélaganna í
Reykjavík, þar af varaformaður í
tvö ár. Ólafur sat í stjórn sund-
deildar KR um skeið og í stjórn
Sundsambands Íslands eitt kjör-
tímabil. Hann var aðalmaður í
stjórn Húsnæðisstofnunar ríkisins
1970 til 1974 og varamaður í stjórn
1974 til 1986. Ólafur sat í stjórn
Norræna byggingadagsins frá
1980. Ólafur starfaði mikið innan
Kiwanishreyfingarinnar, var for-
seti Kiwanisklúbbsins Esju 1970 til
1971 og umdæmisstjóri 1977 til
1978. Ólafur var formaður Íþrótta-
sambands fatlaðra 1984 til 1996 og
var ritstjóri „Hvata“, rits Íþrótta-
sambands fatlaðra. Þá var hann fé-
lagi í frímúrarastúkunni Mími og
formaður Styrktar- og sjúkrasjóðs
verslunarmanna í Reykjavík frá
1990. Ólafur var sæmdur riddara-
krossi hinnar íslensku fálkaorðu
árið 1993 fyrir störf að íþróttamál-
um fatlaðra.
Útför Ólafs fer fram frá Hall-
grímskirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 15.
1978, og Snorri, f.
30.6. 1981. 2) Kristín
Montessori-kennari, f.
9.8. 1958. Börn henn-
ar eru Tarinii, f. 24.9.
1986, Mirjam, f. 10.3.
1989, og Nicolai, f.
25.6. 1994. 3) Auður
myndlistarmaður, f.
13.3. 1960. Eiginmað-
ur hennar er Stefán
Pétursson, f. 16.5.
1965, og börn þeirra
eru Sól, f. 17.12. 1996,
og Sölvi, f. 17.12.
1996. 4) Jens fram-
kvæmdastjóri, f.
27.10. 1963. Eiginkona hans er
Kristín Eggertsdóttir, f. 7.3. 1962.
Synir Kristínar og fóstursynir
Jens eru Aron Smári Barber, f.
26.3. 1983, og Ragnar Mikael Hall-
dórsson, f. 21.6. 1990.
Ólafur lauk prófi í vélvirkjun frá
Iðnskólanum í Reykjavík árið 1954
og starfaði við iðn sína næstu árin
hjá Vélsmiðjunni Steðja, Vélsmiðj-
unni Sindra og hjá Reykjavíkur-
borg. Hann var fulltrúi hjá bygg-
ingaþjónustu Arkitektafélags
Íslands 1959 til 1973. Á árunum
1973 til 1978 rak hann eigið fyr-
Það var hlýtt handtakið hans Óla.
Hlýtt og þétt. Og með því fylgdi bros
og sterkt augnatillit. Hann horfði
beint í augu þín, hispurslaust, einlægt
og ákveðið. Og þannig maður var Óli
Jens, kom beint fram, kom til dyr-
anna eins og hann var klæddur, sterk-
ur og glaðbeittur persónuleiki.
Við þekktumst í gamla daga, þegar
ég var í fótboltanum og hann í sund-
inu. Báðir í KR, báðir bornir og barn-
fæddir Reykvíkingar og deildum
saman uppeldinu í anda sjötta og sjö-
unda áratugarins. Þekktumst eins og
gengur, vissum hver af öðrum og
seinna þegar ég hóf afskipti af stjórn-
málum í Sjálfstæðisflokknum var Óli
aftur mættur, formaður í hverfafélagi
og það þurfti engar orðræður eða
málalengingar. Þar stóðum við saman
eins og áður.
Við fylgdumst með hvor öðrum úr
mismunandi fjarlægð og ég vissi af
honum hjá Arkitektafélaginu og
Byggingarþjónustunni, án þess að
samskiptin hafi verið tíð né náin. Þess
vegna kom það mér skemmtilega á
óvart, þegar kom að málefnum ÍSÍ, að
þar lágu leiðir okkar aftur saman, mín
og Óla, þar sem ég hitti hann fyrir
sem formann í Íþróttasambandi fatl-
aðra. Þar lagði hann góðu máli lið,
eins og endranær, var potturinn og
pannan í því mikla hugsjónar- og
þjóðþrifamáli, að koma til móts við
fötluð og þroskaheft börn og unglinga
og raunar þá eldri líka, að gera þeim
kleift að stunda og keppa í íþróttum.
Fátt getur gefið þeim, sem höllum
fæti standa, meira og betra, til að öðl-
ast sjálfstraust og tilgang í lífinu,
heldur en að láta þessa bræður okkar
og systur taka þátt í íþróttakeppni,
finna til sjálfra sín og öðlast styrk og
trú á getu sína. Og það þarf gott fólk,
hugsjónafólk, til að fórna tíma sínum
og kröftum, í þágu annarra, í þágu
þess fólks, sem að öðru jöfnu er skilið
eftir útundan.
Þetta gerði Ólafur Jensson af fá-
dæmi krafti og ósérhlífni og það löngu
eftir að hann gekk ekki lengur heill
heilsu og var sjálfur fórnarlamb erf-
iðra veikinda og fötlunar. Fyrir það
verður hans lengi minnst. Ekki síst
vegna óbilandi jákvæðrar útgeislunar
og framkomu í alla staði. Drengur
góður, heiðursmaður og öðlingur. Allt
þetta sameinaðist í Ólafi Jenssyni.
Blessuð sé minning hans.
Ellert B. Schram.
Ólafur Jensson, fyrrum formaður
og heiðursfélagi Íþróttasambands
fatlaðra, er látinn.
Það var mér mikil harmafregn
þegar mér var tilkynnt sl. sunnudag
að Ólafur eða Óli Jens eins og hann
var oftast kallaður væri látinn. Þótt
maður geri ráð fyrir að eitt sinn skuli
hver maður deyja er maður alltaf
jafnóviðbúinn þegar kallið kemur,
þrátt fyrir langvarandi veikindi.
Mín kynni af Óla hófust með starfi
hans fyrir Íþróttasamband fatlaðra.
Hann var formaður ÍF á árunum 1984
til 1996 og sat ég ýmist í varastjórn
eða í aðalstjórn með honum á þessum
árum. Það var gott að vinna með Óla,
hann var hvers manns hugljúfi, ráða-
góður og samningalipur en gat verið
ákveðinn ef á þurfti að halda.
Óli var mjög vinmargur, var ávallt
reiðubúinn að hjálpa öðrum og eins
átti hann inni greiða hjá mörgum og
notaði þá í þágu þeirra fjölmörgu
málefna sem hann kom að. Óli var
gleðimaður og naut þess að vera í
góðra vina hópi. Hann var einstaklega
mikill smekkmaður og sannkallaður
aristókrat með mikla persónutöfra og
útgeislun hans var einstök.
Óli var mikill afreksmaður á félags-
málasviði og þau eru ófá félögin sem
hann lagði lið. Hann tók við stjórn ÍF
af fyrsta formanni þess, Sigurði
Magnússyni, og stýrði því á sömu
braut, byggði upp starfsemina hérna
heima en var líka virkur þátttakandi á
erlendum vettvangi, sér í lagi á nor-
rænum vettvangi og gegndi þar for-
mennsku um þriggja ára skeið. Einn-
ig var hann upphafsmaður að útgáfu
tímarits ÍF, Hvata, og ritstjóri blaðs-
ins frá upphafi, eða sl. 12 ár.
Það var mér því mikill heiður að
taka við af Óla sem formaður Íþrótta-
sambands fatlaðra, vera lærisveinn
hans og vinna áfram að þeim verk-
efnum sem hann og Sigurður byrjuðu
á.
Óli stóð ekki einn. Á bak við hann
stóð María kona hans sem studdi
hann og hvatti. Hennar er missirinn
mestur.
Að leiðarlokum þakka ég Ólafi
Jenssyni samfylgdina og þakka fyrir
hönd Íþróttasambands fatlaðra hans
óeigingjarna og fórnfúsa starf. Maríu
eiginkonu hans, börnum og ástvinum
öllum sendi ég mínar innilegustu
samúðarkveðjur.
Sveinn Áki Lúðvíksson,
formaður Íþróttasambands
fatlaðra.
Góður og kær vinur til margra ára
er horfinn snögglega af vettvangi.
Ólafur Jensson kvaddi hljóðlaust í
stólnum sínum heima í stofu á Skúla-
götu rétt kominn heim með Maríu
konu sinni úr sumarhúsi þeirra hjóna
við Eyri í Hvalfirði.
Ég og sonur minn Jón Þór vorum
með Ólafi við Elliðaárnar í góðviðrinu
fimmtudaginn áður og áttum þar góð-
ar samverustundir. Þegar við skildum
sagðist hann ætla að vera yfir helgina
í sælureitnum í Hvalfirði með Maríu
og Auði dóttur þeirra og fjölskyldu
hennar. Við Óli ákváðum að hittast á
„Jómfrúnni“ í hádeginu á mánudag að
leysa ýmis NBD mál.
Þegar við kvöddumst féllumst við í
ÓLAFUR
JENSSON
Minningarkort
Krabbameinsfélagsins
540 1990
krabb.is/minning
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
INGIBJÖRG JÓNA JÓNSDÓTTIR,
Sörlaskjóli 70,
Reykjavík,
lést miðvikudaginn 16. júlí sl.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
Ásgeir Guðmundsson, Guðrún Úlfhildur Örnólfsdóttir,
Jóna Ingibjörg Guðmundsdóttir, Baldur Hermannsson,
Soffía Ragnhildur Guðmundsdóttir, Ólafur Jónsson,
Guðmundur Karl B. Guðmundsson,
Þórunn Björg Guðmundsdóttir, Runólfur Smári Steinþórsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Faðir okkar,
HÁKON SUMARLIÐASON,
er látinn.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins
látna.
Magnús Hákonarson,
Guðný Hákonardóttir,
Einar Hákonarson,
Ingibjörg Hákonardóttir,
Svanhildur K. Hákonardóttir,
Edda Björg Hákonardóttir,
makar og aðrir aðstandendur.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ANDREA HELGADÓTTIR
fyrrv. sjúkraliði
frá Haukadal í Dýrafirði,
Ásgarði 22,
Reykjavík,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
laugardaginn 26. júlí.
Bergljót Helga Jósepsdóttir, Guðmundur Jóhannesson,
Jóna Björg Jósepsdóttir, Úlfar Sigmarsson,
Jóhanna Andrea Guðbjartsdóttir, Reinhold Paul Fischer,
Guðbjartur Páll Guðbjartsson, Arnfríður Sigurðardóttir,
Baldur Bjarki Guðbjartsson, Margrét Lovísa Einarsdóttir,
Jón Örn Guðbjartsson, Rut Gunnarsdóttir,
barnabörn og langömmubörn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
SVERRIR GUÐMUNDSSON,
Skúlagötu 40,
áður Freyjugötu 5,
lést á Landspítala Fossvogi, deild A-7, að
morgni sunnudagsins 27. júlí.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju fimmtu-
daginn 31. júlí kl. 13.30
Björgheiður Eiríksdóttir,
Sigríður Sverrisdóttir, Hlöðver Örn Rafnsson,
Eiríkur Egill Sverrisson, Sigrún Arnarsdóttir,
Erla Sverrisdóttir, Eggert Helgason,
Svanhvít Sverrisdóttir, Albert Klemenzson,
Ástrós Sverrisdóttir, Sigfús Bjarnason
og barnabörn.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
GUÐLAUG STEFÁNSDÓTTIR
frá Siglufirði,
lést á Garðvangi, Garði, laugardaginn 26. júlí.
Jarðarförin auglýst síðar.
Jón Kr. Jónsson, Herdís Ellertsdóttir,
Sigurlaug Guðmundsdóttir, Guðmundur Frímannsson,
Hjalti Guðmundsson, Erla María Andrésdóttir,
Kolbrún Guðmundsdóttir, Gunnar Hersir,
Kristín Erla Guðmundsdóttir, Sigurður Ingvarsson,
Svandís Guðmundsdóttir, Helgi Gamalíelsson,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabörn.