Morgunblaðið - 12.08.2003, Síða 28

Morgunblaðið - 12.08.2003, Síða 28
MINNINGAR 28 ÞRIÐJUDAGUR 12. ÁGÚST 2003 MORGUNBLAÐIÐ V ið ætlum ekki að hlusta lengur á þetta raus. Við vitum betur og auk þess er hval- kjöt herramanns- matur sé það látið liggja í mjólk yfir nóttina fyrir matreiðsluna. Hvalir keppa líka við okkur um fiskinn. Þrátt fyrir nokkrar efa- semdir um skynsemina í að ögra heimsbyggðinni og byrja að drepa hval kemst maður ekki hjá því að njóta þess svolítið að sjá veruleikafirrta ofstækisliðinu í milljónaborgunum svarað. Fólk- inu sem búið er að innræta að það sé vont að vera manneskja, fólk- inu andaktuga sem hefur gert hvali að lifandi tákni um góð- mennsku sína, manngert dýrin. Svo eru hvalir líka svo sæt og krúttleg rán- dýr og það kostar borg- arbúana bar- áttuglöðu ekki neitt að styðja þá. Fyrir suma verður þetta vellaunað starf. Okkur ofbýður heimskan og til- gerðin. En samt hlýtur maður að velta því fyrir sér hvort ráðamenn í íslensku atvinnulífi séu ekki einnig veruleikafirrtir. Þeir segj- ast nú alls óhræddir. Vissulega muni margir andstæðingar hval- veiða ærast og kannski hefja áróður gegn því að fólk kaupi ís- lenskar vörur og ferðist hingað til lands. Þetta sé þó allt í lagi vegna þess að efnt verði til upplýsinga- herferðar og röksemdir okkar raktar, vafalaust með súluritum og öðru góðgæti sem notað er í rökræðum. Mér skilst að menn séu vongóðir um að herferðin dugi til að slá á skelfingu og reiði hvalavina. Fólk hljóti að taka sönsum. Mikil er trú þessara bjartsýnis- manna okkar. Eftir að hafa marg- sinnis lent í því að reyna að rök- ræða hvalveiðar við ákafa umhverfissinna í öðrum löndum get ég fullyrt að þeir hafa ekki minnsta áhuga á rökum. Þeir vilja ekki vita neitt um stærð stofna, hvað hvalir éti eða annað sem okkur finnst skipta máli. Það rennur smám saman upp fyrir manni að í huga þeirra snúast þessar deilur alls ekki um hvali, sem þeir vita ekkert um, heldur baráttu milli góðs og ills. Við get- um alveg eins reynt að sannfæra fólk sem dýrkar tónlist um að hún sé bara skerandi hávaði. Norðmenn hafa veitt hrefnu og komist upp með það. Vonandi fer á sama veg hjá okkur en einu má ekki gleyma: Þeir eru miklu öfl- ugri en við og erfiðara að koma þeim á kné, allir þurfa að kaupa olíuna þeirra. Ef hvalavinagengið ákveður að sýna í eitt skipti fyrir öll hvað það geti er Ísland kjörið fórnarlamb. Eitt sinn sagði tals- maður Grænfriðunga í samtali við blaðamann að ein ástæðan fyrir því að veiðum Íslendinga hefði verið mótmælt svo harkalega á níunda áratugnum hefði verið smæð okkar. Við lágum vel við höggi. En nú á að fá staðfest hvað hrefnan éti, vísindamenn vita ekki hvort hlutfall þorsksins í fæðu hennar er 2% eða 10%. Reynist hærri talan nær sanni má gera ráð fyrir að þorskafli hrefnu- stofnanna við landið, alls um 42.000 dýra, sé um 200.000 tonn á ári. Það er meira en við þorum sjálf að veiða og því ljóst að mikið getur verið í húfi. En hvernig bregðumst við þá við? Verður látið nægja að veiða nokkur hundruð dýr á ári sem lík- lega væri nóg til að koma í veg fyrir að dýrunum fjölgaði eða göngum við lengra? Ef við viljum minnka afla hrefnunnar um helming yrðum við að fækka dýrunum verulega, sennilega um helming. Við yrðum þá að drepa rúmlega 20.000 hrefnur umfram viðkomuna og ekki víst að sjómenn sætti sig við að þessari grisjun yrði dreift nið- ur á nokkur ár. Einhverjir myndu jafnvel segja, með tilliti til and- stöðunnar úti í heimi, að illu sé best aflokið og best að klára þetta á einu ári. Og ef þetta er barátta upp á líf og dauða milli okkar og hrefn- unnar er hægt að sjá fyrir sér að vinir okkar hinum megin á hnett- inum myndu hlaupa undir bagga. Við gætum verið eldfljót að þessu ef japanski flugherinn fengi að æfa hér við land árásir með flug- skeytum. Maður sér fyrir sér ánægða flugmenn sem mála sig- urmerki á vélarnar eftir síðasta túr. Að vísu yrði ekki hægt að nýta kjöt og aðrar afurðir skepn- unnar ef svo róttæk lausn yrði of- an á. En eins og og áður sagði, menn vilja verja þorskstofnana. Hinu má ekki gleyma að við getum ekki fyrirvaralaust komið upp frystigeymslum fyrir tugþús- undir tonna af kjöti og spiki sem enginn vill kaupa af okkur. Ekki étum við sjálf allt þetta magn og þess vegna eru flugskeytin inni í myndinni. Eða þannig. Fjöldadráp á hrefnum yrði til- þrifamikil landkynning, við kæm- um okkur endanlega á kortið í huga fólks um allan heim. En góð landkynning? Reynum að ímynda okkur hvernig fjölmiðlar og þá ekki síst sjónvarpsstöðvar myndu grípa tækifærið fagnandi. Loks- ins eitthvað sem er virkilega sjón- rænt, eitthvað sem hreyfir við til- finningum! Og gerist líka á slóðum sem fólkinu í milljóna- borgunum finnst óraunverulegar og ógnvekjandi. Heitt blóðið litar kaldan sjóinn, skerandi neyðaróp blessaðra dýranna sem eru varn- arlaus gagnvart vondu villimönn- unum. Ópin er hægt að búa til með tæknibrellum. En myndin af Íslendingum sem sæti eftir hjá áhorfendum væri ekki lengur af örlítilli, friðsælli eyþjóð heldur sjálfum tákngerv- ingi þess sem ekki má. Líklega yrðum við framvegis skotin á færi í New York, London og Berlín ef við gengjumst við þjóðerninu. Á næstunni getum við búist við að einhverjir gagnrýnendur okk- ar muni spyrja hvað við ætlum að gera ef niðurstöður vísindaveið- anna sýni að hrefnan sé sjálfur óvinurinn. Þeir munu ekki sætta sig við að við förum undan í flæm- ingi heldur heimta að við segjum af eða á: Hvort ætlum við að deila þorskinum með hrefnunni – eða fækka keppinautunum? Kjötveisla á hafinu Það rennur smám saman upp fyrir manni að í huga þeirra snúast þessar deilur alls ekki um hvali, sem þeir vita ekkert um, heldur baráttu milli góðs og ills. VIÐHORF Eftir Kristján Jónsson kjon@mbl.is ✝ Jakob Árnasonfæddist á Efri- Svertingsstöðum í Ytri-Torfustaða- hreppi í V-Húna- vatnssýslu hinn 9. febrúar 1920. Hann lést á Hrafnistu í Hafnarfirði 19. júlí síðastliðinn. For- eldrar hans voru Árni Tryggvi Ebeneserson, f. 23. desember 1873, d. 28. október 1957, og Helga Jónsdóttir, f. 29. ágúst 1880, d. 19. maí 1959, en þau bjuggu lengst af í Syðsta-Hvammi í Kirkjuhvamms- hreppi. Alsystur Jakobs voru: Ingi- björg Jónína, f. 6. maí 1916, látin, Lára, f. 30. janúar 1918, d. 8. ágúst 1993. Sammæðra var Stefanía maí 1948, maki Guðrún Alberts- dóttir. Börn þeirra eru Albert Þór, maki Ólöf Dagfinnsdóttir, þau eiga eina dóttur, Birtu Ósk; Ásdís Linda, maki Jóhann Rúnar Wolfram, þau eiga eina dóttur, Guðrúnu Árnýju; Sverrir Páll, hann á tvær dætur, Sunnu Guðnýju og Gísellu Lauf- eyju; Sigrún Lára, unnusti Einar Örn Þrastarson. 3) Ingibjörg Elísa- bet, f. 3. desember 1957, maki Gunnar Ólafur Gunnarsson, börn: Hörður Hólm; Sædís Hólm, maki Guðni Gunnarsson, saman eiga þau eina dóttur, Elísabetu Guðnýju; Sverrir Grétar Hólm. Fyrir átti Ás- dís soninn Hörð Hólm Jóhannsson, f. 14. október 1932, d. 26. septem- ber 1970. Hann var kvæntur Sig- urbjörgu Guðmannsdóttur og áttu þau tvær dætur; Erlu, maki Jósep Blöndal, börn þeirra eru: Smári, Guðbjörg María og Sigurbjörg María; Elísabetu Helgu, maki Valdimar Lárusson, börn þeirra eru Anna Kristín og Sigurbjörn. Útför Jakobs verður gerð frá Bú- staðakirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 13.30. Þuríður Lárusdóttir Schram, f. 4. mars 1906, d. 1. nóvember 1994. Jakob hóf sambúð með Ásdísi Helgadóttur í kringum 1940. Ásdís var fædd 14. desember 1914 að Fremri-Fitjum í V-Hún. Hún var dóttir Elísabetar Sveinsdóttur og Helga Ögmundsson- ar á Hvammstanga. Jakob og Ásdís áttu saman þrjú börn. Þau eru: 1) Sigríður Helga, f. 19. febrúar 1941, maki Guðjón Jónsson. Börn þeirra eru Jakob Helgi, maki Milana Katchalina, þau eiga einn son, Árna Rafn; Jón Hörður; Hafdís Elva, hún á eina dóttur, Ásdísi Helgu; Höskuldur Rúnar, unnusta Kristín Kroyer. 2) Sverrir, f. 22. Mig langar til að minnast tengda- föður míns Jakobs Árnasonar með fá- einum orðum. Kynni okkar hófust þegar ég aðeins 18 ára kom á heimili hans og Ásdísar konu hans sem nú er látin. Frá fyrsta degi sýndu þau mér mikla umhyggju og hlýju. Ég skynj- aði fljótt manngæsku og réttsýni þeirra hjóna gagnvart öllum sem þau umgengust. Mörg atvik rifjast upp nú þegar lit- ið er yfir farinn veg, minningabrotin tengjast öll hjálpsemi þeirra Jakobs og Ásdísar í okkar garð. Þegar fyrsta barnið okkar fæddist var það Jakob sem keyrði okkur niður á Fæðingar- heimili og örlögin höguðu því svo til að hann keyrði okkur í sömu erinda- gjörðum tvisvar til viðbótar. Ef eitt- hvert barna okkar varð lasið komu alltaf afi og amma færandi hendi, oft með eitthvað matarkyns til að gleðja sjúklinginn og hressa við þreytta for- eldra, einnig var hringt til að fylgjast með hvort heilsan væri ekki betri. Í þau sjö ár sem ég bjó í sama húsi og Jakob naut ég þess í ríkum mæli að fara upp til hans og fá lánaða bók, því Jakob elskaði bækur og átti töluvert safn góðra bóka en vænst þótti hon- um þó um ljóðabækurnar sínar. Því finnst mér ekki hægt að setja þessi orð á blað nema með fylgi ljóð. Ljóðið Hvíld er eftir Hannes Pét- ursson sem hr. Sigurbjörn Einarsson valdi fyrir daginn 19. júlí í bókinni „Ljóð dagsins“ en Jakob heitinn lést þann dag: Hjá þér vildi ég hvílast heiðin mín, á sumartíð – reika og hvílast, hlýða um hljóða dagsstund á ferðasögur fuglanna sem fara svo langt og víða. Hjá þér vildi ég hvílast og heyra að morgni regnið blátt hníga hóglega, strjúka um hreina tjaldsúð þegar svignar í svalanum sefið vota og mjúka. Hjá þér vildi ég hvílast og heyra að kvöldi svefnsins ró vitja mín vængjuðum skrefum yfir votan lyngmó – gleyma, gleyma í þögninni því sem mér angur bjó. Ég hef oft hugsað um hvort það sé sérstök náðargáfa að skilja og unna ljóðum, því þrátt fyrir tilraunir mínar til að lesa ljóðabækurnar hans Jakobs hefur mér ekki tekist að átta mig á hvað það var sem heillaði hann svo mjög. Með þessum fátæklegu hugrenn- ingum vil ég kveðja tengdaföður minn og þakka honum fyrir gæsku hans í minn garð og fjölskyldu minnar. Far þú í guðs friði. Guðrún Albertsdóttir. Nú þegar Jakob kveður, skilur hann eftir sig skarð sem ekki verður léttilega fyllt upp. Það eru liðin 36 ár frá því að ég tengdist fjölskyldu hans. Það voru hlýjar móttökur sem ég fékk, var ná- lega tekið sem ég væri eitt af börnum þeirra hjóna. Jakob var mikill dugn- aðarmaður sem sá vel fyrir sér og sín- um, og naut ég þess einnig. Það er svo margt sem hægt er að rifja upp á langri ævi, án þess að ég ætli að reyna að rekja það hér. Hann var trúr sínum vinum og vandamönn- um, ávallt reiðubúinn til að hjálpa þeim sem voru hjálparþurfi, reglu- samur, heiðarlegur og afar mikill mannkostamaður. Það voru mikil við- brigði fyrir sjómann fjarri heimahög- um að koma inn á hans heimili og finna þá hlýju og umhyggju sem þau hjón báru fyrir sinni fjölskyldu. Ég kveð þig um leið og ég þakka þér allt það sem þú hefur gert fyrir mig og mína fjölskyldu. Guðjón Jónsson. Elsku afi, nú þegar þú ert farinn myndast tómarúm sem ekki verður fyllt en minningin um þig mun lifa í hjörtum okkar að eilífu. Þú varst besti afi sem hægt var að hugsa sér og við erum glaðar yfir að hafa átt þig að. Fallega brosið þitt geymum við í minningunni og vitum að nú fá aðrir að njóta félagsskapar þíns. Við erum þess fullvissar að þér líður betur núna í faðmi ömmu í hinu fagra himnaríki. Góður engill guðs oss leiðir gegnum jarðneskt böl og stríð, léttir byrðar, angist eyðir, engill sá er vonin blíð. Blessuð von, í brjósti mínu bú þú meðan hér ég dvel, lát mig sjá í ljósi þínu ljómann dýrðar bak við hel. (H. Hálfd.) Drottinn blessi þig og minninguna um þig að eilífu, elsku afi. Hafdís Elva og Ásdís Helga. Elsku afi minn, mig langar að kveðja þig með nokkrum orðum. Það eru margar góðar stundir sem rifjast upp er ég hugsa til baka. Þegar ég var barn varð ég þeirrar gæfu njótandi að búa í kjallaranum hjá ykkur ömmu og var þá oft hlaupið upp til ykkar á Tunguveginum. Mér eru sérstaklega minnisstæðar hrökkbrauðsneiðarnar sem þú sneiddir smjörið með osta- skeraranum ofan á. Þið lituð einnig stundum eftir okkur þegar mamma var á kvöldvöktum og pabbi var ekki komin heim úr vinnunni. Þá var gott að geta komið upp til ykkar, þá fóruð þið amma oft með okkur í leigubílnum þínum í Gunnlaugsbúð og fengum við Alli bróðir iðulega sinn bláa opal pakkann hvort. Síðar fluttum við af Tunguveginum í Breiðholtið. Eftir að við byrjuðum í framhaldsskóla feng- um við gjarnan að sitja í ef þú varst við leigubílastaurinn eða þú gaukaðir að okkur smáaur. Á fermingaraldri JAKOB ÁRNASON MINNINGARGREINUM í Morgunblaðinu hefur fjölgað verulega á undanförnum árum. Til að öllu efni Morgunblaðsins verði haganlega fyrir komið reynist nauðsynlegt að setja minningargreinum, sem og öðru efni, ákveðin lengdarmörk. Því hefur verið ákveðið að fyrir utan aðalgrein verði aðrar greinar 1.500 slög (með bilum), sem eru um 50 línur í blaðinu (17 dálk- sentimetrar) og í kringum 300 orð. Hinsta kveðja – nýtt form Jafnhliða þessu verður tekin upp nýjung sem kölluð er HINSTA KVEÐJA þar sem hægt verður að senda örstutta kveðju (5–15 línur), þegar það á við. Þetta form á við þegar votta á virðingu án þess þó að það sé gert með langri grein (sjá sýn- ishorn). Lengd minningargreina Hæfileg lengd. Til þess að sjá lengd minningargreinar í t.d. Word-ritvinnslu, þá er valið Tools-valblaðið og síðan Word Count. Þá opnast þessi upplýs- ingagluggi og sýnir orðafjöldann (Words); slagafjölda án orðabila (Characters (no spaces)); slaga- fjölda með orðabilum (Characters (with spaces)): 1.500. g fa g n ar n k, a ð- m g m n- r ir ð r- i. m r- n- í ar l- u í ð ð- gg g Sú hugsun að svo kynni að fara var manni þó oftast fjarri, svo mikill var lífsþróttur hennar, hugurinn vökull og atorkan óbilandi. Ækjlskdfj aæsldkjf æa lskdfj aæ ldskf jalæskdjf alsækdlaskdj. lkasdjf laksjf laks jdf. Laksdjælaskdjfæalskjfaæls kdjfaæl sk djfalæs kd. Jón Jónsson og Jónína Jónsdóttir Ækjlskdfj aæsldkjf æa lskdfj aæ ldskf jalæskdjf alsækdlaskdj lkasdjf laksjf laks jdf laksdjælask- djfæalskjfaæls kdjfaæl sk djfalæs kd fdh fg df df df n dfhndfghdfh dfgh dfgh dfh fdgh. Ækjlskdfj aæsldkjf æa lskdfj aæ ldskf jalæskdjf alsækdlaskdj lkasdjf laksjf laks jdf laksdjælask- djfæalskjfaæls kdjfaæl sk. Ækjlskdfj aæsldkjf æa lskdfj aæ ldskf jalæskdjf alsækdlaskdj lkasdjf laksjf laks jdf laksdjælask- HINSTA KVEÐJA

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.