Tíminn Sunnudagsblað - 13.10.1963, Blaðsíða 13

)r óþiljuð. Kýrin er undir pallinum
bak við stigann, og þar er þiljað fyr-
ir. Framar eru tvö rúm, og þar sofa
þeir Jón og Bjarni sökum þrengsla í
baðstofunni uppi. Nú er fólkið orðið
svo margt — ellefu manns. Þegar
fram úr baðstofugöngunum kemur,
verða fyi'ir okkur lítil göng, er liggja
að litlu húsi inn af bæjardyragöng-
um. Þetta er búrið. Þar inni eru marg
ar tunnur meö hlemmum yfir, og uppi
yfir þeim er hilla, sem á er raðað
leirtaui og matvælum. Veggir eru
hlaðnir úr grjóti. en hella á þaki.
Vestan megin við búrið er annað
hús stærra. Það er eldhúsið. í því
eru tvennar hlóð'ir og mikið af hangi-
kjöti í ræfrinu, enda eru þarna tvö
í túninu. Hann rennur austast í því,
og þar er jarðvegur ákaflega gljúp-
ur, svo aö hann rífur hann niður í
aur, þegar flóð koma í hann á sumr-
in. Eg man eftir einu stórflóði í hon-
um að sumarlagi. og þá reif hann
niður bakkar.a túnmegin. Var þar
ákaflega mikið af hvannarót, sem við
strákarnir notuðuin okkur óspart til
sælgætis. Bar vel í veiði, því að læk-
urinn grof hoibakka undir grasrótina.
er datt svo í lækinn. Við þurftum ekki
annað að gera en tína upp rætumar,
þegar minnkaði í læknum.
í túninu var ákaflega mikill hvanna
vöxtur og taðan af því nokkuð fall-
rýr, því að hvönnin rýrnar mjög við
þurrkinn, en er annars talin gott fóð-
( VÍÐIDAL
urgras, og mjólka kýr vel af henni.
Neðarlega i túninu eru höll, sem
kölluð' eru Bringur. Á þeim neðan
til eða utan undir þeim eru leiðin
þeirra Þorstems Hinrikssonar og sona
hans, er fórust í snjóflóðinu 1848.
Þar var Þórlaug, amma mín, staur-
sett, þegar hún dó 23. janúar 1892.
þar til hestfæri kom, svo að unnt
væri að flytja hana til greftrunar
fram að Stafafelli.
* * *
Þessu næst skai gerð nokkur grein
fyrir því íólki, sem var í Víðidal.
Þau hjónin, Sigfús og Ragnhildur,
fluttust þangað með Jón, son sinn,
vorið' 1883, og voru þau aðeins þrjú í
dalnum tvö fyrstu árin. Þessi ár get-
ur Víðidalsfólks ekki í kirkjubókum,
bú. Þau Ragnhildur og Sigfús búa sér
að öllu leyti, og Jón, sonur þeirra,
og Helga, kona hans, í öðru lagi.
í túninu inn af bænum er o.furlítill
lækur, bæjariækurinn. í honum er
lítil buna og undir henni pyttur,
er straumurinn hefur grafið i gljúpan
jarðveginn. Þetta er vatnsbólið og
þrýtur aldrei. hvorki sumar né vet-
ur. En stundum getur verið erfitt að
komast í pað á vetrum, þegar miklir
snjóar eru. Verður því að reka nið-
ur staur hjá bununni, svo að auðvelt
sé að finna hana.
Nokkru mrar á móanum er ný-
byggð hiaða, veggir úr torfi og grjóti,
en skarsúð á þaki. Fjárhús eru tvö
eða þrjú, veggir úr torfi eða sniddu,
í þaki raftar með viðartróði og tvö-
falt torflag ofan á. Á stærsta fjár-
húsinu eru svokallaðir skotraftar —
strjálir, sterkir raftar. Á þá eru færi-
grindurnar lagðar og síffan slett yfir
torfi. En þetta þak er rifið undir eins
að vorinu, þvi að færigrindurnar þarf
að losa og þurrka fyrir fráfærurnar.
Þetta hús hriplekur í rigningum á
vetrum.
í þessum húsum er féð haft, þegar
það er heima við á vetrum. sem
sjaldnast er þó lengi.
Norðaustan við bæinn rennur læk-
ur í dálitlum gilskorningi. Hann þom-
ar þó oft 1 þurrkatíff', en getur orðið
mikill í rigningum. Við þennan læk
byggði Stefán Ólafsson bæ sinn, þann
er síðar tók af í snjóflóði — vetur-
inn 1848 að talið er. Yfir þær tóftir
byggðu Sigfús og Jón í upphafi dval-
ar sinnar í dalnum og bjuggu þar
fyrsta veturinn, en höfðu þar svo fé
og hey og fleira eftir það. En 11. jan-
úarmánaðar 1888 tók snjóflóð þessi
hús öll.
Þessi lækur gerir nokkur jarð'spjöll Rústlr Grundar í Víðidal. Séð fram dalinn.
og mun nafa dregizt fyrir Stafafells-
presti að xáta þá feðga hafa bygging- . •
arbréf. En árið 1886 er þetta fólk : --
skrásett heinnlisfast á Grund í Víði^
dal: ~ ~
Sigfús Jónsson. búandi, 46 ára, '
Ragnhildur, kona hans, 56 ára.:.'; '•£
Jón Sigfússon, sonur þeirra, -23 ára.^- v
Snjólfur Eiiíksson, vinnumaður 2l~ ,,
árs. ' •
Helga Þorsteirsdóttir, vinnukona,þ;L
34 ára. —-Á'
(L|ósm,: Slg. Þórarlnsson). t -
T I M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
853