Íslendingaþættir Tímans - 25.10.1968, Blaðsíða 4

: Þ-órSur hamingjmi.kasta sp»r a»vi
sinnar, er hann gt*kk að eiga Sol-
veigu Sigmundsidóttur, sem alla
tíð stóð með honum í blíðu og
stríðu. Samstarfsmenn Þórðar
færa frú Sólveigu, svo og börn-
um þeirra og öðrum ástvinum, sín-
ar innilegustu samúðarkveðjur.
J.G.S.
1 . f
Jarðarför Þórðar Helga Jóhann-
essonar, verkstjóra, Álftamýri 34
fór fram frá Dómkirkjunni fyrir
nokkru. Hann var fæddur hér í
Reykjavík 17. júlí 1893, sonur Jó-
hannesar Sigurðssonar, sjómanns
af Borgarbæjarætt, og konu hans
Jónínu Rósinkransdóttur. Hann
andaðist 15. ágúst.
í Sögu Reykjavíkur eftir Klem-
enz Jónsson ráðherra og Þeir, sem
settu svip á bæinn eftir herra Jón
biskup Helgason má lesa um Borg-
arabæjarætt hér í Reykjavík. Ætt-
faðirinn Guðmundur Bjarnason
borgari frá Langárfossi á Mýrum
hafði hér minni háttar verzlun í
svonefndu Stýrimannsihúsi. Hann
keypti Marteinsbæ nyrzt í Grjóta-
þorpi, þar sem síðar var reist stór-
hýsið Glasgow, og bjó þar, en bær-
inn var eftir það nefndur Borgara-
bær. Hann dó 1836, 75 ára gam-
all. Sonur Guðmundar var Þórður
hafnsögumaður (d. 1853, 61 árs),
faðir hinna alkunnu Borgarbæjar-
bræðra, en þeir voru Jón útgerðar-
maður í Hlíðarhúsum (d. 1885, 67
ára), Guðmundur á Hóli útgerðar-
maður og bæjarfulltrúi um ára-
tugi (d. 1898, 74 ára), Sigurður í
Steinshúsinu sjómaður, var um
skeið í niðurjöfnunarnefnd. Hann
lét reisa Steinshúsið á klettunum
fyrir neðan Hlíðarhús, þar sem nú
er Hamar h.f. við Norðurstíg (d.
1916, 83 ára), Þorkell í Grjóta sjó-
maður og ökumaður og Pétur í
Oddgeirsbæ. Systir þeinra var
Björg Zoega í Nýjabæ, gift Jó-
hannesi Zoega,' bróðir Geirs kaup-
manns. Af þessum systkinum eru
kunnir margir hinir ágætustu
Reykvíkingair vorra tíma, enda
segir herra Jón bjskup að þau
hafi verið, hvert á sinn hátt, prýði
sinnar stéttar. Eitt af börnum Sig-
urðar í Steinhúsinu og Steinunnar
Sigurðardóttur fyrri konu hans
var Jóhannes, faðir Þórðar, traust-
ur sjómaður og prúðmenni (d. 3.
10. 1928, 62 ára). Hans kona, Jón-
ína, móðir Þórðar, var dóttir Rósin-
krans Jónassonar (Skoreyja-Jón-
asar, smiðs, af Geitaskarðsætt seg-
ir Sighvatur Gr. Borgfirðingur) og
Önnu, dóýtur Ásmundar vefara í
svonefndu Skakkakoti (er hét Jað-
ar, segir Árni Óla) skammt fyrir
norðan Landakot. Jónína var mild
kona og trúr?ekin. Hún vann að
líknarstörfum af áhuga og ólaun-
að, þó heilsúveil væri, m.a. á veg-
um Hjálpræðishersins, er hafði
veitt henni vígslu sína til slikrar
þjónustu. Hún andaðist í febrúar
1947, 76 ára, ekkja síðan 1928. Þau
JÓhannes og Jónína áttu sjö börn,
og var Þórður hið elzta, en eftir
lifa nú þrjú þeirra: Sesselja Christ
ensen .Sigurður og Jóhann.
Þórðuir varð fyrir því slysi sem
unglingur við vinnu í Völundi að
hrasa á vélsög, svo að af tók hægri
handlegg. Má geta nærri hvílík
reynsla það hefur verið fyrir ung-
ling á gelgjuskeiði. En hann hélt
brátt áfram að vinna foreldrum
sínum og lærði að notast við gerfi-
handlegg með járnkrók í handar
stað. Hann varð fljótt fullgildur til
allrar venjulegrar verkamanna-
vinnu eins og hún var í þá daga,
þegar flest var borið á bakinu eða
á handbörum, kol, salt; kornvara,
fiskur og grjót. Hann varð stórvax-
inn og þrekmenni eins og hann átti
kyn til og lét ekki sitt eftir liggja,
hvert sem starfið var. Þórður flutt
ist með foreldrum sínum út í Við-
ey 1916 og gerðist starfsmaður þar
hjá Hinu danska steinolíuhlutafé-
lagi og síðar hjá útgerðarfélögun-
um P.J. Thorsteinsen og Co og
Kára. Á þeim árum var þar um-
fangsmikill rekstur og margt
starfsfólk við ýmiss konar vinnu.
Þórður var þar eftirsóttur starfs-
maður, þótti m.a. ágætur vélamað-
ur. Um 1929 tók Hið ísl. steinolíu-
félag við olíustöðinni þar, geymdi
þar benzín á ailstórum geymi ,er
það reisti, og var benzínið sóðan
fliutt á tunnum til Reykjavikur.
Tekur Þórður þá að vinna hjá því
félagi við áfyllingu og afgreiðslu
frá stöðinrii. Það verður sjálfsagt
hverjum að list, er hann leikur,
en mér verður lengi í minni, er
ég á þeim árum horði á hvernig
hann, þótt einhentur væri, svipti
til fullum benzíntunnum og velti
þeim á lögginni, sem tómar væru.
Ollustöðin var lögð niður og flutti
Þórður með henni til Reykjavíkur
árið 1939, en vann áfram hjá fé-
laginu og síðar Olíufélaginu hf.,
hin 9íðari ár sem verkstjóri, til
dánardægurs. Dugnaður , skyldu-
rækni og samvizkusemi einkenndu
störf hans alla tíð.
Þórður kvæntist 23. febrúar
1918 föðursystur minni, Sólveigu
Sigmundsdóttur Jónssonair sjó
manns úr Hafnarfirði. Er pað eitt
ástríkasta hjónaband, sem ég hef
haft kynni af og jafn hamingju-
ríkt báðum í meira en 50 ár. Þeim
varð fimm barna auðið og eru öil
á lífi: Sigrún gift Ásgeiri Einars-
syni rennismið, Sigmundur mat-
sveinn, forstöðumaður félagsheim-
ilisins að Hlégarði, kvæntur Ás-
gerði Kristjánsdóttur, Jónína Krist
jana var gift Grétari Hinrikssyni,
skilin, Sigríður Erla gift Magnúsi
Smith vélstjóra og Sigurður tann-
læknir, kvæntur Hildi Vilhjálms-
dóttur. Barnabörnin eru nú 13 á
lífi og 9 barnabarnabörn.
Þórður var lengi forsöngvari í
Viðeyjarkirkju, enda var hann af-
burða söngmaður eins og þeir
Borgarahæjarbræður og margir af
afkomendum þeirra — sönghneigð
og raddfegurð vakir í ættinni ætt-
lið eftir ættlið. Hann var gleðimað
ur á góðri stund, drakk sitt vín
í hófi og hitti oft naglann á höf-
uðið í skjótum tilsvörum. Öll fram
koma hans var í senn alþýðleg og
virðuleg og vakti traust þegar við
fyrstu sýn. En þö að hann væri
hrókur alls fagnaðar í veizlugleði
var hann trúaður alvörumaður,
hjartahlýr og viðkvæmur í lund.
Hann hlúði að barninu í sál sinni
og varðveitti það, unz yfir lauk.
Því barni er gatan greið og allir
vegir færir.
Við geymum kærar minningar
og óskum góðrar ferðar.
23. ágúst 1968
Sig. Sigmundsson.
4
ÍSLENDINGAÞÆTTIR