Íslendingaþættir Tímans - 13.11.1968, Blaðsíða 24

María Matthíasdóttir
Miada Matthíasdóttir, Álfaskeiði
4Ö Hafnarfirði, andaðist 31. okt.
s.l., 92 ára gömul. Hún var fædd
að SkerðingsstöðU'm i Eyrarsveit á
Snæfellsnesi 23. marz 1876. For-
eldrar hennar voru hjónin Matt-
hías Branásson bóndi þar og kona
hans Þórunn Þórðardótti-r. Börn
þeirra Þórunnar og Matthíasar
voru tólf og eru tvö þeirra nú á
lífi bæði búsett í Kanada háöldr
uð.
í kring um aldamótin deyr Matt
hías. Upp úr þvi bregður Þórunn
búskap og flyzt til Vesturheims á
sa-mt tveimur yngstu börnum sín-
um, en áður hafði ein dóttir henn
ar fluttzt þangað og síðar önnur,
ásamt fjölskyldu sinni. Engu af
þessu fólki varð afturkomu auðið
til íslands ti'l dvalar.
María giftist árið 1902 Pétri
Fi'nnssyni skipstjóra, ættaður úr
Vestureyjum. Þau Maria og Pétur
settu saman heimili i Ólafsfirði,
var hann skipstjóri og tók þátt í
útgerð. Árið 1912 flytjast þau til
Grundarfjarðar og þar heldur Pét
ur áfram fyrri störfum. Þau'eign-
uðust sex börn. Eitt þeirra, stúlka,
dó á barnsaldri en hin eru á lífi
nema Ragnar, er jarðsettur var þ.
31. okt. s.l. Börn Maríu, sem á lífi
eru, eru þessi: Sigríður, frú í
Reykjavík. Aðal'heiður, starfs-
stúlka Sólvangi, Hf. Þórunn, sjúkra
þjál'íari, Sólvangi, Hafnarf., Karl,
rafvir'kjameistari, Reykjavík.
Auik þeirra barna hennar er að
framan greinir átti María son áður
en hún giftist, er Steinþór heitir,
búsettur í Vesturheimi.
Á árinu 1917 verða þáttaskil í
lifi Maríu, þá missir hún mann
sinn. Hennar hlutverk verður þá
að sjá ein fyrir börnum sínum, en
aldur þeirra var þá frá fjögra til
fimimtán ára. Möguleikar þeir, er
ung kona með fimm börn á fram
færi hafði voru ekki mik'lir á þeim
árum. María Matthíasdóttir spurði
ekki að þe;m. Til viðbótar því verk
elni hafði hún við það að fást, að
skuldir höfðu safnazt hjá henni
vegna veikinda Péturs mianns henn
ar, er hann háði sitt dauðastríð.
Hireppsnefndin bauðst til að fella
þær niður. María afþakkaði það.
Án opinberrar aðstoðar ætlaði hún
sér að komast af, og þó að eng-
inn sæi úrræði ti'l þess ákvað hún
að svo Sikylidi vera, og það varð.
Hún sótti atvinnu hvar sem hana
var að fá. Hún fór í kaupavinnu
með yngstu börnin með sér, hin
um kom hún í vinnu hjá öðrum.
Árið 1922 flyzt hún til Reykja-
víkur með börn sín og hefur búið
þar og í Hafnarfirði sðan. María
hélt áf-ram með sama dugnaði og
fyrr. Fór í fiskvinnu á daginn,
hjúkraði sjúkum á nóttun-ni og
saumaði er stundir voru á milli
starfa utan heimilisins. Hún var
eftirsótt tfl ailrar vinnu. Sérstök
þótti hún við að sinna sjúku fólki.
Kom þar til dugnaður hennar og
sérstök skapgerð, er gerði and
rúmsloftið kring um hana l'étt og
hreint.
Enda þótt að María legði nótt
við dag til að ná takmarki sínu
mun andlegt álag og áhyggjur
ekki hafa verið minnd en likam-
legt erfiði. Þó sá enginn, er á heim
fli hennar kom, og þeir voru marg
ir því að gestrisni hen.nar var frá-
bær, að þar væri erfiði eða þröng-
ur fjárhagur til staðar. Andleg
reisn, sterk og glöð skapge-rð var
eimkenini heimflisins, aflt undir
sterkri foi-ystu húsmóðurinnar.
María sótti jafnit og þétt að setto
manki. Börn-in komust öll áfraan
án aðstoðar. Þau nutu náms í æsku
dæturnar í hjúkrun og synirnir í
iðngreinum, kjötiðju og raímagns
fræði. Öll eru börn Maríu sér-
stakt mannikostafólk, er nýtuir
trau-sts og álits ailra, er þau
þekikja.
María Matthíaisdóttir var sérstak
lega firfð kona, sviphrein, glöð í
lund og létt á fæti fram til þess
síðasta. Hún var skörungur, sem
tók verkefniin sem sjáifsagðan htat
hirti edgi um þó að erfið væru tal-
in að mati ve'njunnar, heldur leysti
þau svo vel, að samferðarfólkið
áttaði sig tæplega á því, áð þrek'
virki hefði verið unnið, sem þó
var.
María Matthíasdóttir var m'ikið
tryggðatröll. Þeir e>r hún leit á sem
vini sína gleymdust henni ekiki.
Alltaf var hún söm við sig er fu-nd
um hen-nar og vina hennar bar sam
an, glöð, firjá'ls og fyrirmannleg-
É-g minnist sérstakrar vináttu mó'ð
ur rninnar og Mairíu, sem í mínum
huga e-r sönn fyrirmynd um sain-
skip-ti fóllks, sem yl leggur af er
til er hugsað.
María átti mikilu barnal'áni að
fagna, einis og áður er fram tekið-
Öll reyndust börn hennar henfli
svo sem bezt verður á kosið, eI1
ekki er þó á neinn hailað, þótt
þeirra dætra Maríu Aðaliheiðar og
Þórunnar sé sérstaklega getið.
Þær hafa ábt heimili með henni
sivo að segja aflt sitt ldf. Þær sköp-
uðu með henni heimfli í eigin
íbúð síðustu áratugina, og hjúkr
uðu henni síðustu stundirnar. AlM
var þebta gert svo vel að aðd'áfl'11
vak'ti, og þá ekki ®ízt hitt, hvað ást
in og virðingin var gagnkvæm í
samskiptum þeirra mæðgnanna.
María hélt andlegu þreki frafl1
undir það síðasta og hafði fótavist
þar til fyrir nokkrum vikum.
Þegar ég var unglingur var mer
það stundum dægradvöl, er óg
sem smiali átti leið uim sjávarbafek
ann í fæðingarsveit Maríu, að
horfa á bárurnar, sem risu á haf
fietinum ein annarri hæríi, og
sóttu að landi með tignarlegö
Framhald á bls. 23.