Íslendingaþættir Tímans - 15.01.1977, Blaðsíða 10

fundi á rammislenzku og geðþekku
menningarheimili, þar sem hispurs-
leysi, glaðværð og háttvisi réð rikjum.
.Það eru ekki aðeins sveitungar, sem
eiga Jóni mikla þökk að gjalda fyrir að
treysta stöðu byggðarinnar og efla
framgang hennar, heldur fjölmargir
aðrir fjær og nær.
Um leið og ég minnist Jóns vinar
mins með nokkrum ófullkomnum orð-
um, sem aðeins eru brotabrot af
merku ævistarfi drengskapar og at-
orkumanns, sendi ég Huldu, börnun-
um og öðrum ástvinum innilegustu
samúðarkveðjur.
Tómas Arnason
t
Föstudaginn 11. júni s.l. fórfram frá
Fáskrúðsfjarðarkirkju, útför Jóns
Erlings Guðmundssonar, fyrrum
sveitarstjóra og hreppstjóra. Jarðar-
förin var mjög fjölmenn, enda var þar
kvaddur vinsæll maður, minnisstæður
persónuleiki og drengur góður.
Jón Erlingur var fæddur að Syðra-
Lóni við Þórshöfn i Norður-Þingeyjar-
sýslu 18. marz 1916. Hann var 4. i röð-
inni af 12 börnum hjónanna Guðmund-
ar Vilhjálmssonar og Herborgar Frið-
riksdóttur, er þar bjuggu. Hann ólst
upp á heimili foreldra sinna, miklu at-
orku og myndarheimili, sem var hon-
um ætiðmjögkært. Hann tók stúdents-
próf frá Menntaskólanum á Akureyri
vorið 1938, en vann með námi á sumr-
um með sjósókn og almennri vinnu.
Var hann einnig um tima með námi
sinu verzlunarstjóri hjá Kaupfélagi
Langnesinga við útibúið á Skálum, að
sumarlagi. Eftir stúdentspróf hóf hann
nám i lögfræði við Háskóla tslands, en
hætti þvi námi fljótlega, og snéri sér
að sjómennsku og siðar eigin útgerð.
Ahugi Jóns Erlings mun snemma hafa
beinzt að sjónum, enda var honum tið-
rætt um fyrstu sjóferðir sinar frá
Syðra-Lóni, þá barn að aldri. Hann tók
fiskimannapróf hið meira frá Stýri-
mannaskólanum i Reykjavik 1951 og
var skipstjóri við útgerð sina, sem
hann rak i félagi við aðra til ársloka
1954. Gerðu þeir félagar út frá Kefla-
vik, en þar stundaði hann sjómennsku
um 10 ára skeið.
Sumarið 1953 kvæntist Jón Erlingur
eftirlifandi konu sinni Huldu Karls-
dótturfrá Fáskrúðsfirði. Hófu þau bú-
skap i Keflavik, en fluttu til Fá-
skrúðsfjarðar i ársbyrjun 1955, er
hann gerðist sveitarstjóri Búðahrepps.
Straumhvörf urðu i lifi Jóns Erlings er
hann tók við þessu nýja starfi, sem var
um leið brauðryðjanda starf, en áður
höfðu oddvitar sjálfir annazt þessi
störf. Hann undi sér strax vel i þessu
nýja starfi, þó ólikt væri fyrri störfum
hans. Með sinum alkunna dugnaði
setti hann sig inn i málefni hrepps-
félagsins og varð fljótlega mjög virtur
i starfi sinu, bæði á Fáskrúðsfirði og
annars staðar. Hlóðust brátt á hann
ýmis önnur störf, sem tilheyrðu stjórn
hreppsfélagsins. Var hann skipaður
hreppstjóri Búðahrepps I ársbyrjun
1956 og gegndi þvi embætti til dauða-
dags. Hann var i stjórn útgerðarfé-
lagsins Austfirðings h/f, sem Búða-
hreppur átti aðild að ásamt Reyðar-
fjarðar- og Eskifjarðarhreppi. Sýslu-
nefndarmaður var hann fyrir Búða-
hrepp frá árinu 1967 til dauðadags.
Hann gaf aldrei kost á sér i hrepps-
nefnd meðan hann var sveitarstjóri,
en varmaður var hann i hreppsnefnd
núverandi kjörtímabil. Hann var um
tima i stjórn Sambands sveitarfélaga i
Austurlandskjördæmi.
Mannkostir Jóns Erlings nutu sin vel
i sveitarstjcirastarfinu, þvi hann var
fyrst og fremst maður fólksins, sem
vildi hag þess sem mestan og beztan.
Hann varð strax mjög vinsæll i starfi
sinu. Vildi hann ávallt hvers manns
vanda leysa og urðu verkefnin brátt
margvisleg, sem hann tók að sér að
leysa fyrir einstaklinga. Sveitar-
stjórastarfið var þvi margþætt og
erfitt oft á tiðum og vinnudagurinn
langur. Hann var mættur á skrifstof-
una eldsnemma á morgnana til að
vinna skrifstofustörfin, en þegar
venjulegur vinnutimi hófst fór hann út
og stjórnað framkvæmdum.
Árið 1972 lætur hann af störfum sem
sveitarstjóri, þá orðinn elztur sveitar-
stjóra i starfi eða samfellt i 18 ár.
Ræðst hann nú til Kaupfélags
Fáskrúðsfirðinga, sem útgerðarstjóri.
Hér naut hann sin vel. Þarna var hann
aftur kominn að þeim þætti starfssögu
sinnar, sem hann hóf ungur og átti svo
mikinn þátt i honum alla tiö. Fyrst i
stað var báturinn einn m/s. Hoffell SU
80, en i smiðum var b/v. Ljósafell SU
70, er kom til Fáskrúðsfjarðar i júni-
byrjun 1973. Dótturfyrirtæki Kaupfé-
lagsins, Hraðfrystihús Fáskrúðsfjarð-
ar h/f., var eigandi skipanna og var
Jón Erlingur nú kjörinn formaður
stjórnar hraðfrystihússins. Hann var
einlægur samvinnumaður og taldi það
mikla gæfu fyrir hvert byggðarlag að
eiga öflugt samvinnufélag. Þegar nýi
togarinn var kominn var augljóst að
nýtt frystihús yrði að koma til sögunn-
ar. Var byrjað á framkvæmdum við
frystihúsið haustið 1973. Jón Erlingur
barðist ótrauður fyrir byggingu nýja
frystihússins og var þetta hús hans
stærsta áhugamál er hann lézt fyrir
aldur fram.
öll þessi störf, svo og mjölmörg önn-
ur, sem ekki er unnt að telja, vann Jón
Erlingur af frábærri eljusemi og fórn-
fýsi, en hann var gæddur slikri fórnar-
lund að einstakt má teljast.
Iframkomu var Jón Erlingur ávallt
glaður og reifur, hress i tali og hafði
ákveðnar skoðanir á hlutunum. Hann
var ræðumaður góður, en þótt málin
væru stundum alvarlegs eðlis, hafði
hann einkennilegt lag á þvi að umvefja
þau glettni sinni, án þess þó að vikja
frá málefninu. A gleðistundum var
hann hrókur alls fagnaðar, en varla
varhaldin sú skemmtun á Fáskrúðs-
firði, að Jón Erlingur væri ekki eitt-
hvað viðriðinn, t.d. sem veizlustjóri
eða skemmtikraftur, en leikari var
hann góður. Hann var virkur félagi i
Leikfélagi Fáskrúðsf jarðar og
ógleymanlegur i hlutverki Sveins
Jóns, skósmiðs, I Leynimel 13, en leik-
rit þetta sýndu Fáskrúðsfirðingar við
góðan orðstir viða um Austurland með
sveitarstjórann i aðalhlutverki.
Skömmu eftir að Jón Erlingur og
Hulda fluttu til Fáskrúðsfjarðar
byggðu þau ibúðarhús og nefndu
Varmaland. Þar áttu þau fagurt
heimilimeð börnunum sinum þremur,
Guðmundi Karli, Karen Erlu og Ast-
valdi Anton. 1 Varmaland var ætið
gaman að koma. Þar rikti glaðværð,
gestrisni og myndarskapur svo af bar
og voru hjónin samhent i hvivetna.
Voru þau vinamörg og eiga Fáskrúðs-
firðingar, svo og fjölmargir aðrir,
margar skemmtilegar minningar frá
heimsóknum til þeirra hjóna.
Vorið 1975 varð Jón Erlingur fyrir
mjög heilsufarslegu áfalli. Varð hann
að leggjast inn á sjúkrahús og dvelja
þar i tvo til þrjá mánuði. Eftir þetta
áfall náði hann sér aldrei, þó hann
bæri sig vel og sýndi mikla karl-
mennsku og andlegt jafnvægi.
Jón Erlingur varð bráðkvaddur við
vinnu sina að morgni 3. júni s.l. Það
mun hafa verið mikils virði fyrir hann
að fara i fullu starfi, þvi hann var svo
sannarlega maður starfsins.
Kæri vinur! Hafðu þökk Kaupfélags
Fáskrúðsfirðinga fyrir vel unnin störf.
Við Fáskrúðsfirðingar kveðjum þig,
okkar bezta málsvara um áraraðir
með virðingu og þakklæti. Við erum
forsjóninni þakklátir að hafa fengið að
njóta starfskrafta þinna.
Fáskrúðsfirðingar votta Huldu,
börnunum og öðrum aðstandendum
dýpstu samúö.
GIsli Jónatansson
t
10
islendingaþættir