Íslendingaþættir Tímans - 07.04.1979, Blaðsíða 5

Reiðar Jóhannsson
Fæddur 18. júli 1931
Dáinn 12. febr. 1979
Kveöja frá Verkalýðsfélagi Borgarness.
Ariö 1979 veröur einu nafni færra i trún-
aöarráðslista félagsins, en venja er til.
Reiöar Jóhannsson, lengi trúnaöarmaöur
á vinnustaö og trúnaðarráðsmaður, hefur
veriö burtu kallaður á miðjum aldri. Viö
eigum ekki lengur von á þvl að sjá hann
koma inn úr skrifstofúdyrunum, þegar
fundur skal hefjast, beinvaxinn og prúöan
og taka sæti meöal okkar. Þvi fylgdi alltaf
viss öryggiskennd. Reiðar var einn þeirra
traustu manna sem ég get ekki hugsaö
mér aö nokkurn tima hefði niöst á þvi,
sem honum var til trúað. Af slikum eigum
viö ætiö of fáa. Hann var ekki maöur öfga-
fullrar baráttu, en vildi stuðla að þvi, aö
samið væri i rósemi um sanngjarnar kröf-
ur og ekki frá þeim hopað. Minning okkar
um góöar stundir á trúnaöarráösfundum
mun lengi veröa tengd Reiðari Jóhanns-
syni og fyrir það þökkum viö persónulega
og félagið allt.
Reiöar vann alla sína starfsævi viö
Mjólkursamlagið i Borgarnesi. Segir þaö
nokkuö um tryggöhans við vinnustaö og
vafalaust hafa öll störf þar leikiö honum i
hendi. Eitt sumar leigöi hjá mér mjólkur-
fræðingur, aökomumaöur, sem vann i
Samlaginu. Morgunn einn skyldi hann
mæta fyrstur og undirbúa starf dagsins.
Vegna ókunnugleika bar hann nokkurn
kviöboga fyrir. Um hádegið spuröi ég
hann hvernig gengið heföi. Jú, fyrst valt
nú á ýmsu en ,,svo kom Reddi (Reiðar) og
þá reddaðist allt”. Þetta tilsvar finnst
mér geta veriö táknræn lýsing á hinum
hjálpsama félaga.
Kæra Hanna og Guörún. Þiö hafið veriö
miklu sviptar. Dýrmætust aUs mun ykkur
nú veröa minning um sannan dreng. Þiö
hafið góös að minnast.
Viö dirfumst aö vænta þess, aö yfir okk-
ur sé vakað af þeim vinum, sem gengnir
eru úr augsýn, einnig þess, aö þeir séu
farnir á undan okkur til þess að búa okkur
fátæklegu þakkir til hjónanna í Bakkaseli
og þeirra elskulegu barna, sem nú syrgja
sina góðu móður, en eru þó þakklat fyrir
að löngu og ströngu striöi er lokiö.
Viö vitum öll sem þekktum Guönýju, aö
ef almættiö ætlar okkur aö vakna aö nýju
á annarri strönd, þá á hún góöa heimvon.
Kveöja og þökk fyrir allt mér og minni
fjölskyldu auösýnt gegnum árin.
Ólafia Jóhannesdóttir.
'slendingaþættir
Borgarnesi
stað og taka á móti okkur á ókunnri
strönd. Samhygö samstarfsmanna
Reiðars i Verkalýösfélagi Borgarness er
ykkur vottuð. Blessuð sé ykkur og okkur
minning hans.
Ingibjörg Magnúsdóttir.
Kveöja frá mágkonum.
Reiöar Jóhannsson, Borgarnesi.
Kæri mágur, viö viljum þakka þér fyrir
allar þær dásamlegustundir, er við áttum
á heimili þinu og sérstaklega hve dásam-
lega þú hélst uppi gestrisni og snyrti-
mennsku á fyrra heimili foreldra okkar
eftir þeirra daga. Ekki sist það veganesti,
er þú gafst börnum okkar með vináttu
þinni og kærleika.sem á eftir aö veröa
þeim mikið og gott lifsnesti.
Guö blessihugljúfar minningar um góö-
an dreng, félaga og vin.
Mágkonur.
Mánudaginn 12. febrúar s.l. lést I
Landspitalanum svili minn, Reiöar Jó-
hannsson, Borgarnesi, aðeins 47 ára.
Reiöar varfæddur i Borgarnesi, 18. júii ‘
1931. Sonur hjónanna Guðrunar Bergþórs-
dóttur frá ölvaldsstöðum i Borgarhreppi
og seinni manns hennár Jóhanns Magnús-
sonar frá Hamri i Borgarhreppi. Jóhann
var Dalamaður að ætt og uppruna, frá
Glerárskógum i Hvammssveit. Jóhann
var upphafsmaður að stofnun Sparisjóös
Mýrasýslu 1913, formaöur stjórnar hans
frá upphafi og sparisjóðsstjóri frá 1929 til
dánardægurs 1950. Guðrún, móöir Reiö-
ars, er enn á lifi tæplega 89 ára gömul.
Reiðar á tvær systur á lifi, frá fyrra
hjónabandi Guörúnar. Þær eru Guörún
Lilja Þorkelsdóttir, búsett i Reykjavik og
Þórdis Þ. Fjeldsted, Ferjukoti i Borgar-
hreppi.
Reiðar vann allan sinn starfsaldur hjá
Mjólkursamlagi Borgfiröinga og þrátt
fyrir aö hann var aðeins 47 ára þegar
hann lést, var hann búinn aö starfa 31 ár
hjá fyrirtækinu. Hann var dugmikill og
dyggur starfsmaöur alla tiö og gekk i öll
störf innan fyrirtækisins, bæöi fagstörf
sem önnur og leysti þau fljótt og vel af
hendi. Þrátt fyrir sjúkleika hans siðustu
mánuöina skilaöi hann fullum vinnudegi
þar til tveim mánuðum fyrir andlátiö.
Hann haföi átt viö vanheilsu að striöa
undanfarna mánuði, en ekki svo aö nokk-
urn grunaöi að svo stutt væri eftir.
Ég kynntist Reiöari fyrir rúmum
fimmtán árum.er hann giftist eftirlifandi
konu sinni, Hönnu Marinósdóttur. Þá sá
ég strax, að þar fór góöur drengur, sem
haföi margt það besta i fari sinu sem einn
mann getur prýtt.
Reiöar missti fööur sinn ungur, en bjó
siöan einn með móöur sinni. Hann skildi
ekki við hana þótt hann færi sjálfur aö
búa, þvi aö hann geröi sér ibúö á loftinu
hjá henni, til að geta fylgst meö henni og
hjálpaö. Þaö var oft mannmargt á loftinu
hjá Reiöari og Hönnu, og fór þar saman
gestrisni og hjálpfýsi. Viö svilar hans og
mágkonur vorum svo heppin að þau gátu
keypt hús tengdaföður mins, Marinós
bakara, er hann lést. Þar varð ekki minni
gestrisni, reisnog snyrtimennska eftir aö
þau tóku viö og var þaö okkurmikils viröi.
Ég þekkti ekki mikið hans daglegu
störf, en þó er ég viss um aö samvisku-
samari maöur er vandfundinn i dag, þvi
S