Íslendingaþættir Tímans - 06.05.1981, Blaðsíða 5

illan leik og bjargaöist upp á forvaöann en
jeppinn veltist i brimrótinu og var náö i
land á fjörunni þvi sem næst ónýtum.
Sr. Magnús bifaöist ekki viö svona slys.
Hann trúöi á verndarhendi Guös og fór
aldrei i ferð stutta eða langa án þess aö
biöja ferðabæn i upphafi ferðar,, var
áhifaarikt aö veröa vitni aö sliku.
Sr. Magnús hélt þeim góöa siö alla sfna
prestþjónustu aö húsvitja sóknarbörn sfn
árlega — var þaö mikiö starf en vel metiö
af sóknarbörnum.
Eitt af þvi sem geröi hann eftirminni-
legan og haföi mest og heillarikust áhrif i
gegnum 40 ára starf hans i prestakallinu
var fermingarundirbúningurinn. Ég hygg
aðfáirprestar hafi lagt eins mikla alúö og
alvöru i þetta starf —ég f ullyröi aö viö hin
fjölmörgu, sem höfum veriö fermingar-
börn hans á prestskaparárum hans eigum
miklar og góðar minningar frá þessum
innilegu samverustundum er fermingar-
undirbúningurinn var hjá sr. Magnúsi —
þessi undirbúningstimi stóö lengur en hjá
öðrum, hann var sérstakur skóli, sem
reyndist mörgum traust veganesti út i
lifiö.
Sr. Magnús var þess fullviss, aö ferm-
ingarundirbúningurinn væri eitt þýö-
ingarmesta atriöi i starfi þjóna kirkj-
unnar til aö fá ungmenni til aö skilja hið
mikilvægasta i kristinnni trú.
Eitt af erfiöustu skyldustörfum prests-
>ns er aö tilkynna mannslát, ekki sfst ef
um slys er aö ræöa, þaö varö sr. Magnús
a& gera i fyrsta sinn haustiö 1923, er sjó-
s*ýs Varö I lendingunni i ólafsvik, þá varö
hann aö tilkynna ekkju aö einkasonur
hennarheföi farist. Sr. Magnús sagði mér
a& þaö heföi veriö erfiö en ógleymanleg
stund, en hann fann að yfir þeirri stund
hafðihviltnáöDrottinsogsvohafi verið æ
s*öan.
Sr. Magnús var meira en prestur og
Prófastur i ölafsvik og nágrenni, eftir
uann liggur mikiö starf aö ýmsum félags-
°gumbótamálum byggðarlagsinsi' 40. ár-
Hann var formaöur og gjaldkeri Spari-
sjóös ólafsvikur frá 1923 til 1963, undir
hans stjórn og forsjá var Sparisjóöurinn
em mikilvægasta stofnun byggöarlagsins.
" Hiö mikla starf hans þar er ein sér
^sikil saga.
Hann var fyrst kosinn I hreppsnefnd i
0*afsvik 1925- var oddviti 1927-1933, sat
°ftast i hreppsnefnd til ársins 1958aö hann
Saf ekki kost á sér lengur. Auk þessa var
ann i hafnarnefnd, sáttanefnd og skatta-
Jtefnd og fjölda annarra trúnaðarstarfa
y&r kyggöarlagiö.
Eg var I hreppsnefnd meö sr. Magnúsi
54-1958 og tel mig hafa lært af honum
argan mikilvægan fróöleik um meöferö
rePpsmála og kynntist þá af eigin raun
lslendingaþættir
starfsorku hans og starfsgleöi og brenn-
andi áhuga hans fyrir velferöarmalum
byggöarlagsins.
Þessu til viöbótar má segja aö sr.
Magnús hafi veriö lögfræöilegur ráöu
nautur byggöarlagsins, þaö kemur best I
ljós þegar blaöaö er i skjölum sýsluem-
bættisins frá þessum áratugum — samn-
ingar — afsöl — kaupmálar o.s.frv. flest
skrifaö meö hendi sr. Magnúsar,-
Þetta geröi hann allt meö ljúfu geöi á
besta tima sem var, enda var þetta einn
rikasti þátturinn I lifshlaupi hans aö miðla
öörum af starfi sinu og þekkingu.
Eins og af þessu má sjá var Magnús
fjölhæfur atorkumaur. Hann haföi
mikinn áhuga á tækninýjungunum og
fylgdist vandlega meö framförum. —
Hann var áhugamaöur um vélvæöingu og
vann ötullega að þvi aö fá rafmagn til
nota i byggöarlagið. Hann ásamt Jónasi
Þorvaldssyni þv. oddvita áttu drjúgan
þátt í þvi aö „Fossá” var virkjuö við
Ólafsvik 1954.
Þegar Rikisútvarpiö tók til starfa 1930
varö sr. Magnús umboösmaöur þess fyrir
utanvert Snæfellsnes — var hann áhuga
maður um aö útvega fólki útvarpstæki, og
eru dæmi þess aö hann útbjó sjálfur slfk
tæki. Tók hann aö sér aö gera viö viötæki,
hlaöa batterium. Þetta var eitt af hans '
mörgu áhugamálum, mörg kvöld mátti
sjá ljós i viögeröarherbergi sr. Magnúsar
fram á nætur þegar hann var aö hjálpa
fólki aö gera viö útvarpstæki sem ekki
voru fullkomin á þeim árum. Hann var
barnslega glaður, þegarhann gatoröið aö
liöi á þennan hátt.
Auk þe.ss sem hér hefur veriö getiö voru
sr. Magnúsi falin ýmis trúnaöarstörf útá
viö. Hann fór margar feröir til útlanda
1950-1953 til að kynna sér starf kirkjunnar
fyrir sjúka — sat hann sem fulltrúi
Islands fundi sjúkrahúspresta og sál-
gæslumanna i Osló 1957, Finnlandi 1960 og
Sviþjóö 1963. Var sr. Magnús helsti hvata-
maður í prestastétt þessara mála á
Islandi og vann brautryöjendastarf á
þessu sviöi sem sjúkrahúsprestur i
Reykjavik.
Sr. Magnús var alla ævi bindindis-
maöur og ávallt reiöubúinn aö vinna fyrir
bindindishreyfinguna, m.a. sat hann
ásamt frú Rósu fyrir Islands hönd bind-
indisþing fyrir Noröurlöndin sem haldiö
var i Arhúsum 1956. Hann vann mikið og
árangursrikt starf aö þessum málum I
Ólafsvik, var hér umboösmaður Stór-
stúku Islands og driffjööur i stúkustarfl
Var hann heiöursfélagi unglingastúk-
unnar Ennisfjólu nr. 59, Ólafsvik. Hann
var fyrsti formaöur félags áfengisvarna-
nefnda Snæfellsnessýslu.
Sr. Magnús var sæmdur hinni fslensku
fálkaoröu fyrir sin miklu störf..
Sr. Magnús sagöi aö mesti hamingju-
dagur lifs sins heföi veriö 14. júli 1917, en
þann dag opinberuöu þau trúlofun sina,
hann og Rósa Thorlacius ljósmóöir, elsta
dóttir presthjónanna I Saurbæ og hinn 27.
júni 1920 vlgöi sr. Einar þau saman I
hjónaband.
Viö sem áttum þvi láni aö fagna aö vera
samferöafólk og vinafólk presthjónanna I
Olafsvik, kynntumst aö eigin raun mann-
kostum frú Rósu. Þaö streymdi út frá
henni öryggi og hlýja.
Hún vann sér ástog viröingu allra sem I
nálægö hennar voru.
Það var þvi vissulega hamingjudagur i
lifisr. Magnúsar aö fa þessa fágætu konu
sem lifsförunaut sem entist 1 57 ár, en frú
Rósa lést 15/6 1977.
Frú Rósa var eiginmanni sinum stoö og
stytta i hans mikla, fjölbreytta og oft
erfiöa starfi, stóö ávallt viö hliö hans viö
kirkjulegar athafnir.
Heimili þeirra frú Rósu og sr. Magn-
úsar i Ólafsvik var ávallt með sérstökum
blæ, myndarskapur, lifsgleöi, kærleikur
og trú var aöalsmerki heimilisins.
Þau hjónin eignuðust 5 börn, tvo syni
og þrjár dætur, sem öllfæddust i ólafsvfk.
Elsti sonur þeirra, Guömundur, lést af
afleiöingum bifreiöaslyss i Reykjavik
rúmlega tvitugur aö aldri. Var mikill
harmur aö fráfalh hans, hann var
sérstakur efnis- og drengskaparmabur.
Hin systkinin eru: Helga, kennari við
æfingadeild Kennaraháskólans, Kristfn,
ekkja Þóröar heitins Möller yfirlæknis,
Einar fulltrúi hjá Eimskip kvæntur
Petreu Steinsdóttur og Anna prestfrú I
Skálholti, gift sr. Gubmundi Óla Ólafs-
syni.
A þessu árabili var sú venja hér um
slóöir aö flestar giftingar og skfrnarat-
hafnir fóru fram á heimili presthjónanna.
FriLRósa sá um allan undjrbúning og aö-
stooaöi mann sinn viö sjálfa athöfnina, og
á næstum ótrúlegan hátt var ávallt veislu-
borö tilbúiö aö lokinni hverri athöfn.
Þetta var meö sérstökum vinarblæ sem
frá Rósu og sr. Magnúsi var svo auö-
skapaö og tengdi söfnuðinn vinarböndum
viö presthjónin gegnum árin.
Þaö var gott aö starfa með sr. Magnúsi.
Þeir fjölmörgu sem fúslega lögöu honum
liö viö preststarfiö og um málefni kirkj-
unnar, sóknarnefndir, organistar, söng-
fólk, meðhjálparar, fundu þann sérstæöa
hlýleik og traust sem honum var meö-
skapaö að láta i té. Hann kunni aö meta
. þetta samstarfsfólk sem var gegnum árin
umvafiö góövild og kærleiksrikari um-
hyggju presthjónanna beggja, sem geröi
samstarfiö svo auövelt og ár.ægjulegt.
Ég átti þvi láni aö fagna ásamt syst-
kinum minum að alast upp i nálægö prest-
fjölskyldunnar. Hús foreldra minna
5