Íslendingaþættir Tímans - 01.06.1983, Blaðsíða 7

Arndís
Benediktsdóftir
Framhald af bls. 5
nálægð þeirra og umvafði þau kærleik og umhygg-
ju. f>á bar hún alla tíð fyrir brjósti hag þeirra sem
minna máttu sín í þjóðfélaginu. Aldrei féll henni
verk úr hendi, lífið hafði kennt henni nýtni og
iðjusemi og vandvirkni var henni í blóð borið
Þekking hennar á saumaskap var fyrir okkur
heimur fuliur af leyndardómum, ævintýri líkust.
Ótrúlegt hvað hún gat töfrað fram fallega flík úr
hinum minnstu bútum sem hún nýtti.
Amma var sterk í trú sinni allt til hinstu stundar.
Hún trúði að „bak við dauðans breiðu myrku höf
þar bíður annað fagurt lífsins skeið“.
Um leið og við ömmubörnin hennar og fjöl-
skyldur okkar þökkum henni allt sem hún hefur
veitt okkur á þeirri lífsleið sem hún fylgdi
okkur.biðjum við henni Guðs blessunar.
Barnabörnin.
+
17. maí 1983 var vinkona mín, Arndís Ben-
ediktsdóttir jarðsungin. Um ætt hennar og upp-
runa veit ég lítið annað en hún er fædd og uppalin
í Kollafirði, Strandasýslu. Dísu kynntist ég fyrst
eftir að hún fluttist til Reykjavíkur frá Akureyri,
þá liðlega fertug. Þótt aldursmunur okkar væri
tæp þrjátíu ár, varð þess aldrei vart, því hún var
þannig gerð að aldur skipti ekki máli, alltaf sami
hlýleikinn og brosið. Oft hef ég dáðst að því nú
seinni árin, hversu þolinmóð og umburðarlynd
hún var við okkur unglingana, sem oft vorum ansi
margir og vorum heimagangar hjá henni um
árabil, því ekki var tillitsseminni fyrir að fara hjá
okkur. Alltaf átti Dísa.kaffi og kökur, hvort sem
var að degi eða nóttu, þegar komið var af böllum
og aldrei æðruorð, bara spurt hressilega „var
gaman" og sest og spjallað.
Nú seinni árin hefur samband okkar verið mest
í gegnum síma, eftir að Júlla dóttir hennar og
vinkona mín flutti af landi brott. Allt var hægt að
tala um við hana, bæði jákvætt og neikvætt og
alltaf var maður betur hugsandi eftir þau samtöl.
Svo hefur verið um fleiri en mig. Dætur hennar,
dagur vor hnígur að kvöldi. Foreldrum hans og
systkinum öllum frændum og vinum vottum við
innilega samúð og biðjum algóðan Guð að vaka
yfir velferð þeirra Um alla framtíð og að minningin
um góðan vin, son og bróður og frænda, verði
þeim lýsandi ljós, sem breiði yfir söknuð og trega
í hjörtum þeirra. Far þú í friði, til fegurstu hásaia
Guðsríkis,hafðu þökk fyrir allt og allt.
Guðmundur Jónsson
Jórunn Helgadóttir
Halldóra Anna
Viðar Markússon
Magnús Jónsson.
Benedikta, Júlía og Freygerður, og fjölskyldur
þeirra voru henni kærast, en allt mannlegt var
henni viðkomandi, aldrei talaði ég svo við hana,
að hún spyrði ekki um foreldra mína og börn.
Kærleikur var hennar höfuðeinkenni.
Nokkuð mörg síðustu ár hafa verið henni erfið
vegna veikinda, þó einkum það síðasta, sjúkra-
húslegur og skurðaðgerð sem var henni erfið
andlega og líkamlega. Ég er þess fullviss að hún
hefur orðið hvíldinni fegin, því það var ekki að
hennar skapi og vera háð öðrum í einu og öllu.
Hún viidi og var alltaf sjálfri sér nóg. Trú hennar
var sterk og einlæg og það hefur hjálpað henni
mikið í seinni tíð.
Benna, Júlla og Freyja, við Ingólfur vottum
ykkur og ykkar fólki einlæga samúð og með
þessum fátæklegu línum kveð ég vinkonu mína,
Dísu, með þökk.
„Far þú í friði,
friður Cuðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt".
Villa
Sigríður
Sigurfinnsdóttir
Framhald af bls. 8
aldrei gleyma þeirri elskusemi sem hún sýndi
litlum sonarsyni, sem dæmdur er til ævilangrar
andlegrar fötlunar, en þannig var allt hennar
viðmót við menn og málleysingja.
Ég bið guð að bera smyrsl á sárin og blessa
okkur öllum minninguna um hana.
Tengdadóttir
t
Hún amma innfrá er dáin. Alltaf er það svo að
dauðinn kemur okkur í opna skjöldu, jafnvel þó
vitað hafi verið um tíma að hverju dró.
Okkur, barnabörnin hennar framfrá, langar til
að flytja henni þakkir fyrir liðna daga. Það er ljúft
að láta hugann reika til baka, því við eigum öll í
fórum okkar svo mikið af góðum minningum um
öntmu sem átti til óendanlega hjartagæsku og blíðu
handa öllum barnabörnum sínum.
Hún kenndi okkur margt sem við munum hafa
að veganesi alla tíð. Eitt var það í fari hennar sem
okkur er öllum minnisstætt og vert er til eftir-
breytni, aldrei hallaði hún orði á nokkurn mann
og tók ævinlega svari lítilmagnans. Hún var
tilfinningarík og okkar gleði var hennar og okkar
sorg var hennar.
Hún amma átti afmæli 11. júlí og er það sá tími
sem sumarið er hvað fallegast, næturriar bjartastar
og blómin skarta sínu fegursta. Það var því
snemma siöur barnanna í Birtingaholti að trítla
niður að Hundalæk þennan dag og tína vatnasól-
eyjavönd handa ömmu og færa henni. Alltaf voru
hennar viðbrögð eins, hún hefði ekki orðið glaðari
þó við hefðum fært henni allt gull heimsins.
Kannski trítla einhverjir barnsfætur frá
Birtingaholti II. júlí í ár og tína sóleyjar henda
ömmu. Hún verður án eða jafn glöð og áður og
fylgist vel með frá sínum nýju heimkynnum.
Afa okkar sendum við hugheilar samúðar-
kveðjur og biðjum algóðan guð að styrkja hann
og hugga.
Krakkarnir framfrá
t»eir sem að skrif a
minning;ar- eða afmælis-
greinar í íslendingaþætti,
eru vinsamlegast
beðnir um að skila
vélrituðum handritum
„Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvœm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðasta blund".
íslendingaþættir
7