Heimilistíminn - 17.02.1977, Blaðsíða 24

„ Ég fékk þá ágætis fri þrátt
fyrir alit.” sagði hún. „Það
verður góð hvild.”
Hún hvfldi sig i nokkra
daga, en þá fór hún að óska
þess, að umferðin lægi um
hana enn á ný.
„Til hvers er brú, sem ekki
er notuð?” sagði hún andvarp-
andi. „Ó hvað ég vildi að ein-
hver strætisvagn æki yfir
mig.”
Músarindill var að tina upp
brauðmola úr nesti brúar-
smiðanna.
Hann sagði við brúna: „Þú
ert aldrei ánægð. Þegar þú
varst önnum kafin, vildirðu
fri. Nú þegar þú ert í frii, viltu
vera i önnum.”
Brúin stundi.
„Ég veit það,” sagði hún.
„Ég veit það. En ég mun
aldrei framar óska mér þess
að fá leyfi. Eina leiðin fyrir
brú að vera hamingjusöm er
aðg^ra gagn — og vera önnum
káfin. Ég ætla aldrei að óska
pess framar að fá fri.”
Og hún stóð við orð sin.
HI^IÐ
— Af hverju lokaröu aldrei klósettinu
meöan þú ert þar inni?
— Svo af) gæfan komi ekki að lokuðum
dyrum.
Hvaða tvær mvndir
24