Sunnudagsblaðið - 20.04.1958, Blaðsíða 2

206
SUNNUDAGSBLAÐIÐ
— Hve lengi hafið þér unnið
hér á hótelinu, þjónn?
Þjónninn: — I átta daga.
— Þá hefur það líklega verið
fyrirrennari yðar, sem tók á móti
pöntun minni, þegar ég bað um
buffið.
—o—
Piparkarlinn: — Það fer fjarri
því að ég sé alltaf að hugsa um
stelpur, — en þegar ég hugsa, þá
hugsa ég um stelpur.
—o—
— Hvað heidurðu mamma þín
segi, þegar hún veit að við erum
trúlofuð?
— Hún verður áreiðanlega á-
nægð; hún er alltaf hrifin af þeim
sem ég trúlofast.
—o—
— Maðurinn er svo vel taminn,
að hann borðar úr hönd minni.
— Þú sparar þá mikinn upp-
þvott.
1. fangi: — Ég hafnaði í þessu
fangelsi, vegna þess að ég var gift
ur fimm konum samtímis.
2. fangi: — Léttir þá ekki vfir
þér að vera orðinn laus og liðug-
ur á ný?
—o—
— Hvernig ferðu að því að fá
alltaf svona mikla peninga hjá
manninum þínum?
— Það er ofur einfalt; ég hóta
honum því, að ég ætli að fara al-
farin heim til mömmu, og hann
verður því svo feginn, að hann
lætur mig alltaf með glögu geði
hafa peninga fyrir farseðlinum.
— Viljið þér fá að vita eitthvað
um væntanlegan eiginmann yðar?
spurði spákonan.
— Nei, þökk fyrir, en mér þæ'tti
gaman að fá að heyra eitthvað um
fortíð núverandi eiginmanns míns.
Læknirinn hafði skoðað sjúk-
ling sinn, sem var mjög feitur, og
spurði áhyggjufullur:
— Hvað eruð þér þungur?
— 124 kíló, svaraði sjúklingur-
inn.
— Og hvað hafið þér verið létt-
astur? segir læknirinn.
— Um það bil fjögur kíló, þeg-
ar ég fæddist.
—o—
— Það lítur út fyrir vont veð-
ur; viltu ekki hinkra við og borða
hjá okkur miðdegisverð
— Nei, þökk fyrir, svo vont verð
ur það áreiðanlega ekki.
—o—
Maður nokkur drykkfeldur ætl-
aði á grímudansleik. — Hvaða
grímu ætti ég að velja mér til að
verða sem torkennilegastur? —'
Farðu þangað ófullur, var honum
svarað, þá geturðu verið viss um, ^
að enginn þekkir þig.
Ilundurinn
bíður hjá
skóm hús
bónda síns,
trúr og
tryggur.