Sunnudagsblaðið - 20.04.1958, Blaðsíða 6

210
verið gott fyrir kvenfólk og Þjóð-
verja en sannur Rússi drekkur
Vodka!
Yorsj er aftur á móti öl- og
vodka blanda og verkar á venju-
lega menn líkt og svefnmeðal.
Yorsj er blandað að fjórum hlut-
um öli móti einum af vodka.
— Ertu aldrei hræddur um að
verða of fullur, Nikita? spurði
kunningi hans.
— Nei, ekki hann Nikita, karl-
inn: gortaði Krústjov. — Yorsj
bugar mig ekki. Ég er slíkur raft-
ur, að ég get drukkið Yorsj án
þess að verða fullur.
Og Krústjov drakk raunveru-
lega margar ölflöskur og heila
flösku af vodka til bragðbætis án
þess að blikna.
— Ég gæti slegið Dobronrfljjjskiw
út, gortaði hann. . . . Dobromv-
slow-var kaupmaður eihn í Char-
kow, sem frægur var fyrir það
að hafa helt í sig 10 flöskum af
öli og tveim af vodka — og var
bað drykkjumet sem vart var
ábtið að unnt myndi að hnika.
I þessu kom þrekinn og krafta-
legur karl inn í ölstofuna og
horfði fyrirlitlega á Nikita:
— Situr þú hér drenpstauli og
þvkist geta leikið eftir Dobromv-
slow; Hann er Charkow-drvkkju-
meistari, og ég er frændi hans,
laxmaður: Þú getur einu sinni
ekki drukkið á við mig, og bó er
ég hreinasta barn í þeim sökum
samanbor.ið við Dobromyslow.
Því miður segir ekki sagan frá
því. hvernig þessitm orðræðum
lauk, né hvort Krústjov mætti í
„Neues Bavern'1 kvöldið eftir til
kappdrykkju.
VARFÆRINN BYLTINGA-
SINNI.
í Rússlandi urðu menn á þess-
um árum tíðast byltingasinnaðir
á aldrinum 18-20 ára. Krústjov
hataði keisaraveldið af heilum
huga, og óskaði einskis frekar, en
SUNNUDAGSBLAÐIÐ
því yrði komið fyrir kattarnef. En
sjálfan langaði hann ekkert til
þess að verða píslarvottur. Hann
hafði fengið sína aðvörun, þegar
yfirmaður hans í sjúkratrygging-
unum var sendur til Siberíu.
Krústjov vissi að lögreglunni var
kunnugt um skoðanir hans, og
þótti honum því hyggilegast að
hverfa til Lugansk (núverandi
Vorosjilograd), þar sem hann fékk
atvinnu, sem járnsmiður. Þetta
var í haustið 1914 — nokkrum
mánuðum eftir að styrjöldin
brauzt út, og sem faglærður iðn-
verkamaður slapp hann við það
að vera kvaddur í herinn.
Á árunum fram að byltingunni
er hliótt um Krústjov. Hann held-
ur: áfram í starfi sínu og les
mildð, fyrst og fremst eftir sígilda
rússneska höfunda, en einnig Zola,
Balzac, Goethe, Schiller, Dickens
og alla alþýðlegri höfunda, sem
hann náði í bækur eftir. Þar að
aukí gekkk hann í lýðháskóla á
kvöldin.
Febrúarbyltingin kom óvænt.
Jarðvegurinn hafði að vísu verið
undirbúin, en neistin var fyrst
tendraður, þegar verkakonurnar
í Pétursborg fóru í hungur-
göngu, en var vísað á bug. Áður
on vika var liðin var hið forna
iénsherra Rússland orðið að
,,domokratisku“ lýðveldi.
Krústjov kom aftur til Char-
kow. Þá var borgin full af alls-
konar fánum og torgin eitt mann-
haf. Allir héldu ræður. Rússneska
þ.jóðin hafði verið svo kúguð nið-
tir í þögn um langan aldru, að nú
hlustaði fólkið fagnandi á alla þá
sem eitthvað höfðu að segja.
Krústjov tók einnig til máls.
Hann mótmælti harðlega áætlun
atvinnumálaráðherrans, Milju-
jews, um að halda stríðinu áfram.
Hersveit kosakka á leið til víg-
valianna átti leið framhjá. og einn
blóðheitur liðsforingi hljóp að
ræðustólnum til þess að kippa
Krustjov niður úr honum. Það
urðu þegar slagsmál. Verkamenn
og járnbrautarstarfsmenn, komu
Krústjov til hjálpar og honum var
bjargað. Þannig varð hann strax
þátttakandFj í ' byltingárbröli inu,
en bolsivika taldi hann sig þó
ekki ennþá.
Á, þessurn tímum voru fleiri
byltingarsinnar, en þeir sem
fylgdu Lenin, þar á meðal bylt-
ingasinnaðir jafnaðarmenn, og
hallaðist Krústjov helzt að þeim
og sótti fundi þeirra, enda þótt
honum þætti ekkert liggja á að
flokksbinda sig. Hann var jafnan
mjög varkár.
Annars skemmti hann sér í leik-
húsum og í danshúsum þessi árin.
í borginni þar sem hann bjó, var
hann augnaynd.i stúlknanna. Hann
var eðlilegur í framgöngu, hafði
lipran talanda og var álitlegur
ungur piltur. Hann mundi hafa
getað slegið sér til rólegheita og
átt náðuga daga, eins og fjöl-
margir aðrir, ef hann hefði kært
sig um.
En í nóvember komst hin bolsi-
viska bylting í framkvæmd.
Krústjev stóð aftur við renni-
bekkipn í Charkow, en í desember
var hann kjörinn í verkamanna-
ráðið, og vari foringi „Byltinga-
hersins“ nokkrurs hltua rauða
hersins, sem varði Rostiw gegn
Donkósökkunum. I einni orust-
unni varð hann svo illa særður að
hann lá í marga mánuði. En þegar
hann komst aftur á fætur var
hann aftur gerður að liðsforingja
af hárri gráðu, af manni til að
vera, sem aldrei hafði gengt her-
þjónustu.
Hann stjórnaði herdeild sinni af
dugnaði, en gat þó ekki komið í
veg fyrir blóðbað við Charkow,
þegar Mackensen sigraði deildir
rauða hersins.
Krústjov kom sér nú til Bjel-
gorod þar sem hann sótti um upp-
töku í bolsivikaflokkinn. Það var