Sunnudagsblaðið - 05.12.1965, Qupperneq 12

„Hvað á ég að fefa fyrir sóla?
sagði Lísa við sjálfa sig,
og horfði allt í kringum sig.
Þarna — þarna kom það!
Út undan rúmi stóðu
gömlu bandaskórnir hennar,
sem voru farnir að slitna
að ofan, en sólarnir voru
næstum eins og nýir.
Hún klippti í snatri
gömlu böndin af.
Síðan fékk hún sér
nagla og hamar og negldi
nýju leðurböndin á sólana.
Himinglöð klæddi hún sig
í nýju skóna og gekk hálf hölt
á þeim niður til mömmu.
„Sérðu, sérðu, ég er búin
að búa til skó handa mér
Nú get ég alltaf fengið mér
nýja skó, þegar ég vil.
Hæ, hæ, engin stelpa
á eins gott og ég“.
Lísa dansaði syngjandi
um húsið á nýju skónum.
„Nú liggur vel á mér“ söng Lísa.
Mamma hennar brosti hrifin.
„Litla stúikan hennar,
GETUR ÞÖ HJÁLPAÐ JÓLASVEININUM?
Nú þurfa jólasveinarnir að fara að rataði svo ekki í búðina. sem hann
hugsa um jólagjafirnar handa góðu böm ætlaði að verzla í? Reyndu að finna fyrir
unum. Hér er einn í vandræðum. Hann hann réttu leiðina.
lagði af stað með tóman poka sinn og