Vikublaðið - 02.07.1993, Blaðsíða 14

14
Ferdfap og náttúra
VIKUBLAÐIÐ 2. JÚLÍ 1993
Heimagisting - nýr möguleiki
breakfast“ og er alþekkt fyrirbrigði
erlendis.
I heimagistingunni er boðið upp
á einkaherbergi með uppbúnum
rúmum, morgunverður er innifal-
inn en baðherbergi er sameiginlegt
með öðrum íbúum hússins.
Heimagisting er eins og natnið
bendir til inni á einkaheimilium og
þar veitir heimilisfólkið nauðsyn-
lega þjónustu, en aðstaðan er
auðvitað mjög mismunandi eins og
gerist á öðrum gististöðum.
I Reykjavík einni er vitað um að
minnsta kosti 28 heimili sem bjóða
heiinagistingu og nokkur til við-
bótar í bæjum úti á landi. Verðið er
samræmt og kostar nóttin liðlega
4000 krónur fyrir tvo í tveggja
manna herbergi, en eins manns
herbergi kostar tæpar 3000 krónur
hverja nótt. Undanfarin ár hafa
nær eingöngu útlendingar notfært
sér heimagistinguna, en svo virðist
sem þessi gistimöguleiki sé nú að
verða vinsælli meðal Islendinga hér
á landi þar sem þarna er boðið upp
á góða aðstöðu á vægu verði.
Einn sem býður heimagistingu
er Olafur Gunnarsson, en hann
opnaði gistiheimilið Svölu við
Skólavörðustíg nú fyrir skömmu.
Ólafur og eiginkona hans, sem
er leiðsögumaður, ætla að leigja
herbergin út til ferðamanna í sum-
ar, en í vetur verða þau leigð náms-
mönnum. Þetta fyrirkomulag er
þekkt og hefur í mörgum tilfellum
gefist vel fyrir alla aðila.
Ólafur segir að sín stutta reynsla
sýni að fólk sé ánægt með þá per-
sónulegu og heimilislegu þjónustu
sem það fær við þessar aðstæður.
Það getur fengið allar upplýsingar
um ferðamöguleika og hvert það
eigi að snúa sér á staðnum og auk
þess kynnist það landi og þjóð á
persónulegri hátt. Það sama ætti að
gilda um íslendinga sem geta
spurst fyrir um það sein þeir þurfa
að vita hjá kunnuguin sem búið
hafa á staðnum árum og áratugum
saman og þekkja hann vel.
Ólafur sagðist ekki kannast við
þann orðróm að íslendingar væru
ekki aufusugestir á gistiheimilum
borgarinnar. Þvert á móti, þangað
væri allt gott fólk velkomið hvaðan
sem það kæmi, - ekki síst Islend-
ingar.
Nú geta allir
komist á jökul
Einstök lífsreynsla, segja þeir
sem hafa komið á jökul í góðu
veðri. „Útsýnið, birtan og frelsið er
engu líkt á jöklinum."
Fyrir u.þ.b. áratug var aðeins á
færi reyndra fjallamanna að komast
á jökul og horfa út yfir landið, en
þannig er það ekki lengur. Nú get-
ur hver sá sem á frídag og 4.400
krónur komist í ógleymanlega ferð
á Skálafellsjökul sem er skriðjökull
úr Vamajökli.
Jöklaferðirhf. bjóða ferðamönn-
um skoðunarferð sem hefst við
Smyrlabjargarárvirkjun, en þaðan
er ekið í snjóbíl um 16 kílómetra
vegalengd að Hálsaskeri á Skála-
fellsjökli sem er í 840 metra hæð
yfir sjávarmáli. A Hálsaskeri er nýr
veitingaskáli, Jöklasel, sem tekur
áttatíu manns í sæti og 20 manns í
gistingu í kojum. Líklega býðst
hvergi annað eins útsýni úr veit-
ingaskála og í Jöklaseli. Hver snjó-
bílaferð tekur á bilinu 1 1/2-2
tíma, en svo má auðvitað staldra
við í Jöklaseli og jafnvel eyða þar
nótt.
Einnig er hægt að fara vélsleða-
ferðir á vegum Jöklaferða en þá er
farið á Brókarjökul, að Hvanna-
dalshnjúk, Goðahnjúkum eða í
Kverkfjöll. Sannir jökladýrkendur
þurfa þó ekki að fara á jökul til að
njóta fegurðar íssins, þeir geta líka
tekið sér stutta bátsferð um Jökuls-
árlónið.
Hér áður fyrr var það siður
að fólk sem lagðist í
ferðalög innanlands sætti
færis um að gista hjá ættmennum
sínum.
Aðfluttir Reykvíkingar af stórum
dreifbýlis- eða sveitaættum gátu átt
í mestu vandræðum með að hýsa
skyldfólkið þegar heilu fjölskyld-
urnar „komu suður“ einhverra er-
inda. Það þótti þó sjálfsagt og að ís-
lenskum sið reyndi hver sem betur
gat að hlúa að ferðafólkinu. Oft
lögðu menn sig svo í framkróka að
búa vel að gestunum að þeir gengu
úr rúmum fyrir þá.
Það sama gilti um sveitafólkið
sem fékk ættingjana að sunnan í
sumarheimsóknir, oftast um há-
bjargræðisd'mann þegar minnstur
tími var til að sinna þeim.
Þessar heimsóknir og gistingar
voru gjama kærkomið tækifæri til
að hitta sjaldséða vini, en það fór
þó ekki alltaf saman að tími, hús-
rúm eða fjárhagur leyfði slík ættar-
mót.
Tímarnir breytast og mennirnir
með og nú þykir ekki lengur sjálf-
sagt að „leggjast upp á ættingjana"
þegar manni hentar, bæði af tillits-
semi við einkalíf þeirra og sitt
eigið. Mörgum finnst nefnilega að
þeir geti ffekar um frjálst höfuð
strokið í fríinu ef þeir eru á eigin
vegum og borga greiðann. Þeir
hinir sömu nota sér þá heldur hót-
elgistingu, farfuglaheimili, ferða-
þjónustu bænda eða enn einn nýjan
valkost, heimagistingu.
Rúm og morgunverður
Heimagisting er það sem á
ensku hefur verið kallað „bed and
Ólafur Gunnarsson rekur gistiheimilið Svölu við Skólavörðustíg í Reykja-
vík. Hér hejúr hann tyllt sér t nýuppgerðan stigann, en húsið allt hefur
sérstaklega verið gert upp með það í huga að skapa þar hlýlegt andrúmsloft
jýrirjafnt erlenda sem innlenda ferðamenn. Mynd. Ól.Þ.
Handbœkur og kort í ferðalagið
Landslag væri lítils virði ef
það héti ekki neitt, sagði
Tómas Guðmundsson
skáld forðum og það er víst að
þessi ffæga hending er í fullu
gildi enn.
Það eykur til muna á ánægj-
una við ferðina ef ferðamaður-
inn getur glöggvað sig á kenni-
leituin og sett sjálfan sig í tengsl
við umhverfið.
Hvernig kort menn þurfa fer
að sjálfsögðu mikið eftir því
hvemig og hvert á að ferðast, en
þeir sem fara akandi verða að
hafa nýlegt og gott vegakort sem
segir satt til um vegakerfi lands-
ins.
Kortið á að hafa nöfn á helstu
kennileimm og bæjum við veg-
inn ef það á að koma að gagni.
Fyrir þá sem aðeins ætla að aka
um þjóðveginn og staldra við í
þéttbýliskjömum er nóg að útvega
sér þannig kort, en það má fá ódýrt
á næstu bensínstöð.
Ef á að ríða, hjóla eða ganga ut-
an alfaraleiða er skemmtilegra að
kaupa vel unnið kort ffá Landmæl-
ingum íslands. Inn á þau eru vegir
Við kortagerð hjá Landmælingum Islands, en kortin þaðan eru með merkingum yfir öll
þekkt ömefni auk landf ræðilcgra og jarðfræðilegra merkinga eins og yfir gróður- og
jarðtegundir, hæðarlínur ofl. Mynd: Spessi.
merktir þótt sum kortanna séu
orðin ansi gömul og vegakerfið
breytist örar en kortagerðin. Þessi
kort em mjög traust, á þau em
merkt öll þekkt ömefni, land-
ffæðileg og jarðfræðileg merki s.s.
hæðarlínur, gróður- og jarðteg-
undir, ár og vötn, auk bæja og
helstu merkisstaða.
Til er prýðisgóð Vegahandbók
ffá Emi og Örlygi sem síðast var
gefin út 1989, en í henni er að
finna vegakort yfir alla vegi lands-
ins (sem að mestu stenst tímans
tönn) og auk þess ágætustu
leiðarlýsingar fullar af fróð-
leik um staði og sögu lands-
ins. Þessi bók er góður
ferðafélagi og tryggir að
ferðafólkið nýtur meiri
ánægju af bílferðinni en ef
ekið er ffamhjá og horft
tómum augum á fjöll og
dali sem enga þýðingu hafa
fyrir áhorfandann sem ekki
þekkir staðina. Bókin kost-
ar innan við 2000 krónur,
hún er í góðu bandi og ætti
að endast vel þrátt fyrir
breytingar á vegakerfinu.
Ekki er hægt að enda
þennan pistil án þess að
minnast á íslandshandbók-
ina, en hún er í tveimur
bindum og litprentuð.
Bókin er hin mesta gersemi
með í ferðalagið en í henni
em myndir af öllu því sem
markverðast getur talist í náttúm
landsins og sögu. Þar er að finna
kort og lýsingar á leiðum og
ffóðleik um staði og sögu. Dýr
bók, en mikils virði fyrir þann sem
vill kynnast landinu sínu.
Sagt með mynd
Höf. Hjörtur Gunnarsson og
Þuríður Hjartardóttir
Verðlaunagáta 31
Lausnir sendist Vikublaðinu, Laugavegi 3,101
Reykjavík, merkt VERÐLAUNAGÁTA.
Skilaffesmr er tvær vikur. Verðlaun fyrir mynda-
gátu 31 er bókin Fjarri hlýju hjónascengur,
Öðruvísi Islandssaga, eftir Ingu Huld Hákonar-
dóttur.
Verðlaunahafi jyrir
nr. 29
Þegar dregið var úr réttum lausnum kom upp
nafnið Alfheiður Kjartansdóttir, Háteigsvegi 42,
105 Reykjavík. Hún fær bókina Töffalampann,
sjálfsævisögu Ingmars Bergman.
Ráðning 28 myndagátu:
„Flóttamenn úr liði rikisstjómarinnar raða sér á
jötuna. Kratabroddar sjá um sig. “
ATH: Nokkur brögð em að því að lausnir berist
of seint og em þær þá ekki með í útdrætti. Því
hvetjum við lesendur til að senda lausnir inn sem
fyrst.