Frjáls þjóð - 20.12.1955, Blaðsíða 1

4. árg.
Þriðjudaginn 20. desember 1955
50. tbl.
Eggert #í. Krist jtk at .vvoii :
Með Útsýn til
annarra landa
Það var eftirvsenting í 'svip
okkar ferðafólksins, sem komið
var saman á Reykjavíkurflug-
velli að morgni 16. ágúst 1955.
Nóg var að gera hjá starfs-
mönnum Flugfélags íslands við
að vega farangur farþeganna,
er leggja skyldi af stað með upp
í háloftin með „Gullfaxa“ þenn-
an ágústmorgun. Fæstir af
þeim, sem þarna voru saman
komnir, höfðu komið út fyrir
landsteinana áður. Það hlaut að
vera ævintýri líkast að vera á
nokkrum klukkustundum kom-
inn úr 60 þúsund manna bæ í
9 milljóna borg, svo að það var
kannske ekki svo undarlegt,
þótt svipurinn á fólkinu bæri
þess merki, að það hlakkaði til
að sjá slíka breytingu.
Hópurinn, sem hér verður
sagt frá, var rúmlega þrjátíu
manns, og var á vegum ferða-
féilagsins „Útsýn“. Var ferð-
inni fyrst heitið til Lundúna-
Eeiöjretiitig
í öðru kvæði Þorgeirs
Sveinbjarnarsonar í Jóla-
blaði I. hafa orðið meinlegar
prentvillur, sem fólk er beð-
ið að leiðréíta, bcgar það
les kvæðið. I næstsíðasta er-
indi kvæðisins A IS-
LENZKRI HEIÐI stendur:
Fáleit heiðin — átti að vera
Fálát heiðin. Þriðja lína þar
fyrir neðan: Lækirnir fussa
'þeim — átti að vera: Læk-
irnir fussa að þeim. Loks
áttu hendingarnar um út-
lendu skóna: Skyldu þeir
duga mér yfir þessa heiði —
að standa sér í erindi.
í grein Kristjáns Eldjárns
um nælurnar tvær er einnig
slæm prentvilla. Þar segir,
að Randarhóll sé um tíu
metra gang frá bænum Hóli
i Útmannasveit — hér átti
að standa: um tíu mínútna
gang.
Báðir höfundarnir eru
beðnir velvirðingar á þess-
um leiðu mistökum og les-
endur að leiðrétta þetta.
borgar. Fararstjóri var Ingólf- j
ur Guðbrandsson, sem hefur
getið sér góðan orðstír í þeim
efnum utanlands sem innan,
enda fengum við að njóta hans
ágætu hæfileika á allan hátt.
Þegar allir höfðu látið skoða
vegabréf sín og annað viðkom-
andi ferðalaginu var komið í
lag, var beðið merkis um brott-
för. Við höfðum ekki beðið
lengi, þegar merki var gefið
um að ganga út að flugvélinni
og okkur óskað góðrar ferðar.
Okkur gekk vel að koma okk-
ur fyrir í sætunum í vélinni.
Aður en varði, var hún komin á
loft og stefndi á brott frá okk-
ar góða landi.
Ekki höfðum við verið lengi
á flugi, þegar okkar indælu is-
lenzku flugfreyjur komu að
sætum okkar farþeganna með
úrvals átsúkkulaði og jórtur-
gúm. Báðu þær okkur með
sinni þýðu og mildu rödd að
gera svo vel. Ekki létum við á
okkur standa að þiggja slíkar
góðgerðir.
Við vorum ekki meir en svo
búin að renna niður hinu á-
gæta súkkulaði, þegar freyj-
urnar okkar komu með ilmandi
kaffi, smurt brauð og egg til
okkar í sætin. Var ekki hægt
annað að sjá en öllum bragð-
aðist þetta vel og þótti bless-
aður kaffisopinn góður.
„Gullfaxi" þaut áfram á
vængjum vindanna, jafnt og
þétt. Fyrir neðan sáust kvika
bláar öldur Atlantshafsins.
Smávindhviður vögguðu flug-
vélinni öðru hverju, en það var
aðeins ókkur til gamans og
tilbreytingar.
Klukkan 1,40 eftir íslenzk-
um tíma lenti flugvélin í Glas-
gow. Ekki fengum við að fara
út úr vélinni, ' urðum að láta
okkur nægja úsýnið úr glugg-
unum. Við stönzuðum þarna
aðeins í tuttugu mínútur. Var
síðan haldið áleiðis til Lund-
úna. Rétt eftir að vélin hóf sig
til flugs, var okkur borinn
kaldur réttur og það ekki af
verri endanum. Virtust alli'r
borða með beztu lyst. Hafi ein-
hver flugveiki verið farin að
gera vart við sig, þá hefur hún
áreiðanlega batnað við svo á-
gætan mat.
Það var gaman að fljúga suð-
ur eftir Englandi og sjá akra
og fallega búgarða, sem úr
flugvélinni líktist köflóttum á-
breiðum á jörðinni.
II.
Klukkan 4% eftir íslenzkum
tíma lentum við á flugvelli við
Lundúni. Flugstöðvarbygging-
in er afar stór og áreiðanlega
auðvelt að villast þar fyrir ó-
kunnuga. Við reyndum eftir
beztu getu að halda hópinn og
Lundúnum áttum við að búa á
tveim stöðum, Regent Palace
Hotel við Piccadilly Circus og
Strand Palace Hotel við götuna i
Strand.
Fyrst var farið að Strand
Palace Hotel. Þar fórum við 17
úr bifreiðinni með okkar hafur-
task, hin héldu að Regent. —
Þessi gistihús munu vera með
stærstu og beztu gistihúsum í
miðhluta Lundúnaborgar. —
Strand Palace Hoted er tíu hæð-
ir með eitt þúsund herbergi.
Sumarferð til Englands, Frakk-
lands, Belgiu, Hollands,
B>yzkalands og Danmerkur
gengum í halarófu eftir farar-
stjóranum, bæði til toll- og
vegabréfaeftirlits, sem allt gekk
að óskum.
Fyrir utan flugstöðina beið
okkar ensk bifreið af nýjustu
gerð. Stigum við öll upp i hana
og létum fara sem bezt um
okkux í mjúkum sætunum. En
hitinn var gífurlegur og angr-
aði okkur mikið, svo að það
runnu af okkur nokkrir lítrar
af vatni, enda skein sólin líka
glatt í heiði. Varð okkur að
orði, að hún ætti fremur að
skína nokkra stund heima á
íslandi og þurrka hey bænd-
anna þar en kvelja okkur svona
voðalega. Var nú haldið af stað
inn 1 Lundúnaborg. Ekið var
götu eftir götu. Öll reyndum
við að nota okkur útsýnið úr
gluggum bifréiðarinnar sem
bezt. Enginn vildi missa af
neinu, sem fyrir augun bar.
Ingólfur hafði til umráða
hljóðnema, fremst í bifreiðinni,
útskýrði hann svo eftir beztu
getu hið helzta, sem á leið okk-
ar varð. í bifreiðinni flýttum
við klukkunum okkar um eina
klukkustund, svo að þær fylgdu
brezkum sumartíma. Eftir
klukkustundarakstur komum
við í miðhluta borgarinnar. í
Var mér og kunningja mínum,
Hafsteini Sigurjónssyni, úthlut-
að hei'bergi númer 477 á fjórðu
hæð, og vorum við afar ánægð-
ir með það.
Um kvöldið var svo um sam-
ið, að við, sem bjúggum á
Strand, skyldum koma upp á
Regent. Þar var svo sameigin-
legt borðhald. Fengum við þar
ágæta brezka rifjasteik, ásamt
fleira góðgæti, bæði á undan og
eftii'. Yfii'leitt líkaði okkur vel
maturinn í Lundúnum þann
tíma, sem við dvöldumst þar,
ekki sízt eftirmaturinn, sem
var oftast blandaðir ávextir
með í'jómaís út á.
Eftir þennan ágæta kvöld-
Yfis'Sýsirag
Vegna forsíðugreinar í
Frjálsri bjóð 17. b.m. óskast
eftirfarandi tekið frarn:
Sala á Vélsmiðjunni Héð-
inn h.f. eða eignum fyrir-
tækisins til S.Í.S. eða ann-
ara aðilja hefur aldrei komið
til tals og er l>ví nefnd frétt
tilhæfulaus með Öllu.
SVEINN GUÐMUNDSSON
forstjóri.
Eggert H. Kristjánsson.
mat fór Ingólfur með okkur urrí
miðhluta borgarinnar og sýndi
okkur götulífið, bæði af verri
og betri endanum. Sérstaklega
eru mér minnisstæðar hinar
gífurlegu og fjölbreyttu ljósa-
auglýsingar í kringum Picca-
dilly Circus. Fjöldi fólks sat á
steintröppunum í kringum
styttuna af ástarguðinum Eros
og hafði breitt dagblöðin xrndir
sig. Logn var og afar heitt í
veðri, enda voru flestir karl-
menn þarna snöggklæddir og
kvenfólkið í ermalausum sum-
arkjólum. Virtust allir njóta
þess að hoi-fa á hinar skraut-
legu ljósaauglýsingar í kringum
torgið, svo og annað, sem fyrir,
augu bai'.
Miðvikudagurinn 17. ágúst,
sem var okkar fyrsti morgunn
í Lundúnum, rann upp bjartur
og fagui'. Við félagarnir höfð-
um gluggann opinn upp á gátt
um nóttina. Héldum við, að þá
yrði eitthvað svalara í her-
berginu. En það í'eyndist litill
munur á því. Verst var, að
skai'kalinn af götunni heyrðist
miklu meira inn fyrir bragðið.
Þegar við þóttumst sæmilega
vel vaknaðir, lxringdum við eft-
ir morgunverði. Varð Hafsteinn.
S að taka það að sér, því að
’nann var miklu sleipai'i í ensku
en ég. Kom að vöx-mu spori
myndarleg þjónustustúlka með
morgunverðinn. Hafsteinn fann
það strax út á málfari hennar,
að hún væri ekki ensk. Það
kom líka á daginn, því að hún
var pólsk, en var búin að vei'a
nokkur ár í Lundúnum. Ekki
urðum við fyrir vonbrigðum
með morgunverðinn. Við feng-
uin indælt te, steikt egg og
steikt flesk, ásamt brauði og
Framh. á 3. síðu.