Mánudagsblaðið - 05.07.1976, Blaðsíða 4

4
AAánudagsblaðið
Mánudagur 5. júlí 1976
Ritstjóri og ábyrgðarmaður: AGNAR BOGASON.
Sími ritstjórnar: 1 34 96. — Auglýsingasími: 1 34 96.
Verð í lausasölu kr. 150. — Askriftir ekki teknar.
Prentsmiðja Þjóðviljans h.f.
KAKALI skrifar:
í HREINSKILNI SAGT

skakhorn
Ekki þarf aö virða þessar stöður lengi fyrir sér til að sjá að
mátið „liggur í loftinu". En til þess að „sjá“ mátið án þess áð
virða stöðuna fyrir sér — í bókstaflegri merkingu — til þess
þarf vissulega mikla meistara. Allar þessar skákir voru tefldar
blindandi í fjölteflum. Najdorf-skákin er raunar ein af 45(1),
sem hann tefldi samtímis í Sao Paulo árið 1947. Blindlingjamir
hafa hvítt.
I t 1 ; 1 * m t i: # T
1 í §§
m * s m mm % t',.. m ry; m
■ a P ð m
■ m i jm
Nr. 1. Alekhin leikur einn leik, og svartur gafst upp.
Wf* B :
V* m. * *
i n i ■Ai v,.
' ■ m ms. jm
WM ÉH ■ tm m
pp * M Sll
C&z,- ■
■ (§ff a a
Nr. 2. Saemiach — hreinasta listaverk þótt mátstaðan sé klassísk.
Nr. 3. Najdorf fyrirgefst, þó honum fipist — mátar 1 sjö leikj-
um, þó að sex nægðu.
ija. . m m
■ *! I
H É i «4 *
Nr. 4. Tartakover boðar mát — í hve mörgum leikjum?
S V Ö R
Nr. 1. 1. Dg6, gefið. Ef fxD; 2. Rxp skák, pxR; 3. Hh3
skák og mát.
Nr. 2. 1. Rf6 skák, RxR. Ef 1 — pxR; 2. Dh6. Ef 1. — Kf8; 2.
Hh8 skák; Ke7; 3. Rd5 tvískák Ke6; 4. Rf 4 mát;— 2.
DxR, pxD; 3. Bxp, gefið.
Nr. 3. 1. Hxh7, KxH; 2. Hhl skák, Kg8; 3. Hh8 skák, Kf7;
Df6 skák, Ke8; 5. HxH skák, Kd7; 6. Dg7 skák, Bf7!
DxB mát. (Fljótvirkara hefði verið ý. DxH skák, Kd7;
Dxp mát).
Nr. 4. 1. Df7 skák, RxD; 2. e6 skák, Dxp; 3. Rc5 skák, Kd8;
4. RxD skák, Kd7; 5. Rc5 skák, Kd8; Rb7 skák,
Kd7; 7. Bh3 skák; f5; 8. Bxp mát.
Margt er aðkallandi á ís-
landi hvað snertir fram-
kvæmdir. Eitt af því eru
vegaframkvæmdir og þær
hafa verið talsvert á döf-
inni undanfarið. Ef á allt er
litið þá er nauðsyn á fram-
bærilegum vegum um land-
ið staðreynd sem ekki
verður umflúin. Undanfarin
ár hefur talsvert gengið i
þessum efnum en langt er í
land til þess að þær fram-
kvæmdir séu nokkuð ná-
lægt því að vera nógar,
eða sinna brýnustu þörfum
okkar.
Árlega eyðum við hundr-
uðum milljóna i að gera
upp og lagfæra þær mold-
arbrautir sem kallaðar eru
þjóðvegir um landið. Á fjár
lögum er árlega kastað of-
fjár í þessar framkvæmdir,
geysileg vinna fer nálega
til ónýtis, og frægar eru
þær þúsundir auglýsinga í
útvarpi að þessi og hinn
vegurinn sé ófær vegna
regns eða snjókomu um
lengri eða skemmri tíma.
Við þessu ástandi er hægt
að gera á tiltölulega auð-
veldan hátt, ef vilji er fyrir
hendi en þó sérstaklega ef
hið alkunna féleysi ekki
hindraði allar framkvæmd-
ir.
Á sumrum, sérstaklega,
er þetta þó bagalegt með
tilliti til þess að þá nota
menn mest farskjóta sína,
bifreiðar, til ferðalaga um
landið, og má heita ef tíð er
ekki afburða góð, að illfært
sé um aðalvegi landsins,
jafnframt því að farartæki
flest liggja undir skemmd-
um vegna veganna.
Milljónir á milljónir ofan
eyðast vegna hinna vondu
vega og mörg eru þau
dauðaslysin, árekstrarnir
og skemmdirnar sem bein-
línis má rekja til þessa ó-
fremdarástands. Tugmillj-
ónum fyrir varahluti er eytt
vegna viðgerða, peningar
sem engum koma til góða
nema verkstæðum þeim er
viðgerðirnar annast. Jafn-
vel nýir bílar verða eins illa
úti og gamlir. Ekkert
stendst hina hrjúfu vegi um
ísland.
Nokkrar tilraunir hafa þó
gefið góðan árangur t.d.
vegurinn austur að Selfossi
og til Keflavíkur og vegar-
spottar út úr borginni, eins
og spottinn upp á Kjalar-
nes sem er allgóður.
En, engu að siður, er
vegaástandið í heild, fyrir
neðan allar hellur og
ENGIN VON TIL ÚRBÓTA
SÝNILEG EINS OG MÁL
STANDA NÚ. Tilraunir með
vegaspotta uppi á Kjalar-
nesi gefa enga raun um að
vegagerð megi flýta og
gera ódýrari.
Eins og fyrri daginn gefst
þjóðinni ómetanlegt tæki-
færi i sambandi við vegina
einmitt nú þegar bílaumferð
er að ná hástigi og á þeim
tíma sem flest fyrirtæki
Þjóðvegir og
þjóðarstolt —
Hundruð
milljóna
í súginn
— Óhemju
gjaldeyris-
sparnaður —
Þingmenn á
villigötum
— Kommar við
sama heygarðs-
hornið —
Ótæmandi
atvinnumögu-
leikar — Sjálf-
sögð fram-
kvæmd
loka vegna sumarleyfa. Til
tals hefur komið að láta
varnarliðið hjálpa til með
vegagerð, kostnaðarlaust
að mestu fyrir ríkissjóð,
jafnframt því að um það
fjölluðu sérfræðingar í
vegagerð frá þvi landi sem
einna lengs er komið í
þeim efnum. Þetta gullna
tækifæri hefur verið nokk-
uð til umræðu í blöðum og
verið tekið misjafnlega af
mönnum í öllum flokkum.
sumir hafa algjörlega for-
dæmt þetta, aðrir tjáð sig
hliðholla jafn sjálfsögðum
framkvæmdum sem hér eru
til umræðu. Rök gegn
þessu eru hjá hinum fyrr-
nefndu harla hjákátleg og
minna óneitanlega á ís-
lenska vændið sem hélt á-
fram sinni iðju en NEITAÐI
að taka gjald fyrir. Þeir for-
dæma alla aðstoð á þeim
forsendum að ÞJÓÐAR-
STOLTIÐ banni íslend-
ingum þátttöku í öllum slík-
um framkvæmdum og allri
hjálp þar að lútandi. Þetta
er viðhorf kommúnista,
landráð, og þeirra sömu
manna sem veðsett hafa
landið og þjóðina, margveð
sett hana í skuldir vegna
lána sem lítil eða engin von
er um að við getum greitt.
Þar hefur þjóðarstoltið ekki
verið til umræðu, né hinn
margumtalaði þjóðarsómi.
Það er engin skömm að
þiggja hjálp þegar sú stað-
reynd blasir við, að við höf-
um enga möguleika á að
standa undir þeim útgjöld-
um sem þetta þjóðþrifamál
kostaði og framkvæmd
þess. Við skömmumst okk-
ar fyrir að þiggja jafn sjálf-
sagða og nauðsynlega
hjálp og þessa á sama tíma
sem við erum betlandi eftir
allskyns lánum og fyrir-
greiðslu frá ýmsum þurfa-
lingasjóðum sem ætlaðir”
eru vanþróuðum þjóðum
Asíu og Afríku. Jafnframt er
sú alda uppi að fá hingað
ferðamenn og sýna þeim
landið.
öll sú vinna sem skapast
myndi um árabil við lagn-
ingu þessara vega og þau
tækifæri til reynslu, sem
gefast mundu, eru ger-
samlega hunsuð vegna ein-
hvers þjóðarstolts og þeirr-
ar óraunhæfu niðurstöðu
sem borin er á borð undir
yfirskyni þess. Það er ekk-
ert tillit tekið til þeirra
geysimiklu atvinnumögu-
leika, sem yrðu beinn
árangur af þessum fram-
kvæmdum. Ekkert tillit tek-
ið til þess óhemju gjald-
eyris vegna innflutnings á
varahlutum sem sparast
mundi.
Það er sárt að vita til
þess að einstaklingar, inn-
an þings og utan, skuli láta
hafa sig í þá afstöðu að
vera á móti jafn einföldum
úrbótum og við nú höfum
tækifæri til þess að auðn-
ast. Að fá sæmilega vegi
um landið er okkur ekki
minna nauðsynjamál en
margar af þeim fram-
kvæmdum sem við stönd-
um í á hreinu betli.
Hér ræður ekki þjóðar-
sómi heldur heimska og of-
læti ef þessu máii er ekki
hrint í framkvæmd hið snar-
asta.
V////////W//77/7/7?7///////////////////////////////7/7//////W////////;l77nw///s//;/7//777///7//77////s///v,