Fréttablaðið - 22.12.2004, Síða 77

MIÐVIKUDAGUR 22. desember 2004
■ BÆKUR
FRÁ KEFLAVÍK
TIL FRANKFURT
Á 21.000 PUNKTUM
FARÐU ÚT Á VILDARPUNKTUM
Viltu komast í hóp þeirra 21.205 VISA korthafa sem nú þegar eiga
næga vildarpunkta til að fljúga frítt út með Icelandair? Þú safnar
punktum m.a. þegar þú notar Vildarkort VISA hér heima.
Ert þú ekki örugglega að safna? Kannaðu málið á
www.visa.is/vildarkort til að vera viss.
FÓR Í SKÍÐASKÓLA
Í AUSTURRÍKI
Síðast þegar við fjölskyldan fórum
í skíðaferð þá gátum við notað
Vildarpunktana fyrir stelpuna
okkar. Við flugum til Frankfurt
með Icelandair og keyrðum svo
til Lech í Austurríki. Myndin er
tekin þegar við erum að sækja
hana í skíðaskólann þar sem hún
eignaðist fullt af vinum, m.a. frá
Ástralíu, Portúgal og
Ungverjalandi.
Nýjasta barnabók Kristínar Helgu
Gunnarsdóttur er Fíasól í fínum
málum og aðalsöguhetjan er hin sjö
ára gamla og mjög svo sjálfstæða
Fíasól. „Þetta er saga um afskap-
lega venjulega stelpu sem er að
glíma við það sem sjö ára kríli eru
að glíma við, eins og það að halda
sjálfstæði sínu gagnvart foreldrun-
um,“ segir Kristín Helga. „Fíasól
verður til dæmis svo reið við for-
eldra sína að hún reynir að fara að
heiman. Það hafa margir gert, þótt
ekki sé nema inn í kústaskáp í kort-
er. Þannig að ég held að við könn-
umst öll við okkur í Fíusól. Hún býr
í úthverfi og rífst við foreldra sína
um fatnað á hverjum morgni og
auk þess rænir hún óvart sælgæti
úr sjoppu og þarf að takast á við
það uppgjör. Bókin fjallar um þess-
ar litlu uppákomur hversdagsins
sem fólk á þessum aldri er að glíma
við.“
Dæturnar grimmir gagnrýnendur
Ertu sátt við hina hefðbundnu
skiptingu í barna- og unglingabæk-
ur?
„Mér finnst sú skipting vera hálf-
gerður bókarasismi, barnabækur,
fullorðinsbækur, gamalmennabæk-
ur, kvennabækur og karlabækur.
Þetta er einhvers konar mark-
aðstæki. Bækur eru bara bækur.
Vondar og góðar. Ég á lítinn
frænda sem hefur lesið Góða dát-
ann Svejk fjórum sinnum og vitnar
í hann orðrétt. Ætli það sé þá
barnabók? Kvikmyndir hafa þó náð
að rjúfa þennan múr. Foreldrar
fara í bíó með börnunum sínum og
saman njóta þau myndarinnar. Mér
finnst að það eigi einnig að eiga við
um fjölskyldubókmenntir, að allir
geti notið þeirra saman. Ég hef
farið á leiksýningu, í bíó eða lesið
bók með dætrum mínum sem mér
hundleiddist meðan þær skemmtu
sér. En svo koma stundir þar sem
allir njóta þess sama. Það skapast
einhvers konar töfrastund þegar
efni nær til allra. Þannig er það
þegar bók verður að samveru-
stund.“
Dætur Kristínar Helgu eru sjö,
ellefu og sextán ára og lesa bækur
móður sinnar áður en þær fara á
prent. „Ég fæ mikla hjálp frá
þeim,“ segir hún. „Þær eru grimm-
ir gagnrýnendur. Ég prófa bækurn-
ar líka á fleiri krökkum. Krakkar
eru einlægir gagnrýnendur og þeir
eru ekki hræddir við að koma með
tillögur og segja: „Ekki gera þetta
svona. Mér finnst þessi persóna
leiðinleg“. Börn eru afskaplega
kvikur og næmur lesendahópur.“
kolla@frettabladid
KRISTÍN HELGA GUNNARSDÓTTIR „Þegar ég skrifa hef ég eiginlega öll aldursskeið
lesenda í huga. Oft liggur manni eitthvað á hjarta og vill gjarnan ávarpa þá eldri líka. En
börn eru stærsti lesendahópur minn og þau vilja fá að hlæja um leið og þau vilja finna
fyrir samkennd og samúð með persónunum í bókinni.“
Bókin sem samverustund