Fréttablaðið - 30.12.2005, Side 26

Fréttablaðið - 30.12.2005, Side 26
 30. desember 2005 FÖSTUDAGUR26 Fiskbúðin Hafrún Skipholti 70 Sími 553 0003 Fiskbúðin Vör Höfðabakka 1 sími 587 5070 Fiskbúðin Árbjörg Hringbraut 119 Sími 552 5070 Stór Humar Risarækja, Hörpuskel, Túnfiskur, Laxaflök Margir nota áramótin til þess að hætta að reykja og er það vel. Hins vegar er mikill munur á því að hætta að reykja „á hnefanum“ og að verða reyklaus til frambúð- ar í hugsun og hegðun. Vissulega þarf vilja til þess að hætta að reykja en það er ekki það eina. Vilja þarf að nota í upphafi til þess að hemja gamalt hugarfar reykingamannsins og halda niðri nikótínlöngun en það er ekki hægt að halda krepptum hnefa það sem eftir er lífsins. Strax og viljinn dvín einhverra hluta vegna (t.d. undir áhrifum áfengis, eftir tilfinninga- legt áfall, í sumarleyfi o.s.frv.) tekur gamalt hugarfar reykinga- mannsins aftur völdin vegna þess að því hefur aldrei verið breytt. Fólk getur hætt að reykja á hnef- anum og verið reyklaust allt frá nokkrum dögum upp í nokkur ár en ef það breytir ekki undirliggj- andi hugarfari og löngun mun það alltaf vera í innri baráttu („Ef ég gæti bara fengið mér eina?“). Til þess að ná varanlegum árangri þarf að breyta hugar- farinu varanlega. Án verulegrar hugarfarsbreytingar mun lítið breytast hjá þeim sem hættir að reykja. Markmið þess að hætta að reykja hlýtur að vera að verða frjáls, laus undan fíkninni. Ef þú ætlar að hætta að reykja þessi áramót, vertu þá viss um að skilja hversu mikilvægt það er að til- einka sér reyklausa hugsun... og ef þú veist ekki hvernig þú átt að gera það, vertu þá viss um að leita þér aðstoðar. Höfundur hefur haldið nám- skeið til að hjálpa fólki að hætta að reykja. Hvað þarf til? UMRÆÐAN REYKINGAR GUÐJÓN BERGMANN Miðstýring og aukin fjarlægð stjórnenda fyrirtækja frá því samfélagi sem þeim er ætlað að þjóna er ein mesta ógnunin við dreifbýlið. Það virðist svo auð- velt að skipuleggja málin á skrif- borði í hundruða kílómetra fjar- lægð af stjórnendum sem jafnvel aldrei hafa stigið fæti í viðkom- andi byggðarlag. En veruleiki fólksins er annar. Greiðasemi eða innri samfélagsvitund eru hugtök sem dvínandi virðing er borin fyrir, því miður. Þess eiga nú íbúarnir við Ísafjarðardjúp að gjalda. En hér gegna landpóst- arnir lykilhlutverki í þjónustu við byggðina. Fjölþætt hlutverk landpóstanna Til þessa hefur landpósturinn komið með póstinn frá pósthús- inu í næsta kaupstað, Hólmavík eða Ísafirði og farið heim á hvern bæ. Ánægja hefur ríkt með þjónustu þeirra. Landpósturinn hefur í raun verið lítið pósthús á hjólum. Langt er á milli bæja við Djúp og hundruð kílómetra frá sumum þeirra til næsta þéttbýlis á Hólmavík eða Súðavík. Land- pósturinn hefur því verið mikil- væg tenging við þessa bæi. Auk póstsins hefur hann gjarnan sinnt smáviðvikum svo sem að taka lyf eða nauðsynjavöru, jafnvel að taka farþega. En engar almenn- ingssamgöngur eru við Djúp. Sumir hafa kallað það greiðasemi, en aðrir umhyggju fyrir náung- anum, hvort tveggja dyggðir sem ætti að hlúa að frekar en hitt. Af fréttum að dæma á að skera á þessa tengingu land- póstsins. Pósturinn að sunnan á að koma að næturlagi í skýli við þjóðveginn í Djúpinu þaðan sem honum er dreift á bæina daginn eftir. Af lýsingu yfirmanns hjá Íslandspósti hf. er þetta skýli fjarri mannbyggð við þjóðveginn og þar á pósturinn að bíða vörslu- laus yfir nótt. Sama er væntan- lega uppi á teningnum með póst sem fólk af bæjum við Djúpið vill senda frá sér. Með pósti eru send ábyrgðarbréf, lyf og margt fleira sem ætlað er að skila milli- liðalaust til móttakenda. Slík meðferð á pósti nær engri átt hvort sem hún reynist lögleg eða ekki. Þetta mun vafalaust verða hagkvæmt fyrir Póstinn, en ekki fyrir fólkið ef marka má við- brögð og mótmæli íbúanna sem vilja hafa góða þjónustu land- póstanna sinna áfram. Stöndum með byggðinni við Ísafjarðardjúp Víst er að kröfur íbúanna við Ísa- fjarðardjúp til samfélagsins eða einkaneysla þeirra kyndir hvorki undir þenslu né þjakar þjóðfélag- ið eða ríkisbúskapinn. En búseta þeirra, framleiðsla, verndun og nýting landgæða og menningar- arfs er öllum mikils virði, hún stækkar Ísland og okkur sem þjóð. Samgönguráðherra er yfir- maður Póstsins og ber einnig ábyrgð á almenningssamgöngum í landinu. Hlutaðeigandi sveit- arfélög, Hólmavíkurhreppur og Súðavíkurhreppur bera líka skyldur gagnvart íbúunum. Vegna sérstöðu byggðarinnar við Djúp, dreifbýlis og mikilla vegalengda er erfitt að leggja þungar byrð- ar á þessi sveitarfélög. Hérna á samfélagið allt að koma til og ég er fullviss um að sá er vilji meg- inþorra þjóðarinnar. Enginn er eyland í þessum efnum og þjónusta Íslandspósts, landpóstsins er hluti af þessari heild. Ég legg til að staldrað verði við, breytingum slegið á frest. Þessir aðilar allir sem ég hef nefnt, eiga nú þegar að taka sam- eiginlega og formlega á málinu. Þar skal haft að leiðarljósi hvern- ig megi efla og bæta fjölþætta þjónustu við byggðina, íbúana, í Ísafjarðardjúpi en ekki hvað sé að lágmarki hægt að bjóða upp á eða komast af með. Samfélagsþjón- ustan við íbúana í Ísafjarðardjúpi kemur okkur öllum við. Höfundur er þingmaður vinstri - grænna í Norðvesturkjördæmi. Blásið í póstlúðurinn við Djúpið UMRÆÐAN PÓSTÞJÓNUSTA JÓN BJARNASON Slík meðferð á pósti nær engri átt hvort sem hún reynist lögleg eða ekki. Þetta mun vafalaust verða hagkvæmt fyrir Póstinn, en ekki fyrir fólkið ef marka má viðbrögð og mótmæli íbúanna... Hannes Hólmsteinn Gissurarson leggur í Fréttablaðinu á Þorláks- messu út af orðum vinar míns Matthíasar Johannessen skálds, um gott og vont auðvald. Í grein- inni mátar Hannes skó Ögmundar Jónassonar og tekur undir með honum að gera lítið úr kærleiks- gjörðum manna sem gefa fé til líknar- og mannúðarmála. Fyrir skömmu mætti Ögmund- ur í Fréttavaktina eftir hádegi á NFS og fannst um guðsþjónustu í Grafarvogskirkju „að það sé verið að afskræma samfélagið“ þegar kirkan vildi minnast kærleiksgjafa frá velgjörðarmönnum sínum í athöfninni. Í grein sinni á Þor- láksmessu sá Hannes Hólmsteinn engan tilgang með slíkum gjöfum annan en að „[...] iðka í því skyni geta sér gott orð“ og er hann því kominn á ról með Ögmundi Jónas- syni. Enginn er hissa á viðbrögð- um Ögmundar. Því raunveruleg manngæska hefur oft reitt vinstri pólitíkusa til reiði. Þeir vilja sumir hafa einkarétt á henni í orði. Það er þeirra „bissness“. En á borði standa þeir sjaldan við stóru orðin. Og frjálshyggja Hannesar er orðin úrelt. Því hún hefur aldrei þolað orðin „kærleikur“ og „samúð“. Kapítalistar nútímans skilja að enginn er alveg stikkfrí frá neyð náungans. Því það er ekki hægt að láta sem sá hluti þjóðfélagsins sem á bágt sé ekki til, eins og Hann- es hefur alltaf gert. Og því minni sem afskipti ríkisins eru, því meiri verður í raun ábyrgð einstakling- anna á mannfólkinu í kringum sig. Athafnamenn nútímans eru næmir á umhverfi sitt og finna til með fólki sem á bágt. Og það felst engin mótsögn í þessu þótt Hannes og Ögmundur eigi ef til vill erfitt með að skilja það. Menn gefa til þess að hjálpa öðrum og láta gott af sér leiða. Og gott fólk mun halda áfram að gefa þótt menn eins og Ögmundur og Hannes setji góð- verk þeirra í annarlegt samhengi. Matthías Johannessen var gagn- rýndur harðlega af sumum hægri- mönnum á ritstjórnarárum sínum vegna samúðarfullra viðhorfa sinna sem þeir kölluðu „vinstrisinnuð“. Vinstrimenn réðust líka harkalega að honum og létu hann aldrei njóta sannmælis fyrir mannúðarsjónar- mið sín. Matthías passaði ekki inn í staðalmyndir samtíma síns. Því hann var langt á undan sínum sam- tíma í hugsun (eins og framsækn- ustu athafnamenn landsins eru í dag). Enda kallar hann sjálfan sig stundum „hvítan hrafn“. Þessir gjafmildu menn sem vilja gefa af velmegun sinni, leynt og ljóst, eru eins konar „hvítir hrafnar“ samtíma okkar. Sumt sem þeir gefa er ósýnilegt og sumt er sýnilegt. Sýnilegi hlutinn er ef til vill toppurinn á ísjakanum. Af fúsum og frjálsum vilja rétta þeir hjálparhönd og þurfa svo að þola svívirðingar fyrir. Sannleikurinn er sá að frjáls- hyggja Hannesar Hólmsteins Giss- urarsonar er orðin úrelt. En það er ekki von að hann skilji það sjálfur. Enda eru einkenni frjálshyggju nútímans og framtíðarinnar ein- mitt: Frelsi, með bæði kærleika og samúð. Því maður hættir aldrei að vera manneskja. Jafnvel þótt maður aðhyllist frjálshyggju. En að ætla að útskýra kærleika og samúð fyrir þeim sem eiga slík- ar tilfinningar ekki til í hjarta sínu er auðvitað jafn vonlaust og að ætla að útskýra fyrir lambi að tveir plús tveir eru fjórir. Höfundur er kvikmyndagerðar- maður. Hannes mátar skó Ögmundar UMRÆÐAN NÁUNGAKÆRLEIKUR RAGNAR HALLDÓRSSON

x

Fréttablaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Fréttablaðið
https://timarit.is/publication/108

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.