Ísafold - 01.09.1894, Blaðsíða 4

228
Proclama.
Samkvæmt lögum 12. apríl 1878, sbr.
opið brjef 4. janúar 1861, er bjer með skor-
að á alla þá, er til skuldar eiga að telja
í dánarbúi Jónasar Jónssonar frá Brekku-
seli í Tunguhreppi, er andaðist síðastliðinn
vetur, að lýsa kröfum sínum í tjeðu dán-
arbúi innan 12 mánaða frá síðustu birtingu
þessarar innköllunar og sanna þær fyrir
skiptaráðandanum í Norður-Múlasýslu.
Með sama fyrirvara er skorað á erfingja
hins látna, að gefa sig fram og færa sönn-
ur á erfðarjett sinn.
Skiptai áðandinn í Norður-Múlasýslu,
Seyðisfirði 8. ágúst 1894.
A. V. Tulinius
settur.
Proclama.
Samkvæmt opnu brjefi 4. jan. 1861 og
lögum 12. apríl 1878 er hjer með skorað
á alla þá, er teija til skuldar í þrotabúi
Sigurðar Sigurðssonar frá Björgvin í Seyð-
isfirði, er strauk af landi burt til Ameríku
sumarið 1893, að bera fram skuldakröfur
sínar og sanna þær fyrir skiptaráðandan-
um í Norður-Múlasýslu áður en liðnir eru
6 mánuðir frá síðustu (3.) birtingu þessar-
ar auglýsingar.
Skrifstofu Norður-Múlas., 8. ágúst 1894.
A. V. Tulinius
settur.
Proclama.
Þareð Guðmundur Jónsson á »Eyrinni«
við Sauðárkrók hefur framselt bú sitt sem
gjaldþrota til skipta meðal skuldheimtu-
manna sinna, þá innkallast hjer með sam-
kvæmt 9. gr. laga 13. april 1894 allir þeir,
sem til skulda eiga að telja hjá nefndum
Guðmundi Jónssyni, til þess innan 6 mán-
aða frá birtingu þessarar auglýsingar að
gefa sig fram og sanna krölur sínar fyrir
skiptaráðanda Skagafjarðarsýslu.
Skrifstofu Skagafjarðarsýslu 3. ágúst 1894.
Jóhannes Ólafsson.
Gleymzt heíir í einhverju hiisi í Kvík, líkl.
frá 10.—20. ág., regnhlíf, handfangið hrúnn
hesthófur, með hvítri beinplötu, gat er brennt
á regnskýluna rjett við faldinn. Finnandi
beðinn að skila henni á afgr.stofu Isaf., mót
fundarlaunum.
Húsvön stúlka
óskast fyrir miðjan septembermánuð. Ritstj.
vísar á.
Af því jeg um tíma ekki verð hjer í
bænum, bið jeg þá er vilja tryggja sig í
lífsábyrgðarfjelaginu »Star« eða óska
einhverra upplýsinga um það, að snúa sjer
til herra Olafs Runólfssonar, sem er um-
boðsmaður fjelagsins á meðan. Hann er
að hitta hvern virkan dag í bókasölubúð
herra Sigfúsar Eymundssonar.
Reykjavík 30. ágúst 1894.
Ólafia Jóhannsdóttir.
Hesthvarf. Fyrir liðugum mánuði hvarf
að nótt úr högum hjer, grár hestur 9 vetra,
mark: »stúfhamrað bæði eyru«, en af þvi
vinstra eyra heíir bitizt, er markið þar óglögt
og líkist livatt eða tvistýft. Hesturinn er frísk-
ur klárhestur, nokkuð dökkgrár á fótum (kast-
aður steingrár). Hestinum stal Nikulás nokk-
ur Guðmundsson, húnvetnskur þjófur, sem nú
er strokinn hjeðan úr sýslu á hesti þessum
suður eða vestur að Iíkum. Bið jeg alla, er
kynnu að verða varir við hest þenna, hvar sem
er, að handsama hann, og gjöra mjer vísbend-
ing um eða koma honum til mín gegn end-
urgjaldi.
Auðkúlu í Húnav.sýslu 16. ágúst 1894.
Stefdn M. Jónsson.
í verzlun Jóns Þörðarsonar er tek-
ið fje til slátrunar eins og að undanförnu,
('menn œttu að tala við mig áður en þeir
fastgjöra kaup við aðra)-, jeg borga í pen-
ingum undir eins og búið er að vega inn,
ef þess er óskað; líka kaupi jeg fje á fæti
ef svo um semst.
Vilji menn taka vörur fyrir fjeð, þá fá
þeir þær með lægsta peningaverði, og þá
engin söiulaun tekin á fjenu.
Rvík 1. sept. 1894.
Jón Þórðarson.
Fæði geta bæði námsmenn og aðrir feng-
ið á hentugum stað í bænum, gott og vand-
að, nú þegar eða í haust, hvort heldur vill
að öllu leyti eða að eins miðdegisverð.
Til leigu er á góðum stað í bænum stofa
með þægilegum húsgögnum og kamers með
uppbúnu rúmi. Ritst. vísar á.
Tapazt heflr 13. ágúst úr gæzlu við Rvík
Ijósgrdr hestur, lullvakur, með mark : blaðstýft
og hangfjöður fr. vinstra. Hver sem hitta
kynni hest þenna, er beðinn að hirða hann og
koma konum áLeiðis að Berustöðum í Holtum.
Berustöðum 19. ágúst 1894.
Þorsteinn Jónsson.
Proclama.
Samkvæmt lögum 12. apríl 1878, sbr.
opið brjef 4. janúar 1861, er hjer með skor-
að á alla þá, er til skuldar eiga að telja
í dánarbúi Sveins Þorsteinssonar frá Egils-
stöðum í Fljótsdal, er andaðist 19. febr.
þ. á., að lýsa kröfum sínum í tjeðu dán-
arbúi innan 12 mánaða frá síðustu birt-
ingu þessarar auglýsingar og sanna þær
fyrir skiptaráðandanum í Norður-Múlasýslu.
Með sama fyrirvara er skorað á erfingja
hins látna, að gefa sig fram og færa sönn-
ur á erfðarjett sinn.
Skiptaráðandinn í Norður-Múlasýslu,
Seyðisfirði 8. ágúst 1894.
A. V. Tulinius
settur.
Veðurathuganlr i Rvík, eptir Dr. J. Jónassen
ágúst. sept. Hiti (á Celsius) Loptþ.mæl. (m Jiimet.) Veðurátt
ú nótt. um hd. fm. | em. fm. em.
Ld. 25. +10 +12 769.6 769.6 Sv h d Sv h d
Sd. 26. + 13 769.6 767.6 0 d 0 d
Md. 27. +10 + 12 762.0 762.0 Sv h d Sv h d
Þd. 28. +10 + 11 762.0 756.9 S h d Svhvd
Mvd.29. + 8 + 8 756.9 762.0 Sv h d Nvhvd
Fd. 30. + 7 + 12 764.5 767.1 M h b N h d
Pad. 31. + 3 +10 769.6 772.2 0 b 0 b
Ld. 1. + 2 772.2 0 b
Hinn mikli undanfarni óþurrkur hjelzt við
dag eptir dag þangað til að hann komst í
norður h. 30.; þann dag bjart ,og fagurt veður
og eins h. 31., hæg útræna. I dag (1) sama
fagra sólskinið, blæjalogn.
Maðalhiti á nóttu í ágúst + 8.3.
— - — - — +13.1.
I síðustu skýrslu stendur *sólarhiti«, en á
að vera *sólarlítið«.
Ritstjóri Björn Jónsson cand. phil.
Prentsmíöja ísafoldar.
142
an, að þeim tókst að ná saman við Krapotkin og leggja
á ráðin um mjög djarflega flóttatilraun.
Ráðagerð sú var sett saman mjög svo vandlega og
ýtarlega.
Með því að engin tök voru að geta strokið burt úr
dýflissunni sjálfri, þurfti að fá hann fyrst fluttan úr fanga-
kompu hans og á bandingjasjúkrahúsið. Það var fremur
hægt að framkvæma þann hinn fyrsta þátt hinnar fyrir-
huguðu ráðagerðar. Galdurinn var sá, að Krapotkin
fursti kynni að gera sjer upp einhverja þá veiki, að það
mætti til að láta hann leggjast á spítala. Vinir hans
laumuðu ýmsum lyfjum inn í klefann til hans. Eitt var
dupt, er valdið gat megnum hjartslætti; annað dupt, er
olli kuldahroll. Þetta var fólgið í brauði, ásamt fyrirsögn
um notkun þess; og með því að þeir fjelagar áttu sjer
bandamenu meðal matsveinanna 1 fangelsiseldhúsinu,
komst þetta brátt í hendur Krapotkin, og leið þá eigi á
löngu áður hann tæki allur til að nötra og skjálfa.
Læknir var sóttur; liann gat eigi sagt, hvaða veiki að
bandingjanum gengi, en þótti hún mikið ískyggileg og
skipaði að færa hann undir eins yfir í sjúkrahúsið.
Eptir nokkra daga tók honum að batna til muna, og
sögðu þá læknarnir svo fyrir, að leyfa skyldi honum að
ganga sjer til hressingar í spítalagarðinum; honum mundi
verða gott af vorloptinu. En Krapotkin ljezt enn vera
143
óskiljanlega máttfarinn og gæti hann varla á fótunum
staðið. Var honum þá auðvitað leyft að vera kyrrum
inni í sjúkraherberginu.
Krapotkin vissi, hvað hann gerði, er hann ljezt vera
svo lasburða enn. Hann þurfti sem sje að bíða eptir að-
komandi vísbending um, að allt væri tilbúið, er gera
skyldi til þess að greiða fyrir flótta hans.
Fjelagar hans höfðu leigt sjer bústað uppi á 5. lopti
í húsi einu, er vissi þannig við, að þaðan mátti sjá úr
gluggunum bæði um allan spítaiagarðinn og um stræti það,
er garðshliðið vissi út að. Þeir höfðu enn fremur komizt
á snoðir um, að spítalinn átti að fám dögum liðnum von
á hinurn miklu eldiviðarbirgðum, er hann fekk á hverju
ári, og höfðu ætlað á, svo sem mátti, að af vanalegu
hirðuleysi mundi gleymast að loka hliðinu eptir hvern
vagn, er ekið væri inn um það á fárra mínutna fresti
með alfermi af eldivið, er fleygja átti síðan niður í hinn
geysistóra eldiviðarkjallara.
Það hlaut að hafa verið mjög gefið fyrir söng og
hljóðfæraslátt, þetta fólk, er flutzt hafði inn í áminnzt hús
upp á 5. lopt. Það var allt af verið að leika þar á flðlu,
seint og semma, tímunum saman, kveld og morgna.
Nú vitnaðist það, að viðarflutningurinn átti fram að
fara miðvikudag, fimmtudag og föstudag í næstu viku,
og þegar Krapotkin braut brauðið sitt á sunnudagsmorg-
L