Fréttablaðið - 15.08.2008, Qupperneq 32

aldís hefur verið gíf-
urlega afkastamikil
á starfsferli sínum.
Auk þess að hafa
unnið að tæplega 50
kvikmyndum, hefur hún starfað
við fjölda sjónvarps- og útvarps-
þátta, skrifað smásögur, mynd-
skreytt bækur og tekið fjöldann
allan af ljósmyndum. Sköpunar-
krafturinn virðist vera óþrjótandi,
en ætli þessi frjóa hugsun hafi
fylgt henni frá blautu barnsbeini?
„Mamma átti það til að segja
okkur sögur og ævintýri og skapa
þannig alveg sérstakan heim. Það
var alveg sama hvað hún var að
gera, við systurnar hengum við
hliðina á henni og hún sagði okkur
sögur á meðan hún saumaði eða
sinnti öðrum heimilisstörfum. Hún
hafði einstakt lag á að persónu-
gera hlutina, sem ég held að hafi
haft gífurleg áhrif á minn sköpun-
arkraft,“ segir Valdís sem fór ung
að æfa samkvæmisdansa hjá Her-
manni Ragnarssyni, spilaði á gítar
og það leið ekki á löngu þar til ljós-
myndaáhuginn lét á sér kræla.
„Pabbi gaf mér myndavél þegar
ég var ellefu ára gömul. Þá tók ég
myndir af öllu mögulegu og fór
reglulega í Hans Petersen til að
kaupa útrunnar filmur á hálfvirði.
Ég átti það gjarnan til að fá syst-
ur mínar tvær og vinkonur til að
klæða sig upp í alls kyns búninga,
stilla þeim upp og taka svo myndir.
Í kringum myndirnar bjó ég yfir-
leitt til sætt ævintýri um prins og
prinsessu, þar sem enginn vondur
karl eða stjúpa komu til sögunn-
ar. Systur mínar tóku fullan þátt í
leiknum, þó svo að ég sé ekki viss
um að þeim hafi fundist þetta neitt
sérstaklega skemmtilegt, en þar
sem ég var stóra systir fékk ég að
ráða,“ segir Valdís og hlær við.
Kokkur á trollbát
Ljósmyndaáhuginn fylgdi Valdísi,
en eftir framhaldsskóla og eitt ár
í Verzlunarskólanum langaði hana
til að verða blaðamaður. Hana
dreymdi um að skrifa greinar og
taka eigin myndir samhliða þeim
og hóf að starfa sem safnvörður
hjá dagblaðinu Tímanum í von um
að geta unnið sig upp. Þar kynnt-
ist hún Gunnari V. Andréssyni
ljósmyndara sem kenndi henni að
framkalla filmur og stækka mynd-
ir og ekki leið á löngu þar til hún
hafði komið smásögum sínum, við-
tölum og þýddum greinum til Jóns
Helgasonar, ritstjóra Sunnudags-
blaðs Tímans.
„Þegar ég sá fram á að ég
myndi aldrei vinna mig upp úr
safnvarðastarfinu, hætti ég á Tím-
anum og fékk vinnu í myrkrar-
kompu Morgunblaðsins við að
framkalla og stækka myndir. Þá
fór ég oft út með Kristni Ben ljós-
myndara þegar hann fór út að taka
stemningsmyndir og hann kenndi
mér gríðarlega margt. Ég rölti á
eftir honum með minn Pentax sem
ég hafði fjárfest í og tók mínar
stemningsmyndir sem ég seldi
Jóni Helgasyni á Tímanum,“ segir
Valdís og brosir. Hún var síðar
fengin til að mynda fyrir Morgun-
blaðið, en sagði upp þegar hún sá
fram á að hún yrði seint eða aldrei
fastráðin sem ljósmyndari blaðs-
ins og myrkrarkompan ekki alveg
draumadjobbið.
„Ég byrjaði að vinna „freelance“,
tók myndir og skrifaði greinar en
það gekk illa þar sem ég var lengi
að skrifa og launin lítil. Orðin skít-
blönk ákvað ég að fara til Vest-
mannaeyja, á fyrstu vertíð eftir
gos. Fékk vinnu í frystihúsinu og
það var hörkupuð en þrælgaman.
Það sem kom mest á óvart var að
sjá Shady Owens söngkonu vinna
við að hreinsa fisk. Ég hitti Sig-
urgeir og Guðmund á ljósmynda-
stofunni Ímynd þarna úti í Eyjum
og þeir buðu mér vinnu hjá sér
sem ég þáði. Það var fínt að vinna
hjá strákunum og ég lærði heilan
helling en að lokum fékk ég nóg
af myrkrarkompunni, fór aftur í
„freelance“ vinnu og endaði skít-
blönk. Leitaði uppi verkstjórann
minn í Vestmannaeyjum sem var
kominn í frystihúsið á Stokkseyri
og fékk vinnu hjá honum. Ekk-
ert akkorð þar og ég rétt skrimti.
Datt þá í hug að athuga hvort ég
kæmist ekki á sjóinn og talaði við
Sigga verkstjóra sem sagði: „Val-
dís, þú getur ekki verið kokkur.
Þú ert allt of lítil og svo verðurðu
örugglega sjóveik.“ Ég afsann-
aði það stuttu síðar þegar kokk-
ur veiktist á einum trollbátnum og
ég fór í þriggja daga reynsluferð.
Ég var auðvitað bullandi sjóveik
en ég hafði sagt Sigga verkstjóra
að ég væri ekki sjóveik svo ég hélt
öllu niðri,“ segir Valdís sem sjóað-
ist fljótt og lét það ekki aftra sér
að vera eina konan um borð. „Mér
leið mjög vel á sjónum. Um leið og
maður er kominn út á haf er eng-
inn heimur fyrir utan bátinn, sjó-
inn, himininn, fuglana í loftinu og
fiskinn í sjónum,“ segir Valdís.
Við klippiborðið
Aðspurð hvenær kvikmyndaáhug-
inn hafi komið til sögunnar seg-
ist hún snemma hafa fundið löng-
un til að vinna við kvikmyndir. „Ég
fór ofsalega mikið í bíó og fannst
gaman að dragast inn í annan heim,
upplifa eitthvað annað en gráan
Valdís Óskarsdóttir hefur getið sér gott
orð sem klippari á heimsvísu, en færri vita að
hún á að baki mjög fjölbreyttan starfsferil sem
ljósmyndari, rithöfundur, starfsmaður í frysti-
húsi og kokkur á trollbát. Alma Guðmunds-
dóttir hitti þessa kjarnakonu sem hefur nú bætt
enn einni rós í hnappagatið sem handritshöf-
undur og leikstjóri, en fyrsta kvikmynd hennar,
Sveitabrúðkaup, verður frumsýnd 28. ágúst
næstkomandi.
V
Valdís Óskarsdóttir þreytir frumraun sína sem leikstjóri í íslensku kvikmyndinni Sveitabrúðkaupi.
Fékk nóg af
klippivinnu
6 • FÖSTUDAGUR 15. ÁGÚST 2008