Tíminn - 01.09.1992, Blaðsíða 9

Þriöjudagur 1. september 1992
Tíminn 9
Lík skipverja á Porquoi Pas? í fjörunni. Svipuö mynd var birt i fs-
lensku þlööunum á sínum tíma af líkunum og er þetta til marks um
aö í mörgu er farið mjög nálægt raunveruleikanum I myndinni.
Svo á jörðu
sem á himni
Framleiðandi: Sigurður Pálsson
Leikstjóri: Kristín Jóhannesdóttir
Aöalhlutverk: Álfrún H. Ömólfsdóttir,
Tinna Gunnlaugsdóttir, Valdimar Öm
Flyenring, Helgi Skúlason, Sigriður
Hagalín
Tónlist: Hilmar Öm Hilmarsson
Nýja kvikmyndin hennar Kristínar
Jóhannesdóttur, Svo á jörðu sem á
himni, er tvímælalaust mynd sem
hægt er að mæla með. Myndin er í
heildina séð vel heppnuð, per-
sónusköpunin eftirminnileg og
hrífandi, sagan magnþrungin, og í
henni er að finna áhrifamikl og
falleg myndskeið. Þessi mynd
staðfestir að íslensk kvikmynda-
gerð hefur slitið bamsskónum og
að vel heppnaðar íslenskar myndir
eru nú raunverulegar stórmyndir.
Það væri að bera í bakkafullan
lækinn að ætla sér að rekja að
gagni söguþráð þessarar myndar
eða það að hún gerist á tveimur
tímaskeiðum. Um það hefur verið
ítarlega fjallað bæði hér í blaðinu
og í öðrum fjölmiðlum í tengslum
við fmmsýningu myndarinnar.
Hins vegar er ástæða til að nefna
það sérstaklega að þau efnistök
sem Kristín kýs að viðhafa við
umfjöllun sína á þessu fræga slysi
em hreint ekki sjálfgefin og hand-
ritshöfundur nálgast viðfangsefni
sitt með mjög frumlegum hætti.
Þótt hér sé í rauninni á ferð eins
konar „stórslysamynd" með allri
þeirri spennu og því drama sem
stórslysamyndum fylgir, þá öðlast
myndin miklu meiri dýpt en ella
með því að hún gerist samtímis á
tveimur tímabilum. Þannig getór
handritið og efnistökin, þegar í
upphafi, færi á athyglisverðri bíó-
mynd.
Eins og áður segir er það skoðun
þess sem þetta ritar að í heildina
hafi tekist vel að vinna úr þessum
efnivið.
Leikurinn er áberandi góður og
þó íslensku leikararnir hafí vissu-
lega staðið fyrir sínu má spyrja
hvort leikarahópurinn hérlendis
sem getur Ieikið í kvikmyndum sé
virkilega ekki stærri en svo að
sömu leikararnir koma fram í
hverri bíómyndinni á fætur annari
auk þess sem þeir koma fram við
önnur tækifæri. En að öðrum ólö-
stuðum er frammistaða ungu
stúlkunnar Álfrúnar H. Örnólfs-
dóttur í hlutverki Hrefnu,
skyggnu stúlkunnar sem er
snertipunktur tímanna tveggja
sem sagt er frá í myndinni.
Öll vinnsla á myndinni er í háum
gæðaflokki. Þannig er t.d. sjó-
slysasenan afskaplega sannfærandi
og erfitt að ímynda sér að hún
hafi verið tekin upp í Gutónesi! Þá
eru myndræn áhrif sterk á mörg-
um stöðum í myndinni einkum
þegar teflt er saman hrikalegu
landslagi og sviðsetningu.
Ljóst er af myndinni að Straum-
fjarðar-Halla á að hafa verið göldr-
ótt e.t.v. norn, enda þarf víst
þannig fólk til að leggja bölvun á
ákveðna staði. Hins vegar má
spyrja hvort leikstjórinn hafi ekki
farið fram á ystu nöf í því að draga
fram görótt eðli Höllu og hennar
fólks með því að hafa of mörg og
löng atriði, þar sem dularfull
tákn, galdrar eða annað voru í fyr-
irrúmi. Þetta á t.d. við um það
þegar Straumfjarðar-Halla lá hálf-
nakin í einhvers konar gufubaði
og lagskonur hennar kyrjuðu yfir
henni og struku á henni kropp-
inn.
Þessi áhersla á hið dularfulla
varð þó alls ekki til að varpa
skugga á spennu eða heildarsvip
myndarinnar.
En það sem endanlega gerði úts-
lagið með það að myndin nær
fram ólíkum en sterkum hughrif-
um hjá áhorfandanum er tónlist
Hilmars Amar Hilmarssonar. Hún
er áhrifarík allt í gegn, en kirkju-
legur söngurinn undir lokin er
sérstaklega minnisstæður og féll
vel að atburðarás myndarinnar.
Niðurstaða undirritaðs er sú að
hér er á ferðinni sannkölluð stór-
mynd, sem flokka má í hóp bestu
íslensku myndanna. Þessi niður-
staða kom sannast sagna nokkuð
á óvart, því sá sem þetta ritar var
ekki fremstur í flokki þeirra sem
hvað hrifnastir voru af fyrri mynd
Kristínar ,Á hjara veraldar".
Ástæða er hins vegar til að óska
Kristínu Jóhannesdóttur og henn-
ar fólki til hamingju með þessa
nýju stórmynd, sem vafalaust á
eftir að vinna til margra verðlaua
og viðurkenninga. - BG
Dráttarvél óskast
Óska eftir notaðri, ódýrri dráttarvél í þokkalegu ástandi.
Upplýsingar í síma 93-86663.
Sumir sóla sig viö ströndina — eöa þannig.
Streituþjakaða stórborgarbúa dreymir um að geta skellt sér á
ströndina að lokinni vinnu og það geta þeir í Jókóhama:
STRÖNDIN ER
INNANDYRA
í steikjandi sumarhitanum í Jókó-
hama í Japan hafa þreyttir og
sveittir borgarbúar virkilega þörf
fyrir að kæla sig og slaka á. En
það er ekki auðhlaupið að því að
demba sér á ströndina eftir vinnu
— eða hvað?
Nýlega hefur verið opnuð risa-
vaxin eftirlíking af afríkanskri
strönd innanhúss í borginni.
Strandhöllin er á stærð við
ólýmpískan boltaleikvang og þar
er allt að hafa, sem menn geta
óskað sér á ströndinni.
Ekki þarf að óttast að veðrið fari
úrskeiðis, því öllu slíku er stjóm-
að með tölvum. Sandurinn er fínn
og mjúkur, vatnið ómengað og
veitingahús og barir í fjörunni.
Þeir, sem hafa áhuga á brim-
brettareið, em heldur ekki skildir
útundan. Með einhverjum ótil-
greindum tæknibúnaði er hægt
að búa til fyrirmyndar brim þar
sem öldurnar ná allt að tveggja
metra hæð.
Japanskar fjölskyldur hafa tekið
þessari nýbreytni fegins hendi og
eyða nú frítíma sínum á afrík-
anskri strönd í hjarta borgarinnar.
Þreyttir og sveittir Japanir flykkjast á gerviströndina.
Séöyfir
strand-