Tíminn - 12.02.1994, Blaðsíða 5

Jón Kristjánsson skrifar
Pólitísk tíðindi vikunnar, sem er
að líða, em án efa skoðana-
könnun DV um borgarstjóm-
arkosningamar í vor. Þessi skoðana-
könnun er gerð eftir að það liggur
fyrir hver listi Sjálfstæðisflokksins
verður og eftir umfangsmikiö og
átakamikið prófkjör, sem hlotið hef-
ur mikla umfjöllun í fjölmiðlum.
t
Áfall
Þeir, sem fylgst hafa með skoðana-
könnunum, vita að það hefur ætíð
áhrif hver er í sviðsljósinu hverju
sinni. Mikil fjölmiðlaumfjöllun er
drjúg í skoðanakönnunum og hefur
þá ekki alltaf skipt höfuðmáli hvert
málefnið er, sem rætt er um. Það
bjuggust því flestir við því, að eitt-
hvað mundi draga saman með Sjálf-
stæðisflokknum og minnihluta-
flokkunum eftir að framboðsmál
þeirra eru komin á þann rekspöl sem
nú er. Að svo skyldi ekki verða er af-
ar athyglisvert, og víst er ab þaö
veldur sjálfstæðismönnum í Reykja-
vík miklum áhyggjum. Það er mjög
forvitnilegt að velta því fyrir sér
hvað er að gerast og hvort áfram-
hald veröur á þessari stöðu. Ef úrslit
kosninga yrðu eitthvað í þá veru,
sem skoðanakannanir sýna, er þab
gífurlegt pólitískt áfall fyrir forustu
S j álfstæðisflokksins.
Hins vegar er varasamt fyrir minni-
hlutaflokkana að hrósa sigri eða fyll-
ast sigurvímu. Þrír mánuðir eru
langur tími í stjórnmálum, ekki síst
þegar kosningar eru í nánd. Margt
getur auðvitaö breyst, þegar áróð-
ursmaskína sjálfstæðismanna hér í
borginni fer í gang fyrir alvöru.
Sú maskína kastaði Sveini Andra,
Önnu K. og Júlíusi Hafstein út í ystu
myrkur á hálfum mánuði og tryggöi
Ingu Jónu fjórða sætib.
Hörð barátta
framundan
Því er áríðandi fyrir
minnihlutaflokkana
að halda samstöðu
sinni og efla baráttu-
gleðina, því að bar-
áttan verður hörb.
Þessi góði árangur í skoðanakönn-
uninni er áreiðanlega ekki síst vegna
þess að haldið var á samningum
milli flokkanna með trúverðugum
hætti og án hiks, og það var ekkert
fát og fum í þeim vinnubrögðum.
Þaö hefði verið auðvelt að efna til
átaka um hvernig sætin á listanum
skiptast milli flokkanna. Slík átök
áttu sér ekki stað.
Þótt eftir sé að skipa í einstök sæti á
Reykjavíkurlistanum, liggur þó ljóst
fyrir hvaða fólk kemur þar til greina.
Málefnin skipta þó mestu
Málefnastaðan skiptir mestu máli,
þegar slagurinn byrjar. Klúðursmál
Sjálfstæðisflokksins í borgarstjórn
eru honum þung í skauti. Þar er lík-
lega strætómálið erfiðast, ásamt
skuldastöðu borgarinnar og bruðli
liðinna ára. Tilraunir flokksforust-
unnar til þess ab útskúfa ákveðnum
einstaklingum vegna þessa hafa ekki
slegið ryki í augu kjósenda. Málin
eru á ábyrgð borgarstjórnarmeiri-
hlutans og borgarstjórans. Því gerir
fólk sér fulla grein fyrir. Það er hin
alvarlega staða, sem við meirihlut-
anum blasir. Ekkert sýnir þversögn-
ina í þessum málum
betur en að það var
Inga Jóna Þórðar-
dóttir, sem hafði
umsjón með að taka
saman skýrsluna
sem aðgerðimar í
strætómálinu
byggðust á. Stefna
flokksins er einka-
væðing, hvað sem öðm líður.
Menn
og mál-
efni
Afneitabi Ólafi þrisvar
Umræöur í Alþingi á mánudaginn
vom um málefni útvarpsins, enda
vom þau umræðuefni manna á milli
alla vikuna. Þar skeði sá óvenjulegi
atburöur að forsætisráðherra afneit-
aði Ólafi Ragnari Grímssyni þrisvar,
eins og Pétur meistara sínum forð-
um. Yfirlýsingar um stjórnarmynd-
anir em óvenjulegar úr ræöustól Al-
þingis og þær sýna aðeiris hve for-
sætisráðherra fer úr jafnvægi, þegar
málefni Ríkisútvarpsins tengd
Hrafni Gunnlaugssyni ber á góma.
Það tiltæki að kalla Heimi Steinsson
á sinn fund vegna bréfs Arthúrs
Björgvins ber vott um mikið bráð-
ræði. Með því tengdi hann sig mál-
inu, þannig að sjálfkrafa rifjaðist
upp allt „Hrafnsmálið" svokallaða
síðan fyrir ári. Það er áreiðanlegt að
lítil gleði fylgir þessu tiltæki hjá
ýmsum sjálfstæðismönnum, sem
gjarnan vildu komast hjá því að
ræða þetta mál meir. Þetta þykir ekki
bera vott um mikið jafnvægi manns,
sem skipar stöðu forsætisráðherra
landsins.
Lykilatriðið er að
vera til friðs
Aðalatriði Ríkisútvarpsmálsins er
það, að í dagskrárgerö sjónvarpsins
hefur hvorki verið gætt faglegra
sjónarmiða um þáttagerð né óhlut-
drægni í vali stjórnenda. Þetta hefur
rýrt álit stofnunarinnar, þrátt fyrir
að þar séu ágætis starfsménn innan-
borðs. Þversögnin í þessu öllu sam-
an og mesta ósvífnin er sú, að svo
em öll þau vandræði, sem af þessu
stafa, notuð sem rökstuðningur fyrir
því að það þurfi að gjörbreyta skipu-
lagi Ríkisútvarpsins, vegna þess að
þar sé illa stjórnað. Ég fullyrði að
það væm engin vandamál með Rík-
isútvarpið fram yfir það, sem venju-
legt er í rekstri fjölmiðla, ef það
hefði verið látið í friði af mennta-
málaráðhemxm og yfirmenntamála-
ráðhermm Sjálfstæbisflokksins. Það
er lykilatriði að vera til friðs. Það
þarf aö halda óhlutdrægni í Ríkisút-
varpinu og nýta það fólk og þá
kunnáttu, sem þar er, og halda góð-
um vinnufriði og liðsanda á þeim
vinnustað. Það er allt og sumt. Þess-
ar illvígu pólitísku deilur, sem blossa
upp um stofnunina, geta eyðilagt
hana og það er mjög.miður.