Réttur


Réttur - 01.05.1967, Blaðsíða 48

Réttur - 01.05.1967, Blaðsíða 48
III Kommúnistaflokkar og verkolýðsflokkor Evrópu eru reiðubúnir fil oð helga ollo krafta sína fram- kvaemd þessara verkefna, sem efla mólstað friðar, framfara og lýðræðis. Hreyfing vor, sem ó þessu óri minnist þess að hólf öld er liðin fró mesta sigri hennar — Október- byltingunni, er orðin voldugt pólitískt afl, sem hefur úrslitaóhrif ó þróun alls mannkyns. Sérhver kommúnistaflokkur ber við þær aðstæð- ur, sem hann hlýtur að starfa við, óbyrgð ó stefnu sinni gagnvart verklýðsstétt og alþýðu lands síns, gagnvart þjóð sinni. Jafnframt gerir hver flokkur sér grein fyrir óbyrgð sinni ó alþjóðlegum vett- vangi, óbyrgð ó þvi að friður haldist, óbyrgð ó því að mótuð verði ný samskipti þjóða, sem endurspegla þarfir vorra tíma. Þessi óbyrgðartilfinning krefst þess af oss, kommúnistaflokkum Evrópu, að vér sameinumst um að leysa þessi vandamól. Þvi öflugri sem eining og samstaða kommúnista- og verklýðsflokka Evrópu og í öllum heimi er, þeim mun órangursríkari verð- ur barótta vor. Þessi óbyrgðartilfinning skyldar oss til að beina móli voru fyrst og fremst til verklýðsstéttarinnar, sem er helztur skopandi efnislegra verðmæta og frafarasinnaðosta stétt nútimaþjóðfélags. Vér snú- um oss fil nónasta bandamanns verklýðsstéttarinn- ar, bændastéttar, og einnig til millistétta, sem ekki fó þrifizt ón friðar og velferðar. Verkamenn og öll alþýða Evrópu geta með þvi að tengja saman ætt- jarðaróst og alþjóðohyggju haft úrslitaþýðingu í baróttu fyrir friði og öryggi í Evrópu, fyrir lýðræði og félogslegum framförum i ólfu vorri. Vér snúum oss til flokka sósíalista og sósíal- demókrata sem njóta viðtækra óhrifa með evrópskri verklýðsstétt og aðild eiga að nokkrum ríkisstjórn- um í Evrópu. Aratuga reynsla hefur sannað, að sameiginlegar aðgerðir kommúnista og sósialista gera verkalýðsstéttinni mögulegt að hafa úrslita- óhrif ó hið pólitíska lif og nó samstarfi við þó þjóð- félagshópa, sem hag hafa af verndun friðar og framkvæmd lýðræðislegra þjóðfélagsbreytinga. Vér beinum móli voru til verklýðssamtaka Evrópu, sem hafa um hundrað óra skeið verið stærstu fjölda- samtök stéttarinnar og varið efnahagslega og fé- lagslega hagsmuni hennar. Vér hvetjum verklýðsfé- lög til að nota óhrifavald sitt i þógu baróttunnar fyrir Evrópu friðarins. Vér beinum móli voru til vísindamanna, rithöf- unda, listamanna, til allra menntamanna Evrópu, beztu fulltrúar þeirra hafa óvallt varið rétt og frelsi mannsins, sjólfstæði þjcðanna, beitt séi fyrir friði og olþjóðlegri samvinnu Vér snúum oss til kristinna hreyfinga, til kaþólskra og mótmælenda, til allra trúaðra manna, sem byggja kröfur sínar um frið og félagslegt rétt- læti ó trúarsannfæringu Vér beinum móli voru til ungu kynslóðarinnar í Evrópu, sem ó framtíð sína órjúfanlega tengda sigri hugsjóna friðar og öryggis. Æskufólki ber að taka sér stöðu i fremstu röð þeirra, sem berjast gegn hernaðarstefnu, afturhaldi og fasisma, fyrir frelsi og framförum og þjóðavinóttu. Vér snúum oss til kvenna, sem gegna æ mikil- vægara hlutverki i opinberu lífi og geta skipt miklu móli í sambandi við verndun friðar og öryggis. Vér beinum móli voru til þeirra borgaralegu afla, sem taka veruleik samtíðarinnar raunsæum tökum, gera sér grein fyrir hættu ó kjarnorkustyrjöld, vilja gera lönd sín óhóð Bandarikjunum og eru reiðubúin að styðja pólitík öryggis í Evrópu. Vér hvetjum öll friðaröfI til að sameinast og skipuleggja baróttu bæði í hverju landi og um alla ólfu fyrir því að hafnar verði beinar aðgerðir sem stefnt er að sameiginlegu öryggi. Vér hvetjum til almenns stuðnings við tillögu um að kölluð verði saman róðstefna Evrópurikja. Evrópskir kommúnistar eru sannfærðir um, að með þvi að vernda frið og öryggi i sinni ólfu gegn órósar- og styrjaldaröflum séu þeir að vinna í þógu lýðræðis, félagslegra framfara og þjóðfrelsis, í þógu allra þjóða heims. Só timi, sem vér nú lifum, krefst hugrekkis og frumkvæðis. Vér beinum móli voru til allra góðvilj- aðrc manna, hverjar sem skoðanir þeirra eða trú er, af hvaða flokki eða þjóð sem þeir eru, og hvetj- um til að þeir beiti óhrifum sínum að einu sameigin- 104
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Réttur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Réttur
https://timarit.is/publication/319

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.