Morgunblaðið - 26.04.2006, Blaðsíða 32

32 MIÐVIKUDAGUR 26. APRÍL 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Sigrún Magnús-dóttir fæddist í
Reykjavík 17. febr-
úar 1951. Hún lést á
líknardeild LSH í
Kópavogi 14. apríl
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Magnús S. Magnús-
son, f. 1918, d. 2006,
og Kristín Þ. Gunn-
steinsdóttir, f. 1919.
Sigrún var yngst
þriggja systkina.
Bræður hennar eru
Geir, f. 1942, kvænt-
ur Kristínu Björnsdóttur, og
Helgi, f. 1943, kvæntur Guðlaugu
Guðjónsdóttur.
Árið 1974 giftist Sigrún eftirlif-
andi eiginmanni sínum Jóhannesi
Halldórssyni, f. 1950. Foreldrar
hans voru Halldór Bjarnason, f.
1923, d. 1975, og Jóhanna Frið-
riksdóttir, f. 1923, d. 1992. Börn
Sigrúnar og Jóhannesar eru: 1)
Hanna Dóra, f. 1972, gift Skúla
Edvardssyni, f. 1965, þau eiga
tvær dætur, Sigrúnu Gróu, f.
1991, og Auði Hörpu, f. 1995. 2)
Páll, f. 1976, kvæntur Huldu Guð-
nýju Kjartansdótt-
ur, f. 1976, þau eiga
eina dóttur, Huldu
Fanný, f. 2002. 3)
Kristín Þóra, f.
1978, gift Sigurjóni
V. Eiríkssyni, f.
1974, þau eiga einn
son, Jóhannes Kára,
f. 2004. 4) Signý, f.
1987.
Sigrún bjó í
Reykjavík til
þriggja ára aldurs
og fluttist þá í Kópa-
vog þar sem hún var
í barnaskóla og gagnfræðaskóla.
Síðan gekk hún í Menntaskólann í
Reykjavík en þaðan útskrifaðist
hún árið 1971. Sigrún útskrifaðist
sem exam. pharm. frá Háskóla Ís-
lands árið 1974. Hún starfaði sem
lyfjafræðingur í Laugarnesapó-
teki í tvö ár en hóf síðan störf í
sjúkrahúsapóteki Landakotsspít-
ala árið 1982 sem síðar varð
sjúkrahúsapótek LSH í Fossvogi.
Þar starfaði hún til ársins 2005.
Útför Sigrúnar verður gerð frá
Kristskirkju í Landakoti í dag og
hefst athöfnin klukkan 15.
Nú er hún tengdamóðir mín horfin
okkur eftir að hafa barist svo lengi og
hetjulega gegn krabbameininu sem
hana hrjáði. Kraftur hennar og
þrautseigja voru með eindæmum
enda var hún svo einbeitt og ákveðin
í að láta veikindin sem minnst trufla
sig í því að lifa lífinu. Hún lifði fyrir
börnin sín, eiginmann og fjölskyldu
og ætlaði sér alls ekki að fara að sjá
af þeim strax.
Fyrir rúmum tíu árum kynntist ég
syni hennar og fór að venja komur
mínar inn á heimilið á Boðagrand-
anum. Þar var fyrir ótrúlega sam-
heldin og glaðleg fjölskylda. Það var
augljóst að á þessum bæ var fólki eðl-
islægt að hafa það skemmtilegt og
tók ég eftir hvað þetta var sérlega
hláturmilt fólk. Mér var strax tekið
opnum örmum sem hluta af fjöl-
skyldunni. Ég man eftir Sigrúnu í
eldhúsinu á Boðagrandanum með
matinn tilbúinn, alltaf á slaginu
hálfsjö þegar Jói var kominn úr heita
baðinu eftir vinnudaginn. Það klikk-
aði ekki, ekki frekar en eftirfylgni
hennar með námi barna sinna. En
hún var óþreytt að læra með þeim og
hlýða þeim yfir. Reyndar var hún
enn í því hlutverki þegar hún nú
þurfti að kveðja. Hún var kjölfestan
á heimilinu sem allir leituðu til, fengu
ráð hjá og treystu á. Það var alltaf
notalegt að koma í létta andrúmsloft-
ið á Boðagrandanum eða kíkja upp í
sumarbústaðinn þeirra á Þingvöllum
en þar var svo auðvelt að gleyma stað
og stund í spjalli og þægilegheitum. Í
kringum hana þurfti aldrei neitt til-
stand því hún var einstaklega nægju-
söm, jákvæð og laus við hégóma.
Þess vegna var svo auðvelt fyrir alla
að lynda við hana enda gerði hún
aldrei veður út af smáatriðum eða
velti sér upp úr vandamálum. Fjöl-
skyldan var stoltið hennar og þurfti
lítið til að gera henni til hæfis svo
lengi sem allir tóku góða skapið með
sér, var annað aukaatriði.
Ég kveð tengdamömmu mína með
söknuði en geymi minninguna um
fallega og góða konu og mun hjálpa
dóttur minni að muna þannig eftir
ömmu sinni.
Hulda Guðný.
Elsku besta amma Sigrún, núna
ertu farin frá okkur, alltof snemma.
Við viljum þakka þér fyrir allar sum-
arbústaðaferðirnar sem við fórum
með þér og afa og allar helgarnar
sem við fengum að koma og gista á
Boðó. Við erum svo þakklátar fyrir
allar góðu minningarnar sem við eig-
um. Þú varst alltaf svo góð við okkur
þegar við vorum saman. Þú tókst
alltaf á móti okkur brosandi og tilbú-
in að gera hvað sem var fyrir okkur,
eins og alltaf þegar við gistum hjá
ykkur þá buðuð þið okkur út að
borða á Pizza Hut eða Hornið og við
vorum eins og prinsessur. Það er
ekki hægt að hugsa sér betri ömmu
en þig.
Elsku amma, við lofum að hugsa
vel um afa Jóa og Signýju og vera
góð hvert við annað.
Elsku besta amma, megi góður
Guð geyma þig. Kossar og knús.
Þínar ömmustelpur,
Sigrún Gróa og Auður Harpa.
Það er bæði sárt og erfitt að
kveðja Sigrúnu, svo snemma á ferða-
lagi lífsins eftir langa og stranga bar-
áttu við illvígan sjúkdóm, þar sem
Sigrún vann hverja orrustuna af
annarri með einstökum vilja og já-
kvæðni.
Sigrún kom inn í okkar stórfjöl-
skyldu sem sólargeisli, geislandi af
kærleik og væntumþykju og ávallt
upptekin af því jákvæða í tilverunni.
Með einstaklega hógværri og þægi-
legri nærveru hafði hún meiri áhrif á
sína samferðamenn en margan grun-
ar.
Sigrún var skipulögð og nákvæm
með eindæmum og hélt heimili til
fyrirmyndar, svo eftir var tekið. Sú
samheldni og glaðværð sem einkennt
hefur fjölskylduna á Boðagranda er
svo sannarlega Sigrúnu trúr vitnis-
burður. Með sinni glaðlegu lund og
smitandi hlátri átti hún þátt í að gera
marga fjölskylduviðburðina ógleym-
anlega. Ofarlega í minni er Rómar-
ferðin sem systkinin á Hólatorgi og
makar fóru fyrir nokkrum árum.
Sigrún var lítillát og vann sín verk
í hljóði, umhyggjan fyrir fjölskyld-
unni var ávallt í fyrirrúmi, hvort
heldur var vegferð fjölskyldumeð-
lima í námi eða starfi. Sigrún var
þessi stólpi sem kjarnafjölskyldan
byggist á, ákveðin og stefnuföst en
umfram allt kærleiksrík. Það var
hrein unun að fylgjast með þegar
barnabörnin fæddust eitt af öðru,
hvað amman var stolt og umhyggju-
söm og í dag sjáum við Sigrúnu í
þeim öllum.
Gamall draumur þeirra hjóna um
að eignast sumarhús rættist fyrir
nokkrum árum, þar var Sigrún í ess-
inu sínu, það var eins og náttúran,
fuglasöngurinn, vatnið og móðir jörð
gæfu henni nýjan kraft til að takast á
við þær raunir sem framundan voru.
Gestrisni var Sigrúnu í blóð borin,
hvort heldur var eftir kappleiki í
Vesturbænum þar sem ávallt beið
kaffi og „smartheit“ á Boðagrandan-
um fyrir bræðurna og aðra eða í
sumarbústaðnum, sem var vinsæll
bíltúr fyrir marga fjölskylduna.
Ávallt var tekið fagnandi á móti gest-
um og gangandi. Jafnvel þótt veik-
indin væru farin að taka sinn toll, lét
Sigrún það ekki aftra sér frá vina-
fundum.
Það er höggvið stórt skarð í „Mág-
konubekkinn“ við fráfall Sigrúnar,
en eftir sitja minningar, minningar
um sterka konu sem geislaði af já-
kvæðni og góðum verkum, þessar
minningar munu þétta hópinn.
Þú skalt vera stjarna mín Drottinn
yfir dimm höf
yfir djúpa dali
og eyðimerkur
ég geng í geisla þínum
og eitt sinn mun geisli þinn verða að
gullstiga
þar sem ég geng upp fagnandi skrefum
(Ragnhildur Ófeigsdóttir.)
Elsku Jói, og fjölskylda, Guð blessi
ykkur og styrki.
Blessuð sé minning Sigrúnar.
Þínar mágkonur og svilkonur,
Halldóra, Oddný, Þorgerður,
Kristín, Hildur, Heiða, Hrönn
og Unnur.
Hetjulegri baráttu er lokið. Sú
barátta hefur staðið í tæp níu ár. Það
er með ólíkindum hvað hægt var að
leggja á einn líkama. En baráttu-
þrekið var mikið, bjartsýni, andlegur
styrkur og kímnigáfa áttu þátt í að
marga sigrana vann hún mágkona
mín, þrátt fyrir allt.
Hún var einstök, falleg og góð. Trú
hennar var sterk, trú á æðri mátt, trú
á læknana, vísindin, ný úrræði. Sem
lyfjafræðingur fylgdist hún með öll-
um nýjungum á því sviði. Það er ólýs-
anlega sárt að hún skyldi ekki hafa
betur í baráttunni. Mennirnir áætla,
en Guðs vilji ræður. Við trúum að
henni sé ætlað virkilega mikilvægt
hlutverk. Minningarnar munu ylja.
Frænkukvöldin t.d. sem hófust fyrir
nokkrum árum, voru okkur öllum
mikils virði. Vonandi halda þau
áfram með minningu hennar að leið-
arljósi.
Söknuðurinn er sár, sárastur hjá
eiginmanni, börnum og móður, sem
öll hafa vonað, beðið og sýnt henni
ómælda ást og umhyggju, allt til
enda. Megi góður Guð sefa sorgina
og gefa þeim styrk. Sigrúnu þakka
ég allt sem hún var mér, megi hún
eiga góða heimkomu.
Þau ljós sem skærast lýsa,
þau ljós sem skína glaðast,
þau bera mesta birtu
en brenna líka hraðast
og fyrr en okkur uggir
fer um þau harður bylur
er dauðans dómur fellur
og dóm þann enginn skilur.
En skinið logaskæra
sem skamma stund oss gladdi,
það kveikti ást og yndi
með öllum sem það kvaddi.
Þótt burtu úr heimi hörðum
nú hverfi ljósið bjarta
þá situr eftir ylur
í okkar mædda hjarta.
(Friðrik Guðni Þórleifsson.)
Minnist þín ævinlega.
Þín mágkona,
Guðlaug Guðjónsdóttir.
Við andlát Sigrúnar Magnúsdótt-
ur er mikill harmur að okkur kveð-
inn.
Hún var mágkona, vinkona og ná-
granni okkar til margra ára. Hún var
einstök kona, sem voru algjör for-
réttindi að eiga að vini. Af ótrúlegu
æðruleysi, kjarki og dugnaði háði
hún baráttu við veikindi sín þar sem
hún aftur og aftur stóð upp og það
komu tímar þar sem við héldum að
hún myndi fara með sigur af hólmi.
Það urðu örlög okkar að eignast
heimili í sömu blokkinni, sitt í hvor-
um stigaganginum. Sigrún og Jói
fluttu á Boðagranda 5, með börnin,
við og Gummi á Boðagranda 3. Sam-
gangur var mikill á milli heimila.
Börnin léku sér saman, og við dugleg
að heimsækja hvort annað, ræða um
allt á milli himins og jarðar, og fá mál
sem við höfðum ekki skoðun á.
Við fluttum til Danmerkur í tvö ár,
og fjölskyldan á Boðagranda 5 lagði
land undir fót og kom í heimsókn.
Þau eyddu með okkur heitustu sum-
ardögunum sem við fengum á meðan
við bjuggum þar. Og þessi heimsókn
þeirra til okkar var sérlega ánægju-
leg og okkur mikils virði.
Við minnumst með mikilli hlýju
allra gamlárskvöldanna sem við átt-
um saman í notalegheitum með Jóa,
Sigrúnu og börnunum. Sigrún nostr-
aði við pörusteikina af umhyggju all-
an daginn, og við nutum þess að setj-
ast að snæðingi, og í kjölfarið að fara
á brennu, horfa saman á áramóta-
skaupið og skjóta upp flugeldum um
miðnættið.
Sigrún var ótrúlega vel gefin kona,
glaðlynd, sérlega metnaðarfull eigin-
kona og móðir. Hún lagði mikinn
metnað í heimilið sitt, og lagði mikið
upp úr því að hafa huggulegt í kring-
um fjölskylduna. Við börnin sín
dekraði hún óspart. Saumaði og
prjónaði á þau þegar þau voru yngri.
Lærði með þeim fyrir próf sem skil-
aði sér í toppárangri.
Við viljum þakka Sigrúnu sam-
fylgd og vináttu í gegnum árin. Megi
hún hvíla í friði.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta,
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Elsku Jói og fjölskyldan öll, megi
Guð vera með ykkur og styrkja í sorg
ykkar.
Hrönn og Friðrik (Denni).
Eftir að hafa fylgst með baráttu
Sigrúnar við krabbameinið í tæp tíu
ár var ég samt ekki tilbúin þegar
kallið kom. Ég þakka fyrir þann
styrk sem Sigrún fékk í vöggugjöf og
nýtti á alveg ótrúlegan hátt. Þrátt
fyrir að vera í endalausum meðferð-
um stundaði hún vinnuna eins og hún
gat og lét sig ekki vanta í fjölskyldu-
boðin og frænkukvöldin þótt heilsan
væri tæp.
Þegar ég var yngri passaði ég oft
börnin fyrir hana og hafði hún ósjald-
an bakað handa mér skúffuköku mér
til ómældrar ánægju. Þegar vinkon-
ur mínar komu með mér að passa var
ég alltaf mjög stolt af frænku minni
því mér þótti hún svo falleg og klár.
Þegar Sigrún hélt upp á fimmtugs-
afmælið sitt hélt Páll, sonur hennar,
ræðu um mömmu sína sem snerti
mig mikið. Þar talaði hann um stuðn-
SIGRÚN
MAGNÚSDÓTTIR
Hjartans þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför
HELGA JÓHANNESSONAR
fyrrverandi aðalgjaldkera,
Hæðargarði 29,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks hjúkrunarheimilis-
ins Skógarbæjar fyrir frábæra umönnun.
Þóra Þorleifsdóttir,
Halldóra M. Helgadóttir, Þorbergur Atlason,
Hörður Ó. Helgason, Sigrún Sigurðardóttir,
Helgi Þór Þorbergsson, Marcia Abreu,
Þórhildur Þorbergsdóttir, Hallgrímur Sæmundsson,
Sigurður Már Harðarson, Orri Harðarson,
Hekla, Þór, Maríus Máni.
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúð og
hlýhug við andlát og útför elskulegrar eiginkonu,
móður, tengdamóður, ömmu og langömmu,
UNNAR ERLENDSDÓTTUR,
Lyngbrekku 11,
Kópavogi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks deildar L 1 Landa-
kotsspítala.
Magnús Kr. Finnbogason,
Erlendur Magnússon, Steinunn H. Guðbjartsdóttir,
Kristín Magnúsdóttir,
Lárus Pálmi Magnússon, Sonja Lampa,
barnabörn og barnabarnabörn.
Kæru vinir og samstarfsfólk Hauks.
Innilegar þakkir til ykkar allra, sem sýnduð okkur
samúð og stuðning við andlát og útför sonar
míns, bróður okkar og mágs,
HAUKS ARNÓRSSONAR,
Þingholtsstræti 30,
Akueyri.
Sérstakar þakkir til Friðriks E. Yngvasonar læknis
og Heimahlynningar Akureyrar.
Arnór Benediktsson,
Indriði Arnórsson, Birna Kristjánsdóttir,
Þórhallur Arnórsson, Jóna Jónsdóttir.