Morgunblaðið - 17.03.2007, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 17. MARS 2007 35
MINNINGAR
✝ Kristjón Haf-liðason fæddist
6. mars árið 1919
að Búð í Þykkva-
bæ. Hann lést á
Dvalarheimilinu
Lundi, Hellu 7.
mars 2007. For-
eldar Kristjóns
voru Hafliði Guð-
mundsson og Guð-
rún Daníelsdóttir
frá Búð í Þykkva-
bæ.
Helga Tyrfings-
dóttir fæddist 30.
september árið 1925 að Vestri-
Tungu í Vestur-Landeyjum. Hún
lést á Dvalarheimilinu Lundi,
Hellu 12. mars 2007. Foreldrar
Helgu voru Tyrfingur Einarsson
og Þóranna Helgadóttir frá
dvöldu á Dvalarheimilinu
Lundi, Hellu.
Börn Kristjóns og Helgu eru:
a) Ásdís Erla, f. 27. desember
1947, maki Sigurður Sigurð-
arson, b) Þórunn, f. 15. febrúar
1950, maki Ragnar V. Sigurðs-
son, c) Hafrún, f. 24. júní 1953,
maki Sigurbergur Kristjánsson,
d) Tyrfingur Arnar, f. 31. maí
1959, maki Nína Kristjónsson,
e) Jóna María, f. 28. ágúst 1969,
maki Guðmundur Hreinsson, f)
Steinn (uppeldissonur), f. 25.
september 1968, maki Súsanna
Helgadóttir. Barnabörn Krist-
jóns og Helgu eru 13 og barna-
barnabörnin eru 12.
Útför Kristjóns og Helgu verð-
ur gerð frá Þykkvabæjarkirkju,
laugardaginn 17. mars, og hefst
athöfnin kl. 13.
Vestri-Tungu í Vestur-Land-
eyjum. Kristjón og Helga giftu
sig þann 18. maí 1946 og hófu
búskap í Tjörn, Þykkvabæ sama
ár. Þau bjuggu þar allan sinn bú-
skap utan síðasta árið sem þau
Elsku mamma og pabbi (amma og
afi).
Nú eruð þið búin að fá hvíldina.
Þið voruð greinilega mjög náin og
þegar þú pabbi fékkst hvíldina löngu
gat mamma hreinlega ekki án þín
verið og yfirgaf hið jarðneskja líf til
að vera með þér. Ég er ykkur sér-
laga þakklátur fyrir að fá tækifæri
til að kveðja ykkur í hinsta sinn. Þið
fóruð með mikilli reisn.
Þegar ég lít til baka koma upp í
hugann ótal minningar um stundir
sem ég og fjölskylda mín áttum í
Þykkvabænum með ykkur. Ég naut
þeirra forréttinda að alast upp hjá
ykkur og hefur vart verið hægt að
hugsa sér betri aðstæður en einmitt
það að alast upp í sveitinni sem var
ykkur svo kær. Ungur lærði ég þau
vinnubrögð sem tíðkuðust í sveitinni
og er óhætt að fullyrða að vinnusem-
in hafi verið fyrirferðarmikil á heim-
ilinu. Ég minnist ótal hausta þegar
fjöldi manna kom saman í kartöflu-
upptöku og var jafnan glatt á hjalla
þrátt fyrir mjög langa og erfiða
vinnudaga. Kartöfluupptakan gat
einnig verið einskonar fjölskyldu-
mót því þá komu börn ykkar,
tengdabörn og jafnvel barnabörn og
aðstoðuðu við upptökuna. Ég veit að
þú, mamma, beiðst alltaf í ofvæni
eftir haustinu því þá vissir þú að fjöl-
menni yrði á heimilinu og þannig
vildir þú hafa það. Dugnaðurinn sem
þú sýndir í eldhúsinu var einstakur
og alltaf var allt til alls.
Sá stuðningur sem þið veittuð
mér til náms og íþrótta var einnig
mjög dýrmætur. Og þótt þú pabbi
hefðir ekki mikinn áhuga á íþróttum
vildir þú alltaf vita hvernig mér og
Súsönnu gengi, bæði á mótum heima
sem og erlendis. Og þú mamma
sýndir ávallt náminu mikinn áhuga
og fylgdist grannt með hvernig okk-
ur gengi. Það var einnig gaman að
ræða gamla tíma og þú pabbi varst
einstaklega fróður um sögu sveitar-
innar og gamla búskaparhætti sem
við ræddum oft saman um. Þegar
við fórum í bíltúra um sveitina
þreyttist þú aldrei á að segja okkur
sögur sem tengdust sögu fjölskyld-
unnar og sveitarinnar.
Eftir að ég og Súsanna eignuð-
umst börnin okkar voru stundirnar
dýrmætar sem við eyddum með
ykkur í Þykkvabænum. Börnin elsk-
uðu að koma til ykkar og njóta
sveitasælunnar og veitinganna sem
þú mamma galdraðir fram. Bæði
fylgdust þið af áhuga með börnun-
um okkar og því sem þau tóku sér
fyrir hendur.
Við viljum þakka ykkur fyrir allar
dýrmætu stundirnar sem við áttum
saman. Við erum þakklát fyrir að þið
fenguð að kveðja þetta jarðneska líf
saman.
Steini og Súsanna
Kæru tengdaforeldrar mínir, ég
kveð ykkur í hinsta sinn. Það var svo
stuttur tími á milli þess að þið
kvödduð okkur og held ég að það
hafi verið ykkar vilji. Á svona
stundu birtast í hugum okkar minn-
ingar sem við fjölskyldan áttum með
ykkur. Hvort sem það var á Tjörn
eða þegar Helga kom í heimsókn til
okkar, hvar svo sem við bjuggum í
það skiptið og gisti hjá okkur. Er
mér í fersku minni hvað það var oft
glatt á hjalla þegar Helga var hjá
okkur. Ég gerði það á góðum stund-
um að leggja það til við Helgu að við
fengjum okkur einn bjór fyrir svefn-
inn, sem hún ávallt þáði, áttum við
þá oft góðar samræður sem voru
ávallt léttum nótunum. Sterk bönd
voru á milli Kristínu minnar og
Helgu og veit ég að Helga hélt mikið
upp á ömmustelpuna sína og þakka
ég þér, Helga mín, fyrir öll kvæðin
og ljóðin sem þú fórst með fyrir
hana fyrir svefninn. Mér er ofarlega
í huga hér á árum áður hvað það var
fastur þáttur í lífi okkar fjölskyld-
unnar að fara austur í Þykkvabæ um
helgar, og hvað það var mikilvægt
að vera kominn fyrir hádegi því þá
beið Helga með steik eða annað
álíka góðgæti, og var henni mjög
umhugað að maður væri vel mettur
allan daginn. Á milli mála var gaman
að bjóða Kristjóni í bíltúr um
Þykkvabæinn og skoða bæina. Núna
eigum við eftir að sakna nánast dag-
legra símhringinga frá þér, Helga
mín, að spyrja frétta af okkur og
heilsu okkar, og veit ég að það voru
margar andvökunætur sem þú áttir,
baðst fyrir okkur Jónu og börnunum
okkar ef eitthvað bjátaði á og þakka
ég þér fyrir það. Kæru tengdafor-
eldrar mínir, þakka ykkur fyrir sam-
ferðina í gegnum lífið og megi guð
geyma ykkur.
Ykkar tengdasonur
Guðmundur Hreinsson
Elsku amma og afi. Nú eruð þið
farin frá okkur og upp til himna þar
sem ykkur líður betur núna.
Takk fyrir allar stundirnar sem
við áttum saman í sveitinni og allt
sem þið gáfuð okkur. Það var alltaf
gaman að koma til ykkar í Þykkva-
bæinn.
Nú eigum við tvo nýja engla á
himninum sem fylgjast með okkur
og vernda.
Saknaðarkveðjur,
Helga Rut, Hinrik Snær og Þór-
dís Eva Steinsbörn.
Það er tómlegt þegar fólk, sem
ávallt hefur verið fastur punktur í
tilveru okkar, kveður svo snöggt.
Ekki aðeins einn fjölskyldumeðlim-
ur heldur tveir. Þetta er lífsins
gangur en við erum þó þakklát fyrir
að hafa átt þau svo lengi sem raunin
varð.
Amma og afi voru auðsjáanlega
tengd hjón sem vildu fara saman á
aðrar slóðir, þegar yfir lauk. Afi
kvaddi þennan heim, daginn eftir 88
ára afmælisdaginn sinn og lét amma
hann ekki bíða lengi eftir sér, frekar
en fyrri daginn enda ekki vön að láta
nokkurn mann gera það. Hún fór til
hans aðeins fimm dögum síðar.
Síðustu bílferðina þeirra ömmu og
afa saman, frá Tjörn að Lundi á
Hellu, óskaði afi eftir því að þau
yrðu keyrð „ástarbrautina“, sem
þau og gerðu. Tilviljun? Eða voru
þetta forlögin?
Það má með sanni segja að þetta
hafi verið einstakur, fallegur og eilít-
ið rómantískur endir á farsælu lífi
þeirra hjóna.
Við kveðjum ömmu og afa með
söknuði og þökkum fyrir liðna tíð.
Helga Jóna og fjölskylda.
Elsku amma og afi.
Það er óhætt að segja að okkur
hafi verið brugðið þegar pabbi
hringdi og tilkynnti okkur að afi
væri dáinn. Einhvern veginn höfð-
um við ekki leitt hugann að því að sá
dagur yrði í bráð. Einungis fimm
dögum síðar komu aðrar sorgar-
fréttir. Pabbi tilkynnti okkur að
amma hefði dáið laust fyrir mið-
nætti. Þetta bar allt skjótt að. Hugg-
unin var sú að þau þurftu ekki að
líða kvalir. Einhvern veginn eftir á
að hyggja kom svo sem ekki á óvart
að þegar kallið kom hafi þetta geng-
ið fljótt fyrir sig. Annað hefði ekki
verið þeirra stíll.
Ímyndin um afa var alltaf sú að
hann væri sá sem ekkert biti á. Þótt
að hann hafi verið kominn langleið-
ina að níræðu fannst okkur hann
aldrei breytast. Hann var alltaf sá
sterki sem bar inn kartöflupokana í
kartöflukofann eins og ekkert væri á
meðan aðrir sliguðust undan þeim.
Það fór ekkert á milli mála hver
væri húsbóndinn á Tjörn. Þegar fjöl-
skyldan fór í kartöflutökuna voru
það fastir liðir eins og venjulega. Sá
gamli stýrði traktornum af stakri
snilld og vinnuhópurinn vann sem
smurð vél í upptökuvélinni. Eftir há-
degismat lagði sá gamli sig í drykk-
langa stund og aðrir biðu eftir næsta
skrefi. Þarna fór ekkert á milli mála
hver stýrði ferðinni. Óhætt er að
segja að afi hafi fylgst vel með þjóð-
málunum fram á síðasta dag. Hann
hafði sterkar skoðanir á málunum
og ekkert fór fram hjá honum.
Amma okkar var ótrúleg kona.
Hún vildi allt fyrir okkur gera. Mót-
tökurnar á Tjörn voru alltaf höfð-
inglegar. Þar var lykilatriði að mæta
í hádegismatinn. Alltaf þegar við til-
kynntum ömmu símleiðis að við vær-
um á leiðinni var spurt; Og komið
þið ekki í hádegismat? Það var nauð-
synlegur hluti ferðarinnar. Rjóma-
tertan í kaffinu var líka ómissandi.
Gestrisnin var hennar aðal. Hún
kunni að taka á móti fólki og leiddist
það ekki. Þegar við vorum guttar
fórum við reglulega austur. Ýmist
með mömmu og pabba eða urðum
eftir í einhvern tíma. Það var alltaf
mikið ævintýri. Óhætt er að segja að
amma hafi kennt okkur margt. Hún
var mjög trúuð og kenndi okkur að
rækta trúna. Farið var með henni á
sunnudögum í kirkju og farið með
bænir fyrir svefninn. Að þessari
reynslu búum við enn og munum
gera um ókomna tíð.
Úr sveitinni eru margar minning-
ar. Ógleymanlegt var þegar afi ,,gaf“
traktorinn. Það var ekki lítið talað
um það. Dæmi um það hversu vel
maður undi sér í sveitinni er frægt
þegar ónefndur kvaddi ömmu sína
eftir enn eina vel heppnaða dvöl. Þá
sagði sá stutti; Þetta er allt í lagi
amma, ég kem bara aftur á morgun.
Og hvernig ætlarðu að koma? sagði
amma. Bara með einhverjum bíl,
sagði sá stutti og málinu var reddað.
Það var alltaf gaman að fara austur
og þótti okkur sérstaklega vænt um
að barnabörnin fengu að kynnast
langömmu og langafa. Þeim þótti
frábært að fá að leika lausum hala í
sveitinni. Já, minningarnar eru ótal
margar sem koma í hugann og munu
fylgja okkur um ókomna tíð.
Elsku amma og afi. Við kveðjum
ykkur með þessum orðum og þökk-
um ykkur um leið fyrir allt sem þið
kennduð okkur.
Hlynur, Bjarki, Sigurður og
fjölskyldur.
Elsku amma og afi.
Leiddu mína litlu hendi
ljúfi Jesú, þér ég sendi
bæn frá mínu brjósti, sjáðu,
blíði Jesú að mér gáðu.
Vertu guð faðir, faðir minn
í frelsarans Jesú nafni.
Hönd þín leiði mig út og inn
svo allri synd ég hafni.
Guðjón Leó, Kristín Rós og
María Ellen.
Elskuleg frænka mín og vinkona
Helga Tyrfingsdóttir fékk hvíldina
þann 12. mars sl., fáeinum dögum
eftir að eiginmaður hennar Kristjón
Hafliðason fékk hvíldina, og verða
þau bæði kvödd í Þykkvabæjar-
kirkju í dag. Við Helga vorum
systradætur, en fyrst og fremst vor-
um við vinkonur. Helga var með ein-
dæmum glaðlynd kona og oft var
glatt á hjalla í eldhúsinu hjá henni
og ég tala nú ekki um þegar systur
hennar Sísí og Anna voru staddar
hjá henni, þá var mikið hlegið og
sögurnar frá gömlu góðu tímunum
rifjaðar upp. Hressileg framkoma,
glaðværð og hlýtt fas einkenndi
Helgu. Hún átti afskaplega gott með
að sjá broslegu hliðar hlutanna og
gat verið glettin í tilsvörum. Hún
var stórlynd kona sem sagði afdrátt-
arlaust sínar skoðanir á mönnum og
málefnum. Ríkustu þættirnir í fari
hennar voru þó hjálpsemi og um-
hyggja fyrir sínum nánustu. Hún
var hvunndagshetja sem bjó yfir
takmarkalausri fórnfýsi.
Börnum Helgu og Kristjóns,
tengdabörnum og öllum afkomend-
um þeirra sendi ég og fjölskylda mín
innilegar samúðarkveðjur.
Hafðu hjartans þökk fyrir sam-
fylgdina og vináttu þína, kæra vin-
kona.
Hvíl í friði.
Fanney.
Er vinir kveðja hér í heim
í hinsta sinn
brýst harmanóttin heljarmyrk
í hjartað inn.
Oss finnst þá oft, að fokið sé
í flest öll skjól,
og gengin undir geislum svipt
vor gleðisól.
Þú, ljóssins Guð, sem lífið gafst
og lífsins mátt,
og heimsins rök og heill og von
í hendi átt,
þú einn ert voru lífi líf
í lengd og bráð.
Ó, vak þú stöðugt yfir oss
með ást og náð.
(Einar M. Jónsson)
Ein af þöglum hetjum þessa lands
er öll, hún Helga systir hennar
mömmu. Þær voru þrjár systurnar
frá Tungu í Vestur-Landeyjum og
er Helga sú fyrsta sem kveður.
Helga var félagslynd, kát og
skemmtileg. Húmoristi hinn mesti
enda ekki langt að sækja það, því
hláturmildari konu man ég vart eftir
en henni ömmu minni og afi var
glettinn og gamansamur. Vinnusemi
var henni í blóð borin.
Systurnar þrjár erfðu alla þessa
kosti foreldra sinna, alltaf líf og fjör
í kringum þær og kærleikur mikill.
Ég undirrituð fékk sem barn að
fara með ömmu minni Þórönnu að
Tjörn og vera þar nokkra daga í
senn. Margt var sér til gamans gert
og í minningunni var alltaf sól.
Helga kletturinn, sem alltaf var
hægt að leita til. Ef erfitt var að
sofna og heimþrá sótti að var gott að
fá faðmlag frá góðri frænku sem
þerraði tár og stappaði í mann stál-
inu
Hún helgaði heimilinu alla sína
krafta og var alltaf til staðar fyrir
börnin sín, hlúði að þeim og krafðist
einskis í staðinn. Hún var góð amma
og fjölskyldan var henni allt.
Kristjón eiginmaður hennar lést
aðeins fimm dögum á undan henni
og verða þau því samferða síðasta
spölinn.
Elsku Erla, Þórunn, Hafrún,
Tyrfingur, Jóna María og fjölskyld-
ur, ykkar missir er mikill.
Guð gefi ykkur styrk í sorginni.
Blessuð sé minning Helgu og
Kristjóns.
Þóranna Ingólfsdóttir.
Kristjón Hafliðason og
Helga Tyrfingsdóttir
✝
Móðir mín, tengdamóðir, amma og langamma,
INGA S. BJÖRNSDÓTTIR,
Lönguhlíð 3,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum við Hringbraut sunnudaginn
4. mars.
Útför fór fram í kyrrþey þriðjudaginn 13. mars að
ósk hinnar látnu.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur samúð og hlýhug við
fráfall Ingu.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki á deild 11-E og heimaaðhlynningu
Karitasar.
Guð blessi ykkur öll.
Hulda Gunnarsdóttir, Sævar Snæbjörnsson
og fjölskylda.
✝
Elskuleg eiginkona mín, dóttir, móðir, tengdamóðir
og amma,
HANNA ERLENDSDÓTTIR,
Backmo,
Svíþjóð,
lést mánudaginn 12. mars.
Útförin fer fram frá Ljungskile-kirkjunni í Svíþjóð
föstudaginn 30. mars kl. 11.00.
Minningarathöfn verður auglýst síðar.
Ægir Guðmundsson,
Jóhanna Jónsdóttir,
Helga Björk Ægisdóttir, Tomí Meette,
Stefanie Ægisdóttir,
Natalie Jóhanna
og aðrir aðstandendur.