Morgunblaðið - 13.06.2007, Blaðsíða 32

32 MIÐVIKUDAGUR 13. JÚNÍ 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náð-
arkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson.)
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgrímur Pétursson.)
Elsku Ásta mín, takk fyrir allar
skemmtilegu stundirnar í Dverg-
holtinu, þegar við kíktum á hvor
aðra og fengum lánaðan sykur og
egg og spjölluðum um allt milli him-
ins og jarðar. Mikið var gott að
spjalla við þig. Svo fluttum við hvor í
sína áttina. Ég sakna stundanna
með þér og yndislegu litlu fjörkálf-
unum þínum sem komu oft upp til
okkar í heimsókn. Núna hvílir þú í
friði án sjúkdóma. Elsku Kristófer
Ásta Lovísa
Vilhjálmsdóttir
✝ Ásta Lovísa Vil-hjálmsdóttir
fæddist í Reykjavík 9.
ágúst 1976. Hún and-
aðist á líknardeild
Landspítalans í Kópa-
vogi 30. maí síðastlið-
inn og var útför henn-
ar gerð frá
Hallgrímskirkju 11.
júní.
Daði, Embla Eir,
Írena Rut og fjöl-
skylda. Ég votta ykk-
ur mína dýpstu sam-
úð. Guð verndi ykkur
og styrki í sorginni.
Svala Erlendsdóttir
og fjölskylda.
Ásta Lovísa Vil-
hjálmsdóttir var okk-
ur mjög góð mamma
og stjúpmamma. Hún
reyndi allt sem hún
gat til þess að við vær-
um glöð. Pabbi minn
Sumarliði kynntist henni í gegnum
systur hennar Hödd og þau voru
saman í 4 ár. Á þeim tíma eignaðist
ég litla systur (Írenu). Ég man alltaf
eftir því hvað Ásta bakaði mikið og
var mikið fyrir góðan mat (alveg
eins og ég, mig langar að verða
kokkur og bakari). Írena systir mín
var alltaf svo ánægð hjá mömmu
sinni. Eftir að Ásta dó sagði Írena
„mamma mín er dáin! Gefum
mömmu bara kók, þá vaknar hún,
mig langar til mömmu“ (bara ef lífið
væri svona einfalt). Okkur hefur lið-
ið illa frá því að mamma og stjúp-
mamma okkar dó. Okkur finnst
óréttlátt að hún hafi þurft að tapa
baráttu sinni fyrir þessum sjúkdómi
eins og hún barðist hetjulega gegn
honum.
Mamma, elsku mamma,
man ég augun þín.
Í þeim las ég alla,
elskuna til mín.
Mamma, elsku mamma,
man ég þína hönd.
Bar hún mig og benti,
björt á dýrðarlönd.
Mamma, elsku mamma,
man ég brosið þitt.
Gengu hlýir geislar,
gegnum hjarta mitt.
Mamma, elsku mamma,
mér í huga skín.
Bjarmi þinna bæna,
blessuð versin þín.
Mamma, elsku mamma,
man ég lengst og best.
Hjartað blíða, heita,
hjarta er ég sakna mest.
(Sumarliði Halldórsson).
Elsku mamma og stjúpmamma,
blessuð sé minning þín og hvíldu í
friði.
Emil Agnar og Írena Rut.
Elsku Ásta mín.
Undanfarnir dagar hafa verið erf-
iðir fyrir okkur öll. Við söknum þín
óendanlega mikið.
Emblan þín segir að besta
mamma hennar muni halda áfram
að lifa þó hún búi núna uppi hjá
Guði. Mamma er ekki dáin, hún mun
alltaf vera til í hjartanu mínu, segir
litla skynsama stúlkan okkar og það
er rétt. Kristófer, stóri fallegi strák-
urinn þinn, hefur verið mjög dugleg-
ur og staðið sig eins og hetja. Það er
honum hjartans mál að útför
mömmu hans verði sem fallegust og
að sungin verði lög sem þér voru
kær. Allt fyrir mömmu.
Börnin þín elska þig mikið og tala
um hve ósanngjarnt það er að besta
mamma í heimi skuli vera dáin.
Þessi tími sem þið áttuð saman er
auðvitað allt of stuttur og svo óend-
anlega ósanngjarnt og erfitt fyrir
börn á þessum aldri að þurfa að
kveðja mömmu sína. Þau trúðu að
þið mynduð að minnsta kosti ná að
fara saman til Krítar í sumar og eiga
þar góðar stundir en því miður varð
raunin ekki sú.
Þú tókst á við veikindi þín af mikl-
um styrk og hugrekki og varst börn-
unum þínum mikil fyrirmynd í því
hvernig mæta á mótlæti. Ég er þess
fullviss að þú stendur þétt við bakið
á börnunum þínum núna og umvefur
þau hlýju og styrk, því það hvernig
þau hafa farið í gegnum undanfarna
daga og vikur er aðdáunarvert. Það
var falleg stund þegar litlu gullmol-
arnir þínir, fullir af ást til mömmu
sinnar, kvöddu þig og kysstu bless.
Styrkur þeirra og dugnaður var
engu líkur, sömu baráttujaxlarnir og
mamma þeirra.
Við trúðum alltaf og vonuðum svo
heitt að þú myndir vinna þetta stríð
en reyndin varð önnur, því miður.
En enginn tekur frá börnunum þær
yndislegu minningar sem þau eiga
um þig og ég mun gera allt sem í
mínu valdi stendur til að viðhalda
þeim.
Elsku Ásta mín, nú er komið að
kveðjustund. Ég veit að börnin voru
þér allt og ég mun passa litlu gull-
molana okkar mjög vel og umvefja
þau hlýju og ást.
Þú munt alltaf eiga stað í hjörtum
okkar.
Við elskum þig mamma,
Kristófer Daði og Embla Eir.
Hvíldu í friði Ásta mín,
Kristján (Stjáni).
Mánudaginn 11. júní sl. kvöddum
við hinstu kveðju frænku, vinkonu
og hetju, Ástu Lovísu. Í okkar hópi
ríkir nú mikil sorg en í senn mikil
lotning fyrir minningu um fallna
hetju.
Leiðir okkar lágu saman frá
fyrsta degi hennar á fæðingardeild
Landspítalans, þar sem flýta þurfti
fæðingu hennar um einn mánuð
vegna alvarlegra veikinda móður
hennar, Ástu Lovísu Leifsdóttur.
Það kom í okkar hlut að taka hana til
okkar og annast hana fyrstu mán-
uðina þar til mögulegt var, móður og
dóttur, að dvelja saman í heimahús-
um.
Þetta tímabil fjölskyldu okkar er
ógleymanlegt og þau tengsl og vin-
átta sem þá myndaðist, rofnaði aldr-
ei.
Við munum ævinlega minnast
Ástu Lovísu sem einnar af okkur.
Erfitt er að átta sig á tilganginum
þegar svo ung og glæsileg þriggja
barna móðir og unnusta er brott-
kvödd, nema ef vera kynni það sem
hún sýndi okkur og kenndi svo
mörgum, einurð, kjarkur og bar-
áttuvilji við þann illvíga sjúkdóm
sem hún átti við að etja. Að opna svo
lífsviðhorf sitt og baráttu fyrir al-
þjóð, allt til síðasta dags, án upp-
gjafar, hefur svo sannarlega fært,
ótrúlegum fjölda fólks heim sanninn
um að ávallt skal berjast, því nýr
dagur ber nýja von. Þó að Ásta
Lovísa sé nú fallin, sigraði hún samt.
Börnunum hennar ungu, Krist-
ófer Daða, Emblu Eir og Írenu Rut,
færum við okkar dýpstu samúðar-
kveðjur en þeirra högum verður vel
fyrir komið í föðurhúsum.
Föðurnum Vilhjálmi Þór, fóstur-
móðurinni Guðríði Ólafsdóttur, unn-
ustanum Kristjáni Bjarnasyni,
systkinunum Daða Þór, Hödd og
Vilhjálmi Þór og Aroni fósturbróður
og öðrum ástvinum hennar færum
við okkar dýpstu samúðarkveðjur og
megi góður guð gefa ykkur þann
styrk, einurð og baráttuvilja sem
hetjan okkar kenndi okkur.
Minningin ein lifir.
Inga Svala og Páll Trausti.
Kynni okkar urðu alltof stutt, en
samt ertu efst í hug okkar allra.
Kjarkur þinn, einlægni og óeigin-
girni greip okkur ásamt þúsundum
sem fylgdust með þér í einstakri
dagbók þinni á Netinu. Tök þín á
skelfilegum kringumstæðum og já-
kvæð opinber umræða þín um sjúk-
dóminn opnuðu nýja möguleika fyrir
marga. Þrátt fyrir brostnar vonir
gastu með einstökum kjarki þínum
huggað þína nánustu á banabeði þín-
um og hvatt til að huga að sjálfum
sér og aldrei brást þér kjarkur því
þú áttir eftir að endurgjalda eitt-
hvað af þeim stuðningi sem svo
margir höfðu sýnt þér.
Við hittum fjölskyldu þína aðeins
tvisvar meðan þú lifðir. Í fyrra sinn-
ið þegar þið Kristján hélduð okkur
myndarlega trúlofunarveislu og átt-
um við þarna ógleymanlega stund
saman. Þarna náðu fjölskyldurnar
að kynnast undir mjög sérkennileg-
um kringumstæðum þar sem dán-
arvottorðið var næstum útgefið.
Þarna varstu þó skærasta stjarna
kvöldsins. Hálfum mánuði síðar sát-
um við svo saman við dánarbeð þinn
og það var eins og allir hefðu þekkst
alla tíð. Hér dugði hvorki einstakur
kjarkur þinn, lífsþorsti né fyrirbæn-
ir til árangurs og hér sitjum við öll
eftir með sárt ennið og brostnar
vonir ungmenna sem unnust svo
heitt, enda búin að skipuleggja
hvern dag frá því dómurinn var upp
kveðinn og notuð vel hver stund allt
þangað til líknardeildin tók við.
Þótt þarna sé aðbúnaður allur
framúrskarandi þá var þetta ekki sú
brúðarsvíta sem þú hafðir vænst
með Didda þínum, sem kúrði þér við
hlið þessa síðustu sólarhringa.
Þarna leið þér þó eins vel og unnt
var undir handleiðslu þíns ástkæra
bróður, Daða, sem fylgt hefur þér í
gegnum þykkt og þunnt í veikindum
þínum til hinstu stundar.
Ekki má gleyma föður þínum,
fósturmóður og systkinum, sem áð-
ur hafa misst svo marga ástvini og
vöktu yfir hverjum andardrætti þín-
um. „Það verða margir sem taka á
móti henni Ástu minni,“ mælti Vil-
hjálmur pabbi þinn við dánarbeðinn,
sem með óbilandi kjarki horfir á eft-
ir enn einum ástvininum.
Barátta er að baki og lauk með
ósigri, en eftir stendur í huga okkar
minningin um yndislega kjarkaða
stúlku með óvenjulega mikinn lífs-
vilja, sem hefur kennt okkur það að
eigin vandamál verða hjóm eitt og
hvetur okkur sem heilsu hafa til að
rækta betur okkar eigin garð. Erfitt
verður fyrir börnin þrjú og ástvini
að fylla tómarúmið sem nú tekur við,
en ef þinn vilji má nú loksins ráða
verða laun þessa góða fólks eilíf
minning um hetjuengilinn Ástu
Lovísu Vilhjálmsdóttur, sem kom
umræðunni um baráttu lífs og dauða
svo rækilega af stað, og hvatning til
okkar allra að elska lífið og vera
þakklát fyrir það sem við eigum.
Guð styrki okkur öll.
Guðborg Kristjánsdóttir, Bjarni
Marteinsson og fjölskylda.
Elsku hjartans hnoðrinn minn.
Ég skil ekki þetta líf, ég skil ekki til-
ganginn, því mér finnst þetta svo of-
boðslega grimmt. Að þú skulir hafa
þurft að láta í minni pokann fyrir
fröken krabba, þú sem barðist og
barðist alveg fram á síðustu stundu,
en allt kom fyrir ekki. Ég trúði því
svo heitt að þér mundi takast þetta.
Ég man þegar við sátum á Tapas
og spjölluðum út í eitt og á þeirri
stundu fékkstu símtalið sem þú
varst búin að þrá að fá um New
York-ferðina, um að þeir vildu skoða
málin þín betur, vonin kviknaði að
nýju um að þú fengir lækningu og
þeir gætu hjálpað þér. En elskan, þú
fórst í þá ferð en vonbrigðin urðu
enn meiri þegar út var komið. En þú
lést samt ekki bugast, þú ætlaðir þér
að komast yfir þetta.
Það sem búið er að leggja á eina
fjölskyldu í gegnum árin er óskilj-
anlegt. Elsku fallegu krílin þín þrjú
sem þú þráðir svo heitt að fá að sjá
vaxa úr grasi og elskaðir út af lífinu,
✝
Ástkær bróðir og mágur,
Gunnar Steinsson,
Ólafsvegi 16,
Ólafsfirði,
andaðist fimmtudaginn 7. júní á Dvalarheimilinu
Hornbrekku, Ólafsfirði.
Útför hans verður gerð frá Ólafsfjarðarkirkju,
fimmtudaginn 14. júní og hefst athöfnin kl. 14:00.
Þeim sem vilja minnast hins látna, er bent á Dvalarheimilið Hornbrekku,
Ólafsfirði.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sigríður Katrín Steinsdóttir, Sveinn Jóhannesson.
✝
Ástkær móðir mín, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
GUÐNÝ EGILSDÓTTIR,
Sólvangi,
Hafnarfirði,
sem andaðist á hjúkrunarheimilinu Sólvangi
þriðjudaginn 22. maí, verður jarðsungin frá
Þjóðkirkjunni í Hafnarfirði föstudaginn 15. júní
kl. 13.00.
Jón Birgir Þórólfsson, Brynja Einarsdóttir,
Einar Jónsson, Eygló Karlsdóttir,
Guðný Agla Jónsdóttir, Ásmundur Ívarsson,
Jóhann Gunnar Jónsson, Silja Þórðardóttir
og langömmubörn.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
PÁLL GUÐBJARTSSON,
Hamravík 2,
Borgarnesi,
sem lést föstudaginn 8. júní á gjörgæsludeild
Landspítalans í Fossvogi, verður jarðsunginn
laugardaginn 16. júní kl. 14.00 frá Borgarneskirkju.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Krabba-
meinsfélag Íslands.
Herdís Guðmundsdóttir,
Gréta Þ. Pálsdóttir, Ægir Ellertsson,
Herborg Pálsdóttir, Úlfar Guðmundsson,
Einar G. Pálsson, Guðrún Jónsdóttir,
Snorri Páll Davíðsson, Iris Hansen
og barnabörn.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og
afi,
HJÖRTUR JÓNSSON
bakarameistari,
Hafnarstræti 14,
Flateyri,
lést á gjörgæslu Landspítalans við Hringbraut
föstudaginn 8. júní. Útförin fer fram frá
Flateyrarkirkju laugardaginn 16. júní kl. 14.
Helga Guðbjartsdóttir,
Jón Svanberg Hjartarson, Pálfríður Ása Vilhjálmsdóttir,
Daníel Freyr Jónsson, Atli Þór Jónsson.
✝
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
SVANHVÍT INGVARSDÓTTIR,
Syðri-Leiksskálaá,
lést á Heilbrigðisstofnun Þingeyinga 11. júní.
Jarðsett verður frá Þóroddsstaðakirkju
mánudaginn 18. júní kl. 14.00.
Ingibjörg Jónasdóttir, Haukur Gunnlaugsson,
Sigurrós Soffía Jónasdóttir, Óskar Gunnlaugsson,
Þórólfur Jónasson, Esther Gísladóttir,
Sveinn Valdimar Jónasson,
barnabörn, makar og barnabarnabörn.