Morgunblaðið - 02.11.2007, Blaðsíða 41

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 2. NÓVEMBER 2007 41
✝ Sigríður Krist-björg Stef-
ánsdóttir fæddist í
Hvammi í Höfð-
ahverfi 18. ágúst
1927. Hún lést á
Fjórðungsjúkrahús-
inu á Akureyri 23.
október síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru Sig-
urlaug Svava Jó-
hannesdóttir, f.
3.11. 1887, d. 22.7.
1949, og Stefán
Ingjaldsson, f. 25.5.
1888, d. 24.9. 1967. Systkini Sig-
ríðar eru Valdína Kristlaug, f.
23.3. 1924, d. 23.1. 1968. Kristján,
f. 10.9. 1929, búsettur í Grýtu-
um í Reykjadal eftir þann vetur
flutti Sigríður til Akureyrar og
fór að vinna við saumaskap og
ýmislegt annað.
Hinn 26.12. 1948 giftist Sigríð-
ur Eggerti Ólafssyni frá Þyrnum
í Glerárþorpi á Akureyri, f. 3.9.
1924.
Þau eignuðust fjögur börn: 1)
Sigurlaug Anna, giftist Bergvini
Jóhannssyni, þau eiga fjórar dæt-
ur, Sigríði Valdísi, Önnu Báru,
Berglindi og Ásdísi Hönnu. 2)
Steinunn Pálína, giftist Jóhanni
Jóhannssyni, þau eiga þrjú börn,
Huldu Björk, Eydísi Unni og
Eggert Má. 3) Stefán. 4) Elín
Valgerður, gift Hilmari Stef-
ánssyni, þau eiga tvær dætur,
Hörpu og Agnesi. Lang-
ömmubörnin eru 12.
Fyrir átti Eggert soninn Sig-
urð Grétar, f. 1947, sem búsettur
er í Danmörku.
Sigríður verður jarðsungin frá
Glerárkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
bakka Hálfsyskini
hennar eru Völ-
undur, f. 12.7. 1911,
d. 22.4. 1981, Valdi-
mar f. 6.2. 1917, d.
16.1. 1985, Stein-
gerður, f. 17.9. 1918,
sem dvelur á Dval-
arheimilinu Grenil-
undi, Grenivík, og
Kristín Elín, f. 11.1.
1916, d. 26.11. 1989.
Sigríður ólst upp
hjá foreldrum sínum
í Hvammi. Sigríður
gekk í barnaskólann
á Grenivík síðan lá leið hennar í
framhaldsskólann í Reykholti í
Borgafirði í framhaldi af því fór
hún í húsmæðraskólann á Laug-
Þinn kærleikur er gjöf sem gleym-
ist eigi, elsku amma mín.
Hver minning um þig er fyrir mér
eins og dýrmæt perla, sem skartar
fallegum glitrandi ljósum og lýsir upp
allt í kringum sig.
Þú varst alveg einstök kona, bjart-
sýni, hógværð, skynsemi, glaðlyndi
og glæsileiki einkenndi þig, bros-
mildi, hlýja, virðing, og notalegheit
tóku alltaf á móti manni í dyragætt-
inni hjá þér og afa.
Það er svo ofsalega margs að minn-
ast, elsku amma mín, og minning þín
er ljós í lífi okkar allra. Það eru for-
réttindi að hafa notið þín í lífinu, að
vera ömmubarn þess kærleika sem
þú og afi gáfuð svo auðveldlega frá
ykkur, að koma lítil telpa úr sveitinni
og gista hjá ykkur í bænum, að vera
tekin inn á heimili ykkar sem 14 ára
unglingsstúlka úr sveitinni á leið í
framhaldsskóla, að hafa búið í næsta
húsi við ykkur afa 10 ár af búskapar-
árum mínum, að upplifa strákana
mína hlaupa til langömmu og langafa
hvenær sem er og fá sér gott í gogg-
inn, lesa, spjalla og spila, koma svo til
baka fullir af fróðleik um lífið og til-
veruna að auki með hveitipakkann,
eggið eða sykurinn sem mig vantaði í
baksturinn,
að njóta og nýta þekkingu þína á
ýmsum sviðum s.s. saumaskapar,
baksturs, eldamennsku og lífsins
sjálfs og geta leitað til þín um góð ráð
við hverju sem var.
Ég mun ávallt geta leitað í visku-
brunninn sem við höfum soðið saman
gegnum árin, elsku amma, og stolt
bera allt sem þú hefur kennt mér,
glaðlyndið og bjartsýnin svo ég
gleymi nú ekki hálfmánunum og pip-
arkökunum sem ég baka ár hvert.
Með djúpri virðingu og kærri þökk
kveðjum við þig, elsku amma og
langamma, hin ljúfu og góðu kynni af
alhuga við þökkum þér, megi hið ei-
lífa ljós lýsa þér og friður fylgja þér.
Við munum umvefja afa ást og kær-
leika eins og þú svo auðveldlega
kenndir okkur.
Mamma og pabbi biðja þess að
ljóssins englar leiði þig um nýja stigu,
með þökk fyrir allt og allt. Svanur
blessar þín spor, þakkar þinn hlátur,
megi englar vernda þig.
Kom, huggari, mig hugga þú,
kom, hönd og bind um sárin,
kom dögg og svala sálu nú,
kom sól og þerra tárin,
kom hjartans heilsulind,
kom heilög fyrirmynd,
kom ljós og lýstu mér,
kom líf er ævin þver,
kom eilífð bak við árin.
(Valdimar Briem.)
Sigríður Valdís Bergvinsdóttir.
Takk fyrir ómetanlegar, yndisleg-
ar stundir,
elsku langamma okkar.
Takk fyrir alla kókómjólkina og
kleinurnar.
Bergvin og Svanur Berg
Jóhannssynir.
Kveðja frá fjölskyldunni Áshóli
Ójá, ég man það eins og gerst hafi í
gær, samt var ég bara barn þegar
bíllinn þeirra ömmu og afa renndi í
hlað í sveitinni minni. Það var sama
úti á hvaða túni ég var stödd, ég hljóp
af stað og hvergi var slegið af fyrr en
ég hafði fengið knús hjá þeim báðum.
Það var alltaf jafngaman að fá þau í
heimsókn. Ekki voru síðri þær fjöl-
mörgu heimsóknir sem ég átti á
heimili þeirra allt fram á síðasta dag,
þær munu halda áfram til þín, elsku
afi. Ég er þakklát fyrir allar þær
góðu stundir sem ég átti með ömmu.
Ég umgekkst hana mikið og kynntist
ég henni best árið sem ég byrjaði í
framhaldsskóla og bjó hjá þeim
ömmu og afa. Ég get ekki ímyndað
mér að hægt sé að eiga betri ömmu.
Alltaf til í að hlusta, hafði frá mörgu
að segja og ekki voru þær fáar stund-
irnar sem ég sat og við ræddum um
gamla tíma, tímana sem hún upplifði
þegar hún átti heima í Hvammi.
Heimili þeirra ömmu og afa stóð
alltaf opið, þar kom ég við helst í
hverri bæjarferð og höfðu dætur
mínar það oft á orði að þær væru
svangar ef ég gaf það í skyn að ekki
væri tími til að koma við hjá ömmu
því þær vissu að hjá henni fengju þær
alltaf mjólkurglas og nýbakað brauð.
Ég minnist hennar ömmu fyrir ein-
staka hlýju og alúð, hún glímdi við
margar og erfiðar raunir sem tengd-
ust heilsu hennar en aldrei var nokk-
urn bilbug að finna á henni. Það er
með ólíkindum að til hafi verið kona
sem var í senn svo hörð af sér en allt-
af svo ljúf og góð. Það eru ekki bara
sokkarnir og vettlingarnir sem hún
prjónaði á mig sem eiga eftir að hlýja
mér heldur ekki síður sú mikla um-
hyggja sem hún hafði í garð allra sem
hana sóttu heim. Hún var einfaldlega
einstök kona og fær frá mér, Sveini
og dætrum okkar hinar bestu þakkir
fyrir samfylgdina.
Hún var eins og engill í manns-
mynd en nú er hún orðin sannur eng-
ill á himnum og veit ég að hún mun
halda áfram að fylgjast með lífinu í
sveitinni eins og hún hefur alltaf gert.
Innilegar samúðarkveðjur til þín,
elsku afi, megi guð vera með þér.
Anna Bára, Áshóli.
Elsku amma mín, nú er komið að
kveðjustund. Það er erfitt að trúa því
að þú sért farin frá okkur. Hugur og
hjarta fyllast af hlýjum minningum
um allt sem við áttum saman. Þú
varst einstök kona með yndislega
nærveru.
Það var alltaf fastur liður í bæj-
arferðum okkar fjölskyldunnar frá
Áshóli að heimsækja þig og afa. Alltaf
beið okkar hlaðborð af kræsingum,
pönnukökurnar þínar runnu enda-
laust niður, að ég tali nú ekki um
lummurnar með rúsínunum. Allar
þær notalegu stundir sem við áttum,
elsku amma, við eldhúsborðið þitt í
Lyngholtinu, eru mér sérlega minn-
isstæðar. Ég sat með mjólk og ný-
bakaða köku og við spiluðum Borð-
vist eða Veiðimann, ræddum um
heima og geima, hlógum og sögðum
hvor annarri brandara. Alltaf var það
ég sem vann spilið og mér var það
ekki ljóst fyrr en mörgum árum
seinna þegar ég sá þig spila við Ásdísi
systur að það var ekki tilviljunin ein
sem réð því að við systurnar unnum
þig alltaf. Ósjaldan sat ég við segul-
bandstækið þitt í stofunni og hlustaði
á sögurnar af Emil í Kattholti og Pílu
pínu meðan þú sast með prjónana og
prjónaðir ullarsokka á okkur systur.
Þegar ég var orðin 16 ára og flutt-
ist til Akureyrar til að hefja fram-
haldsskólanám var heimili ykkar afa
athvarf mitt. Þá voru þið flutt í
Skarðshlíðina og þangað var alltaf
jafn gott að koma eftir skóladaginn,
setjast við eldhúsborðið, skella í sig
ljúffenga bananabrauðinu sem þú
vissir að ég hafði sérstakt dálæti á og
fá fréttir af stórfjölskyldunni okkar
með Rás 1 í baklandinu.
Heimilið þitt var eiginlega eins og
félagsmiðstöð, það droppuðu allir inn
hjá afa og ömmu ef þeir höfðu lausan
tíma og alltaf tókst þú á móti manni
með bros á vör og hlýju faðmlagi. Í
heil 9 ár kom ég alltaf til þín í mjólk-
urgraut og slátur í hádeginu á
fimmtudögum, mjólkurgrauturinn
þinn var nefnilega besti mjólkur-
grautur í heimi.
Það verður skrýtið að upplifa Þor-
láksmessu í Skarðshlíðinni án þín,
elsku amma, heimsóknin til ykkar afa
þann dag var alltaf hápunkturinn á
jólastemmingunni, hófsemi, hlýja og
gleði var alltaf í hávegum höfð og há-
tíðarandinn og hangikjötsilmurinn
sveif yfir vötnum.
Marín Elvu fannst alltaf jafn nota-
legt að heimsækja ykkur afa, fá smá
knús og kókómjólk sem alltaf var
fastur liður og síðan var farið að leika
við afa á meðan við spjölluðum saman
um daginn og veginn. Þegar þú varst
áttræð í ágúst sl. tókum við myndir af
okkur saman með stelpurnar mínar
þrjár og eru þær mér mjög svo dýr-
mætar.
Amma mín, þú hefur alltaf verið
mér góð fyrirmynd og kennt mér
margt. Ásamt hirðusemi og ráðdeild
eru hugulsemi gagnvart öðrum og
þakklæti yfir því sem okkur hlotnast í
lífinu eitt af því mikilvægasta sem ég
lærði af þér. Að eiga góða fjölskyldu
og vini er mikil gæfa og ber að sinna
af alúð. Þennan lærdóm mun ég
geyma með mér alla ævi.
Elsku amma, eftir standa minning-
ar um einstaka ömmu sem ylja mér
og lifa í hjarta mínu.
Hvíldu í friði.
Þín,
Berglind Bergvinsdóttir.
Elsku amma. Þegar ég lagði af stað
í ferðalagið til Orlando hugsaði ég
mikið til þín og um að allt myndi fara
vel. Ég myndi koma heim og geta
gefið þér knús og koss og sagt þér frá
ferðinni. Allt í einu fékk ég slæmar
fregnir út um að þú værir búin að
kveðja okkur en ég er ekki enn búin
að ná því að það sé ekki hægt að koma
í heimsókn til þín til að spjalla, fá got-
terí eða bara til að koma og sjá þig.
Allt í einu ertu farin en eftir standa
allar minningarnar. Ég fann það nú
samt á mér að betra væri að hafa eina
mynd af þér með í ferðalagið og því sé
ég ekki eftir – hún er á náttborðinu
hjá mér og ég horfi til þín á hverjum
degi. En minningarnar eru endalaust
margar og langar mig til að segja frá
nokkrum þeirra. Þegar ég var lítil, og
þið afi áttuð heima í Lyngholtinu
góða, kom maður oft í heimsókn. Afi
sat og spilaði á harmonikkuna og þú
gafst mér brjóstsykursmola og spjall-
aðir alltaf heilmikið við mig um allt
milli himins og jarðar. Alltaf tókstu
vel í það sem ég stakk upp á að gera
eða tala um þú varst alltaf til í allt.
Fljótt eftir að ég fór að stækka flutt-
ust þið afi upp í Skarðshlíðina, þar
man ég mest eftir mér með ykkur.
Amma, þú varst alltaf tilbúin með
kökur og brauð á borðinu þegar ég
kom og ekki vantaði brjóstsykursmol-
ana sem voru geymdir uppi í horn-
skápnum í eldhúsinu. Þú varst farin
að læra svo vel inn á mig að stundum,
þegar þú vissir að ég væri að koma,
varstu til með heita kringlu með osti
úr ofninum handa mér og kókómjólk,
þú hafðir alveg á hreinu hvað ég vildi.
Svo má ekki gleyma stundunum
sem við áttum saman úti í sólbaði á
svölunum með gotteríið á milli okkar.
Við gátum setið úti tímunum saman
og spjallað, stundum keyrðu mamma
og pabbi mig til þín og fóru svo eitt-
hvað að snúast, ég vildi frekar vera
hjá ykkur afa en fara í búðir enda allt-
af svo yndislegt að koma til þín. Spila-
mennskan okkar var líka alveg frá-
bær þar sem við sátum tvær að spila
lúdó og matador og oft kom það nú
fyrir að þú vannst mig, varst rosagóð
að spila og snúa á mann.
Ég var alltaf litla stelpan þín enda
yngsta barnabarnið og það var nú
ekki verra þar sem stjanað var við
mig í bak og fyrir með alls konar got-
teríi og maður fór alltaf glaður frá þér
með smávasapening til að kaupa
nammi í Lindinni á leiðinni heim í
sveitina. Ekki þótti mér það slæmt.
Svo var alltaf velkomið að gista hjá
ykkur og gerði ég það oft. Þá lastu
bók fyrir mig áður en ég fór að sofa og
fórst með faðirvorið með mér og ég
steinsofnaði alltaf. En elsku amma, ég
gæti svo sem haldið endalaust áfram
en vildi bara minnast á fáeina hluti
sem við áttum saman og hina geymi
ég innra með mér til að rifja upp á
góðum tímum.
Minning þín lifir.
Þín
Ásdís Hanna Bergvinsdóttir.
Sá sem eftir lifir
deyr þeim sem deyr
en hinn dáni lifir
í hjarta og minni
manna er hans sakna.
Þeir eru himnarnir
honum yfir.
(Hannes Pétursson.)
„Ávallt velkomin“, voru einkennis-
orð ömmu okkar þegar við stigum inn
fyrir dyrnar, ásamt „Guð veri með
þér, elskan“, þegar við kvöddum
hana. Svo fékk hvert og eitt faðmlag
og koss á kinn.
Allar heimsóknir til ömmu og afa
einkenndust af hlýlegu viðmóti sem
einna helst líktist því að vera umlukin
mjúku teppi á köldum vetrarmorgni.
Við útidyr mætti okkur ilmurinn af
nýbökuðu brauði og þegar veitingar
voru snæddar gaf amma okkur alla þá
athygli sem við þörfnuðumst; hlustaði
og gaf góð ráð.
Amma hafði mikinn áhuga á bókum
og hún las mikið – og hún hvatti af-
komendur sína ávallt til að lesa góðar
bækur. Við munum eftir því þegar við
vorum börn og kúrðum hjá ömmu og
hlustuðum hugfangin á hana lesa æv-
intýri af mikilli innlifun. „Svo munið
þið að lesa fyrir börnin ykkar þegar
þið verðið fullorðin,“ sagði hún góð-
látlegri röddu og við lofuðum því.
Amma var yndisleg kona sem lagði
mikla áherslu á samheldni fjölskyld-
unnar. Heimili hennar og afa var
staðurinn þar sem fjölskyldan kom
saman, sagði fréttir og fékk fréttir af
öðrum. Þar lærðum við kúnstina að
skera laufabrauð, baka smákökur og
taka slátur svo eitthvað sé nefnt. Þar
fengum við gómsætar rjómabollur á
bolludaginn, saltkjöt og baunir á
sprengidaginn og þangað mættum við
í öskudagsbúningi á öskudaginn til að
syngja fyrir hana og afa og sýna bún-
ingana.
Þegar við fluttum að heiman og
stofnuðum eigin heimili var gott að
geta leitað til ömmu. Hún laumaði að
okkur gómsætum uppskriftum en
maturinn og kökurnar sem við bjugg-
um til stóðst ekki samanburð þrátt
fyrir ítrekaðar tilraunir.
Þegar amma veiktist sýndi hún
mikla stillingu og hugrekki. Hún
kvartaði aldrei; vildi helst ekkert tala
um sjálfa sig en sýndi sífellt áhuga á
því hvað við vorum að fást við og
hvernig ástvinum okkar vegnaði. Já-
kvæðni hennar átti sér engin takmörk
og því hugarfari hélt hún fram á síð-
asta dag.
Þó að kali heitur hver,
hylji dali jökull ber,
steinar tali og allt, hvað er,
aldrei skal ég gleyma þér.
(Úr vísum Vatnsenda-Rósu.)
Elsku amma okkar, við kveðjum
þig með þakklæti fyrir alla þína ást og
umhyggju.
Guð veri með þér.
Þín barnabörn
Hulda Björk, Eggert Már og
Eydís Unnur Jóhannsbörn.
Sigríður Kristbjörg
Stefánsdóttir
✝
Hjartans þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug á einn eða annan hátt vegna
andláts og útfarar okkar ástkæra
SIGURÐAR MAGNÚSAR MAGNÚSSONAR
Esjubraut 39,
Akranesi.
Sérstakar þakkir til Höllu Skúladóttur krabba-
meinssérfræðings og starfsfólks deildar 11B á LSH
og einnig til Hallveigar Skúladóttur hjúkrunar-
fræðings og Heimahjúkrunar SHA.
Björnfríður Guðmundsdóttir,
Magnús Hólm Sigurðsson,
Ásta Ósk Sigurðardóttir, Jóel Bæring Jónsson,
Selma Sigurðardóttir, Þorvaldur Sveinsson
og afabörn.
✝
Hugheilar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð, hlýhug og stuðning við andlát og útför
elskulegs sonar okkar og bróður míns,
SIGURÐAR TRYGGVASONAR,
Heiðargerði 86,
sem lést á heimili sínu 11. október síðastliðinn.
Einnig viljum við þakka öllum þeim sem léttu honum
lífið á einn eða annan hátt í löngum veikindum.
Guð veri með ykkur öllum.
Steinunn Ástvaldsdóttir, Tryggvi Sigurðsson,
Ástvaldur Tryggvason.