Morgunblaðið - 16.09.2008, Blaðsíða 21

Að fara í leikhús þar semmaður skilur ekki orð enskemmtir sér hrikalegavel er eitt það undarleg-
asta sem ég hef lent í. Þetta var ein-
hvers konar hryllingssöngleikur og
við áhorfendur fengum vænar blóð-
gusur yfir okkur í lokin,“ segir Jó-
hann Karl Hermannsson rétt eftir
umrædda sýningu þegar slegið var á
þráðinn til hans á föstudagskvöldið.
Jóhann er staddur í Seoul, þar sem
hann og vinur hans Páll Eiríkur
Kristinsson ætla að dvelja næstu sex
mánuði.
Þeir eru báðir í meistaranámi í
lögfræði og vildu freista gæfunnar
með því að fara í skiptinám í skóla í
Seoul. „Það var reyndar þó nokkur
fyrirhöfn og við fáum til dæmis ekki
styrk til námsins eins og þeir sem
fara til Evrópu, en við sjáum ekki
eftir neinu. Þessi borg er engu lík og
okkur fannst fyrst eins og við værum
lentir á tunglinu.“
Hann segir vestræna nema of-
dekraða. „Aðbúnaður okkar er ótrú-
lega góður og við njótum mikillar
virðingar. Allir hneigja sig og beygja
fyrir okkur og við fengum túlk, kór-
eskan nema sem greiðir leið okkar í
skólanum. Hann er líka frábær félagi
og sér um öll mál fyrir okkur, því hér
tala mjög fáir ensku. Kennslan fer
aftur á móti fram á ensku en hún ein-
kennist af brjáluðum aga og miklum
metnaði. Í skólanum er krafist mik-
illar vinnu af okkur og stundvísi.“
Úthrópaður dóni og villimaður
Jóhann Karl hafði ekki verið lengi
í borginni þegar hann lenti í óvæntu
ævintýri. „Fyrsta daginn okkar í
skólanum komu menn frá sjónvarps-
stöðinni KBS og fengu nokkra er-
lenda nýnema í viðtal vegna þátttöku
í sjónvarpsþætti. Þátturinn átti að
sýna hvernig okkur gengur að fóta
okkur hér úti. Ég var sá eini frá mín-
um skóla sem var valinn. Þegar kom
að upptökum, sem bar upp á afmæl-
isdaginn minn, sá ég fljótt að þetta
var ótrúlega súrrealískt. Ég mátti til
dæmis aðeins tala íslensku og Kór-
eubúum fannst það óendanlega fynd-
ið. Ég átti að reyna að panta mér
gistingu hjá eldri hjónum og flaskaði
á alls konar siðum, eins og því að
maður hneigir sig fyrir þeim sem
eldri eru og þegar maður fer úr
skónum á maður að ganga frá þeim
þannig að þeir snúi í átt að Guði. Mér
tókst heldur ekki að borða ákveðinn
mat á réttan hátt. Ég var því hálf-
partinn úthrópaður dóni og villimað-
ur.“
Jóhann Karl skildi lítið af því sem
fram fór. „Allt fór fram með handa-
pati og allir hlógu, líka tökuliðið á
bak við myndavélarnar. Þetta gekk
sem sagt mest út á það að gera góð-
látlegt grín að okkur útlendingunum
en ég tók til minna ráða og reyndi að
stjórna settinu eftir nokkrar mín-
útur með því að fíflast rétt eins og
þau og fá þau til þess að syngja ís-
lenska þjóðsönginn.“
Í lok þáttarins var spurninga-
keppni þar sem frægir kóreskir leik-
arar komu við sögu. „Við útlending-
arnir áttum að velja úr nokkrum
auðveldum svörum sem við þó skild-
um ekki enda spurningar og svör á
kóresku. Leikararnir reyndu líka að
bera fram spurningarnar á íslensku
en það bætti ekki úr skák. Af ein-
hverjum undarlegum ástæðum tókst
mér að sigra í þeirrikeppni og stóð
uppi sem sigurvegari með eina millj-
ón won eða rúmar hundrað þúsund
íslenskar krónur í verðlaun.“
Heill dagur fór í uppátækið en Jó-
hann segir honum hafa verið vel var-
ið. „Við Palli fengum einkabíl, einka-
bílstjóra og aðstoðarmann til að
dekra við okkur milli atriða. Eftir að
tökum lauk fögnuðum við með fé-
lögum okkar og sungum karókí langt
fram á nótt.“
Mjúkar sem barnsrass
Þeim Jóhanni og Páli finnst gam-
an að tileinka sér siði innfæddra og
segja að það eitt að borða kóreskan
mat sé eins og hver önnur sýning
fyrir þá. „Við borðum hverja einustu
máltíð með prjónum og sitjandi á
gólfinu en gafflar eru einfaldlega
ekki í boði. Við borðum líka allan
fjandann og höfum komist að því að
hundakjöt og lifandi kolkrabbar eru
herramannsmatur.“
Þeir fara allra sinna ferða fót-
gangandi og eru iðulega mjög sveitt-
ir í hitanum og rakanum. „Við höfum
því lagt það í vana okkar eftir erfiðan
göngudag að fara á stað sem við köll-
um Dr.Fish en þar fáum við okkur
kaffibolla og setjum sveittar lapp-
irnar ofan í þar til gerð fiskabúr. Of-
an í fiskabúrunum eru hundruð lítilla
fiska sem keppast við að sjúga og
bíta skítinn og líkþornin af fótum
okkar. Þetta er mjög einkennileg til-
finning en lappirnar eru mjúkar sem
barnsrass á eftir og maður svífur um
göturnar sem nýr maður.“
Þeir eru staðráðnir í að nýta frí-
tíma sinn sem best og upplifa sem
flest. „Um helgina fórum við á vest-
urströndina, í lítið fiskiþorp þar sem
glápt var á okkur þegar við reyndum
að bera okkur við að éta hálfsprikl-
andi fiska að hætti heimamanna. Í
október förum við til Busan á
stærstu kvikmyndahátíð í Asíu og í
desember ætlum við að fara á snjó-
bretti í grennd við Seoul. Við
stefnum á að heimsækja nágranna-
löndin Kína og Japan. Reyndar er
ferðahugurinn orðinn slíkur að við
erum að spá í að taka Austurlanda-
hraðlestina aftur heim til Íslands í
stað þess að fljúga. Við sjáum þó til
hvort af því verður.“ khk@mbl.is
Sigurvegari Kátur Jóhann með ávísun upp á eina milljón won og 110 stig. Slökun Félagarnir í einkabílnum milli atriða.
Með tásurnar ofan í fiskabúri
Hann var sjanghæjaður í
stórundarlega keppni á
sjónvarpsstöð í Seoul þeg-
ar hann var nýlentur en
tókst samt að sigra. Krist-
ín Heiða Kristinsdóttir
heyrði í íslenskum laga-
nema í Suður-Kóreu.
Gleði Jóhann fagnar sigri ásamt kóreskum grínleikurum og keppinautum sínum í hinum undarlega sjónvarpsþætti.
Blóðugur Jóhann var útataður eftir leikritið á föstudag.
Ég mátti til dæmis
aðeins tala íslensku
og Kóreubúum
fannst það óend-
anlega fyndið.
námsmannalíf
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 16. SEPTEMBER 2008 21
Nú er farið að hausta eftir einstaklega þurrt og
gott sumar. Bændur eru komnir með góðan
heyfeng í rúllur eða stórbagga, sem bíða eftir að
verða gefnir búfénaði í vetur, og ferðamönnum
á svæðinu fækkar með hverjum degi. Ferða-
þjónustuaðilar láta þó almennt vel af sér eftir
sumarið. Og nú eru hauststörfin tekin við, skól-
arnir byrjaðir, smalanir og sláturtíð í fullum
gangi og fyrir sauðfjárbændur er alltaf gaman
að sjá hvernig lömbin hafa spjarað sig yfir sum-
arið og hvort allar ærnar skila sér af fjalli. Í
Mýrdalnum eins og víða annars staðar á landinu
gengur sífellt verr að fá menn í smalamennsku
og eftir því sem sauðfjárbændum fækkar lendir
hún æ meir á sömu mönnum. Fer því oft ansi
drjúgur hluti haustsins hjá bændum í að smala
hér og þar.
  
Fyrirhugað er að stofna Kötlusetur í Vík í Mýr-
dal laugardaginn 4. október en tilgangur þess er
að byggja upp og reka atvinnustarfsemi á sviði
náttúruvísinda, land- og ferðamálafræða og
menningarmála í Vík. Þá er tilgangur félagsins
að vinna að rannsóknum á ofangreindum svið-
um og að almenningur geti nálgast afraksturinn
á auðveldan hátt.
  
Nýtt fyrirtæki, Mýrdalssandur ehf., hóf starf-
semi í Mýrdalshreppi í sumar en það hefur að
aðalstarfsemi að þurrka sand til sandblásturs.
Sandurinn er tekinn úr námu rétt austan þorps-
ins í Vík og þurrkaður með 500 kw steinolíublás-
ara og síðan settur í stórsekki sem hægt er að
flytja hvert á land sem er. Stofnendur og eig-
endur fyrirtækisins eru þeir Jóhann Vignir
Hróbjartsson og Páll Tómasson.
  
Regnboginn – list í fögru umhverfi er heitið á
menningarveislu Mýrdælinga sem halda á 3.–5.
október næstkomandi. Undirbúningur er í full-
um gangi og er þemað að þessu sinni 90 ára gos-
afmæli Kötlu, en boðið verður upp á fjölbreytta
dagskrá og listviðburði. Þetta er annað árið í röð
sem Mýrdælingar bjóða til menningarveislu.
  
Kötluhlaup er orðið árviss viðburður í Mýrdaln-
um og var það haldið í byrjun mánaðarins. Er
þetta fjórða árið sem það er haldið en ung-
mennafélagið Katla ásamt Mýrdalshrepp sáu
um framkvæmd hlaupsins. Sveinn Pálsson
sveitarstjóri ræsti hlaupið og var fjöldi þátttak-
enda á öllum aldri mættur, sem ýmist hjóluðu,
hlupu eða gengu þær vegalengdir sem í boði
voru. Hægt var að velja um 10 km, 21 km eða 42
km (maraþon) en aðalmarkmið hlaupsins er að
koma saman í góðra félaga hópi og hreyfa sig í
fallegu umhverfi.
  
Hundahald í þéttbýli eykst stöðugt. Yfir sum-
artímann tekur fólk hundana með sér í göngu-
ferðir um heiðar landsins en þessir hundar vita
varla hvað sauðkind er og fara að leika sér og
tætast í kindunum ef ekki er litið eftir þeim. Í
Mýrdalnum voru töluverð brögð að því síðast-
liðið sumar að bændur sáu til hunda sem fengu
að ganga lausir og leika sér í sauðfé án þess að
eigendur hundanna kölluðu þá til sín og settu í
band. Fyrir sauðfjárbóndann er hvert lamb sem
villist undan ánum tekjutap því ef þau eru mjög
ung þegar þau flæmast frá ánum drepast þau úr
hungri eða verða of lítil til að hægt sé að slátra
þeim. Einnig er viss hætta í brattlendi að hund-
arnir setji féð fram af hömrum og í teppur.
FAGRIDALUR
Eftir Jónas Erlendsson
Morgunblaðið/Jónas Erlendsson
Sauðfjárfjöld Réttað var í Grafarrétt í Skaftártungu um síðustu helgi líkt og víðar.
úr bæjarlífinu