Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.1945, Síða 8
fram á, að stjórn síldarflugsins sé í höndum
okkar fiskimannanna sjálfra, enda er sú krafa
í alla staði eðlileg og réttmæt.
Ég vil því hér með bera fram þá sjálfsögðu
kröfu okkar sjómanna allra, að sjómenn séu
ekki sniðgengnir við skipun eða val í stöður og
nefndir varðandi allt það, er sjávarútveg snert-
ir að meira eða minna leyti, og að þeir séu skil-
yrðislaust látnir sitja fyrir, þar sem sérþekking
þeirra og reynsla gera þá öðrum hæfari í störf-
in. Það verður aldrei til hins verra í íslenzku
þjóðfélagi, að trúa „hetjum hafsins" fyrir mál-
efnum þess.
Yið siglingu fyrstu ferðar .minnar til Eng-
lands með fisk, kom það í ljós, er ég átti að af-
greiða skip mitt til ferðar í Reykjavík á laugar-
degi, að tafir mundu hafa orðið, ef koma skips-
ins hefði orðið eftir klukkan 13, því skrifstofu
þeirri, sem annast þetta, er þá lokað. En sökum
góðs skilnings tollstjóra og starfsmanns þess, er
þetta annast, varð skipið afgreitt eftir lokunar-
tíma. Vil ég benda á í því sambandi, að tafir
skipa, undir svona kringumstæðum, geta orðið
dýrar. Gangtreg skip munar um minna en 12—
16 klukkutíma. Vona ég, að unnið verði að því
að skipin geti fengið öll skjöl sín þar, sem þau
taka farminn í hvert skipti. Það má geta þess,
sem virðist harla furðulegt, að viktarvottorð frá
Akranesi eru ekki tekin gild sem heimild, held-
ur verður að endurrita þau í Reykjavík, en í
Keflavík er þetta á betri veginn; þar er vottorðið
gilt frá fyrstu hendi. Þetta væri rétt að lagfæra,
svo hvorki ég né aðrir gleymi þessum selflutn-
ingi skriffinnskunnar. Nóg er samt af skjölun-
um, og eigi lítið verk að útfylla alla dálka þeirra.
Er ekki hægt að minnka neitt af þessu?
Ganghraði fisktökuskipa er afar misjafn.
Kemur því margt til greina í því sambandi, ef
hvert skip á að hafa sem mest afköst. Þar verð-
ur að taka tillit til vegalengda við fisktökustaði,
siglingu út með farminn, samflotasiglingu og,
ef mögulegt er, hafa áhrif á siglingaleiðir milli
landanna, svo að sem stytztar vegalengdir séu
valdar milli fermingar- og affermingarhafna.
Allar óeðlilegar tafir verður að uppræta, ef vel
á að takast.
Mikið veltur á því, að allrar vöndunar á fiski
gæti alls staðar í veiðistöðvum og skipum, en
mér finnst enginn hafa betra vit á því en greina-
góðir sjómenn.
Áður en ég lýk þessum hugleiðingum, vil ég
benda á það, að okkur siglingamönnum hefur
oft og tíðum fundizt kenna óvarkárni í flutn-
ingi hins opinbera á tilkynningum, sem fluttar
eru í hljóðnema útvarpsstöðvarinnar hér í
Reykjavík. Væri því sannarlega þörf á, að það,
sem flutt er þar og snertir sjófarendur sérstak-
Sigurður Jónsson
formaður og útvegsbóndi í Görduin
áttræður
Sigurður, útvegsbóndi í Görðum, er fæddur í
Skildinganesi við Skerjafjörð í Seltjarnarness-
hreppi 11. marz 1865, og er því áttræður að aldri
núna, 11. marz.
Er hér um merkan og langan áfanga að ræða,
þegar litið er til liðins tíma; því að Sigurður í
Görðunum er að dómi samtíðarmanna sinna
mesti merkismaður, ágætur formaður, mikill
sjósóknari og hafði ætíð mikið framtak að öllu
því, er að lífsstarfi hans, sjómennskunni, laut.
Vorið sem hann fermdist, réðst hann fyrst í
lega, fengi úrskurð faglærðra manna í stétt
vorri, áður en það er birt. Stór hætta getur verið
fólgin í mörgu því, sem varðar siglingar okkar
og málefni, og ég veit, að enginn vill hafa það
á samvizku sinni, ef stórslys lilytust af. Nú vinn-
ur útvarpsstöðin, eftir því sem ég hef heyrt, á
allt að lOOKw orku, enda heyrist hún langa
vegarlengd. Okkur sjómönnum hefur fundizt
það hálf kaldranalegt, að stundum hafa verið
fluttar veðurfréttir frá þessari stöð um leið og
við sætum kærum og sektum, ef okkur verður
slíkt á, hvað þá heldur, ef við köllum út eða aug-
lýsum skipaferðir yfir hafið.
Loks vil ég láta í ljós þá ósk mína, að við sjó-
menn getum ávallt gengið heilir til starfa fyrir
land og lýð, og að við fáum nú og ávallt að njóta
ávaxtanna af starfi okkar,
48
víkingu;?