Náttúrufræðingurinn

Árgangur

Náttúrufræðingurinn - 1986, Blaðsíða 24

Náttúrufræðingurinn - 1986, Blaðsíða 24
Walker, G.P.L. 1974. The structure of eastern Iceland. - í: Leó Kristjánsson (ritstj.), Geodynamics of Iceland and the North Atlantic Area: 177-188, Reidel, Dordrecht. Zverev, S.M., I.V. Litvinenko, Guðmund- ur Pálmason, G.A. Yaroshevskaya & N.N. Osokin. 1980. A Seismic crustal study of the axial rift zone in southwest Iceland. — J. Geophys. 47: 202—210. Þorleifur Einarsson. 1968. Jarðfræði. — Mál og menning, Reykjavík: 335 bls. SUMMARY Formation and development of the fractures at Thingvellir, SW Iceland by Ágúst Guðmundsson Nordic Volcanological Institute University of Iceland, Reykjavík The Thingvellir fractures dissect a 9,000 year-old basaltic lava (pahoehoe lava) north of lake Thingvallavatn and form a part of the Hengill fissure swarm (Fig. 1). The main conclusions of the paper may be summarized as follows. 1) The average strike of the fractures, referring to the linear orientation between the fracture ends, is N30°E. 2) The average length of 101 measured fractures is 620 m, referring to the linear length between the fracture ends. The lengths range from 57 m to about 7.7 km (the Almannagjá fault). Most of the frac- tures are relatively short; 44 fractures are less than 500 m long. 3) Width and throw of many fractures were measured in the field at intervals of 25 or 50 m (Figs. 3 and 9). The maximum measured width is 68 m on the Hrafnagjá fault and 64 m on the Almannagjá fault. Both these measurements were made from aerial photographs. The maximum mea- sured width in the field is 60 m, on Hrafna- gjá. The maximum measured throw on a single fault is 28 m, in one point of measurement on Almannagjá (Fig. 3). Because the east fault wall of Almannagjá stands 10-12 m above the area immedia- tely to the east (Figs. 6 and 7) the total maximum throw on Almannagjá is about 40 m. On the fault Gildruholtsgjá the throw reaches 25 m in many points of measurement. 4) All the fractures are vertical at the sur- face. The estimated depth of the vertical part of the normal faults, which is the same as the depth of the pure extension frac- tures, is of the order several hundred meters. The depth is thus similar to the length of the fractures and also similar to the mean spacing between the major frac- tures (Fig. 2). 5) All the major fractures seem to have grown by coalescence of smaller fractures that initially were offset and, occasionally, had an en echelon arrangement (Fig. 8). 6) Two hypotheses are advanced to explain the formation of the fractures. One hypothesis suggests that the major faults, such as Almannagjá and Hrafnagjá, are the result of regional gravity gliding combined with plate movements, whereas the small fissures and faults are caused by dykes that fail to reach the surface. The other hypothesis suggests that the frac- tures are the result of magmatic pressure changes in the magma layer beneath the Hengill fissure swarm. 18
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Náttúrufræðingurinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.